Dat zegt het Witte Huis President Joe Biden zal dat wel doen beslissen tegen eind augustus of het pandemie-tijdperk moet worden verlengd pauze over de terugbetaling van studieleningen – en hoeveel eventuele studieschulden moeten worden kwijtgescholden.
Maar veel kredietnemers die het moeilijk hebben, zijn al terughoudend en zoeken naar manieren om hun leningbetalingen stop te zetten zonder daadwerkelijk in gebreke te blijven. René Christian Moya, organisator bij de Schulden Collectief, zegt dat deze acties optellen tot een ‘schuldenstaking’. Door een dergelijke staking, zegt Moya, verwerven debiteuren collectieve macht, waarvan hij hoopt dat dit zal leiden tot volledige kwijtschelding van alle federale studentenschulden.
De vorige organisatie van het Debt Collective, in 2015, heeft ertoe bijgedragen dat de federale overheid miljoenen dollars aan uitstaande studieleningen heeft geëlimineerd. Moya vertelde Capital & Main waarom het belangrijk is dat degenen die overweldigd worden door studieleningen, actie ondernemen, en hoe ze dat kunnen doen, zowel voor zichzelf als om een mislukt leensysteem te hervormen dat volgens hem nu meer kwaad dan goed doet.
Dit interview is bewerkt voor lengte en duidelijkheid.
Capital & Main: Hoe verschilt een schuldstaking van het in gebreke blijven van een lening?
René Christian Moya: Wat we willen bereiken met de schulden staking is het herkaderen en politiseren van wat mensen al doen – het veilig terugbrengen naar $ 0 per maand. Totdat we volledige kwijtschelding van de studieschuld krijgen, willen we dat mensen de betaling achterhouden en zichzelf aangeven als onderdeel van de staking.
Maar wij zijn geen voorstander van het in gebreke blijven van uw studieleningen. Er zijn ernstige gevolgen, waaronder schade aan uw credit score. En in tegenstelling tot andere vormen van schulden kunt u deze niet kwijtschelden tijdens een faillissementsprocedure.
Hoe kunnen debiteuren veilig tot $ 0 per maand betalen?
Wij roepen op tot een brede schuldkwijtschelding. Veel van de beschikbare hulpopties van de federale overheid zijn niet adequaat geweest – en veel mensen die daarvoor in aanmerking komen, weten niet dat ze bestaan.
In de tussentijd zijn er enkele opties. Studenten kunnen een verdedigingsvordering van de kredietnemer tegen universiteiten die hen hebben opgelicht. Er is ook de Publieke dienstlening Vergiffenis kwijtschelding en de inkomensgestuurde terugbetaling optie.
Er zijn veel mensen die hun studieleningen al niet meer kunnen betalen, en zij kunnen ook deelnemen aan de staking, en dat in het openbaar doen.
Waarom gaan mensen met schulden staken?
Debiteuren hebben feitelijk veel macht. Niet op individuele basis, maar als geheel. Debiteurenvakbonden en schuldenstakingen zorgen ervoor dat schulden collectief worden aangewend om eisen te stellen aan crediteuren.
Uiteindelijk zit de waarde niet in het stilletjes gebruik maken van opties om onze betalingen tot nul terug te brengen en dan vrolijk verder te gaan. We willen dat mensen er open over zijn, zodat we deze stakingen kunnen gebruiken om het bredere publiek te informeren dat de mensen die aan de macht zijn 1.7 biljoen dollar aan schulden permanente en universele hulp nodig hebben, en uiteindelijk het publieke aanbod van hoger onderwijs.
De idee begon echt met de Occupy Wall Street-beweging in 2012. Op dat cruciale moment, nu ruim tien jaar geleden, zagen veel mensen in de protesten zichzelf als gevangen debiteuren.
Er zijn verschillende soorten schulden. Maar veel jongeren hadden het over studieschulden. Het bracht het apocriefe idee terug dat tijdens Occupy Wall Street de ronde deed: als je de bank 100,000 dollar schuldig bent, is dat jouw schuld, maar als je de bank 100 miljard dollar schuldig bent, dan is dat opeens het probleem van de bank. Het idee van een debiteurenunie is om die collectieve macht op te bouwen.
“Als mensen hun dagelijkse levensbehoeften zoals huisvesting, voedsel en benzine niet kunnen betalen, hoe kunnen we dan verwachten dat ze plotseling honderden dollars per maand aan studieleningen gaan betalen?”
Wat hebben schuldenstakers tot nu toe kunnen doen?
De grootste overwinning die we nu zien komt van a strijd dat begon in 2014: enorme studieschulden annulering voor mensen die de particuliere Corinthian Colleges bezochten, die ingestort en bedrogen duizenden studenten. De studenten haalden hun diploma niet en toch bleven ze achter met de zak met studieschulden.
De overwinning is ronduit verbluffend. Bijna $ 6 miljard werd geannuleerd voor meer dan een half miljoen mensen, en de manier waarop het begon was met een schulden staking. Vijftien voormalige Korinthische studenten kwamen bij elkaar en besloten dat ze niet gingen betalen. Ze moesten veel risico nemen om het gezicht te worden van een zeer innovatieve reeks tactieken om betalingen in te houden.
In dit proces ook het Schuldencollectief een hulpmiddel ontwikkeld waardoor studentendebiteuren hun schulden konden aanvechten via het verweer van de lener tegen terugbetaling regeren, een optie binnen de wet die voortkwam uit de schuldenstaking van Corinthian Colleges. We hebben een directe actie ondernomen, waarbij een vloedgolf aan studentendebiteuren het instrument gebruikte om kwijtschelding van hun schulden te eisen. Het was zo krachtig, en we gebruikten het met zo’n effect, dat het de federale overheid ertoe bracht die studentendebiteuren uit te nodigen Washington om over hun ervaringen te praten, en uiteindelijk om een officieel hulpmiddel op de website van het Ministerie van Onderwijs.
Waarom vraag je de federale overheid nu om de studieschuld kwijt te schelden?
De economie vertraagt. De inflatie is het afgelopen jaar dramatisch gestegen. Veel mensen beginnen hun te zien de lonen lopen niet op. Te midden van deze groeiende economische crisis heeft het grote publiek een grotere schuldenlast dan in lange tijd het geval is geweest.
De meeste leners van studieleningen kan de betalingen niet opnieuw starten. Als mensen hun dagelijkse levensbehoeften zoals huisvesting, voedsel en benzine niet kunnen betalen, hoe kunnen we dan verwachten dat ze plotseling honderden dollars per maand aan studieleningen gaan betalen zonder dat dat een enorme impact heeft op hun individu? levens en op de bredere economie?
We hebben een coalitie opgebouwd van meer dan 500 organisaties, waaronder vakbonden en burgerrechtengroeperingen als de NAACP en de AFL-CIO, om te eisen dat president Biden alle studentenschulden kwijtscheldt, en niet slechts een deel ervan.
“Arme studenten zijn degenen die tot zeer laat in hun leven met aanzienlijke schulden achterblijven.”
Hoe komt het huidige beleid overeen met de campagnebeloften van Biden?
President Biden nam, samen met de andere presidentskandidaten van de Democratische Partij in de race van 2020, een standpunt in over de kwijtschelding van studentenschulden. Sommigen, zoals Elizabeth Warren en Bernie Sanders, riepen op tot een brede basis kwijtschelding studieschuld. Biden beschikte over een platform voor schuldkwijtschelding, zij het veel beperkter.
En toch bevinden we ons hier, een paar maanden verwijderd van de tussentijdse verkiezingen – halverwege Bidens regering – en er heeft nog geen schuldkwijtschelding plaatsgevonden. Dat is absoluut onvoldoende en eigenlijk schandalig.
Waarom zeg je dat het schandalig is?
Als de federale regering morgen zou besluiten alle studieleningen op te zeggen, zou dat geen negatief effect hebben op de financiën van het land. Het is niet theoretisch. Al meer dan twee jaar heeft de federale overheid de afbetalingen van studieleningen opgeschort, en dat heeft vruchten afgeworpen. Miljoenen mensen hebben het economisch herstel van de pandemie kunnen helpen bewerkstelligen zonder dat een groot deel van hun koopkracht naar het aflossen van leningen ging die om te beginnen al onrechtvaardig waren.
Wat heb je door de stakingen geleerd over wie een studieschuld heeft?
Door middel van debiteurenorganisatie hebben we de groteske ongelijkheid van het systeem onder de aandacht gebracht. Mensen beginnen studieschulden heel serieus te nemen als een kwestie van sociale en raciale onrechtvaardigheid.
We hebben het idee op zijn kop gezet dat studieschulden een probleem zijn dat alleen de hogere middenklasse treft. De mensen die deze leningen krijgen, zijn disproportioneel mensen die genoodzaakt bent die leningen. Dit zijn geen mensen die om te beginnen veel geld hebben. De getroffenen zijn het meest Zwarte en bruine schuldhouders en Zwarte vrouwen in het bijzonder. Arme studenten zijn degenen die tot zeer laat in hun leven met aanzienlijke schulden achterblijven.
Terwijl veel blanke debiteuren uit de hogere middenklasse hun leningen uiteindelijk vrij vroeg kunnen afbetalen, is dit niet het geval voor zwarte of Latino debiteuren, zoals ik. Ik ben 38 jaar oud en heb nog steeds een aanzienlijke studielening. Dat is de realiteit van wat het studievoorschotsysteem doet.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren