Bron: Arbeidsnotities
Foto door Robert Bociaga Olk Bon/Shutterstock
Update: Vrijdagavond laat, 26 februari (lokale tijd), het leger van Myanmar verklaarde op de publieke televisie de meeste arbeidsorganisaties van het land illegaal, met de dreiging van arrestaties als hun activiteiten doorgaan, wat de urgentie van internationale solidariteitsactiviteiten vergroot.
Op 1 februari pleegde het leger van Myanmar een staatsgreep en greep de macht van de gekozen burgerregering onder het voorwendsel van vermeende verkiezingsfraude. De leiders van de staatsgreep hielden topregeringsleiders en activisten gevangen, sloten het internet af en schortten vluchten op. Dit markeert een donkere en onzekere wending in het tien jaar durende, beladen experiment van het land met gedeeltelijke democratisering.
De staatsgreep dreigt de winst in Myanmar op het gebied van democratische rechten ongedaan te maken. Er wordt al tien jaar lang een sterke arbeidersbeweging opgebouwd door militante strijd van fabrieksarbeiders, die hen voorbereidt op een krachtig optreden in de huidige opstand. Voortbouwend op de toenemende stakingen van werknemers uit de publieke en private sector gedurende de afgelopen drie weken, bieden de algemene stakingen sinds 22 februari nu de beste hoop om de staatsgreep te weerstaan en daarna een sterkere arbeidersbeweging op te bouwen.
ARBEIDERSOPSTAND
Kort nadat de staatsgreep was uitgeroepen, ontstond er een massale beweging van burgerlijke ongehoorzaamheid, met arbeiders en vakbonden voorop. Tijdens een van de eerste mobilisaties medische hulpverleners van meer dan 110 ziekenhuizen en gezondheidsafdelingen in 50 townships in Myanmar behoorden tot de eersten die twee dagen na de staatsgreep in opstand kwamen en in staking gingen. In één overheidsziekenhuis 38 van de 40 artsen en 50 van de 70 verpleegsters sloegen toe.
“Het is onmogelijk dat we onder een dictatuur kunnen werken”, zei hij Dr. Kyaw Zin, een chirurg die een van de eerste stakingen leidde. ‘Ik ben er vrij zeker van dat we het regime kunnen omverwerpen. We zullen nooit meer aan het werk gaan voordat [Senior Generaal Min Aung Hlaing, de leider van de staatsgreep] aftreedt. Hij heeft niet het recht om ons te vertellen dat we moeten komen werken, omdat niemand hem als de leider erkent.”
De vakbondsfederaties kwamen snel in actie. De Confederatie van Vakbonden Myanmar (CTUM), de grootste vakbondsfederatie in Myanmar, riep op 8 februari op tot de eerste algemene staking. bedreigingen van arrestaties en toenemende repressieve tactieken van de overheid, lanceerden arbeiders in een breed scala van sectoren, waaronder vuilnismannen, brandweerlieden, elektriciteitsarbeiders, werknemers van particuliere banken en kledingarbeiders, golven van stakingen, en velen sloten zich aan bij straatdemonstraties.
Leraren sloten zich snel aan bij de beweging met hun studenten. Zeven lerarenvakbonden, waaronder de 100,000 man sterke Myanmar Teachers’ Federation die het basis- en hoger onderwijs en kloosterscholen omvat, hebben werkonderbrekingen aangekondigd.
Ook journalisten hebben hun baan verlaten. Als reactie op de staatsgreep en de bedreigingen van de mediavrijheid hebben leden van de Myanmar Press Council en meer dan een dozijn journalisten van The Myanmar Times afgetreden.
Belangrijk is dat medewerkers van gemeentelijke overheden en de ministeries van Handel, Elektriciteit en Energie, Transport en Communicatie, en Landbouw, Veeteelt en Irrigatie zich bij de stakingsacties hebben aangesloten, waardoor veel departementen de afgelopen week verlaten zijn gebleven. De arbeidsacties hebben vooral in de transportsector zware gevolgen gehad. Volgens een functionaris van de Myanmar Railways (MR) is 99 procent daarvan spoorweg medewerkers zijn in staking, wat leidt tot een sluiting van de treindiensten.
De stakende arbeiders slaagden daarin stilgelegd de door het leger gecontroleerde Myanmar Oil and Gas Enterprise, Myanmar National Airlines, mijnen, bouwplaatsen, kledingfabrieken en scholen, waardoor economische kosten voor de militaire heersers ontstonden. De arbeiders werden vergezeld door consumenten die de uitgebreide zakelijke belangen van het leger in voedsel- en drankproducten, sigaretten, de entertainmentindustrie, internetproviders, banken, financiële ondernemingen, ziekenhuizen, oliemaatschappijen en groothandelsmarkten boycotten. detailhandel.
Het leger heeft gereageerd met repressie. Er zijn arbeiders en studenten geweest gearresteerd voor deelname aan de vreedzame protesten, en het leger is al begonnen dodelijk geweld te gebruiken doden drie.
KLEDINGWERKWERKERS BEGINNEN DE WEG
De strijdbaarheid van de arbeiders in Myanmar is de afgelopen jaren toegenomen. Toen het land zich bijna tien jaar geleden openstelde voor directe buitenlandse investeringen, stemde de regering in met grote hervormingen van het arbeidsrecht, het legaliseren van vakbonden en het codificeren van arbeidsrechten in de Arbeidsorganisatiewet van 2011. Het heeft ook mechanismen voor de beslechting van arbeidsgeschillen opgenomen in de wet inzake de beslechting van arbeidsgeschillen uit 2012.
Arbeidsactivisten uit Myanmar hebben echter betoogd dat de wetten werknemers proberen te kanaliseren naar legale wegen die veel minder krachtig zijn dan hun militante, massale acties om echte verbeteringen te eisen van de barre arbeidsomstandigheden en het lage minimumloon, dat momenteel 4,800 kyats (VS) bedraagt. $ 3.26 per dag).
Een golf van militante stakingen overspoelde de kledingsector in 2019 om hogere lonen en veiligere arbeidsomstandigheden te eisen. De $ 6 miljard industrie, dat 700,000 voornamelijk vrouwelijke werknemers in dienst heeft, levert onder meer wereldwijde merken zoals H&M, Zara en C&A. Het was dat jaar goed voor 30 procent van de export van Myanmar – een stijging ten opzichte van 7 procent in 2011, toen de democratische hervormingen van het land begonnen.
“Als er één staking plaatsvindt, zien andere arbeiders dat de staking werkt”, zegt Daw Moe Sandar Myint, leider van de Federation of Garment Workers Myanmar en zelf voormalig kledingarbeider. beschrijven de stakingsgolf in de kledingsector. “Ze leren de smaak van de staking kennen, en het is een goede smaak. De staking geeft hen ook de vakbond.”
Maar het begin van Covid was een tegenslag voor de militante vakbondsstrijd, waardoor de stakingsgolf en de groeiende vakbondsorganisatie in de sector werden onderbroken. Werkgevers profiteerden van de bedrijfsverstoringen als gevolg van de pandemie vakbonden kapot maken door hun leden te ontslaan.
Fabrieksarbeiders' Ook de eisen voor een verhoging van het minimumloon en veiligere omstandigheden werden genegeerd, en ze kregen te maken met loonsverlagingen of uitgestelde loonbetalingen. Veel terugvochten ondanks de moeilijkere organisatieomstandigheden; werknemers bij meerdere fabrieken gingen vroeg in de pandemie in staking om hun onbetaalde salarissen en compensatie voor hun ontslag te ontvangen.
In maart 2020 bijvoorbeeld de kledingfabriek Myan Mode definitief ontslagen alle 520 vakbondsleden en hield hun loon in, onder verwijzing naar Covid, terwijl de 700 niet-vakbondswerkers behouden bleven. De vakbond organiseerde protesten en kon ingehouden lonen voor de ontslagen werknemers veiligstellen.
Ondanks de tegenslagen tijdens de pandemie, toen het leger van Myanmar actie ondernam om de democratie te ondermijnen, hadden veel kledingarbeiders het gevoel dat ze er genoeg van hadden en klaar waren voor de strijd. “Werknemers waren al boos, ze waren al geactiveerd”, zei Daw Moe Sandar Myint, die aan de frontlinie heeft gestaan van de beweging tegen de staatsgreep. “Een vertrouwd gevoel van lijden was teruggekeerd en ze konden niet zwijgen.” Deze woede zette haar en vele anderen ertoe aan om fabrieksarbeiders in de beweging te leiden.
Kledingarbeiders behoorden tot de eersten die opriepen tot straatprotesten en zich op straat mobiliseerden, ondanks de strenge waarschuwing van de leiders van de staatsgreep. Dit hielp het vertrouwen van de beweging van burgerlijke ongehoorzaamheid te vergroten. Zoals Andrew Tillett-Saks, een arbeidsorganisator gevestigd in Myanmar, benadrukt“De aanblik van industriële arbeiders, grotendeels jonge, vrouwelijke kledingarbeiders, lijkt het grote publiek diep te hebben geïnspireerd, een deel van de angst te hebben weggenomen en de massale protesten en algemene stakingen die we nu zien te katalyseren.”
“Werknemers en vakbonden zijn de belangrijkste kracht van de beweging in Yangon [de grootste stad van het land]”, beaamde arbeids- en mensenrechtenactivist Thet Swe Win. “Omdat er vele duizenden arbeiders uit de fabrieken zijn, zullen hun bijeenkomsten op straat veel aandacht van de mensen trekken.
“Ze nemen veel risico’s om dit soort actie te ondernemen”, zei ze. “Veel van de vakbondsleiders zijn al eerder ontslagen. Ze zijn onderdrukt door de overheid en fabriekseigenaren. Ze zijn erg kwetsbaar, maar ze zijn erg toegewijd.”
Vanwege haar rol bij het mobiliseren en leiden van kledingarbeiders in de beweging van burgerlijke ongehoorzaamheid werd op 6 februari het huis van Daw Moe Sandar Myint overvallen. Ze kon arrestatie vermijden en blijft op miraculeuze wijze overdag de protesten leiden. Maar 's nachts moet ze zich verstoppen voor de autoriteiten die naar haar op zoek zijn.
De georganiseerde participatie van werknemers en hun vakbonden in zowel de publieke als de private sector is een van de meest cruciale factoren die de beweging van burgerlijke ongehoorzaamheid vooruit stuwt en de toekomst van Myanmar bepaalt.
Tillett-Saks wees erop dat de beweging van burgerlijke ongehoorzaamheid voornamelijk wordt geleid door overheidspersoneel en kledingarbeiders in de particuliere sector. Hij gelooft dat zij de laatste verdedigingslinie vormen tegen de militaire dictatuur. Bij de meer recente algemene stakingen sinds 22 februari hebben arbeiders uit een groter spectrum van de Myanmarese samenleving deelgenomen. De uitdaging blijft om de strijdbaarheid van de werknemers verder uit te breiden en de stakingsacties onder meer werknemers uit de particuliere sector en niet-vakbondswerkers te vergroten.
WAAROM INTERNATIONALE SOLIDARITEIT BELANGRIJK IS
In het licht van de toenemende repressie door het legerwaaronder de uitvaardiging van arrestatiebevelen voor acht CTUM-leiders eerder deze week– de internationale druk is urgenter dan ooit om de democratische rechten van werknemers en hun vakbonden te beschermen.
“Internationale steun betekent veel voor ons”, aldus Thet Swe Win. “Het geeft ons het gevoel dat we niet alleen zijn, en om te weten dat er mensen zijn die onze vrijheid en vrijheid steunen.”
Arbeids- en mensenrechtengroeperingen hebben protesten georganiseerd buiten de ambassades van Myanmar en hebben solidariteitsverklaringen afgegeven waarin zij de staatsgreep veroordeelden Thailand, Japan, Hong Kong, Taiwan, Cambodja en de Filipijnen, onder andere.
Het is niet moeilijk te begrijpen waarom de beweging weerklank heeft gevonden en zoveel steun in de regio teweeg heeft gebracht. Demonstranten in andere landen betuigen hun solidariteit gezien de gemeenschappelijke uitdaging van een ondemocratisch bestuur en de voortdurende repressie tegen vakbondsleden en maatschappelijke groeperingen. Plaatsen als Hong Kong en Thailand hebben onlangs hun eigen massale democratische protestbewegingen gezien.
Stakingsfonds
Werknemers en vakbonden kunnen bijdragen aan stakingsfonds dat is opgezet om de vakbonden in Myanmar te ondersteunen. Dit is het moment om de directe druk uit te oefenen die nodig is om het leger te dwingen zich terug te trekken.
Kamz Deligente van het Centrum voor Vakbonden en Mensenrechten in de Filippijnen, dat campagne voert tegen gewelddadige aanvallen op vakbondsleden in het land, zei: “Het Filippijnse volk kan zich ook identificeren met de strijd van Myanmar, aangezien onze huidige regering, en met name de De uitvoerende macht wordt gedomineerd door gepensioneerde militairen en bestuurt het land de facto onder de staat van beleg. Dit heeft in grote mate bijgedragen aan de geïntensiveerde aanvallen op activisten en critici van Duterte en zijn regering.”
MIGRERENDE WERKNEMERS
Veel landen in de regio zijn ook met elkaar verbonden via arbeidsmigranten uit Myanmar die in fabrieken, de bouw, de visserij en andere sectoren werken. In Thailand komen enkele tientallen van de naar schatting drie tot vier miljoen arbeidsmigranten uit Myanmar protesteerde voor de ambassade van Myanmar in de dagen onmiddellijk na de staatsgreep. In Japan hielden honderden Myanmarese arbeiders ook een protest buiten het kantoor van de Verenigde Naties.
In Taiwan kwamen ongeveer 400 immigranten uit Myanmar bijeen om de militaire staatsgreep in New Taipei City, waar velen van hen wonen, te veroordelen. Lennon Ying-Dah Wong van Serve the People Association, die met immigrantenarbeiders werkt, waarschuwde: “Een dictatuur geregeerd door de beruchte junta zou een migrantenexportbeleid kunnen omarmen om vergoedingen en geldovermakingen af te dwingen van haar burgers die gedwongen worden naar het buitenland te gaan om te werken. , maar verwaarlozen ook totaal hun rechten. Als dit gebeurt, zal dit niet alleen de rechten en het welzijn van Birmese arbeidsmigranten in gevaar brengen, maar ook van alle arbeidsmigranten en Taiwanese werknemers.”
DRUK OP DE MERKEN
De Industrial Workers’ Federation of Myanmar, de grootste vakbond voor kledingarbeiders van het land, heeft de mondiale vakbonden opgeroepen om druk uit te oefenen merken zakendoen in Myanmar om de staatsgreep te veroordelen en de banden te verbreken met bedrijven die de militaire belangen dienen (zie kader hieronder voor een lijst). Het heeft ook opgeroepen om werknemers te beschermen tegen ontslag wegens protest.
Tien internationale vakbonden die 200 miljoen werknemers vertegenwoordigen, hebben dat al gedaan Dit betekent dat we onszelf en onze geliefden praktisch vergiftigen. op vakbonden wereldwijd om de druk op regeringen en bedrijven op te voeren om de commerciële belangen van het leger van Myanmar aan te vallen.
Voor vakbonden en gewone werknemers in de VS en elders betekent het opbouwen van concrete solidariteit met de werknemers in Myanmar het actief reageren op dergelijke problemen. gesprekken door verklaringen af te leggen waarin de staatsgreep wordt veroordeeld, bedrijven die zaken doen in Myanmar onder druk te zetten om hetzelfde te doen, en werkgevers op te roepen alle banden in hun toeleveringsketens met de zakelijke belangen van het leger te verbreken.
Werknemers in Myanmar hebben aangetoond dat directe acties krachtig zijn en werken. Of ze nu militante stakingen op hun werkplek organiseren en eraan deelnemen, of door hun baan op te zeggen en zich bij straatdemonstraties aan te sluiten, ze vechten voor de verdediging van hun democratische rechten en voor een beter leven voor werknemers in het land en over de hele wereld. Zij hebben onze steun nodig – en verdienen deze ook.
MERKEN DIE ZAKEN DOEN IN MYANMAR
De Industrial Workers’ Federation of Myanmar, de grootste vakbond voor kledingarbeiders van het land, eist dat merken en leveranciers de staatsgreep publiekelijk aan de kaak stellen en zijn het erover eens dat geen enkele arbeider die zijn kleding maakt, gestraft zal worden of ontslagen zal worden wegens deelname aan de Burgerlijke Ongehoorzaamheidsbeweging. Hieronder vindt u een lijst met merken die zaken doen in Myanmar:
- Adidas (Duitsland)
- Aldi Nord (Duitsland)
- Benetton (Italië)
- Bestseller (Denemarken)
- C&A (Nederland/Duitsland)
- Calvin Klein (VS)
- Columbia Sportswear (VS)
- Cotton On Group (Australië)
- David's Bridal (VS)
- Eddie Bauer (VS)
- Fruit of the Loom (VS)
- Kloof (VS)
- H&M (Zweden)
- Hunkemoller (Nederland)
- Inditex (Spanje)
- Itochu (Japan)
- JCPenney (VS)
- Justin Alexander (VS)
- Kappahl (Zweden)
- Le Coq Sportif (Frankrijk)
- Lidl (Duitsland)
- Lindex (Zweden)
- Mango (Spanje)
- Marks & Spencer (VK)
- Matalan (VK)
- Mizuno (Japan)
- Muji (Japan)
- Nieuwe look (VK)
- Volgende (VK)
- OVS (Italië)
- Primark (VK)
- Sportira 1998 (Canada)
- Tally Weijl (Zwitserland)
- Tchibo (Duitsland)
- Tesco (VK)
- VF (noordwand) (VS)
- Wilson Sportartikelen (VS)
Kevin Lin schrijft over arbeidersbewegingen in Azië en is senior adviseur bij Global Labour Justice-International Labour Rights Forum. Het stuk profiteerde enorm van de inbreng van Bobbie Sta. Maria van Global Labour Justice-International Labour Rights Forum, Kamz Deligente van het Centrum voor Vakbonden en Mensenrechten in de Filippijnen, Tola Moeun van het Centrum voor Alliantie van Arbeid en Mensenrechten in Cambodja, en Lennon Ying-Dah Wong van de Taoyuan Dien de Volksvereniging in Taiwan.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren