In de ijle wereld van de economie en industriële techniek was er nooit iemand zoals professor Seymour Melman van Columbia University. Ik ben opgegroeid met het lezen en luisteren naar de profetische, feitelijke en harde argumenten die hij in de gespecialiseerde en soms ook de grote media naar voren bracht voor zijn anti-oorlogs- en wereldwijde ontwapeningsdoelstellingen.
Er waren Seymour Melmans opiniestukken en brieven aan de redacteur in de New York Times vanaf zijn twintigste. Er waren zijn overtuigende getuigenissen in het Congres over de permanente oorlogseconomie en de schade ervan aan onze civiele economie en aan de behoeften van het Amerikaanse volk. Zijn economische conversieplannen en zijn pleidooi voor een krachtig vredesakkoord met de Sovjet-Unie maakten duidelijk wat voor soort economie, innovatie en welvaart de onze in de VS zouden kunnen zijn.
Melmans werk was gedetailleerd en hij daagde wat president Eisenhower het “militair-industriële complex” noemde uit als dat van geen enkele andere academicus. Hij zou laten zien hoe getalenteerde wetenschappelijke en technische vaardigheden in deze permanente oorlogseconomie werden gezogen, ten koste van civiele banen en economische ontwikkeling, alsof het welzijn van mensen er toe deed. “Het uitroeien van de honger in Amerika = 4-5 miljard dollar = C-5A-vliegtuigprogramma”, zou hij zeggen, verwijzend naar het chronisch mislukte, gebrekkige en kostbare contract van Lockheed Martin.
Er was veel vraag naar de adviesdiensten van Melman. Zijn talrijke boeken waren zo zinvol voor mensen voor wie vooruitziendheid een gewaardeerde houding was. Hij adviseerde burgergroepen, vakbonden, wetgevers en de Verenigde Naties. Jarenlang was hij voorzitter van de Nationale Commissie voor Economische Bekering en Ontwapening.
Toen hij in de tachtig was, onderzocht de heer Melman de geheimzinnige gebieden van wapensystemen. Hij ontleedde nauwgezet de verkeerde manieren waarop het door het bedrijfsleven gedomineerde Pentagon de bedrijfskosten van onderzeeërs, schepen, vliegtuigen en ander modern wapentuig had geprijsd, om zo de duizelingwekkende spiraal van wapenbudgetten te verklaren.
De titels van zijn boeken spraken over zijn zorgen – ‘Onze uitgeputte samenleving’, ‘Pentagon Capitalism’ en ‘Winsten zonder productie’. Als veteraan uit de Tweede Wereldoorlog kende hij het verschil tussen een adequate verdediging en ‘overkill’ met wapens. Hij berekende dat Amerikaanse kernwapens het vermogen hadden om de Sovjet-Unie 1,250 keer te vernietigen. Hij vroeg zich af: in hoeverre belast een te grote aanslag op onze economie en ons welzijn?
Met de ondergang van de Sovjet-Unie en de overeenkomst over de ontmanteling van veel van die kernkoppen aan beide kanten, keek de heer Melman uit naar de ‘vredesdividenden’ en de economische bekering of herinrichting waar hij zo lang op aandrong. Het mocht niet gebeuren. De militaire begroting slokt nu de helft van de operationele uitgaven van de federale overheid op.
In zijn latere jaren promootte Melman het idee van zelfmanagement als alternatief voor gigantische bedrijven. De afgelopen twintig jaar hebben de media hem zwart gemaakt. Het lukte hem nauwelijks om een artikel in de kranten of zelfs in de progressieve tijdschriften te publiceren. Op de hectische radio en televisie kwam hij niet in aanmerking omdat hij in paragrafen sprak en op leeftijd was – een elektronische onverdraagzaamheid die veel wijze, oudere Amerikanen ervan weerhoudt om met hun jongere generaties te communiceren.
Het was juist omdat hij keer op keer zo gelijk had gehad dat de gedrukte media zijn onderzoek beu waren, ook al was het actueel. Hoeveel Amerikanen weten bijvoorbeeld dat 90% van de producten die in de LL Bean-catalogus van 2002 worden verkocht, geïmporteerd zijn? Hij telde ze om zijn punt over de de-industrialisatie van Amerika duidelijk te maken.
Hoeveel mensen zouden willen weten dat een recent contract in New York City voor voertuigen voor openbaar vervoer uitsluitend buitenlandse bieders ontving? Geen enkel Amerikaans bedrijf was aanwezig om te concurreren en de banen te verschaffen voor het $3 miljard dollar kostende project.
Voordat hij deze maand overleed, had Seymour Melman een beknopt boekmanuscript voltooid met de titel: “Wars, Ltd.: The Rise and Fall of America's Permanent War Economy”. Toen ik hem eerder deze zomer sprak, had hij problemen met het vinden van een goede uitgever. Maar hij zal een erfenis van wijsheid, inzicht, menselijkheid, consistentie en toewijding nalaten. In een samenleving waarvan de heersers en corporatisten de mensen afsluiten van zulke prachtige geesten en hen overspoelen met trivia, afleiding en de gebakken luchtkunstenaars die dagelijks hun lucratieve onwetendheid uitschreeuwen, zullen scherpzinnige Amerikanen als Seymour Melman niet de aandacht krijgen die de burgerij verdient tenzij wij, het volk , die eigenaar zijn van de publieke radiogolven, beginnen onze eigen mediarechten te controleren en te gebruiken
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren