Israël, de VS en het wederom onderdanige Groot-Brittannië zijn nu totaal geïsoleerd in hun heimelijke aanval op Libanon. Toen de spoedvergadering over Libanon in Rome woensdag instortte, beschreef een Amerikaanse functionaris minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice als ‘onder vuur’. voor haar standpunt dat een staakt-het-vuren een permanente ontwapening van Hezbollah-militanten moet omvatten.[1]Â Â
Â
Terwijl Israël Amerikaanse bommen laat regenen op burgers, ambulances en zelfs de controlemacht van de Verenigde Naties, lijken de staten en de publieke opinie in de wereld niet in staat deze situatie te beïnvloeden. Het voor de hand liggende platform voor actie – de VN De Veiligheidsraad – wordt belemmerd door het Amerikaanse veto
Â
Er is een mogelijke weg voorwaarts. Onder een procedure die ‘Uniting for Peace’ wordt genoemd, kan de Algemene Vergadering van de VN een onmiddellijk, onvoorwaardelijk staakt-het-vuren en terugtrekking eisen.
Â
Toen Egypte in 1956 het Suezkanaal nationaliseerde, vielen Groot-Brittannië, Frankrijk en Israël Egypte binnen en begonnen op te rukken naar het Suezkanaal. De Amerikaanse president Dwight D. Eisenhower eiste dat de invasie zou stoppen. Resoluties in de VN-Veiligheidsraad riepen op tot een staakt-het-vuren, maar Groot-Brittannië en Frankrijk spraken hun veto uit. Vervolgens deden de Verenigde Staten een beroep op de Algemene Vergadering en stelden een resolutie voor waarin werd opgeroepen tot een staakt-het-vuren en een terugtrekking van de strijdkrachten. De Algemene Vergadering hield een spoedzitting en nam de resolutie aan. Groot-Brittannië en Frankrijk trokken zich binnen een week terug uit Egypte.
Â
Het beroep op de Algemene Vergadering werd gedaan volgens een procedure genaamd ‘Uniting for Peace’. Deze procedure werd door de Veiligheidsraad aangenomen, zodat de VN kunnen optreden, zelfs als de Veiligheidsraad door veto's in een patstelling verkeert. Resolutie 377 bepaalt dat, als er sprake is van een “dreiging voor de vrede, schending van de vrede of een daad van agressie” en de permanente leden van de Veiligheidsraad het niet eens worden over actie, de Algemene Vergadering onmiddellijk bijeen kan komen en collectieve maatregelen kan aanbevelen aan de VN. leden om “de internationale vrede en veiligheid te handhaven of te herstellen.” Het ‘Uniting for Peace’-mechanisme is tien keer gebruikt, meestal op initiatief van de Verenigde Staten.
Â
Er zijn wereldwijd aanzienlijke inspanningen geleverd om de Uniting for Peace-procedure te gebruiken om de Amerikaanse invasie van Irak te voorkomen. Centrum voor grondwettelijke rechten stelden een voorstel voor “Uniting for Peace” op, waarin werd verklaard dat militaire actie zonder een resolutie van de Veiligheidsraad die dergelijke actie toestaat, in strijd is met het VN-Handvest en het internationaal recht. In april 2003 kondigden de Beweging van Niet-Gebonden Landen en de Arabische Liga aan dat zij de aanstaande maatregelen zouden nemen. aanval op de Algemene Vergadering. De toenmalige voorzitter van de Assemblee, Jan Kavan, zei dat hij binnenkort een verzoek voor een dergelijke bijeenkomst verwachtte.
Â
Steun voor een spoedsessie van de Algemene Vergadering over Irak, gebaseerd op Uniting for Peace, werd de focus van een mondiale campagne op meerdere niveaus. Een paar voorbeelden: De Russische Doema nam een resolutie aan waarin werd opgeroepen tot interventie van de Algemene Vergadering in Irak. Dat deed de Senaat ook. Permanente Commissie voor Buitenlandse Zaken van Thailand. A
Â
Een webpetitie van Greenpeace op www.greenpeace.org De oproep voor een bijeenkomst van de Algemene Vergadering heeft binnen enkele dagen wereldwijd 60,000 handtekeningen ontvangen.[2]Veel van de grote demonstraties over de hele wereld tegen de oorlog in Irak riepen op tot een bijeenkomst van de Algemene Vergadering onder het motto 'Uniting for Peace'.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren