Bron: The Intercept
Foto door bgrocker/Shutterstock.com
De zon stond hoog terwijl de demonstranten Grand Army Plaza vulden. In normale tijden is het gemakkelijk om te vergeten dat de toegangspoort tot het grootste park van Brooklyn ooit een slagveld was in de strijd voor de Amerikaanse onafhankelijkheid, of dat de iconische ‘Soldiers and Sailors Arch’ een monument is voor degenen die verloren zijn gegaan in de oorlog om een einde te maken aan de slavernij. Maar nu een wereldwijde pandemie in een paar maanden tijd meer dan 100,000 Amerikaanse levens heeft gekost, ruim 40 miljoen anderen werkloos zijn geworden, en protesten tegen politiegeweld die de VS overspoelen, zijn de afgelopen dagen verre van normaal geweest, en toen demonstranten hun plaatsen innamen op zondag voelde de plaats van het plein in de geschiedenis ongewoon aanwezig.
Kenyatta Reid, geboren in Brooklyn, was een van degenen die zich aan de voet van de boog verzamelden. Reid en haar man waren naar het protest gekomen met hun drie jonge kinderen van 11, 8 en 2 jaar oud. Het was de tweede dag van het gezin op straat en sloot zich aan bij de landelijke golf van demonstraties na de moord op George Floyd door politieagent Derek uit Minneapolis. Chauvin. De vorige nacht hadden Reid en haar familie bij de Brooklyn Bridge gezien hoe politieagenten uit New York City in oproeruitrusting demonstranten sloegen en met pepperspray bespoten. "Dat werd echt eng voor de kinderen", vertelde Reid me. Toch werden haar kinderen de volgende ochtend wakker met de vraag of ze weer naar buiten mochten; ze hadden zelfs hun eigen bordjes gemaakt. “Ben ik de volgende?” haar zoon heeft gelezen.
Als Afro-Amerikaanse moeder die in 2020 drie kinderen grootbrengt in de Verenigde Staten, zei Reid dat de omstandigheden die tot de protesten hebben geleid het onderwerp zijn van dagelijkse ouderlijke opvoeding, een proces van ‘hen laten weten dat ze het waard zijn, en het probleem is dat andere mensen , niet hun." Op de vraag of ze uit de kast zouden blijven komen, aarzelde Reid geen moment. “Dit is hun leven”, zei ze. "Je moet."
Honderden kilometers verderop, in Cincinnati, nam de reactie op de protesten een andere vorm aan. Terwijl demonstranten zich in Brooklyn verzamelden, hees een groep agenten van de sheriff van Hamilton County, gekleed in tactische uitrusting en kogelvrije vesten, waarvan velen geweren droegen, een pro-politievlag buiten hun kantoor. De vlag is alomtegenwoordig in sommige delen van het land en vervangt het rood van een traditionele Amerikaanse vlag door zwart. Het spandoek bevat een blauwe band om de ‘dunne blauwe lijn’ te symboliseren die sommige politieagenten menen te vertegenwoordigen: de goed bewapende firewall van de samenleving, die een anderszins weerloos publiek beschermt tegen de krachten van het kwaad.
Sheriff Jim Neil zei later dat de vervanging van de vlag daarna slechts tijdelijk was een afbeelding van de informele ceremonie van zijn plaatsvervangers ging viraal. De Amerikaanse vlag van het kantoor was verloren gegaan door vandalen, tweette de sheriff, en de huidige was bedoeld ter ere van een officier wiens helm de avond ervoor door een kogel was geraakt. “De vlag is verwijderd en we zullen hem morgenochtend vervangen door de Amerikaanse vlag”, zei Neil schreef.
Hoewel klein in vergelijking met de daden van fysiek geweld en uitstortingen van verdriet die in het hele land te zien zijn, was de episode in Cincinnati veelbetekenend. De ‘dunne blauwe lijn’-vlag is het bekende symbool van een sociale, culturele en politieke beweging die onlosmakelijk verbonden is met de huidige onrust in het land. De vlag is het middelpunt van een wereld van koopwaar en politiefilosofie, die allemaal opgebouwd is rond het idee dat de politie een omstreden stam van strijders is, verguisd en verguisd door een natie die hun unieke belang niet inziet. De blauwe lijn herinnert ons eraan dat een groot deel van de politiegemeenschap zichzelf los ziet van de rest van de samenleving – en zoals de natie de afgelopen dagen heeft gezien, in video na schokkende video, is deze goed bewapende bevolking, doordrenkt met de macht om mensen te beroven burgers van leven en vrijheid, is niet vriendelijk tegen degenen die haar gezag uitdagen.
Het land is nu getuige van wat jaren van gemilitariseerde conditionering, training en cultuur hebben teweeggebracht: een landelijke protestbeweging die zich verzet tegen een landelijke politierel.
‘Waar we het hier over hebben is een wereldbeeld dat zegt dat de politie de enige macht is die de samenleving bij elkaar kan houden’, vertelde Alex Vitale, hoogleraar sociologie aan het Brooklyn College en auteur van ‘The End of Policing’. Deze visie is gebaseerd op het idee dat “zonder de constante dreiging van gewelddadige dwanginterventie de samenleving zal ontrafelen in een oorlog van allen tegen allen”, legde hij uit. Door deze lens gezien zijn “autoritaire oplossingen niet alleen noodzakelijk, ze verdienen bijna ook de voorkeur.”
In de nasleep van de moord op Floyd, met protesten in elke staat van de vakbond en Amerikaanse veiligheidstroepen op elk niveau die zijn opgeroepen om te reageren, is het land nu getuige van wat jaren van gemilitariseerde conditionering, training en cultuur hebben teweeggebracht: een landelijke protestbeweging die opkomt tegen een landelijke politierel.
In New York City, waar de afgelopen week minstens 2,500 mensen zijn gearresteerd, hebben lokale functionarissen een 8 uur opgelegd. avondklok, die de politie van New York als voorwendsel heeft gebruikt om personen te arresteren die anders geen reden zouden hebben om in hechtenis te nemen. In een opkomend patroon dat burgerrechtenadvocaten in meerdere stadsdelen in de stad hebben gedocumenteerd, is een aantal van deze personen naar plaatselijke stationsgebouwen gebracht waar Inlichtingenofficieren van de NYPD en FBI-agenten hebben hen ondervraagd over hun politieke overtuigingen, inclusief die van hen opvattingen over het fascisme. Het bericht over de ondervragingen kwam slechts enkele dagen nadat procureur-generaal William Barr was vrijgelaten een verklaring Hij beschreef de leiderloze antifascistische beweging die bekend staat als Antifa als een binnenlandse terroristische organisatie en kondigde aan dat de 56 Joint Terrorism Task Forces van de federale regering waren geactiveerd in een landelijke klopjacht op ‘criminele organisatoren en aanstichters’.
In Washington, DC, zwaarbewapende tactische eenheden nam posities in in de hoofdstad van het land, zonder officiële insignes te dragen. Zelfbenoemde groepen van voornamelijk blanke mannen met wapens van militaire kwaliteit waren ook op straat, en de lokale politie werd gespot terwijl ze poseerden voor foto's met knuppelzwaaiende burgerwachten. Extreemrechtse, blanke machtsgroepen grepen de onrust aan om het land in de richting van een lang gewenste rassenoorlog: In Las Vegas zijn drie rechtsextremisten met militaire ervaring aanhangers van de zogenaamde boogaloo bewegingwaren gearresteerd op beschuldiging van terrorisme wegens het beramen van aanslagen in Nevada.
Michael German, een fellow bij het Brennan Center for Justice en voormalig FBI-agent gespecialiseerd in onderzoek naar binnenlands terrorisme, zei dat de acties van de regering van de afgelopen week diepgewortelde, al lang bestaande problemen in het Amerikaanse politiewerk weerspiegelen. Vanuit juridisch en logistiek oogpunt was de verklaring van Barr over antifa ‘tandeloos’, zei German: ‘Het is een manier om aan Trump-aanhangers, zowel bij de wetshandhaving als daarbuiten, te signaleren dat dit de vijand is.’
Keer op keer heeft de reactie van de Amerikaanse wetshandhaving op afwijkende meningen een patroon gevolgd, legde German uit, waarbij de politie hardhandig optreden tegen bewegingen voor raciale, sociale en ecologische rechtvaardigheid, terwijl gewelddadige blanke nationalisten die mensen op straat sloegen vrij spel kregen. “We zien al dat er een dynamiek bestaat waarbij politieagenten mensen die protesteren tegen politiegeweld zien als vijanden tegen wie ze nog meer geweld kunnen gebruiken”, zei hij. “Vooral bij protesten is het niet alleen zo dat de politie iemand wil arresteren die een probleem vormt”, zei German. “Ze willen straf uitdelen.”
Blauwe lijnen richten zich op zwarte levens
Hoewel het idee van de ‘dunne blauwe lijn’ al tientallen jaren bestaat, begon de evolutie van de merk- en merchandising ervan als een poging om geld in te zamelen voor de families van vermoorde politieagenten. De vlag zelf werd zes jaar geleden gecreëerd, toen de VS werden gegrepen door protesten tegen politiegeweld die aanleiding gaven tot de Black Lives Matter-beweging. Toen deze eisen voor gerechtigheid aan kracht wonnen, ontstond er een tegenbeweging, Blue Lives Matter, onder de nieuw gecreëerde vlag. In een artikel voor het tijdschrift Harper's beschrijft auteur Jeff Sharlet hoe een blanke 19-jarige student genaamd Andrew Jacob op het idee voor de vlag kwam. “Het zwart hierboven vertegenwoordigt burgers”, Jacob, oprichter van het bedrijf Thin Blue Line USA, uitgelegd. “Het zwart hieronder stelt criminelen voor.”
De creatie van de vlag viel samen met de moord in december 2014 op twee NYPD-officieren, Wenjian Liu en Rafael Ramos, in Brooklyn. De dood van de agenten leidde tot een opstand onder de agenten van New York City tegen burgemeester Bill de Blasio. Het was een keerpunt voor de onlangs gekozen burgemeester, die tijdens zijn verkiezingscampagne had geprofiteerd van de eisen voor politieverantwoording. Hoewel De Blasio in de ogen van bijna alle voorstanders van verantwoording van de NYPD een symbool is geworden van verwerpelijke mislukking, is de machtige vakbond van het departement de burgemeester in de jaren na de moorden dagelijks publiekelijk blijven mishandelen en uitschelden. doxxde zijn dochter na haar arrestatie tijdens een protest in Manhattan.
De opkomst van de vlag in 2014 was slechts één element in een groter ecosysteem van politiepropaganda. Net als de wapens, voertuigen en trainingen die vanuit het leger naar de politie-afdelingen in het hele land stromen, omarmt de Blue Lives Matter-beweging beelden en ideologie uit Amerikaanse oorlogen in het buitenland.
Dezelfde maand dat de agenten in Brooklyn werden neergeschoten, verscheen de film ‘American Sniper’ van Clint Eastwood in de bioscoop. De film, die al snel de meest opbrengende oorlogsfilm aller tijden werd, vertelde het verhaal van Chris Kyle, een Navy SEAL die niet alleen een held voor velen werd, maar ook ooit opschepte over zijn dirigeren tientallen buitengerechtelijke executies in de straten van New Orleans in de nasleep van de orkaan Katrina. Hoewel Kyle al bekend was na de publicatie van zijn bestverkochte autobiografie, bracht de Hollywood-kaskraker de sluipschutter naar een conservatieve superster.
Op de slagvelden van Irak was het visitekaartje van Kyle’s peloton een afbeelding van een schedel gedragen door het stripfiguur die bekend staat als de Punisher. In de Marvel-serie is Frank Castle, ook bekend als de Punisher, een marineveteraan uit de oorlog in Vietnam die mensen vermoordt in een zelfverklaarde oorlog tegen de misdaad. In zijn boek beschreef Kyle, die in 2013 werd neergeschoten en gedood door een collega-veteraan, de liefde van zijn eenheid voor het personage en zijn symbolische schedel. “We hebben het op onze Hummers en kogelvrije vesten gespoten, en op onze helmen en al onze wapens”, zegt hij schreef. “We hebben het op elk gebouw en elke muur gespoten die we konden. We wilden dat mensen wisten, We zijn hier en we willen met je neuken. Het was onze versie van psyops. Zie je ons? Wij zijn de mensen die je in de maling nemen. Wees bang voor ons. Omdat we je zullen vermoorden, klootzak. Jij bent slecht. Wij zijn slechter. Wij zijn slecht."
De Blue Lives Matter-beweging omarmt beelden en ideologie uit Amerikaanse oorlogen in het buitenland.
Politieagenten in het hele land hebben een soortgelijke verliefdheid voor de schedel van de Punisher, waarbij het symbool van de burgerwachtmoordenaar op T-shirts, politieauto's en andere uitrusting wordt geplakt. In Milwaukee, een bende officieren adopteerden “the Punishers” als hun naamgenoot en tatoeëerden het logo van het personage op hun huid. De artiesten en schrijvers achter de Punisher-strips hebben dat wel gedaan teruggeduwd over de omhelzing van de wetshandhaving en beschrijft het als een totale verkeerde interpretatie van het personage. Mede-oprichter Gerry Conway heeft het gebruik van het logo door de politie vergeleken met het plaatsen van een Zuidelijke vlag op een overheidsgebouw. ‘Hij is een crimineel’, heeft Conway gezegd. “Als een gerechtsdeurwaarder, die het rechtssysteem vertegenwoordigt, het symbool van een crimineel op zijn politieauto plakt, of uitdagingsmunten uitdeelt ter ere van een crimineel, maakt hij of zij een zeer onverstandige verklaring over hun begrip van de wet.”
De gewelddadige en militaristische kijk op politiewerk, die tot uiting komt in de populariteit van de Punisher, is ook aanwezig in de training die officieren krijgen. In ‘American Sniper’ levert de filmster, Bradley Cooper, een toespraak aan zijn zoons aan de keukentafel, waarin hij uitlegde dat er drie soorten mensen op de wereld zijn: schapen, wolven en herdershonden. De wolven proberen de schapen te azen, en het is aan de herdershonden – een kleinere maar kritische populatie – om hen te beschermen. De les is rechtstreeks ontleend aan de lessen van luitenant Dave Grossman, een voormalig hoogleraar psychologie in West Point en zelfbenoemd expert op het gebied van moorden, die cursussen geeft aan politiediensten en federale wetshandhavingsinstanties in het hele land. Grossmans eerste boek, ‘On Killing’, was op een gegeven moment verplichte lectuur voor FBI-cadetten.
In zijn lessen soms Grossman vertelt de aanwezigen dat politieagenten hem hebben verteld dat hun eerste moord heeft geleid tot de beste seks van hun leven, en zegt dat met de juiste training het nemen van een mensenleven “gewoon niet zo'n groot probleem.” In 2014 woonde Jeronimo Yanez, een politieagent uit Minnesota, een van Grossmans ‘Kogelvrije krijger”lessen, gegeven door de zakenpartner van Grossman. Twee jaar later hield Yanez Philando Castile, een zwarte 32-jarige vader, aan bij een verkeerscontrole. Castilië liet de officier weten dat hij in het bezit was van een goedgekeurd vuurwapen. Yanez raakte steeds geïrriteerder en schoot hem vijf keer neer. Castile stierf op de bestuurdersstoel, met zijn vriendin en 4-jarige dochter in het voertuig. Yanez werd in het daaropvolgende proces vrijgesproken van alle aanklachten.
In de nasleep van de moord, die aanleiding gaf tot golven van protesten, verbood burgemeester Jacob Frey van Minneapolis de krijgspolitiecursussen. Lt. Bob Kroll, president van de Police Officers Federation of Minneapolis, reageerde boos op de beslissing en noemde de trainingen van Grossman “uitstekend. '
In een interview eerder dit jaar, slechts enkele maanden voor de moord op Floyd in zijn eigen stad, zei Kroll dat hij persoonlijk betrokken was geweest bij drie schietpartijen en dat “geen van hen heeft mij gestoord. ' Een profiel uit 2015 door de Minneapolis Star Tribune werd melding gemaakt van Krolls lidmaatschap van een motorbende van de politie waartoe ook blanke supremacisten behoorden (de voormalige SWAT-officier heeft de karakterisering ontkend), zijn rol als beklaagde in een rechtszaak tegen rassendiscriminatie aangespannen door vijf zwarte agenten, zijn doelwit in bijna twintig interne klachten over zaken (“die op drie na alle werden afgesloten zonder disciplinaire maatregelen”), en zijn schorsing na een klacht over buitensporig geweld.
Alleen al het afgelopen jaar meerdere onderzoeken door veel nieuwsorganisaties is gebleken dat politie en andere wetshandhavers informatie delen ronduit racistisch en gewelddadig inhoud in besloten sociale-mediagroepen. Te midden van het racisme dat in deze ruimtes rondwaart, klinken diepe tonen van ongenoegen die het gevoel uitdrukken dat het in feite de politie is die wordt aangevallen. Deze gevoelens zijn gedeeltelijk terug te voeren op een theorie die in de laatste jaren van de regering-Obama werd afgekondigd en bekend staat als het Ferguson-effect, waarin werd betoogd dat de rechtshandhaving zich in de nasleep van protesten tegen politiegeweld terugtrok in haar oorlog tegen de misdaad. waardoor de openbare veiligheid wordt geschaad.
De meest prominente voorstander van de ontkrachte theorie was de FBI-directeur van Barack Obama, James Comey. Comey richtte zich in 2015 tot een groep rechtenstudenten en beschreef een “koude wind die door de wetshandhaving is geblazen”, waarbij hij beweerde dat ontwikkelingen in de documentatie van politiegeweld ervoor zorgden dat agenten de manier waarop ze werkten veranderden, wat leidde tot een piek in het aantal moorden. De claim kreeg veel kritiek, deels omdat deze gebrek aan bewijs en gedeeltelijk omdat het de verlenging was van een lange en racistische geschiedenis van “misdaadbestrijding op een voorgevoel. '
Ironisch genoeg, gezien de ruimte die Comey slechts een paar jaar later in de hoofden van veel liberale Amerikanen zou innemen, complimenteerde de retoriek van de voormalige FBI-directeur het wereldbeeld van de man die op dat moment aan een succesvolle mars begon. naar het Witte Huis.
De Trumpistische terreur
Een maand na zijn aantreden ondertekende Donald Trump drie grotendeels symbolische uitvoeringsbesluiten met betrekking tot de binnenlandse wetshandhaving. Hoewel de beleidsimpact die het Witte Huis kon maken op de zaken van lokale politieafdelingen minimaal was, was de boodschap van de cultuuroorlog dat niet. Of het nu politieagenten op de stoep waren of immigratieagenten aan de grens, de boodschap van de president was dezelfde: politiek correcte liberalen hebben je te lang tegengehouden, maar niet meer.
“Vanaf het begin gaf Trump blijk van zijn trouw aan de meest reactionaire delen van die beweging”, legt Vitale, hoogleraar aan het Brooklyn College, uit. Op de Republikeinse Nationale Conventie van 2016 ontving Trump de volledige steun van David Clarke, de voormalige sheriff van Milwaukee County, Wisconsin. “Blauwe levens zijn belangrijk in Amerika!” schreeuwde Clark vanaf het podium. Clarke heeft Black Lives Matter een terroristische organisatie genoemd en de groep vergeleken met de Ku Klux Klan. Zijn ambtstermijn als sheriff was bezaaid met controverse, vooral rond de dood van mensen in zijn gevangenis en aanboeten van zwangere vrouwen. Eenmaal in het Witte Huis paste Trump snel zijn bevoegdheden als president toe om sheriff Joe Arapaio uit Arizona gratie te verlenen voor zijn veroordeling wegens misdadige minachting van de rechtbank. Arapaio, die volgens het ministerie van Justitie de leiding had grootste racistische profileringsprogramma in de Amerikaanse geschiedenis, noemde zijn beruchte buitengevangenissen een “concentratiekamp. '
“Dat is het soort mensen dat Trump omarmt omdat hij heeft besloten dat de oplossing voor alle sociale problemen criminalisering is, en dat je Amerika weer groot kunt maken door autoritarisme”, zei Vitale. Het was niet lang geleden Trump-bestraffer uitrusting begon online op te duiken, met het vertrouwde haar van de president op de dreigende Punisher-schedel. De steun van Trump vanuit de extreemrechtse, gepolitiseerde kant van de Amerikaanse wetshandhaving was in oktober opnieuw te zien, toen de president werd verwelkomd op een Minneapolis-bijeenkomst door Kroll, het hoofd van de politievakbond, in weerwil van een verklaring van het kantoor van de burgemeester dat de president niet welkom was. Kroll droeg een rood shirt met daarop de woorden ‘Cops for Trump’ (verkrijgbaar voor $ 20 op de website van de vakbond). Kroll richtte zich tot de ‘patriotten’ in de menigte en zei dat de shirts een boodschap waren tegen hypocrisie.
“De regering-Obama en de handboeien en onderdrukking van de politie waren verachtelijk”, zei Kroll. “Het eerste wat president Trump deed toen hij aantrad, was dat omdraaien, het Holder-Loretta Lynch-regime afschaffen en besloten om de politie hun werk te laten doen – de handboeien omdoen voor de criminelen in plaats van voor ons.”
Er is geen verschil tussen het politieoptreden in Punisher-stijl en Trumps visie op hoe de Amerikaanse wetshandhaving zou moeten opereren, betoogde Vitale. ‘Ze zijn één en dezelfde,’ zei hij. “Dit is een soort protofascisme. Misschien komen we er de komende week achter of het een volwaardig fascisme is.” De tegenstellingen in de Amerikaanse samenleving, die zijn ontstaan door de verwoestende pandemie van het coronavirus, gevolgd door de protesten, hebben het land op een omslagpunt gebracht. “Historisch gezien is er sprake van een breuk als dit gebeurt, en dat is niet mooi”, zei Vitale. “Meestal gaat het om een oorlog. Zo wordt deze fundamentele tegenstrijdigheid opgelost.” De dagen van politiehervorming, het modewoord van het Obama-tijdperk, zijn voorbij, betoogde Vitale. ‘Dat is allemaal gedaan,’ zei hij. “Dit is een oorlog over de toekomst van het land, en op dit moment vindt die letterlijk plaats, waarbij mensen op straat met de politie vechten. En ik denk dat de vraag is: hoe begint de overwinning voor onze kant eruit te zien?”
Of het nu politieagenten op de stoep waren of immigratieagenten aan de grens, de boodschap van de president was dezelfde: politiek correcte liberalen hebben je te lang tegengehouden, maar niet meer.
“Dit gaat niet alleen meer over politiewerk”, zei hij. “Dit gaat over de grieven van een hele generatie, over de koers van het land, het falen van beide politieke partijen, de economische crisis, de milieucrisis.” In de straten van Brooklyn worden de bekende kreten van ‘geen gerechtigheid, geen vrede’ vergezeld door een steeds populairder wordende eis: ontmantel de politie. Het uithongeren van het politiebeest is precies de oplossing waar Vitale de afgelopen drie jaar voor heeft gepleit. “Dit kwam niet uit het niets – we zijn aan het werk geweest”, zei Vitale. “Het is geen revolutionaire agenda, dat weet ik, maar je moet een beweging opbouwen die overwinningen boekt en die daarbij de repressieve capaciteit van de staat terugdraait.”
Voorlopig gaan de protesten door, ondanks pogingen om ze te stoppen met avondklokken en escalerende aanvallen van de politie op een burgerij die haar grondwettelijke rechten op vrijheid van meningsuiting en vergadering uitoefent. Quin Johnson was een van de duizenden demonstranten die maandag terugkeerden naar de straten van Brooklyn. Ze had een klein kartonnen bordje bij zich waarop meer dan een dozijn namen stonden: zwarte mannen en jongens die door de politie of racistische bendes werden geslagen of vermoord, daterend uit 1931. ‘Het is heel emotioneel’, zei ze, terwijl de menigte naar het westen marcheerde. “Vandaag was de eerste dag dat ik huilde.”
Johnson beschreef de traumatische cyclus die het Amerikaanse leven, en vooral het Afro-Amerikaanse leven, doordringt van mensen die door de politie zijn vermoord en de afwezigheid van consequenties. ‘Ik ben gewoon boos,’ zei ze. "Je herinnert het je elke keer, en het bouwt zich op en bouwt op." De omvang van de protesten was geen verrassing, voegde ze eraan toe, ‘elke gemeenschap is hierdoor getroffen’, en ook niet het feit dat ze doorgaan. “Ze blijven bestaan omdat je naar huis gaat en naar het nieuws kijkt, en je ziet wat de politie met de mensen doet”, legde ze uit. “Het is precies de reden waarom mensen protesteren.”
Het huidige moment is een kookpunt, zei Johnson – waar de zaken vervolgens naartoe gaan, is onzeker. “Het heeft de potentie om anders te zijn”, zegt ze. “Ik hoop dat het anders is.” Maar als die verandering niet komt, “zal ik heel blij zijn om alles te zien branden.”
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren