Het is tot nu toe een actief jaar geweest in de retoriek van nucleaire ontwapening. Ten eerste de ‘nucleaire houdingsverklaring’ van de regering-Obama die begin april werd uitgebracht. Dan de non-proliferatiebijeenkomsten, daarna de START-onderhandelingen met de Russen. Wat leveren ze op in termen van materiële vermindering van de dreiging van een nucleair Armageddon? Het antwoord is: niets.
Als we hierop terugkijken, zou er dan ooit een sprankje hoop kunnen bestaan dat de Verenigde Staten een ‘no first use’-beleid ten aanzien van kernwapens zouden aannemen; toegeven dat er geen enkele reden is om een volledig arsenaal aan strategische raketten en een vloot bommenwerpers in stand te houden, die op volle paraatheid staan om een Russische invasie van Europa af te slaan; en beginnen met het afbouwen van het nucleair-industrieel-wetenschappelijke complex? Niet echt. Het zou hetzelfde zijn als het verwachten van een benadering van de gezondheidszorg door één betaler of een strenge regulering van de banksector.
Maar voor degenen die de toezegging van president Obama, een jaar geleden in Praag en in september bij de VN, hebben toegejuicht dat “we de rol van kernwapens in onze nationale veiligheidsstrategie zullen verminderen”, staat in de Nuclear Posture Review van het ministerie van Defensie, die op 6 april werd gepubliceerd: was een grote teleurstelling. De regering bevestigde niet alleen de essentiële uitgangspunten van de Amerikaanse nucleaire strategie, maar gebruikte de publicatie van het rapport en de daaropvolgende Nuclear Security Summit in Washington als gelegenheden om de dreigingen tegen Noord-Korea en Iran te intensiveren.
In het geval van Noord-Korea heeft Obama elke positieve vooruitgang gedoemd en zijn leiders eraan herinnerd dat de Amerikaanse onderhandelingsmethode de vorm aanneemt van acht kernonderzeeërs in de noordelijke Stille Oceaan binnen een bereik van twaalf minuten van Pyongyang. De cruciale zin in de recensie, met nadruk herhaald door Obama, stelt dat “de Verenigde Staten geen kernwapens zullen gebruiken of dreigen te gebruiken tegen niet-kernwapenstaten die partij zijn bij het NPV en in overeenstemming zijn met hun verplichtingen op het gebied van nucleaire non-proliferatie. " Dit is geweldig nieuws voor de Heilige Stoel, Venezuela en Jemen, die samen met ruim 12 andere landen het Nucleaire Non-proliferatieverdrag hebben ondertekend. En nee, de president dreigde niet Israël aan te vallen, dat over kernwapens beschikt maar het NPV niet heeft ondertekend.
Het standpunt van de VS is dat de grootste nucleaire dreiging ter wereld vandaag de dag afkomstig is van degenen die geen kernwapens hebben, of wier kernwapenarsenaal zo klein is dat ze onzichtbaar zijn, en dat de mondiale veiligheid terecht berust in de handen van degenen die over substantiële wapens beschikken. kernwapenarsenalen, te beginnen met het enige land dat daadwerkelijk kernbommen heeft laten vallen – en deze zelfs heeft verloren (11 in het geval van de Verenigde Staten sinds 1945).
Hier ziet u hoe de voortdurende toewijding aan ‘eerste gebruik’ in de evaluatie wordt uitgedrukt: ‘In het geval van landen die niet onder deze garantie vallen – staten die kernwapens bezitten en staten die hun verplichtingen op het gebied van nucleaire non-proliferatie niet naleven – blijft er een beperkte scala aan omstandigheden waarin Amerikaanse kernwapens nog steeds een rol kunnen spelen bij het afschrikken van een aanval met conventionele of CBW-wapens (chemische of biologische wapens) tegen de Verenigde Staten of hun bondgenoten en partners. De Verenigde Staten zijn daarom op dit moment niet bereid een universeel beleid dat het afschrikken van een nucleaire aanval het enige doel van kernwapens is.”
De Amerikaanse strategische nucleaire triade zal op actiestations blijven, klaar om de planeet te vernietigen. De evaluatie concludeerde dat "de huidige alerte houding van de Amerikaanse strategische strijdkrachten - met zware bommenwerpers fulltime alert, bijna alle ICBM's in paraatheid en op elk moment een aanzienlijk aantal SSBN's op zee - voorlopig moet worden gehandhaafd." Voorwaarts geplaatste Amerikaanse kernwapens in Europa zullen blijven bestaan.
Hoewel Artikel VI van het NPV de ondertekenaars ervan beroemd maakt dat zij ‘in goed vertrouwen zullen onderhandelen over effectieve maatregelen met betrekking tot het vroegtijdig beëindigen van de kernwapenwedloop en tot nucleaire ontwapening’, op weg naar een ‘Verdrag over algemene en volledige ontwapening onder strikte en Effectieve internationale controle”, blijven de Verenigde Staten toegewijd aan “de unieke afspraken van de NAVO over het delen van kernwapens, waarbij niet-nucleaire leden deelnemen aan de nucleaire planning en over speciaal geconfigureerde vliegtuigen beschikken die in staat zijn kernwapens te leveren.”
Vanaf 2005 leverden de Verenigde Staten in het kader van deze NAVO-overeenkomsten ongeveer 180 tactische B61-kernbommen voor gebruik door België, Duitsland, Italië, Nederland en Turkije. De artikelen I en II van het NPV verbieden de overdracht van kernwapens aan niet-nucleaire staten. Dus waarom zouden landen die bedreigd worden, moeten worden gevraagd de nucleaire optie op te geven, terwijl staten die dat risico niet lopen, worden voorzien van kernbommen of raketten?
De deals die door het nucleair-industrieel-wetenschappelijke complex zijn afgeperst, komen duidelijk naar voren: ‘De Amerikaanse nucleaire voorraad moet worden ondersteund door een moderne fysieke infrastructuur – bestaande uit de nationale veiligheidslaboratoria en een complex van ondersteunende faciliteiten. … Er is meer financiering nodig voor de Vervangingsproject voor onderzoek naar chemie en metallurgie in het Los Alamos National Laboratory om de bestaande 50 jaar oude faciliteit te vervangen en een nieuwe uraniumverwerkingsfaciliteit te ontwikkelen … in Oak Ridge, Tennessee.
Wat betekent dit voor de START-onderhandelingen? De Russen, aan wie wordt gevraagd hun kernwapenniveau te verlagen, wijzen niet alleen op de aanhoudende agressieve pogingen van de NAVO om bases rondom hun land te vestigen, maar ook op het feit dat deze rehabilitatie van de Amerikaanse verwerkingsfaciliteiten de capaciteit vergroot om plutonium en andere kernwapens te produceren. zo snel zijn kernwapenarsenaal vermenigvuldigen met een verandering in het regime en dus in de nucleaire houding.
De oorzaak van de nucleaire ontwapening heeft een zeer ernstige, zij het voorspelbare, nederlaag geleden. Het nieuws zal alleen maar erger worden. Voor ons ligt de op handen zijnde herformulering van het strategische concept van de NAVO, voor het laatst geherformuleerd in 1999: “Het fundamentele doel van de nucleaire strijdkrachten van de Bondgenoten is politiek… een essentiële rol vervullen door onzekerheid te verzekeren in de geest van iedere agressor. de veiligheid van de geallieerden wordt verzorgd door de strategische kernwapens van het bondgenootschap.”
Ironisch, niet waar, om deze aanroepen van ‘veiligheid’ te lezen te midden van de dreigende faillissementen van Griekenland, Portugal, Spanje en Ierland, de vernietiging van de euro en, terwijl de werkloosheidsgrenzen in de Verenigde Staten en Europa gestaag groeien, oh zo -veilig onder de nucleaire paraplu?
Alexander Cockburn is samen met Jeffrey St. Clair redacteur van de smerige nieuwsbrief CounterPunch. Hij is ook co-auteur van het nieuwe boek ‘Dime’s Worth of Difference: Beyond the Lesser of Two Evils’, verkrijgbaar via www.counterpunch.com.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren