Artikel link: http://www.slepton.com/slepton/viewcontent.pl?id=2700
Half juni ging Chris Goodman, een student aan de Morgan State University, hiphopartiest en jongerenorganisator van het Baltimore Algebra Project, aan de slag met Brian Jones. Brian is een in New York gevestigde analist/commentator voor onder andere SleptOn.com, GritTV en SocialistWorker.org en tevens docent en schrijver. SleptOn.com deed mee nadat we allemaal een toespraak van Noam Chomsky hadden bijgewoond in de Riverside Baptist Church in Harlem. SleptOn.com maakt momenteel een videomontage van het Baltimore Algebra Project en de belangenbehartiging en organisatie rond het in dienst nemen van tieners om wiskundegeletterdheid te geven aan andere werkloze tieners, naast een groot aantal andere inspanningen en organisatie van de basis. Brian en Chris ontmoetten elkaar in die tijd en als gevolg daarvan werd Brian gedwongen een interview af te nemen om meer te leren en met anderen te delen. Hieronder vindt u hun uitwisseling. Draag uw steentje bij, deel met anderen en ondersteun vooral hun werk en inspanningen. Bedankt.
------------------
BJ: Vertel me iets over jezelf: waar ben je opgegroeid? Hoe oud ben je? Wat is tot nu toe jouw ervaring met school?
CG: Ik ben geboren in Prince Georges County, Maryland, niet ver van de Universiteit van Maryland. Nadat mijn broer Asa was geboren, verhuisden we drie jaar later naar Baltimore. Ik ben opgegroeid aan de oostkant van Baltimore City, waar ik nog steeds woon en werk. Op 3 juli word ik 21. Ik studeer psychologie aan de Morgan State University.
Ik vond de middelbare school niet zo leuk omdat mijn werk bij het Algebra Project me leerde dat ik niet het kwaliteitsonderwijs kreeg dat ik verdiende. Dus wachtte ik elke dag tot de bel ging, zodat ik kon vertrekken en aan het programma kon werken, waar ik zoveel meer leerde.
Ik begon met organiseren op de middelbare school en werd bijna van school gestuurd omdat ik een studentenstaking had georganiseerd. Nu ik erover nadenk, lag de meeste focus op de middelbare school op het organiseren van studenten om zich uit te spreken, kwaliteitsonderwijs te demonstreren en te eisen.
Na mijn afstuderen heb ik een jaar aan het College Park van de Universiteit van Maryland gestudeerd voordat ik overstapte naar Morgan State University. Mijn ervaring bij College Park opende mijn ogen voor een nieuwe wereld vol plezier en veiligheid, in tegenstelling tot die van Baltimore City, waar de politie jongeren dagelijks mishandelt en moord de norm is. Ik voelde me losgekoppeld van de realiteit op College Park, maar ik genoot wel van de overvloedige middelen en de relaties die ik daar opbouwde met professoren en studenten. Er waren een aantal geweldige organisaties op de campus, zoals Community Roots, het Cultureel Centrum, NAACP, Hip Hop Club enz.
Nadat ik mijn sollicitaties te laat had ingediend, kreeg ik weinig tot geen financiële steun en mijn cijfers waren laag omdat ik meer tijd besteedde aan het schrijven van liedjes en het spelen van basketbal in plaats van aan studeren. Dus besloot ik terug naar huis te gaan en naar Morgan State te gaan, waar het goedkoper is. Maar ik moest me meer op mijn studie concentreren.
Nu sta ik bij Morgan op de Dean's List terwijl ik als onderwijsorganisator voor het Algebra Project werk. Ik verhuis naar een appartement met mijn vriendin Abeni, die in de herfst naar de Universiteit van Baltimore gaat, en ik heb zojuist drie weken geleden mijn derde solo-mixtape uitgebracht, getiteld "Radio TakeOver".
BJ: Wat is het Baltimore Alegbra-project?
CG: Het Baltimore Algebra Project is een door jongeren gerund bijlesprogramma waarbij studenten worden ingezet om wiskundegeletterdheid onder leeftijdsgenoten op te bouwen. Onze missie is om de sociaal-economische status van jongeren in de binnenstad te verhogen door wiskundegeletterdheid op te bouwen. Het informatietijdperk van vandaag vraagt om kennisgebaseerd werk versus de fysieke arbeid van vroeger. Wiskunde is een sleutelelement in dit informatietijdperk, waarin kinderen in de binnenstad en op het platteland verstoken blijven van kwaliteitsonderwijs, waardoor kinderen op hun beurt de cyclus van ongeschoolde arbeid en armoede kunnen voortzetten.
Naast de wiskundebijles is er de jeugdorganisatiecomponent, waarbij een commissie van docenten zich inzet voor het eisen van kwaliteitsonderwijs als een grondwettelijk recht. Deze eis kan vele vormen aannemen, van de campagne om de buskaartjes voor studenten uit te breiden tot studentenstakingen en het blokkeren van het verkeer om te eisen dat schoolambtenaren zich de miljarden dollars schuldig aan Baltimore City Public Schools toe-eigenen.
BJ: Hoe was het voor jou om het programma van het Algebra Project te doorlopen?
CG: Dit is mijn 8e jaar in het programma. Ik ben lid sinds mijn 13e.
Zoals je je kunt voorstellen, heeft deze ervaring mijn ontwikkeling als persoon, als studentbegeleider en als organisator bepaald. Het grootste deel van mijn politieke opleiding heb ik te danken aan mijn ervaringen uit de eerste hand in het programma. Hoeveel studenten zijn er in dienst om dit racistische onderwijssysteem in Maryland te organiseren, te proberen ambtenaren te ontmoeten en door middel van directe actie en andere middelen dit racistische onderwijssysteem uit te dagen?
Ik heb 8 jaar aan geweldige en uitdagende ervaringen gehad, maar een cruciaal onderdeel is de jaarlijkse kans om te reizen en te netwerken met jongeren door het hele land die soortgelijk werk doen.
BJ: De slogan van het programma is "geen onderwijs, geen leven". Wat betekent dat voor jou?
CG: Voor mij betekent 'Geen onderwijs, geen leven' dat het onderwijs van de armen of deelpachters – zoals Dr. Moses het stelt – niet bedoeld is om burgers of volwaardige menselijke wezens voort te brengen. In plaats daarvan is het bedoeld om studenten een hekel aan leren te geven, terwijl ze hen niet de vaardigheden leren die nodig zijn om te overleven in deze kapitalistische wereld. Zonder de vaardigheden of kennis om geld te verdienen om gezinnen te onderhouden, zijn mensen gedwongen hun toevlucht te nemen tot misdaad en andere destructieve middelen om in hun levensonderhoud te voorzien. Slecht onderwijs leidt tot onwetendheid, armoede, gevangenis, misdaad en dood. Geen onderwijs, geen leven!
BJ: Het is dus alsof je vaardigheden op het gebied van kritisch denken en communicatie aan het leren bent, waarna je je omdraait en die vaardigheden gebruikt om je in de gemeenschap te organiseren. Is dat juist? Denkt u dat dit een model is dat zou kunnen werken op openbare scholen?
CG: Dit model kan zeker werken op openbare scholen. Kritisch denken is noodzakelijk bij het analyseren van de omstandigheden in onze gemeenschappen en in de politiek. Wanneer u een plan maakt om uw omgeving te veranderen of een probleem als het onderwijssysteem aan te pakken, moet u kritisch nadenken. Een reden waarom vaardigheden op het gebied van kritisch denken niet worden ontwikkeld op openbare scholen is dat de grote besluitvormers geen actieve burgers willen voortbrengen, maar passieve werknemers.
Het Algebra Project ontwikkelt actieve burgers die zichzelf, hun leeftijdsgenoten en de samenleving als geheel uitdagen.
BJ: Ik zie dat het Baltimore Algebra Project progressieve onderwijstechnieken gebruikt om studenten kritisch te laten nadenken over wetenschap en wiskunde. Maar het gaat nog een stap verder: je hebt studenten die straatprotesten, hongerstakingen en sit-ins organiseren rond een reeks kwesties. Waarom is het nodig om buiten het klaslokaal betrokken te zijn? Hoe passen deze twee dingen in elkaar?
CG: Buiten het klaslokaal gaat het erom. Denk er over na! Je brengt jaren en jaren door in een klaslokaal om je voor te bereiden op interactie met de samenleving. Zoveel zwarte studenten krijgen opzettelijk les op een manier waarbij de lessen geen verband houden met hun gemeenschap of persoonlijke ervaringen. Als je wat je in een klaslokaal doet, niet kunt relateren aan jezelf of je gemeenschap, is het waardeloos. Dr. Moses'–organisator van burgerrechten en oprichter van het Algebra Project–5-stappen Algebra Project Pedagogiek geeft leerlingen het gevoel eigenaar te zijn van de wiskunde die ze leren.
Stap 1: Fysieke ervaring: Er wordt een activiteit of spel (bijvoorbeeld twister als kansprobleem) gespeeld.
Stap 2: Geïllustreerde representatie: De leerlingen tekenen de fysieke ervaring.
Stap 3: Mensen praten: De leerlingen praten over de activiteit en het wiskundeprobleem.
Stap 4: Feature Talk: People Talk wordt omgezet in wiskundige termen die features worden genoemd.
Stap 5: Symbolische representatie: De leerlingen creëren hun eigen vergelijking om het probleem uit de hoofdtekst op te lossen.
De organisatie sluit aan bij het klaslokaal, omdat kwaliteitsonderwijs niet kan worden bereikt zonder strijd en vraag van grote aantallen studenten. Voor mij sluit wiskunde aan bij ons organiseren, omdat we wiskundedocenten zijn. Het zo vaak doornemen van wiskunde scherpt onze vaardigheden aan – het analyseren van problemen, wiskundige en politieke enz.
BJ: Je organiseerde jongeren om de verlenging van buspassen te bestrijden. Hun buspassen verliepen om 6 uur, je wilde dat ze verlengd werden tot 8 uur. Waarom was dat een belangrijk onderwerp?
CG: De transportkwestie is zo belangrijk omdat jongeren door de stad moeten kunnen reizen om actief te zijn in positieve programma's, gemeenschapsevenementen bij te wonen, hun eigen netwerken en activiteiten te creëren en te werken. Volwassenen kunnen niet beweren dat jongeren niet betrokken zijn bij verschillende programma's en vervolgens niet voor vervoer zorgen, wetende dat gezinnen het zich niet kunnen veroorloven om jongeren elke dag 3.50 dollar te laten reizen.
Door deze worsteling heb ik geleerd optimistischer te zijn over het krijgen van ontmoetingen met bedrijfsleiders. Ik dacht dat er meer dan één bijeenkomst nodig zou zijn om MTA-beheerder Paul Wiedefeld te ontmoeten. Ik heb ook geleerd dat na het opbouwen van een strijd de relaties met gemeenteraadsleden en vertegenwoordigers van het schoolsysteem en de communicatielijnen verbeteren. De verlenging van het studentenbuskaartje om 8 uur zou een grotere opgave zijn geweest als het Baltimore Algebra Project niet de relatie had gehad die wij hebben met het Council and School System.
Maar de strijd is nog niet voorbij. Net als de Braziliaanse jeugd die onlangs een meerjarige campagne voor gratis openbaar vervoer voor jongeren heeft gewonnen, zijn we nog steeds van plan om dagpassen te eisen.
BJ: Hoe ben je begonnen met het organiseren van verlenging van de studentenbuskaartjes?
CG: Het Algebra Project maakt deel uit van een grotere jongerencoalitie "Peer to Peer Youth Enterprises". Een groep waarmee we samenwerken, de "Jeugdraad", begon een campagne om de studentenbuskaartjes te verlengen tot 8 uur. Ze dienden petities in en waren op een gegeven moment op een radiostation om het nieuws over het werk dat ze deden te verspreiden. Leden van de Jeugdraad namen contact op met het Baltimore Algebra Project Advocacy Committee voor advies en ondersteuning, omdat dit hun eerste campagne was en sommige studenten niet meer geïnteresseerd raakten in het echt organiseren. Na het bijwonen van een aantal bijeenkomsten moedigden leden van Advocacy (organisatoren van de BAP) studenten van de Jeugdraad aan om te blijven strijden voor de verlenging. Tegen het einde van de bijeenkomst hebben we beloofd om samen met de Jeugdraad de strijd aan te gaan. Voordat we het wisten, hadden we ontmoetingen met gemeenteraadsleden, vertegenwoordigers van de MTA (Maryland Transit Administration), vertegenwoordigers van het schoolsysteem en andere jonge leiders, waar we details bespraken over hoe de kaartjes konden worden verlengd.
De belangenbehartigingscommissie vond dat de functionarissen niet in een redelijk tempo bewogen, dus demonstreerden we buiten het MTA-hoofdkwartier en eisten 'All-Day Passes' voor studenten en een ontmoeting met het hoofd van MTA, Paul Wiedefeld. De bijeenkomst was gepland en kort daarna werd een proefprogramma opgezet om de tickets te verlengen, en nu zijn ze officieel verlengd tot 8 uur.
BJ: Waar ben je nu mee bezig?
CG: Op dit moment werk ik aan mijn muziek. Natuurlijk werk ik deze zomer met het Algebra Project – een programma van zes weken. Ik faciliteer een sessie over organisatievaardigheden, waaronder facilitatietraining, retorische ontwikkeling en spreken in het openbaar, training in burgerlijke ongehoorzaamheid en vragen als: "Waarom organiseren?" en "hoe verhouden de bewegingen uit het verleden zich tot vandaag?" Tot nu toe zijn de sessies heel goed verlopen.
Voor komend jaar hebben we enkele plannen voor het opstellen van een Student Bill of Rights die we naar het grotere nationale netwerk kunnen brengen. We gaan door met het opbouwen van organiserende groepen op zoveel mogelijk middelbare scholen (Red X Parties). Terwijl we tegelijkertijd een aantal grote acties ondernemen en conferenties en feesten organiseren.
Brian Jones is een leraar, acteur en activist in New York City. Zijn commentaar en schrijven zijn te zien op GritTV, SleptOn.com, SocialistWorker.org en in de International Socialist Review. Jones heeft ook zijn stem geleend aan verschillende audioboeken, waaronder Noam Chomsky's Hegemony or Survival, Howard Zinn en Anthony Arnove's Voices of a People's History of the United States, en Zinn's eenmansspel, Marx in Soho (te verschijnen bij Haymarket Books).
Chris Goedman is een student aan de Morgan State University en een onderwijsorganisator bij het Baltimore Algebra Project. Goodman is ook een hiphopartiest die twee albums heeft uitgebracht: "What I Rap is SCARY" en zijn laatste, "Uncle Sam Has a Different Face".
Opmerkingen
Ga voor meer informatie over het Baltimore Algebra Project naar:
http://www.baltimore-algebra-project.org/
Om meer te weten te komen over de muziek van Chris Goodman, ga naar:
http://www.ChrisTheBlindFoldedVisionary.com
Meer informatie over Brian Jones vindt u op:
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren