Onafhankelijke Joodse stemmen (IJV) viert zijn eerste jaar met zijn ogen gericht op Gaza en eist een einde aan de Israëlische blokkade en, op het ongelijke speelveld van het Israëlisch-Palestijnse conflict, een einde aan de mensenrechtenschendingen aan beide kanten.
IJV was een jaar geleden gevormd om mensenrechtenkwesties in het algemeen aan de orde te stellen, maar vooral in dat deel van de wereld waar onze stemmen naar onze mening de meeste weerklank zouden kunnen vinden, waarbij wordt aangedrongen op een eerlijk en vreedzaam einde aan het Israëlisch-Palestijnse conflict. Gelukkig kregen we, ondanks onvermijdelijke tegenstand, snel aanzienlijke steun en media-aandacht voor ons standpunt, vooral in Joodse publicaties over de hele wereld.
Een dergelijke bekendheid stelde ons in staat ons doel bij de lancering van IJV te verwezenlijken, namelijk het veranderen van de parameters van het debat in dit conflict: prioriteit geven aan de kwestie van de mensenrechten, aandacht besteden aan de situatie van zowel Palestijnen als Israëliërs in de zoektocht naar vrede, ons verzetten tegen alle vormen van racisme. Tragisch genoeg hebben we in datzelfde jaar geen enkele serieuze stap gezien van de veel sterkere partij in het conflict, de Israëlische staat, om een einde te maken aan de vele mensenrechtenschendingen in de Palestijnse gebieden die hij controleert.
Integendeel, als we naar Gaza kijken, hebben we twee jaar van sancties en belegeringen gezien die het levensonderhoud en het fysieke en mentale welzijn van de burgerbevolking verwoestten. De Israëlische blokkade van de 1.5 miljoen Palestijnen die zich in die smalle kuststrook opdrongen, was feitelijk in 1991 begonnen en bleef van kracht na de terugtrekking door Israël van zijn bezettingssoldaten en kolonisten uit Gaza in 2005, en werd nog intenser met de verkiezing van Hamas tot lid van de Palestijnse Autoriteit in januari 2006. Het werd een paar weken geleden catastrofaal, toen Israël de beweging van wat dan ook naar Gaza afsloot, inclusief voedselvoorraden, medicijnen en brandstof van de VN. Het is het voortdurende afvuren van zelfgemaakte Qassam-raketten door jonge Palestijnse militanten vanuit Noord-Gaza, die op de naburige Israëlische stad Sderot vallen, die de Israëlische staat ertoe bracht zijn draconische maatregelen op te leggen. Wij veroordelen volledig de Palestijnse aanvallen op Israëlische burgers, die even nutteloos als onwettig zijn in het internationaal recht. Wij veroordelen ook de disproportionele vergeldingsmaatregelen van Israël tegen burgers van Gaza, die niet alleen verboden zijn door de Conventies van Genève, maar die even nutteloos zijn gebleken bij het beëindigen van de raketaanvallen of bij het afleiden van de woede van Gazan van degenen die hen straffen, naar Hamas.
Deze ramp escaleert omdat Israël, gesteund door boycots van de VS en de EU, weigert enige discussie aan te gaan met de gekozen vertegenwoordigers van Gaza in Hamas, inclusief hun aanbiedingen om te onderhandelen over een einde aan de raketaanvallen, en in plaats daarvan veel van hun gekozen leden te ontvoeren en gevangen te zetten. In een commentaar op de strategische blindheid van dit standpunt suggereren geleerden uit het Midden-Oosten dat de opkomst van de meer militante Hamas-groep in Gaza zelf gedeeltelijk het gevolg was van Israëls eerdere onverzettelijkheid jegens Fatah, toen het de regeringspartij in de Palestijnse gebieden was. Nu de wereld nog steeds weigert op te treden tegen de ontkenning van de meest fundamentele mensenrechten aan burgers van Gaza, die nu met hongersnood worden bedreigd, geconfronteerd worden met voortdurende stroomstoringen, instortende rioleringen en de toenemende vervuiling van het beschikbare drinkwater, was een explosie onvermijdelijk.
Van de ene op de andere dag bliezen Hamas-militanten delen van de door Israël geïnstalleerde betonnen muren langs de grens met Egypte op. Honderdduizenden mensen ontsnapten aan jarenlange gevangenschap in Gaza en keerden terug met voedsel, brandstof, medicijnen en meer: "Het was als een droom", vertelde een jonge man aan een Amerikaanse verslaggever, "we konden plotseling weer reizen." Maar zelfs nu de goederen Gaza binnenstromen en de opwinding de straten vult, waardoor de gehavende trots en het vertrouwen worden hersteld, blijven de ergste gevolgen van de belegering voortduren. De infrastructuur van de stad moet nog worden hersteld. Degenen die het meest dringend hulp nodig hebben, sterven nog steeds onnodig, door de voortdurende afwezigheid van operationele medische apparatuur en andere essentiële hulpbronnen, gecombineerd met de weigering door Israël van wettelijke toestemming om naar elders te reizen.
Vorige maand was er nog een, meer symbolische, poging om het beleg te beëindigen. Het haalde de krantenkoppen niet. Dit was het samenkomen van Israëli's en Palestijnen bij de grensovergang bij Erez, op 26 januari. Maandenlang hadden Joodse en Arabische Israëli's in de Israëlische Coalitie tegen het Beleg voor deze actiedag samengewerkt met Palestijnse partners uit Gaza, waarbij ze Israëlische hulpkonvooien begeleidden met vijf tonnen voedsel, medische apparatuur en broodnodige waterfilters. De boodschap van deze Israëliërs was duidelijk: “Wij zullen geen deel uitmaken van deze misdaad. Wij schamen ons voor deze belegering”, zoals Uri Avnery aangekondigd. Avnery, die op 85-jarige leeftijd leiding geeft aan een van de bekendste radicale Israëlische vredesgroepen, Gush Shalom, sprak bijna tweeduizend Israëli's van 26 verschillende mensenrechten- en vredesorganisaties toe die in hun auto's en bussen naar Erez waren gereisd.
De zeventienjarige Shir Shodzik uit Sderot sprak ook en uitte haar verzet tegen de blokkade en betreurde het lijden aan beide kanten, ondanks het feit dat haar tante en neef gewond waren geraakt door een Qassam-raket: “Er is geen noodzaak voor geweld of geweld om de problemen op te lossen. deze situatie." ze zei. Ongezien, maar deze keer niet ongehoord door de Israëli's, sprak dr. Eyad el-Sarraj vanaf de andere kant in de mobiele telefoon die zijn levenslijn vormt voor de rest van de wereld. Zijn boodschap werd opgepikt en versterkt over de muur heen. Omringd door enkele honderden Palestijnen verwelkomde el-Sarraj, van het Gaza Community Mental Health Programme, de Israëli’s in Gaza, of op zijn minst bij de gevangenismuren die het omsluiten: “We slaan vandaag de handen ineen in het nastreven van vrede, gerechtigheid en veiligheid voor volledige veiligheid voor Palestina, veiligheid voor Israël, veiligheid voor Gaza en veiligheid voor Sderot." El-Sarraj, die zo vaak heeft geschreven over de ‘chronische giftigheid’ die wordt veroorzaakt door de hopeloze frustratie van zijn volk, verwelkomde de vreugdevolle ontsnapping bij de grensovergang bij Rafah enkele dagen eerder, net zoals hij de solidariteit van Israëlische radicalen in Erez verwelkomde.
Zoals altijd bleef Israël zelf onverbiddelijk en weigerde het hulpkonvooi Gaza binnen te laten, hoewel de strijd om het land daartoe te dwingen voortduurt. Voor IJV is het eenvoudigweg belangrijk om te weten dat er honderden Israëli's en Palestijnse burgers zijn die, ondanks elk obstakel, zullen blijven communiceren en samenwerken aan het doel van een duurzame vrede. Natuurlijk kan er niets blijvends gebeuren zonder dat de VS en andere wereldmachten van koers veranderen en druk uitoefenen op de Israëlische regering om de blokkade te beëindigen en met Hamas te onderhandelen. Want er is geen uitweg uit deze nachtmerrie totdat er onderhandelingen beginnen tussen alle partijen in het conflict, waarbij compromissen worden gevonden die de oprichting van een verenigde Palestijnse regering kunnen garanderen in plaats van ondermijnen, met echte macht over haar bevolking en middelen.
De woorden van Avnery drukken de wankele hoop, maar hartstochtelijke verlangens uit van die Joden over de hele wereld die verlangen naar een einde aan Israëls koloniale heerschappij over Gaza, de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem: “Verlies het vertrouwen niet dat we elkaar op een dag samen zullen ontmoeten in deze plek zonder hekken, zonder muren, zonder vuurkracht, zonder geweld, ontmoeten [als] twee volkeren die naast elkaar leven in vrede, in vriendschap, in partnerschap." Het project van IJV is bedoeld om overal ter wereld het bestaan van Joodse stemmen bekend te maken die deze dissidente Israëlische oproep steunen. We verliezen allemaal de hoop. Maar dan hopen we opnieuw, hopen nog harder, terwijl we proberen uit te vinden wat we in vredesnaam nu moeten doen.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren