De nieuwste groep die de slachtofferstatus claimt, zijn de rijken. Eigenlijk de superrijken, wier rijkdom hen normaal gesproken vrijstelt van medelijden. Hoewel ze nog niet worden onderworpen aan profilering op luchthavens (behalve wat betreft vroeg instappen en toegang tot clubs), voelen ze dat het publiek zich op subtiele wijze tegen hen keert – hoe zou president Obama anders kunnen reageren? voorstellen om hun belastingen te verhogen?
Bewonderaars van de rijken, geleid door experts en politici aan de rechterkant – van Laura Ingraham naar Larry Kudlow – hebben de claims van Afro-Amerikanen, vrouwen, homo's en werklozen lange tijd belachelijk gemaakt, maar nu verheffen ze hun stem om de rijken te verdedigen tegen wat zij zien als een lelijke golf van ‘demonisering’.
In een tijd waarin de armoede stijgtDe werkloosheid schommelt grimmig boven de 9 procent en een groeiend aantal Amerikanen lijdt aan ‘voedselonzekerheid’ – het officiële eufemisme voor honger – deze zorg lijkt misschien een beetje esoterisch. In een tijd waarin de beloning van bestuurders duizelingwekkend nieuwe niveaus bereikt en de kloof tussen de rijken en alle anderen net zo snel groeit als het federale begrotingstekort, lijkt dit misschien zelfs een beetje pervers.
Maar zelfs buiten het debat over belastingen en tekorten, waarin rijke Amerikanen routinematig worden gekarakteriseerd als jachteigenaren en bedrijfsvliegtuigenhebben de rijken inderdaad enkele klappen op hun zelfwaardering geleden. De film van vorig jaar "Het sociale netwerk" was niet erg vleiend voor voorbeelden van zowel nieuwe als oude rijkdom, en nu worden twee nieuwe televisieseries door sommigen in de media gehyped als aansporingen tot klassenoorlog. In "2 blutte meiden," een paar jonge vrouwen worstelen om te overleven – niet als catwalkmodel of als onderhoudsarme huisvrouw, maar, schokkend genoeg, als serveerster. En het tijdschrift Time prikkelend beschrijft ABC's 'Revenge' speelt zich af in de Hamptons, als 'een doelgroeprijke omgeving van polospelers en aandelenhandelaren' waarin een jonge vrouw de bijzonder kansarme mensen achtervolgt die jaren eerder haar vader hebben geruïneerd. Niemand minder dan sociaal commentator dan ‘Revenge’-ster Madeleine Stowe heeft opgemerkt dat ‘we momenteel in een bepaalde tijd in de Amerikaanse geschiedenis te maken hebben waarin ik denk dat de gemiddelde Amerikaan een uitschakeling van de rijken zal willen zien.’
Je zou uit al het gepraat over ‘demonisering’ nooit kunnen raden dat de rijken misschien wel de sterkste PR-machine ter wereld hebben, ver buiten hun gevolg van agenten, publicisten en diverse beeldmakers. De reguliere media zijn bijvoorbeeld niet het eigendom van collectieven van hulpkelners en taxichauffeurs, en zelfs de ‘liberale’ media onder hen richten zich niet op de onbemiddelden. Ze grinniken misschien als er zo nu en dan een hedgefondsbeheerder voor de rechter wordt gebracht, maar ze zijn net zo snauwend geweest over populistische acties tegen de rijken, zoals de voortdurende bezetting van Wall Street, wat nieuwswaardig is, alleen al vanwege de brutaliteit die het bij de NYPD teweegbrengt. Of wist u dat de Transportation Security Administration zojuist heeft gewonnen vakbondsvertegenwoordiging deze zomer? Waarschijnlijk niet, want dat is ‘arbeidsnieuws’, dat vrijwel is verdrongen door ‘zakelijk nieuws’.
Als je je oren openhoudt, hoor je bijna overal de lof van de rijken. Het evangelische christendom koesterde bijvoorbeeld ooit een eeuwenoud bijbels vooroordeel ten gunste van de armen, maar heeft nu, althans in zijn spraakmakende megakerk-uitingen, het boek Mattheüs voor een tijdje verlaten. “welvaartsevangelie” die rijkdom beschouwt als een teken van Gods gunst.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren