Dateline 3 december 2007 – De bedrijfsmedia zijn euforisch nadat de Venezolanen de dag ervoor ternauwernood het constitutionele hervormingsreferendum van Hugo Chavez hebben verslagen. De uitslag tartte de voorspellingen van de onafhankelijke opiniepeilingen voorafgaand aan de verkiezingen en was tot het einde toe een cliffhanger. De bijna-definitieve resultaten werden pas op 1 december om 15 uur bekendgemaakt, met ongeveer 3 stemmen tussen de twee partijen en een verrassende 100,000% van de kiesgerechtigden die zich onthielden. Op 44 december maakte de Nationale Kiesraad (CNE) van Venezuela het definitieve resultaat bekend, gebaseerd op 7% van de getelde stemmen. Er werd in twee blokken in totaal over 94 amendementshervormingen gestemd:
Voor blok A: Nee – 50.65%; Si (ja) – 49.34%;
Voor blok B: Nee – 51.01%; Si (ja) – 48.99%.
Hieronder vindt u een voorbeeld van het leedvermaak in de bedrijfsmedia. Ze verdienen wat speling, aangezien ze negen jaar op dit moment hebben gewacht, en het kan zijn dat ze de komende tijd geen nieuwe krijgen. Venezolanen verloren, ze wonnen, maar Chavez heeft misschien gelijk als hij zegt dat de hervorming ‘por ahora (voorlopig)’ verloren is. In een commentaar na de verkiezingen op de Venezolaanse staatstelevisiezender VTV voegde hij eraan toe: De hervormingen zijn vertraagd maar levend, en “het Venezolaanse volk heeft de macht en het recht om een verzoek om constitutionele hervormingen in te dienen voordat (mijn) ambtstermijn afloopt. waarvan nog vijf jaar rest.”
Volgens de Venezolaanse wet kan de Nationale Vergadering (NA) op elk moment nieuwe sociaal nuttige of andere wetgeving aannemen, op voorwaarde dat deze niet in strijd is met het grondwettelijk recht. De Grondwet kan alleen op drie manieren door middel van nationale referenda worden gewijzigd: als de president, NA of 15% van de geregistreerde kiezers (via een petitie) daarom vragen. De Grondwet verhindert echter dat de president twee keer in dezelfde termijn dezelfde amendementen aanvraagt, maar deze kunnen wel wet worden via volksinitiatieven of een grondwetgevende vergadering.
Bovendien kan Chavez zijn grondwettelijk toegestane bevoegdheid tot de machtigingswet gebruiken tot volgende zomer, wanneer deze afloopt. Op grond daarvan kan hij per decreet wetten aannemen op elf belangrijke gebieden, waaronder de structuur van staatsorganen, de verkiezing van lokale functionarissen, de economie, de financiën en belastingen, het bankwezen, het transport, het leger en de nationale defensie, de openbare veiligheid en beleid op het gebied van de staatsveiligheid. energie.
Chavez had deze bevoegdheid al twee keer eerder en gebruikte die in 2001 om 49 wetswijzigingen door te voeren om deze in overeenstemming te brengen met de Grondwet op het gebied van land- en bankhervormingen en voor rechtvaardiger regelingen voor het delen van inkomsten met buitenlandse oliemaatschappijen in joint-state ventures. Hij wilde dat het deze keer de democratische veranderingen aan de basis zou versnellen en de macht via gemeenteraden aan het volk zou kunnen overdragen. Hij kan het ook gebruiken om zijn sociale en economische model te bevorderen, gebaseerd op het eerlijk verdelen van een groter deel van de nationale rijkdom via investeringen in gezondheidszorg, onderwijs en sociale zekerheid. Als dit soort hervormingsmaatregelen worden voorgesteld, zal hij daar grote publieke steun voor krijgen, op voorwaarde dat hij ze simpel houdt en ze goed en vaak uitlegt.
In zijn commentaar na de verkiezingen benadrukte Chavez dat er “volgend jaar of over drie jaar” een ander hervormingsvoorstel komt. Het hoeft niet precies hetzelfde te zijn. Het kan in dezelfde richting gaan, maar in een andere vorm, verbeterd en vereenvoudigd, omdat ik moet accepteren dat de hervorming die we hebben gepresenteerd zeer complex was.”
Het debat voorafgaand aan de verkiezingen en de propaganda-aanval maakten het complexer, en de oppositie was de voorstanders van hervormingen te slim af. Met een goede planning en implementatie kan dat probleem worden verholpen, en in de tussentijd kan de NA enkele wetgevende hervormingen doorvoeren en kan Chavez dit op eigen kracht per decreet doen. Verwacht dat dit zal gebeuren en dat de meeste Venezolanen dit enthousiast zullen steunen.
Leden van de Nationale Inheemse Beweging (MNIV) van Venezuela willen nu al dat de constitutionele hervormingen opnieuw op gang worden gebracht, zijn van plan zich te mobiliseren en kunnen handtekeningen gaan verzamelen voor een petitie daarvoor. Ze kwamen op 7 december bijeen om een strategie te bepalen, waarna MNIV-coördinator Facundo Guanipa aankondigde dat de kleine inheemse bevolking van Venezuela vrijwel unaniem de hervormingen van Chavez steunt, zo blijkt uit de resultaten van het referendum.
Voorlopig staan de gloateerders echter centraal en citeren ze niet de opmerking van secretaris-generaal Jose Miguel Insulza van de OAS: “Er vallen nogal wat mythen over de Venezolaanse democratie in duigen. Het werkt zoals alle democratieën... Ik hoop dat de Amerikaanse regering, net als wij allemaal, kan erkennen dat het een eerlijk, schoon proces was.'
Reken er niet op of op de dominante media, en begin met de favoriete tegenstander van deze schrijver – Mary Anastasia O'Grady van de Wall Street Journal, dit keer in een door Journal geproduceerde drie minuten durende video die online beschikbaar is. Ze wordt snel warm met opmerkingen als dat het referendum, als het werd aangenomen, Chave z ‘dictatoriale macht zou hebben gegeven om voor het leven te regeren’, en dat Venezuela een ‘vervalst kiessysteem’ heeft. Schandalig en vals in beide opzichten natuurlijk, maar dit is typisch O'Grady-gezeur.
Verder beweerde ze dat de bijna-finalecijfers rond 8 uur beschikbaar waren, maar de Nationale Kiesraad (CNE) wachtte tot 15 uur om ze te rapporteren. In feite werd de berichtgeving uitgesteld omdat de verkiezingen te dichtbij waren, en er was van tevoren afgesproken dit niet te doen totdat 1% van de stemmen was geteld. Op dat moment werd de uitslag bekend gemaakt. Een ander juweel van O'Grady was dat Chavez in 15 aan de macht kwam door de 'oude elite' te 'verwijderen', wat impliceerde dat het ongepast was om hen resoluut en democratisch te verslaan - vintage O'Grady met meer van haar in het vooruitzicht.
Het Journaal was nog niet klaar. Een online opiniestuk luidde: “Venezolaanse regen op Hugo (en dat is) meer dan een tegenslag voor de Messiaanse sterke man van Venezuela. Het is een overwinning voor het vrijheidsideaal in heel Latijns-Amerika... een pluim... voor het volk van Venezuela (door Chavez ervan te weerhouden) een persoonlijke staatsgreep op te leggen tegen de democratie van dat land. Hij probeerde de Venezolanen ertoe te bewegen voor een eenmansregering en een hard model van socialisme te stemmen. Ze zeiden nee (en CNE wachtte tot 1 uur) toen duidelijk werd dat er geen manier was om de resultaten te verdraaien.”
Volgens de Journal zou het pakket van Chavez “de burgerlijke vrijheden van Venezuela hebben ontnomen (en) een einde hebben gemaakt aan de garanties op privé-eigendom.” Een laatste prik was in de vorm van een waarschuwing dat Chavez nog steeds de politieke instellingen van het land controleert en “een bedreiging blijft voor (de) regio. Hij is in een race tegen de klok (om zijn) expansionistische agenda te bevorderen (die) het potentieel heeft om de Colombiaanse democratie te ondermijnen, en heeft Bolivia en Ecuador al gedestabiliseerd.” Oef, en Rupert Murdoch heeft de krant die hij afgelopen zomer kocht toen hij een deal sloot voor Dow Jones & Company nog niet overgenomen.
Maak kennis met de New York Times en zijn man in Caracas, Simon Romero, wiens stijl de schrijvers van tijdschriften overtreft, maar niet zijn inhoud. Zijn naamregel op 3 december luidde: ‘Venezuela handhaaft kleine nederlaag voor Chavez-plan’, dat hem ‘vergaande nieuwe bevoegdheden zou hebben verleend. Oppositieleiders waren opgetogen”, en de gouverneur van de staat Zulia en de presidentiële tegenstander van Chavez in 2006, Manuel Rosales, zei: “Vanavond heeft Venezuela gewonnen.” Zijn rapport van de volgende dag verkondigde de tegenslag en zei dat de “stemming wegversperringen opwerpt (en) nieuwe energie heeft gegeven aan (de) lankmoedige oppositie.” Het is “een uiting van… wanbeheer door de overheid (en) een waarschuwing aan de heer Chavez dat hij eindelijk de grenzen van zijn ambtstermijn heeft overschreden (door de presidentiële termijnen te willen beëindigen) en zijn macht sterk heeft gecentraliseerd.” Het is een “scherpe berisping (van de kiezers) om de heer Chavez te laten weten (ze zijn terughoudend) om hem veel verder te volgen op het pad naar een socialistische toekomst.”
Nog meer van Romero, samen met opinieschrijvers uit de Times, dat ‘reflectie en woede (kwamen) na de nederlaag’ en dat chavista’s ‘worden verteerd door beschuldigingen en zelfonderzoek’ na de afwijzing van de kiezers. “Chavez haalde uit naar zijn tegenstanders (en) wuifde (hun overwinning) af met een (niet genoemde) obseniteit,” en “Chavismo” moet “een meer pluralistisch pad omarmen.”
Dat was een opwarmertje voor opiniestukschrijver Roger Cohen. Hij kwam met een achterbakse groet voor “de vernedering van een afwijzing van 51 tot 49 procent om de termijnen te beëindigen en particuliere eigendomsrechten te ondermijnen.” Hij vermeldde niet dat de meeste West-Europese en andere parlementaire systemen onbeperkte herverkiezingen toestaan, en dat deze laatste beschuldiging vals zou zijn. Dan valt Cohen aan en noemt Chavez een “sterke man….een caudillo….een bedreiging (en) zijn ‘socialismo’ is gelijk aan ‘Hugoismo.’ Hij wilde ‘macht vergaren door middel van bedreigingen, tegenstanders als ‘verraders’ belasteren, (en) steun kopen met 150 miljoen dollar per dag aan oliegeld.’
Het wordt nog erger: “zijn vriendjesbankiers (zijn) miljoenen in hun zak steken door de ongelijkheid tussen de officiële en de zwarte markt (bolivar) tarieven te arbitreren. De misdaad en de drugshandel floreren.” Zijn socialisme is “het Russische (equivalent van) ‘Sovjets’, (en) ik groet het Venezolaanse volk” voor het opleggen van “De Grenzen van (een) 21e-eeuwse Revolutie.” Op 3 december plaatste Cohen ze in acht Venezolaanse markt- en politieke regels om aan te tonen dat Chavez door zijn logica “de klok niet ver genoeg kan terugdraaien om ze te veranderen”.
The Times was nog niet klaar en op 4 december haalde het redactioneel uit met 'A Tale of Two Strongmen'. De andere was Vladimir Poetin na zijn overwinning bij de parlementsverkiezingen op 2 december. Volgens The Times was het een “referendum over zichzelf (waarin hij) op cynische wijze een enorme overwinning manipuleerde….” Chavez had niet zoveel geluk met zijn “nieuwste en meest schandalige machtsgreep (dus er is) hoop dat de (Venezolaanse) politieke concurrentie….nu zal floreren.” De Times geeft toe dat hij “nog steeds erg machtig” is, dus “de internationale gemeenschap zal... de druk op hem moeten blijven uitoefenen omdat hij niet plotseling een democraat is geworden.”
De Washington Post zei na de verkiezingen met een soortgelijke lasterlijke agitprop-redactionele torrent – dat “Mr. Chavez had voorgesteld zichzelf een de facto president voor het leven te maken... Uit peilingen vóór de stemming bleek dat slechts ongeveer een derde van de Venezolanen voorstander was van de amendementen (en) bewoners van stedelijke sloppenwijken die de heer Chavez in het verleden hebben gesteund hadden goede redenen om te twijfelen: Dankzij zijn waanzinnige economische beleid… zal de uitkomst de volledige democratie niet herstellen (omdat Chavez) nog steeds de wetgevende macht, de rechtbanken, de nationale televisie en de staatsoliemaatschappij controleert, en hij behoudt de bevoegdheid om per decreet te regeren.” In alle opzichten onjuist, behalve dat de meeste democratisch gekozen wetgevers en door Chavez benoemde rechters het bolivarisme steunen, zoals ingebed in de grondwet van het land die zij gezworen hebben te handhaven.
De AP was ook vijandig en noemde Chavez “conflictgevoelig (met een) meer dan levensgrote persoonlijkheid die weinig ruimte laat voor compromissen (die) voor meer wrijving zorgen (in een) diep gepolariseerd (land).” Maar “de overwinning van zondag heeft de oppositie (die een petitie kan indienen) gestimuleerd voor een terugroepingsreferendum zodra Chavez in december 2009 het middelpunt van zijn termijn van zes jaar bereikt.”
Ook in het Westen noemde de Los Angeles Times de nederlaag van zondag op feestelijke wijze “een opmerkelijke aanklacht tegen de agenda van Chavez.” Maar de kop luidde: ‘Chavez is nog niet klaar.’ Zelfs als hij verslagen wordt, zal hij “in staat zijn veel van zijn gewenste hervormingen op wetgevend vlak door te voeren”, aangezien hij de NA en het Hooggerechtshof controleert. De Times citeerde “beelden van enorme (oppositie)studentenmarsen”, maar de “grootste factor (op) zondag was Chavez' eigen onzinnige economische beleid, waardoor veel van zijn verarmde aanhangers zich afvroegen of hij echt wel weet wat hij doet. ” Ze zijn “net als Sovjet-Rusland of het moderne Cuba (en) de socialistische idealen van Chavez leiden Venezuela naar een afgrond, en het zijn de armen die het meest zullen lijden als het over de rand gaat.”
Het tijdschrift Time vroeg zich af: “Hoe zal Chavez omgaan met een nederlaag? (en) Waarom Venezolanen zich tegen Chavez keerden.” Er werd gemeld dat er 'zondagavond rond 7 uur paniek uitbrak', maar pas om 1 uur 's nachts moest 'el comandante' zijn nederlaag toegeven. Volgens Time-schrijver Jens Erik Gould maakten ze zich meer zorgen over een machtsgreep van Chavez en het vermogen om privé-eigendom in beslag te nemen dan over de voorgestelde sociale voordelen voor de armen en de volksmacht die ze zouden krijgen. Maar hoewel “een nederlaag de president kan vertragen… hebben hij en zijn bondgenoten nog steeds verreikende bevoegdheden (dus de) strijd is nog lang niet voorbij” zonder enige twijfel welke kant de Tijd steunt.
Het tijdschrift Business Week sprak over wat er “achter de nederlaag van Chavez in Venezuela zat” in een artikel vol met de gebruikelijke soorten fouten, onjuiste verklaringen en pro-zakelijke inslag. Er werd gezegd dat “afwijzing….meer stabiliteit voor het bedrijfsleven en de economie kan betekenen” zonder ooit te vermelden dat de zaken floreren, en dat de economie een van de snelst groeiende ter wereld is volgens de “socialistische visie” van Chavez.
Het artikel citeerde de oppositie en zei dat als het referendum zou worden aangenomen: “We zouden wakker zijn geworden in een dictatuur….een mogelijke overwinning….het vertrouwen van het bedrijfsleven ondermijnd….de nederlaag doet twijfel rijzen of Chavez in staat zal zijn zijn socialistische revolutie te verdiepen….de meerderheid in Venezuela deelt de socialistische visie van Chavez niet….Er is een groeiende ontevredenheid over het leiderschap van Chavez.” De overwinning zou Chavez in staat hebben gesteld “privé-eigendom in beslag te nemen….privé-eigendom te beteugelen….de democratische en kapitalistische fundamenten van Venezuela te ondermijnen, en Chavez in staat te hebben gesteld een staat te creëren in de stijl van het communistische Cuba, als hij werd aangenomen.”
Anti-Chavez-tirades na de verkiezingen zouden boekdelen kunnen vullen. Hieronder volgen er nog een paar:
– de San Francisco Chronicle klaagde dat “Chavez (nog steeds) alle kaarten in handen heeft (en) dat de oppositie nog geen leider moet vinden die de magnetische persoonlijkheid en het charisma van Chavez kan evenaren.”
– Bloomberg.com was ook verbijsterd dat één nederlaag “waarschijnlijk niet zal stoppen met het streven van Chavez om de economie van Venezuela te socialiseren, dat hij industrieën zou kunnen nationaliseren, eigendommen zou kunnen in beslag nemen en de onafhankelijkheid van de centrale bank zou kunnen verzwakken.”
– de door de staat gerunde Voice of America (VOA) verkondigde de opmerking van George Bush na de verkiezingen dat de nederlaag van Chavez een “stem voor democratie” is; er werd nooit melding gemaakt van zijn tirade voorafgaand aan de verkiezingen over het feit dat Venezuela ondemocratisch zou zijn;
– CBS News kopte: “Het democratisch autoritarisme van Chavez (zo) ondanks (electorale nederlaag) zal de president van Venezuela doorgaan in de richting van absolute heerschappij;”
– de Christian Science Monitor zei: “Venezuela’s Chavez uitdagend, ondanks de nederlaag….weinigen geloven dat de resultaten ervoor zullen zorgen dat (hem) zijn koers zal veranderen,”
– de Financial Times ziet in een “Kroniek van een voorspelde nederlaag” de steun van Chavez onder de armen eroderen nu “Venezolanen de zaken met een groter realisme zien”;
– The Economist ziet zijn “aura van onoverwinnelijkheid….voor altijd beschadigd, de strijd om de opvolging lijkt onvermijdelijk spoedig te beginnen (en) Overlevingsstrategieën….brengen geen onvoorwaardelijke loyaliteit aan de ‘commandant’ met zich mee. Het terugvechten is nog maar net begonnen;”
– CNN liep ook voorop in wat Chavez op een persconferentie na de verkiezingen zijn manipulatiecampagne noemde. Hij zei dat minister van Defensie Rangel Briceno “erg boos was over de manipulatiecampagne van (CNN)… over de hele wereld”, hij bereidt zich voor om het kabelnetwerk aan te klagen, en “hierachter schuilt het kwade gezicht van de Verenigde Staten;”
– de BBC is berucht als ‘bewaker van de macht’; het kopte “Witte Huis….verwelkomt de nederlaag van de controversiële hervorming van de Venezolaanse president Hugo Chavez….referendum….(en zei) de mensen spraken hun mening….dat belooft veel goeds voor de toekomst en de vrijheid van het land….(Venezolanen deden dat niet) t) elke verdere erosie van hun democratie en hun democratische instellingen willen;” pro-Chavez-stemmen of een duidelijke uitleg van de kwesties waren vóór of na de verkiezingen nergens te bekennen;
– de Chicago Tribune kopte: “Chavez gekastijd, nauwelijks capitulerend (terwijl) politieke leiders en analisten zeiden dat het te vroeg is om te zeggen of de kleine nederlaag… slechts een hobbel op de weg is… of het ontwaken van een duurzame en levendige oppositie; ” En
– Seumas Milne van de London Guardian kopte Chave zwas “Down but not out in Caracas” in een schrijven voor een krant met een lange geschiedenis van pro-staatssteun en te weinig daarvan voor de bevolking. Milne daarentegen sloeg nog een toon aan en zei dat het bolivarisme een tegenslag had gehad (maar) “het is nog lang niet voorbij (en) zondag was geen verpletterende nederlaag.” Het “heeft ook de onzin in diskrediet gebracht dat het land op de een of andere manier afglijdt naar een autoritair of zelfs dictatoriaal bewind…. Het referendum was een overtuigende demonstratie van democratie in actie…. Het revolutionaire proces dat gaande is in Venezuela heeft opmerkelijke sociale prestaties opgeleverd.” Het stopzetten of terugdraaien ervan “zou een verlies zijn waarvan de betekenis veel verder zou reiken dan de grenzen van Venezuela (maar) uit de opmerkingen en toezeggingen van Chavez (laten zien) dat er geen reden is om terug te keren.”
Chavez is veerkrachtig en zal zich herstellen van één electorale tegenslag. Tel hem nooit buiten beschouwing en onderschat zijn invloed niet op wat mededirecteur van het Center for Economic and Policy Research, Mark Weisbrot, zegt: “Een historische transformatie….aan de gang in Latijns-Amerika (na) meer dan een kwart eeuw neoliberale " regel. James Petras, een ervaren Latijns-Amerikaanse expert, zegt het zo: “Het referendum en de uitkomst ervan (hoewel belangrijk vandaag de dag) zijn slechts een episode in de strijd tussen het autoritaire, imperialistische kapitalisme (Chavez is tegen) en het democratische, op de arbeiders gerichte socialisme (naar wij hopen). Het bolivarisme zal uitkomst bieden).” De geest van democratie bloeit in Venezuela, en één electorale tegenslag zal deze niet doen ontsporen.
Stephen Lendman woont in Chicago en is te bereiken op [e-mail beveiligd].
Bezoek ook zijn blogsite op sjlendman.blogspot.com en luister naar The Steve Lendman News and Information Hour op TheMicroEffect.com op maandag om XNUMX uur Amerikaanse centrale tijd.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren