“Plurinationalisme betekent toegeven dat er verschillende nationaliteiten naast elkaar bestaan binnen de grotere Ecuadoraanse staat, wat duidelijk is in dit land en niemand bang hoeft te maken”, aldus president Rafael Correa. ‘Iedereen moet dezelfde kansen krijgen’, voegde hij eraan toe.
“De volgende stap is het correct definiëren van de reikwijdte van het plurinationalisme, wat in feite betekent dat de verschillende volkeren, culturen en wereldbeelden die er bestaan erkennen, en dat al het overheidsbeleid, zoals onderwijs, gezondheidszorg en huisvesting, de plurinationale dimensie moet erkennen”, zei hij. .
De Ecuadoraanse Confederatie van Inheemse Nationaliteiten (CONAIE) is het ermee eens dat de voorgestelde plurinationale staat de realiteit in het land weerspiegelt.
Deze erkenning is een nieuwe stap in de richting van de ontworteling van de koloniale staat, zegt Humberto Cholango, hoofd van Ecuarunari, een organisatie die Quechua-gemeenschappen uit de hooglanden van het land groepeert en de grootste vereniging binnen CONAIE is.
Cholango noemde dit een historisch moment, verwijzend naar 500 jaar discriminatie van en strijd door de inheemse bevolking.
Hij legde echter uit dat de nieuwe grondwet niet betekent dat inheemse gemeenschappen eigenaar zullen worden van de natuurlijke hulpbronnen op of onder hun land, aangezien deze tot de samenleving als geheel behoren en daarom eigendom zijn van de staat.
Ongeveer 3.5 miljoen van
De belangrijkste etnische groep is de Quechua, die in de regio leeft
Deze gemeenschappen leven volgens hun traditionele waarden, waaronder een systeem van delen en ruilen, een vorm van solidariteit die botst met het individualisme van de moderne samenleving. Ze hechten veel waarde aan de traditie van de ‘minga’: samenwerken om gewassen te oogsten of wegen en huizen aan te leggen.
De rest van de bevolking bestaat voornamelijk uit "mestizos" of mensen van gemengd ras (Spaanse en inheemse) afkomst.
de verklaring van
De democratische revolutie die de geest van de grondwetgevende vergadering doordringt, neemt het recht op rechten als axiomatisch, in dit geval het recht op zelfbeschikking, en moedigt een sociaal pact aan waarin alle Ecuadoranen, mannen en vrouwen, op basis van hun eigen identiteit, vrijelijk akkoord gaan om deel uit te maken van een democratische staat die volgens hen hen vertegenwoordigt, aldus een gezamenlijk communiqué.
Dit is geen kwestie van specifieke territoriale verdeeldheid, aangezien de staat verenigd en ondeelbaar is. Elke interpretatie van territoriale autonomie zou elke juridische basis en geldigheid missen en er zou geen instrument zijn om deze af te dwingen, voegt de verklaring eraan toe.
Collectieve rechten, die zullen worden opgenomen in het Handvest van de Rechten, de nieuwe grondwet en de wetten, zullen vormen van bestuur, functioneren en zelfbestuur voor naties en volkeren op hun eigen grondgebied tot stand brengen, zonder te impliceren dat zij eigendomsrechten hebben over niet- hernieuwbare hulpbronnen in de ondergrond, voegt het eraan toe.
Ook inbegrepen is de bestaande consensus dat de staat het multiculturalisme zal bevorderen, wat samenlevingen versterkt en verschillende culturen en levensstijlen aanmoedigt om in harmonie samen te leven, aldus de verklaring.
De eerste keer dat dit soort constitutionele veranderingen werden voorgesteld, was in 1986, toen de Socialistische Partij ze in het Congres voorstelde, inclusief de verklaring van
Het stelde ook voor om van het Quechua een officiële taal te maken, de voorouderlijke gebieden en de traditionele geneeskunde te erkennen, inheemse volkeren op gezagsposities te benoemen en multicultureel tweetalig onderwijs te bevorderen.
Hoewel dat initiatief mislukte, stelde het wel richtlijnen en een agenda vast voor het daaropvolgende werk van inheemse bewegingen.
In juni 1990 lanceerde CONAIE een nationale opstand tijdens Inti Raymi, het zonnewendefestival. Inheemse volkeren blokkeerden snelwegen, bezetten openbare kantoren en gebouwen en bezetten de stad vreedzaam
Het protest markeerde het begin van een nieuw tijdperk voor de inheemse bevolking
“Vanaf dat moment kwam het idee om een plurinationale staat uit te roepen in een stroomversnelling. Het concept was verbonden met de strijd om land en de agrarische revolutie, dat wil zeggen met de noodzaak van structurele hervormingen van de Ecuadoraanse landbouw, die op zijn beurt toegang tot landbouwgronden met zich meebrengt. water, markten en krediet”, zegt Luis Macas, voormalig hoofd van CONAIE en leider van de opstand van 1990.
“Toen we ons organiseerden om eenheid onder onze volkeren op te bouwen en fundamentele rechten te verwerven om de levensomstandigheden te verbeteren, hebben we nooit uit het oog verloren dat de staat waarin we leven niet voldoet aan de eisen van de meerderheid van de bevolking. Daarom spraken we over bouwen een andere staat, een plurinationale staat”, zei hij.
Volgens Macas is het uitroepen van een plurinationale staat daarvoor belangrijk
De verenigde plurinationale staat gaat ervan uit dat burgerschap de fundamentele schakel is die de mensen verenigt
Niet-hernieuwbare natuurlijke hulpbronnen zijn eigendom van de staat, maar gemeenschappen hebben het recht om geraadpleegd te worden over de vraag of zij het al dan niet eens zijn met de winning van ondergrondse hulpbronnen, en om volledig geïnformeerd te worden over de impact die mijnbouw, olieproductie en andere activiteiten zullen een invloed hebben op hun leven.
De grondwet van 1998 erkent de Ecuadoraanse staat als multicultureel en multi-etnisch, en verwijst binnen de definitie van ‘collectieve rechten’ naar inheemse volkeren als ‘volken die volgens dezelfde definitie naties zijn met voorouderlijke wortels’, maar de term ‘plurinationale ".
Socioloog Andrés Guerrero, een van de meest vooraanstaande onderzoekers in de wereld van campesinos (kleine boeren) en inheemse volkeren, volgt de maatschappelijke machtsverhoudingen door de geschiedenis van de verschillende grondwetten van het land.
"
“Als je hier de straat op gaat, zul je ontdekken dat de ‘vrije, gelijke en cultureel homogene Ecuadoraanse burger’ niet bestaat. De inheemse beweging liet ons de realiteit zien dat de nationale staat van ‘vrije en gelijke’ mensen pure fictie was. ," hij zei.
Maar “in de binnenlandse sfeer en op gemeenschapsniveau zijn er solidariteitsrelaties die niet marktgericht zijn, die een samenhangend effect creëren, politiek, cultureel en symbolisch”, zei Guerrero.
‘Sommige mensen denken dat de ideale oplossing zou zijn dat de inheemse bevolking zich niet meer zo zou gedragen en kopers en verkopers zou worden.
“Maar inheemse volkeren zijn bedreven in het hanteren van een dubbele code: marktkrachten in de buitenwereld, en wederkerigheid en solidariteit binnen hun gemeenschappen. Als het gemeenschappelijke aspect wordt geëlimineerd, zal de solidariteit uiteenvallen. Als de solidariteit uiteenvalt, kan er wijdverbreid geweld ontstaan”, waarschuwde Guerrero. . (EIND/2008)
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren