De zwart blok anarchisten, die actief zijn geweest op straat in Oakland en andere steden, zijn de kanker van de Occupy-beweging. De aanwezigheid van anarchisten uit het Zwarte Blok – zo genoemd omdat ze zich in het zwart kleden, hun gezichten verbergen, zich als een verenigde massa bewegen, fysieke confrontaties met de politie zoeken en eigendommen vernietigen – is een geschenk uit de hemel aan de veiligheids- en toezichtstaat. Juist omdat ze geweldloos waren, werden de Occupy-kampen in verschillende steden gesloten. Ze werden gesloten omdat de staat het potentieel van hun brede aantrekkingskracht besefte, zelfs voor degenen binnen de machtssystemen. Ze werden gesloten omdat ze een waarheid over ons economische en politieke systeem naar voren brachten die de politieke en culturele grenzen overstijgt. En ze werden gesloten omdat het plekken waren waar moeders en vaders met kinderwagens zich veilig voelden.
Aanhangers van het Zwarte Blok verafschuwen degenen onder ons van de georganiseerde linkerzijde en proberen heel bewust onze instrumenten voor empowerment weg te nemen. Zij verwarren daden van klein vandalisme en weerzinwekkend cynisme met revolutie. De echte vijanden, zo stellen zij, zijn niet de bedrijfskapitalisten, maar hun collaborateurs onder de vakbonden, arbeidersbewegingen, radicale intellectuelen, milieuactivisten en populistische bewegingen zoals de Zapatista's. Elke groep die probeert sociale structuren weer op te bouwen, vooral door geweldloze daden van burgerlijke ongehoorzaamheid, in plaats van fysiek te vernietigen, wordt in de ogen van de anarchisten van het Zwarte Blok de vijand. Anarchisten uit het Zwarte Blok besteden het grootste deel van hun woede niet aan de architecten van de Noord-Amerikaanse Vrijhandelsovereenkomst (NAFTA) of aan het globalisme, maar aan degenen, zoals de Zapatistas, die op het probleem reageren. Het is een groteske omkering van waardesystemen.
Omdat anarchisten uit het Zwarte Blok niet in organisatie geloven en zich zelfs tegen alle georganiseerde bewegingen verzetten, zorgen ze voor hun eigen machteloosheid. Ze kunnen alleen maar obstructief zijn. En ze zijn vooral obstructief voor degenen die zich verzetten. John zerzan, een van de belangrijkste ideologen van de Zwart Blok-beweging in de Verenigde Staten, verdedigde de ‘Industriële samenleving en haar toekomst’, het omvangrijke manifest van Theodore Kaczynski, bekend als de Unabomber, hoewel hij de bombardementen van Kaczynski niet onderschreef. Zerzan is een felle criticus van een lange lijst van vermeende uitverkoop, te beginnen met Noam Chomsky. Anarchisten uit het Zwarte Blok zijn een voorbeeld van wat Theodore Roszak in ‘The Making of a Counter Culture’ de ‘progressieve adolescentisering’ van Amerikaans links noemde.
In Zerzan's inmiddels ter ziele gegane tijdschrift Green Anarchy (dat overleeft als een van de) hij publiceerde een artikel door iemand genaamd "Venomous Butterfly" die het Zapatista Leger voor Nationale Bevrijding (EZLN) hekelde. Het essay verklaarde dat "de doelstellingen van [de Zapatistas] niet alleen niet anarchistisch zijn; ze zijn zelfs niet revolutionair." Het hekelde ook de inheemse beweging voor ‘nationalistisch taalgebruik’, voor het doen gelden van het recht van mensen om ‘hun regeringsvorm te veranderen of aan te passen’ en voor het nastreven van doelstellingen als ‘werk, land, huisvesting, gezondheidszorg, onderwijs, onafhankelijkheid, vrijheid, democratie, gerechtigheid en vrede." De beweging, zo stelde het artikel, was geen steun waard omdat ze opriep tot "niets concreets dat niet door het kapitalisme zou kunnen worden geleverd".
‘Natuurlijk’, vervolgde het artikel, ‘kan niet worden verwacht dat de sociale strijd van uitgebuite en onderdrukte mensen in overeenstemming zal zijn met een of ander abstract anarchistisch ideaal. Deze strijd ontstaat in specifieke situaties, aangewakkerd door specifieke gebeurtenissen. De kwestie van revolutionaire solidariteit in deze strijd is daarom de vraag hoe we kunnen ingrijpen op een manier die past bij onze doelstellingen, op een manier die ons revolutionaire anarchistische project vooruit helpt.”
Solidariteit wordt het kapen of vernietigen van concurrerende bewegingen, en dat is precies wat de contingenten van het Zwarte Blok proberen te doen met de Occupy-beweging.
“Het Zwarte Blok kan zeggen dat ze de politie aanvallen, maar wat ze in werkelijkheid doen is de Occupy-beweging vernietigen”, aldus de schrijver en milieuactivist. Derrick Jensen vertelde het me toen ik hem telefonisch bereikte in Californië. “Als hun echte doelwit feitelijk de politie zou zijn en niet de Occupy-beweging, zou het Zwarte Blok hun acties volledig gescheiden maken van Occupy, in plaats van deze anderen effectief als menselijk schild te gebruiken. Hun aanvallen op de politie zijn eenvoudigweg een middel om een doel te bereiken. dat is het vernietigen van een beweging die niet past bij hun ideologische standaard."
“Ik heb er geen probleem mee om tactieken te escaleren naar een soort militant verzet als dat moreel, strategisch en tactisch passend is”, vervolgde Jensen. ‘Dit is waar als je een bord, een steen of een geweer gaat oppakken. Maar je moet er goed over nagedacht hebben. Het Zwarte Blok besteedt meer tijd aan het vernietigen van bewegingen dan aan het aanvallen van degenen die aan de macht zijn. Ze haten de links meer dan dat ze kapitalisten haten."
"Hun denken is niet alleen niet-strategisch, maar is ook actief gekant tegen strategie", zegt Jensen, auteur van verschillende boeken, waaronder 'The Culture of Make Believe'. "Ze zijn niet bereid kritisch na te denken over de vraag of iemand op dat moment gepast handelt. Ik heb er geen probleem mee dat iemand grenzen overtreedt [wanneer] die overtreding het slimme en gepaste is om te doen. Ik heb een enorm probleem met mensen die grenzen overschrijden voor de om grenzen te overschrijden. Het is veel gemakkelijker om een steen op te pakken en door het dichtstbijzijnde raam te gooien dan om te organiseren, of in ieder geval uit te zoeken door welk raam je een steen moet gooien als je een steen gaat gooien. Een groot deel ervan is luiheid."
Groepen demonstranten van het Zwarte Blok hebben bijvoorbeeld in november in Oakland de ramen van een lokaal koffiehuis ingeslagen en geplunderd. Het was niet, zoals Jensen opmerkt, een strategische, morele of tactische daad. Het werd gedaan omwille van zichzelf. Willekeurige gewelddaden, plunderingen en vandalisme zijn, in het jargon van de beweging, gerechtvaardigd als componenten van ‘wilde’ of ‘spontane opstand’. Deze daden, zo stelt de beweging, kunnen nooit georganiseerd worden. Organisatie impliceert in het denken van de beweging hiërarchie, die altijd bestreden moet worden. Er kunnen geen beperkingen worden gesteld aan ‘wilde’ of ‘spontane’ daden van opstand. Wie gewond raakt, raakt gewond. Wat vernietigd wordt, wordt vernietigd.
Daar bestaat een woord voor: ‘crimineel’.
De Black Bloc-beweging is besmet met een diep verontrustende hypermasculiniteit. Ik verwacht dat deze hypermasculiniteit de voornaamste aantrekkingskracht ervan is. Het maakt gebruik van de lust die in ons schuilt om niet alleen dingen, maar ook mensen te vernietigen. Het biedt de goddelijke kracht die gepaard gaat met geweld van de maffia. Marcherend als een geüniformeerde massa, geheel in het zwart gekleed om deel uit te maken van een anoniem blok, met bedekte gezichten, overwint tijdelijk vervreemding, gevoelens van ontoereikendheid, machteloosheid en eenzaamheid. Het geeft de mensen in de menigte een gevoel van kameraadschap. Het maakt het mogelijk dat een beginnende woede op elk doelwit wordt losgelaten. Medelijden, mededogen en tederheid worden verbannen vanwege de bedwelming van de macht. Het is dezelfde ziekte die de politiezwerm voedt die vreedzame demonstranten peppersprayt en in elkaar slaat. Het is de ziekte van soldaten in oorlog. Het verandert mensen in beesten.
‘We rennen verder’, schreef Erich Maria Remarque in ‘All Quiet on the Western Front’, ‘overweldigd door deze golf die ons meesleurt, die ons vervult met wreedheid, die ons verandert in schurken, in moordenaars, in God weet wat duivels. : deze golf die onze kracht vermenigvuldigt met angst en waanzin en hebzucht van het leven, zoekend en vechtend voor niets anders dan onze verlossing."
De bedrijfsstaat begrijpt en verwelkomt de taal van geweld. Het kan de confronterende tactieken en de vernietiging van eigendommen van het Zwarte Blok gebruiken om draconische vormen van controle te rechtvaardigen en de bredere bevolking af te schrikken van het steunen van de Occupy-beweging. Zodra de Occupy-beweging wordt afgeschilderd als een vlagverbrandende, stenen gooiende, woedende menigte zijn we klaar. Als we geïsoleerd raken, kunnen we verpletterd worden. De arrestaties afgelopen weekend in Oakland van meer dan 400 demonstranten, van wie sommigen stenen hadden gegooid, zelfgemaakte schilden hadden gedragen en barricades hadden opgerold, zijn een indicatie van de omvang van de escalerende repressie en het onvermogen om een verenigde, geweldloze oppositie te blijven. De politie pompte traangas, flitsgranaten en ‘minder dodelijke’ kogels in de menigte. Toen de demonstranten eenmaal in de gevangenis zaten, werd hen cruciale medicijnen ontzegd, in overvolle cellen vastgehouden en rondgeduwd. Tijdens een mars in New York, waarin werd opgeroepen tot solidariteit met de demonstranten uit Oakland, imiteerden enkele demonstranten de tactieken van het Zwarte Blok in Oakland, waaronder het gooien van flessen naar de politie en het dumpen van afval op straat. Ze zongen "Fuck the Police" en "Racist, seksist, anti-homo / NYPD, ga weg."
Dit is een strijd om de harten en geesten te winnen van het bredere publiek en van degenen binnen de machtsstructuren (inclusief de politie) die over een geweten beschikken. Het is geen oorlog. Geweldloze bewegingen omarmen op een bepaald niveau politiegeweld. De voortdurende poging van de staat om vreedzame demonstranten die oproepen tot eenvoudige daden van gerechtigheid te verpletteren, delegitimeert de machtselite. Het zet een passieve bevolking aan om te reageren. Het brengt sommigen binnen de machtsstructuren aan onze kant en creëert interne verdeeldheid die zal leiden tot verlamming binnen het netwerk van autoriteit. Martin Luther King bleef marsen houden in Birmingham omdat hij de commissaris voor openbare veiligheid kende.Stier" Connor was een misdadiger die overdreven zou reageren.
Het gedachte-beëindigende cliché van ‘diversiteit aan tactieken’ van het Zwarte Blok opent uiteindelijk de weg voor honderden of duizenden vreedzame betogers die door een handjevol hooligans in diskrediet worden gebracht. De staat kon niet gelukkiger zijn. Het is een veilige gok dat er onder de Black Block-groepen in steden als Oakland provocateurs zijn die hen tot meer chaos aanzetten. Maar met of zonder politie-infiltratie dient het Zwarte Blok de belangen van de 1 procent. Deze anarchisten vertegenwoordigen niemand anders dan zichzelf. Degenen in Oakland, hoewel de meesten blank zijn en velen niet uit de stad komen, wijzen op arrogante wijze de Afro-Amerikaanse leiders van Oakland af, die, samen met andere lokale gemeenschapsorganisatoren, de vormen van verzet zouden moeten bepalen.
De explosieve opkomst van de Occupy Wall Street-beweging vond plaats toen een paar vrouwen, gevangen achter oranje gaasnetten, werden bespoten met pepperspray door adjunct-inspecteur Anthony Bologna van de NYPD. Het geweld en de wreedheid van de staat kwamen aan het licht. En door haar standvastige weigering om te reageren op politieprovocaties vond de Occupy-beweging weerklank in het hele land. Het verlies van deze morele autoriteit, dit vermogen om via geweldloos protest de corruptie en decadentie van de bedrijfsstaat te laten zien, zou de beweging verlammen. Het zou ons reduceren tot de morele degradatie van onze onderdrukkers. En dat is wat onze onderdrukkers willen.
De Zwarte Blok-beweging draagt de starheid en het dogmatisme van alle absolutistische sekten met zich mee. Alleen de aanhangers ervan bezitten de waarheid. Zij alleen begrijpen het. Zij alleen matigen zich het recht aan, omdat zij verlicht zijn en wij niet, om concurrerende standpunten als infantiel en irrelevant af te doen en te negeren. Ze horen alleen hun eigen stemmen. Ze luisteren alleen naar hun eigen gedachten. Ze geloven alleen hun eigen clichés. En dit maakt hen niet alleen zeer intolerant, maar ook dom.
"Als je eenmaal vijandig staat tegenover organisatie en strategisch denken, is het enige dat overblijft de zuiverheid van de levensstijl", zei Jensen. 'Lifestylisme' heeft de organisatie verdrongen in termen van veel mainstream milieudenken. In plaats van ons te verzetten tegen de bedrijfsstaat, zouden we minder toiletpapier moeten gebruiken en moeten composteren. Deze houding is niet effectief. Als je er vijandig tegenover staat, blijft er alleen deze hyperzuiverheid over die een rigide dogma wordt. Dit geldt bijvoorbeeld voor veganisten en voor kwesties die tegen auto-activisten zijn die autorijden. Hetzelfde geldt voor de anarchisten. Toen ik de politie belde nadat ik doodsbedreigingen had ontvangen, werd ik voor de anarchisten van het Zwarte Blok 'een varkensliefhebber'. "
‘Als je op Ogoni-land woont en je ziet dat Ken Saro-Wiwa wordt vermoord wegens daden van geweldloos verzet', zei Jensen, 'als je ziet dat het land nog steeds wordt vernield, dan zou je kunnen overwegen om te escaleren. Ik heb daar geen probleem mee. Maar we moeten het proces doorlopen van proberen met het systeem te werken en genaaid te worden. Alleen dan kunnen we er voorbij komen. We kunnen het proces niet kortsluiten. Er is een rijpingsproces waar we doorheen moeten, als individu en als beweging. We kunnen niet zeggen: 'Hé, ik ga een bloempot naar een agent gooien, want dat is leuk.' "
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren