We zijn nog geen twintig jaar in het nieuwe millennium – en de Verenigde Staten zijn bijna allemaal in oorlog geweest. De oorlog die in oktober 2001 in Afghanistan begon, duurt nog steeds voort. De Verenigde Staten vielen Irak binnen in 2003. Toen de Amerikaanse troepen zich uiteindelijk in 2011 – en niet volledig – terugtrokken, was dat land minder stabiel dan in het begin. De dreiging dat Amerikaanse troepen naar Irak zullen worden overgeplaatst blijft ernstig. Ondertussen zijn de VS betrokken bij proxy-oorlogen in Syrië en Jemen en bedreigen ze Iran en Venezuela. Het meest zorgwekkend zijn de dreigementen van de regering-Trump aan het adres van de nucleair bewapende Democratische Volksrepubliek Korea – waarbij het schrikbeeld van ‘vuur en woede zoals de wereld nog nooit heeft gezien’ wordt opgeroepen, en deze dreiging wordt geuit tussen de tweeënzeventigste verjaardag van de atoombomaanslagen van Hiroshima en Nagasaki.
De steun voor een buitenlandse oorlog onder de werkende mensen en jongeren in de Verenigde Staten is mogelijk de laagste in de hele geschiedenis van deze republiek. Het is duidelijk geworden dat acht jaar dood in Irak en ruim zestien jaar dood in Afghanistan niets positiefs hebben opgeleverd voor de veiligheid van de Verenigde Staten, laat staan voor de mensen in die verwoeste landen. Donald John Trump moest zich uitspreken tegen de leugens van de regering-Bush die tot de oorlog in Irak hebben geleid, ook al voerde hij een van de meest racistische en reactionaire presidentiële campagnes uit de recente geschiedenis. De Amerikaanse werkende bevolking weet dat er een beroep op hen wordt gedaan om hun zonen en dochters voor niets te laten vermoorden of verminken. Ze ondergaan zo’n ervaring dat het aantal zelfmoorden onder terugkerende veteranen veel groter is dan het aantal gevechtsdoden.
Het verzet van de bevolking tegen de aanhoudende oorlogen en interventies bevindt zich op een nog hoger niveau dan tijdens de Vietnamoorlog van een halve eeuw geleden. Maar al meer dan tien jaar is er heel weinig zichtbaar protest. Er is duidelijk behoefte aan massale actie op de schaal van de demonstraties in New York en Washington in de eerste jaren van de oorlog in Irak.
De vrouwenmarsen – die duizenden mannen en vrouwen mobiliseerden – van 21 januari 2017 en 20 januari 2018, gecombineerd met de vrijwel spontane uitingen van steun voor de rechten van immigranten en vluchtelingen, hebben het potentieel voor massale actie in het land aangetoond. de Verenigde Staten op dit moment. Deze president heeft een opmerkelijke gave om mensen boos te maken, en dat heeft geleid tot een toename van zichtbaar protest, van wakes van enkele tientallen buiten de kantoren van congresleden tot de drie miljoen die op 21 januari door de straten van Amerikaanse steden marcheerden en zich verzamelden. , 2017, waardoor de opkomst bij de inauguratie van Trump als vijfenveertigste president, een dag eerder, in het niet valt.
Op 25 oktober 2017 heeft de AFL-CIO op haar conventie met overweldigende meerderheid het “Resolutie 50: Oorlog is niet het antwoord’, waarbij de president en het Congres worden opgeroepen ‘waar mogelijk vrede en verzoening te zoeken’ en ‘de oorlogsdollars naar huis te brengen’. Dit belangrijke document, aangenomen door een organisatie van meer dan twaalf miljoen mensen, is een duidelijke indicatie dat er een groot potentieel bestaat voor massale actie voor vrede, die de gelederen van de arbeidersbeweging zou kunnen mobiliseren.
De discussie over het concreet organiseren van een massaactie voor vrede begon kort voor de kerstvakantie in 2017, geïnitieerd door Linda Thompson van Metrowest Boston Peace Action. Ze stelde een resolutie op, gebaseerd op het ‘Oorlog is niet het antwoord’ van de AFL-CIO, en haar groep stelde aan de United National Antiwar Coalition (UNAC) voor om de resolutie voor te leggen aan een Conferentie tegen Amerikaanse buitenlandse bases (No Bases Conference), om zal worden gehouden in Baltimore, Maryland, van 12 tot 14 januari 2017. Die conferentie werd geïnitieerd door de Amerikaanse Vredesraad, maar werd gesteund door een zeer brede coalitie waartoe ook UNAC en vele lokale Peace Action-groepen behoorden, en werd ook onderschreven door het Labour Fightback Network. .
In feite stemde het organisatiecomité van de No Bases Conferentie ermee in om de resolutie, met zijn eigen wijzigingen, aan de conferentie voor te leggen. Op Zondag, januari 14Er werd overeengekomen dat de conferentie weliswaar niet voldoende tijd had uitgetrokken voor de bespreking van actieresoluties, en dat veel deelnemers al vertrokken waren of moesten vertrekken voordat de discussie voorbij was. De Resolutie over een nationale actiedag tegen Amerikaanse oorlogen in binnen- en buitenland in het voorjaar van 2018 werd met weinig tegenstand aangenomen. Het was een veelbelovend begin, gericht op vijf principiële eisen van het eenheidsfront:
“ • Het beëindigen van alle Amerikaanse oorlogen, bombardementen en drone-aanvallen, en andere vormen van Amerikaanse agressie, inclusief economische sancties en wapenverkoop;
- Sluiting van alle Amerikaanse bases op buitenlands grondgebied;
- Alle Amerikaanse troepen naar huis brengen;
- Gebruik maken van de fondsen van het enorme militaire budget voor menselijke behoeften en bescherming van het milieu;
- Het ontmantelen van alle kernwapens.”
De concrete uitvoering van de resolutie is moeilijker gebleken. In de resolutie die voortkwam uit de No Bases Conference werd geen datum gespecificeerd. Er is al een volle kalender met demonstraties, piketlijnen, wakes en andere ‘actiedagen’, waaronder de Actiedag van de Arbeiders, gesponsord door de AFL-CIO op februari 24; Dag van de Aarde aan april 22; de Arme Mensencampagne, die begint mei 13 en loopt door tot in juni; May Day, en vele andere activiteiten die verband houden met gezondheidszorg, immigratie, een minimumloon van $ 15 en veel verschillende aspecten van het milieu, vooral de winning en het transport van fossiele brandstoffen.
Een paar dagen na de No Bases-conferentie werd er een teleconferentie gehouden over de uitkomst van een telefonische vergadering April 14-15 weekend. Voor dat weekend staan er echter al acties gepland in het hele land, waaronder acties georganiseerd door activisten voor de rechten van immigranten. Vanaf 19 februari, minder dan acht weken voordat de Actiedag zou plaatsvinden, wordt de Website Lenteacties 2018 vermeldt slechts drie steden: Washington, DC, Minneapolis, MN en Oakland, CA. Op 22 februari vond een planningsbijeenkomst plaats in New York City.
Hoewel de door de No Bases Conference aangenomen resolutie vijf eisen opsomt die duidelijk verband houden met oorlog en wapens, somt de Spring Actions 2018-website nog vele andere eisen op, waarvan er vele door andere acties en coalities tijdens de lenteperiode worden beantwoord. Wij zijn van mening dat de breedste eenheid in actie het beste kan worden gesmeed door te focussen op de vijf hierboven genoemde eisen van de No Bases Conference.
Het is duidelijk dat de Lenteacties van April 14-15 Het zullen geen massale acties zijn op de schaal van de vrouwenmarsen van januari 2017 en 2018. Als er in de toekomst echter massale acties van honderdduizenden mensen voor de vrede moeten worden georganiseerd, moeten anti-oorlogsactivisten hun energie steken in het vormgeven van de Lenteacties van dit jaar. succesvol mogelijk te maken. Ze moeten ook een verenigde, gezaghebbende coalitie samenbrengen, waarin UNAC, United for Peace and Justice, Act Now to Stop War and End Racism (ANSWER), US Labour Against the War en andere coalities samenkomen.
Het moet de georganiseerde arbeid, geloofsgemeenschappen en de miljoenen mensen omvatten die een diep verlangen naar vrede hebben, maar die er nog nooit eerder voor hebben gedemonstreerd of geprotesteerd. Dit proces zal nog lang daarna doorgaan 15 april 2018, en het is al begonnen. Vredesactivisten moeten een duidelijk idee hebben dat massa-actie, die de sociale krachten mobiliseert die de macht hebben om de huidige oorlogen te beëindigen en toekomstige oorlogen te voorkomen, de winnende strategie is.
Uitgegeven door het Labour Fightback Network. Voor meer informatie kunt u bellen 973-903-8384 of e-mail[e-mail beveiligd] of schrijf Labour Fightback Network, postbus 187, Vlaanderen, NJ 07836 of bezoek onze website op laborfightback.org. Facebook-link https://www.facebook.com/laborfightback.
Donaties om het Labour Fightback Network te helpen financieren op basis van zijn programma van solidariteit en eenheid tussen arbeid en gemeenschap zijn noodzakelijk om ons werk voort te zetten en zullen zeer gewaardeerd worden. Maak de cheques betaalbaar aan Labour Fightback Network en stuur deze naar bovengenoemde postbus, of u kunt online een bijdrage leveren. Bedankt!
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren