De Wall Street Journal meldt vanochtend dat de regering-Bush een flexibel tijdschema voor het terugtrekken heeft omarmd
Elke dag wordt het duidelijker dat de regering-Bush, de Iraakse premier Nuri al-Maliki en de presidentskandidaten Barack Obama en John McCain een nieuwe consensus bereiken, die kan worden samengevat als 'laten we dat niet doen en zeggen dat we dat wel hebben gedaan'.
Laten we de bezetting niet beëindigen. Laten we niet alle troepen terugtrekken. Laten we de fundamentele problemen die door de crisis zijn gecreëerd niet oplossen
De voordelen voor alle partijen zijn enorm.
Nuri al-Maliki mag doen alsof hij opkomt voor de belangen van de Irakezen, die een einde willen zien aan de bezetting.
De regering-Bush mag haar mantra uitroepen ‘de golf heeft gewerkt’, waardoor de illusie ontstaat dat de zaken er beter op worden
Daarnaast,
Aangezien de Wall Street Journal merkt in het artikel van vandaag op: “Iraakse functionarissen waren onvermurwbaar over het niet verlenen van immuniteit aan
John McCain krijgt wat speelruimte om uit de hoek te komen waarin hij zichzelf had geschilderd met betrekking tot Irak, terwijl hij ook de eer claimt voor het steunen van het beleid van Bush, in tegenstelling tot Obama.
En Barack Obama mag beweren dat hij het enige werkbare plan heeft om de oorlog te beëindigen, iets wat de kiezers zo graag willen, en de Iraakse regering (en nu vrijwel iedereen, inclusief McCain) steunt het.
Het enige probleem is dat de ‘flexibele tijdlijn’ waarrond al deze partijen zich nu verenigen een brug vormt naar het voortzetten van de bezetting voor de komende jaren, misschien zelfs decennia.
Het terugtrekkingsplan van Obama – dat hij naar eigen zeggen zal herzien op basis van advies van zijn militaire adviseurs en de omstandigheden ter plaatse – zou nog steeds tienduizenden troepen achterlaten.
Praten over ‘permanente bases’ is een rookgordijn, zoals Kyle Chrichton van de New York Times heeft er terecht op gewezen.
Er zullen langetermijnbasissen zijn
Om te beginnen moeten we deze nieuwe consensus ter discussie stellen.
Een "flexibele tijdlijn" is geen tijdschema. Herschikking van sommige of zelfs alle ‘gevechtstroepen’ is geen terugtrekking. Beperkte Iraakse soevereiniteit is geen soevereiniteit. Het voortzetten van de bezetting betekent niet dat er een einde aan komt.
Anthony Arnove is de auteur van Irak: de logica van terugtrekking (Amerikaans Empire Project/Metropolitan Books).
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren