AMERIKA'S IMPERIALISTISCHE oorlogen in het buitenland zijn altijd gepaard gegaan met oorlogen in eigen land tegen arbeiders en onderdrukten, vooral Afro-Amerikanen.
In 1967 erkende Martin Luther King Jr. dat dit patroon zich opnieuw voordeed tijdens de Amerikaanse oorlog in Vietnam. In zijn historische toespraak ‘Beyond Vietnam’ hekelde hij de oorlog en verklaarde dat de Amerikaanse regering ‘de grootste leverancier van geweld in de wereld van vandaag’ is.
In een andere toespraak uit dezelfde tijd beschreef hij de gruwelijke binnenlandse impact van de Amerikaanse oorlog tegen Vietnam:
Deze verwarde oorlog heeft ons binnenlandse lot verwoest. Ondanks zwakke protesten die het tegendeel beweren, zijn de beloften van de Grote Maatschappij op het slagveld van Vietnam neergeschoten. Het nastreven van deze bredere oorlog heeft de binnenlandse welzijnsprogramma's beperkt, waardoor de armen, blanken en negers, de zwaarste lasten dragen, zowel aan het front als thuis. De veiligheid die we beweren te zoeken in buitenlandse avonturen zullen we verliezen in onze vervallen steden. De bommen in Vietnam ontploffen thuis. Ze vernietigen de hoop en mogelijkheden voor een fatsoenlijk Amerika.
Bijna vijftig jaar later behouden Kings woorden hun nauwkeurigheid. Naarmate de omvang en wreedheid van het Amerikaanse leger sinds King's tijd is toegenomen, is ook het gebruik van steeds meer gemilitariseerde politiemethoden toegenomen, of dit nu wordt beoordeeld in termen van het gebruik van militair materieel, militaire tactieken of het gebruik van dodelijk geweld.
Tegenwoordig houdt een andere liberale president, Barack Obama, toezicht op een Amerikaans imperium dat oorlog voert in Afghanistan, Irak en Syrië. En net als in Koningsdag zijn Obama's oorlogen in het buitenland ook thuisgekomen – in de vorm van een oorlog tegen de levensstandaard van Amerikaanse arbeiders en de onderdrukten, vooral zwarte mensen.
Sinds 2001 hebben eerst George W. Bush en daarna Obama het land in een reeks van voortdurende oorlogvoering geleid, waarbij landen als Afghanistan en Irak zijn vernietigd. Thuis hebben ze neoliberale bezuinigingen opgelegd aan alle arbeiders, onze burgerlijke vrijheden ingeperkt, racisme tegen Arabieren en moslims aangewakkerd, immigranten tot zondebok gemaakt met recorddeportaties, de oorlog tegen drugs gemilitariseerd, de New Jim Crow geïntensiveerd en toezicht gehouden op een stijgende lijn van racistische politiemoorden, vooral van jonge zwarte mannen als Mike Brown en Eric Garner.
- - - - - - - - - - - - - - - -
Het was niet de bedoeling dat Obama's presidentschap zo zou uitpakken, althans niet in de hoofden van degenen die hem verkozen hadden. De miljoenen arbeiders en onderdrukten die op Obama stemden hoopten dat hij zijn beloften zou nakomen om een einde te maken aan de meedogenloze oorlogszucht van Bush en hervormingen zou doorvoeren om de klassenongelijkheid in de VS te herstellen. Maar Obama's opzwepende retoriek bleek hol te zijn: een noodzakelijk element in zijn campagne om verkozen te worden, maar een keer in het Witte Huis achterwege gelaten.
Als president heeft hij de dictaten gevolgd van de kapitalistische klasse die zijn campagnes financierde. Obama's taak was het redden van de banken, het opleggen van bezuinigingen om de kosten van Amerikaanse arbeid te verlagen, en het invoeren van een goedkoop energiebeleid gebaseerd op vrijwel ongereguleerde fracking en boren naar olie en aardgas. De Amerikaanse kapitalisten hoopten, vol winsten, dat Obama de imperiale macht van Amerika tegen alle concurrenten zou herbevestigen.
Net als de bommen van president Lyndon Johnson in Vietnam, ontploffen die van Obama thuis, met verwoestende gevolgen voor de arbeiders en de onderdrukten. Zijn regering heeft jaarlijks gemiddeld 600 miljard dollar in het defensiebudget gestoken, geld dat naar klimaatbanen, onderwijs en gezondheidszorg voor één betaler had kunnen gaan. Hij sluisde belastinggeld naar de banken en legde iedereen bezuinigingen op, waardoor de klassenongelijkheid zo sterk toenam vandaag concurreert het tijdperk van de roofbaron.
Als onderdeel van de 'oorlog tegen het terrorisme' ging Obama door met het aantasten van de burgerlijke vrijheden door de regering-Bush. Hij heeft de bevoegdheden van de USA PATRIOT Act gebruikt om mensen in de hele VS te bespioneren, maar vooral Arabieren en moslims. Zijn regering is deze bevolkingsgroepen blijven onderwerpen aan raciale profilering en hen daarin gevangen gezet wat moslimleider Abdul Malik Mujahid noemt een ‘virtueel interneringskamp’.
Obama's intensivering van de grenspolitie heeft een verschrikkelijke impact gehad op immigranten. Ondanks het recente besluit om gedeeltelijke en gekwalificeerde hulp te verlenen aan sommige werknemers zonder papieren, heeft Obama meer dan 2 miljoen mensen gedeporteerd, meer dan Bush in twee volledige termijnen heeft gedaan en meer dan welke president dan ook in de geschiedenis.
- - - - - - - - - - - - - - - -
MAAR MISSCHIEN is de ergste impact van Obama's oorlog in het buitenland zijn voortzetting van de militarisering van de binnenlandse politiediensten door de regering-Bush geweest.
Deze twee presidenten hebben – kosteloos! – voor miljarden dollars aan wapens, gepantserde voertuigen en vliegtuigen van het Pentagon weggegeven aan politiediensten in het hele land. Ze rechtvaardigden deze ongekende militarisering door te beweren dat het noodzakelijk is om binnenlands terrorisme af te weren. Maar as New York Times schreef verslaggever Matt Apuzzo in juni:
Tegenwoordig is de misdaad gedaald tot het laagste niveau in een generatie, zijn de oorlogen geëindigd en ondanks de huidige angsten is het aantal binnenlandse terroristische aanslagen scherp gedaald ten opzichte van de jaren zestig en zeventig. Politiediensten voegen echter meer vuurkracht en militaire uitrusting toe dan ooit.
Geconfronteerd met dergelijke feiten wijzen Obama's verdedigers op de bomaanslag op de Boston Marathon als bewijs van de noodzaak van een hypergemilitariseerde politie. Maar de massale inzet van de politie en hun militaire uitrusting, en de afsluiting van de hele stad Boston, hebben de bommenwerpers niet afgeschrikt, tegengehouden of tot de arrestatie ervan geleid. Bij de huiszoekingen van de politie werd Dzhokhar Tsarnaev niet gevonden; pas nadat de avondklok was opgeheven, belde een inwoner van Watertown de politie nadat hij een bloedspoor op zijn terrein had gezien.
Maar de feiten hebben Obama er niet van weerhouden de militarisering van de politie voort te zetten. David Zlutnick van het Real News Network merkt op:
Onder de regering-Obama is de overdracht van militaire overschotten enorm uitgebreid. Onder andere items die aan lokale wetshandhavingsinstanties zijn overgedragen, zijn aanvalsgeweren en granaatwerpers, zelfs Blackhawk-helikopters en machinegeweren van kaliber .50 – een wapen dat zo krachtig is dat het Amerikaanse leger beperkingen heeft op de manier waarop het in gevechtsgebieden kan worden gebruikt. Alleen al in het fiscale jaar 2011 heeft het Pentagon voor bijna 500 miljoen dollar aan materiaal overgedragen aan de binnenlandse rechtshandhaving – bijna het dubbele van het totaal van het voorgaande jaar.
Sinds 2006, zo documenteert Apuzzo, heeft het Pentagon de politie voorzien van 432 Mine-Resistant Ambush Protected Vehicles (MRAPs), 435 gepantserde voertuigen, 44,900 nachtkijkers, 93,763 machinegeweren en 180,718 magazijnen.
Dergelijke apparatuur heeft op zijn beurt de manier veranderd waarop de politie wordt opgeleid. “Deze agressievere instrumenten vertalen zich in agressiever politiewerk”, legt Zlutnick uit. “Militaire middelen en training hebben vervolgens de manier veranderd waarop officieren met hun gemeenschappen omgaan, van een mentaliteit van gemeenschapsbescherming naar een mentaliteit van strijd.”
In veel steden en dorpen hebben Amerikaanse politiediensten het Israëlische leger, dat door tientallen jaren van koloniaal geweld tegen de Palestijnen repressie tot wetenschap heeft gemaakt, uitgenodigd om hen te trainen in het beheersen van de menigte. Zoals Rania Khalek schreef op ElectronicIntifada.net:
Minstens twee van de vier wetshandhavingsinstanties die in Ferguson waren ingezet – de St. Louis County Police Department en de St. Louis Metropolitan Police Department – kregen de afgelopen jaren training van Israëlische veiligheidstroepen.
- - - - - - - - - - - - - - - -
DE POLITIE heeft haar nieuwe uitrusting en agressieve training gebruikt in hun zogenaamde ‘oorlog tegen drugs’, die zich vooral op de zwarte en Latino-bevolking heeft gericht. Deze oorlog bracht wat Michelle Alexander de Nieuwe Jim Crow noemt voort.
Politiediensten selecteren gekleurde gemeenschappen, overspoelen ze met politie, arresteren tientallen mensen voor kleine drugsdelicten, veroordelen ze en ontzeggen de slachtoffers vervolgens een reeks grondwettelijke rechten, inclusief stemrecht. De nieuwe Jim Crow heeft van een generatie zwarte mannen gedemoniseerde tweederangsburgers gemaakt.
De gemilitariseerde politiediensten van Bush en Obama hebben zwarte en latino-buurten in oorlogsgebieden veranderd, waar politie mensen van kleur ongestraft kan vermoorden. Mike Brown en Eric Garner vormen het topje van de ijsberg van deze moordpartij door de politie.
De “oorlog tegen drugs” en de Nieuwe Jim Crow hebben racistische mythen over zwarte criminaliteit en pathologie in stand gehouden, die worden herhaald in scholen, media en andere sociale instellingen. Dergelijke mythen hebben onverdraagzame burgerwachten als George Zimmerman ertoe aangezet hun eigen campagnes van politie en moord in gesloten gemeenschappen te voeren.
De staat van Obama heeft deze gemilitariseerde politiemacht ingezet om uitbarstingen van strijd van de onderdrukten, met name het zwarte verzet tegen de Nieuwe Jim Crow, te onderdrukken. De politie stond stand-by tijdens de protesten tegen de executie van Troy Davis en de vrijspraak van George Zimmerman. En ze werden ingezet om protesten in Ferguson, New York City en Berkeley aan te vallen.
De Amerikaanse staat heeft ook zijn gemilitariseerde politie ingezet om de protesten tegen de ongelijkheid van het systeem te onderdrukken. Tijdens de G2009-top in Pittsburgh in 20 hanteerde het veiligheidsapparaat een breed scala aan wapens – van helikopters tot gepantserde personeelsvoertuigen en het beruchte sonische wapen, de LRAD – om activisten te misbruiken die protesteerden tegen het besluit om de banken te redden en bezuinigingen op te leggen aan de arbeiders. en de armen.
De regering-Obama coördineerde eind 2011 ook de repressie van de Occupy-beweging in de VS. Het ministerie van Binnenlandse Veiligheid, voornamelijk democratische burgemeesters van grote steden, en lokale politiediensten werkten samen bij een reeks aanvallen om de Occupy-kampen over het hele land te verspreiden.
Het gebruik van de gemilitariseerde politie door de Amerikaanse staat zal alleen maar toenemen naarmate de heersende klasse opnieuw een ronde van neoliberale aanvallen op arbeiders oplegt, met een onevenredige impact op gekleurde arbeiders. Obama en zijn opvolgers hebben plannen voor meer bezuinigingen, meer verlagingen van de bedrijfsbelastingen en meer fracking – allemaal bedoeld om het Amerikaanse kapitalisme concurrerender te maken met China. Ze zullen hun politie nodig hebben om de resulterende ongelijkheid op het gebied van klasse en ras te handhaven.
- - - - - - - - - - - - - - - -
DE HOOP te midden van deze gruwelijke situatie is dat de opkomende beweging tegen politiegeweld samensmelt met verzet tegen economische ongelijkheid.
Zwarte arbeiders die betrokken zijn bij de Fight for 15 hebben hun klasseneisen voor een leefbaar loon al in verband gebracht met antiracistisch protest. En verschillende vakbonden zoals de United Electrical Workers hebben verklaringen afgelegd tegen racisme bij de politie en ter ondersteuning van protesten.
Martin Luther King realiseerde zich een halve eeuw geleden de onderlinge verbanden tussen oorlog in het buitenland en oorlog thuis – en de wortels van beide in het kapitalistische systeem zelf. Nadat hij zich had uitgesproken tegen de Amerikaanse oorlog in Vietnam, lanceerde hij zijn laatste strijd, de multiraciale Poor People's Campaign, om racisme uit te dagen, arbeiders te verenigen en de Amerikaanse samenleving opnieuw te maken. Hij verklaarde dat “het kwaad van het kapitalisme net zo reëel is als het kwaad van het militarisme en het kwaad van racisme.”
In King's 'Beyond Vietnam'-toespraak, verklaarde hij:
Als we de goede kant van de wereldrevolutie willen bereiken, moeten we als natie een radicale waardenrevolutie ondergaan. We moeten snel een begin maken met de verschuiving van een dinggerichte samenleving naar een persoongerichte samenleving. Wanneer machines en computers, winstmotieven en eigendomsrechten belangrijker worden geacht dan mensen, kunnen de gigantische drielingen racisme, extreem materialisme en militarisme niet worden overwonnen.
Vandaag hebben we de kans om de strijd aan te gaan waar King zijn leven voor gaf – een beweging van arbeiders, zwart, latino, Indiaans, Aziatisch en blank, die zich verzetten tegen de militaire brutaliteit van Amerika in het buitenland en tegen de racistische politie in eigen land, in een poging om transformeren onze samenleving en wereld in een nieuw systeem dat mensen boven imperium en winst stelt.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren