Op 30 september 2003 hadden de belangrijkste partijkandidaten voor de Amerikaanse presidentiële race van 2004 $182.6 miljoen opgehaald bij individuele en speciale donoren. Grote gelddonoren en speciale belangengroepen selecteren Democratische en Republikeinse kandidaten voor, ruim voordat er ook maar één stem wordt uitgebracht in de presidentiële voorverkiezingen, en zij beïnvloeden het beleid dat deze kandidaten op hun platforms doorvoeren. Elke belangrijke presidentskandidaat die eerder een functie heeft bekleed, heeft een ‘carrièrebeschermer’, waaraan hij of zij op zijn beurt heeft toegegeven. (1)
Charles Lewis is de directeur van de in Washington DC gevestigde non-profit onderzoeksorganisatie The Center for Public Integrity. Door via de Freedom of Information Act toegang te krijgen tot miljoenen overheidsdocumenten kon het Centrum volgen hoeveel geld er in de schatkisten van de belangrijkste presidentskandidaten terechtkwam, en welke gunsten naar deze speciale belangen vloeiden. The Buying of the President 2004: Who’s Real Bankrolling Bush and His Democratic Challengers – and What They Expect in Return, benadrukt de invloed van geld op het politieke proces in de VS.
(LET OP: alle informatie tussen haakjes is toegevoegd ter verduidelijking)
Hoe ziet het speelveld van de campagne eruit?
De enorme hoeveelheden geld in de race, het bedrag dat moet worden opgehaald in het jaar vóór de verkiezingen, blijven escaleren als een wapenwedloop. Deze cijfers zijn ronduit ongelooflijk. Bush heeft in 130 (tot nu toe) 2003 miljoen dollar opgehaald, wat het dubbele is van wat hij in 1999 als presidentskandidaat binnenhaalde. Als macro-observatie was het interessant. Toen ik dit zag, werd er (in het Centrum) veel geanalyseerd over de staat van de democratie. Wat betekent het als 40 leden van de Amerikaanse Senaat miljonair zijn, terwijl minder dan 1% van het Amerikaanse volk miljonair is? En wat betekent het als we zien dat het herverkiezingspercentage van zittende leden in het Huis van Afgevaardigden de afgelopen drie jaar 98% bedraagt? Het komt omdat de hoogtechnologische herverdelingsschandalen (in staten als Texas) en de invloed van het grote geld worden gebruikt om de zittende klasse in stand te houden. Dit zijn niet het soort cijfers dat we in een democratie zouden verwachten. Met dit alles heb je een tamelijk somber beeld van een opgetuigde electora! Ik race. Het is wat wij een ‘commerciële democratie’ noemen. Het is betalend om te spelen.
Wie financiert de campagne van president Bush en wat heeft hij in ruil daarvoor gegeven of beloofd?
We vonden een brief (via een verzoek uit de Freedom of Information Act) van Dick Cheney, toen hij CEO was van Halliburton en de toenmalige vice-president Al Gore, waarin hij Gore aanspoorde de luchtkwaliteitsnormen te versoepelen. (Cheney) riep op tot een volledig en open debat over het milieubeleid in de VS. Het lijkt ironisch hoe Cheney wordt bekritiseerd omdat hij de afgelopen drie jaar geheime, off-the-record ontmoetingen heeft gehad met de energie-industrie.
Enron blijft de belangrijkste beschermheer van Bush en voor hem nog steeds de nummer één. We hebben informatie gevonden die de relatie van (voormalig CEO) Ken Lay met Bush onthulde. Enron, de familie Bush – zowel vader als zoon – en (Bill) Clinton hebben 49 gunsten aan het bedrijf bewezen. Deze gunsten omvatten onder meer het niet handhaven van bepaalde wetten en toen het bedrijf opriep tot deregulering van de energie-industrie, steunde Bush de deregulering waar het bedrijf naar streefde. Bush benoemd tot hoofd van de Federal Energy Regulatory Commission, die werd geïnstalleerd op aanbeveling van Ken Lay. FERC bevindt zich op een dereguleringspad. Bush had een nauwe relatie met Ken Lay, die in totaal $600,000 aan Bush schonk.
En toen Bush hulp nodig had bij het lanceren van zijn onderwijsplan, beloofde Lay zijn steun via een quasi-officiële groep (genaamd de Governor's Business Council).
Op de lijst (van het Centrum) uit 2000 (van topbegunstigers van presidentskandidaten) bevonden zich geen financiële instellingen in de top 10. Van 2000 tot 2004 waren er zes van de tien Wall Street-bedrijven. De bedrijven houden van Bush vanwege zijn beleid op het gebied van dividendbelasting en vermogenswinstbelasting, en Bush' poging om de sociale zekerheid te privatiseren en belastingparadijzen in het buitenland te beschermen. De regering probeert ervoor te zorgen dat mensen die hun geld buiten de kust willen houden, dat ook kunnen doen. Het was een geweldige tijd voor hen en ze hebben hun dankbaarheid getoond. Speciale interesses en politiek zijn als twee druppels water; ze zijn een symbiose op het werk.
Hoe zit het met de Democraten?
We hebben nieuwe informatie gevonden over Wesley Clark en zijn lobbyactiviteiten... en de vergoedingen die hij heeft betaald namens Acxiom (een bedrijf dat op zoek is naar Homeland Security Contracts). Dus hier lobbyt hij bij Dick Cheney (voor Acxiom), terwijl hij militair analist is voor CNN en het publiek het niet wist. Clark bleef een geregistreerde lobbyist toen hij zich op 17 september 2003 kandidaat stelde.
De meeste mensen realiseren zich niet hoe dicht (Dick) Gephardt bij Anheuser Busch staat. Hij heeft een goede band met de familie Busch, nam meer dan $ 500,000 over en deed gunsten voor de alcoholindustrie. Gephardt lobbyde door de jaren heen om de belastingen op alcohol minstens vijf keer te verlagen.
(Senator) De belangrijkste beschermheer van John Kerry is (advocatenkantoor) Mintz & Levin, dat de telecom- en draadloze industrie vertegenwoordigt. De belangrijkste persoon in Washington op het gebied van lobbyen voor de telecommunicatie en de FCC (de Federal Communications Commission) is Kerry, wiens broer bij het advocatenkantoor werkt. Mintz & Levin heeft de senator meer dan $222,000 gegeven.
Howard Dean drong als gouverneur van Vermont aan op een beleid dat de energiebedrijven redde, maar miljoenen gezinnen in Vermont schaadde door hogere tarieven. Dean heeft een afkeer van het openbaar maken van openbare registers en zijn openbare financiën. Vermont heeft een van de hoogste energietarieven van het land, deels vanwege langetermijncontracten (die de staat heeft ondertekend) met de grote energiebedrijven. Vermont is een van de drie staten zonder wetten op het gebied van financiële openbaarmaking. Dean heeft niet alleen nooit voorgesteld de wetten over openbaarmakingen te verbeteren; hij heeft ook nooit de hervorming van de wetgeving (huidige wetten) goedgekeurd. We krijgen het beeld van een heerszuchtige ambtenaar die niet eens in openheid en transparantie gelooft.
Zijn er sectorpatronen langs partijlijnen?
Er zijn enkele trends die we hebben gezien in termen van afstemming van de machtige belangen. Veel industrieën hebben hun geld verdeeld. Procesadvocaten en vakbonden hebben de neiging om aan de Democraten te geven. Sinds 1991 is de grootste donor van “zacht geld” (grote, onbeperkte bijdragen) aan de Republikeinen Philip Morris (tabaks- en voedingsmiddelenbedrijf), die 10.3 miljoen dollar heeft bijgedragen. De belangrijkste “zachte geld”-donor aan de Democraten (in dezelfde periode) was de American Federation of State, County, and Municipal Employees (AFSCME), die 16.5 miljoen dollar bijdroeg.
Als onze presidentskandidaten voor ons worden beslist voordat de stemming begint, welke prikkels zijn er dan voor mensen om te stemmen? Hoe heeft de hervorming van de campagnefinanciering de invloed van geld op de politiek beïnvloed?
Bij elke presidentsverkiezing sinds 1976 heeft de kandidaat die de nominatie heeft gekregen het meeste geld ingezameld. Elke keer. Op basis daarvan krijgt Dean de (Democratische) nominatie, maar dat precedent kan worden doorbroken. De machthebbers controleren de verkiezingen, zij zijn de mensen die de politici sponsoren en de mensen moeten het weten. Je kunt niet op de hoogte zijn van het selectieproces, je kunt er niet bij betrokken zijn zonder kennis van de kandidaten. Dit is bedoeld om mensen aan te moedigen om te stemmen. We weten meer over de broodroosters die we kopen dan over de politici die we selecteren.
Zonder geld worden veel waardige en waardevolle kandidaten uitgesloten van deelname aan de verkiezingen. Dit uitsluitende karakter is de reden dat de helft van de kiesgerechtigden niet gaat stemmen. Veel Amerikanen beschouwen dit hele proces als vervalst of als niet eerlijk en open. De twee partijen controleren alles... en advocaten en accountants in het verkiezingsproces hebben een systeem opgezet waar derden niet bij betrokken zijn. En dus kan geen van deze derde partijen een kritische massa bereiken, genoeg geld inzamelen om bij het proces te worden betrokken.
Het grootste verhaal, en dat is een deprimerende opmerking, is hoe weinig er is veranderd ondanks de hervorming van de campagnefinanciering. Feit is dat het probleem niet is verdwenen omdat er één historische wet is aangenomen. De sluizen staan nog steeds erg open.
(1) Voor een meer diepgaande blik op hoe geld de huidige presidentskandidaten heeft beïnvloed, zie de Website van het Centrum voor Publieke Integriteit
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren