Zes jaar geleden veroordeelde de Bolivariaanse Alliantie voor de Volkeren van Ons Amerika de Klimaatconferentie van Kopenhagen en verklaarde: “Wij, de ontwikkelingslanden, zijn waardige en soevereine naties en slachtoffers van een probleem dat wij niet hebben veroorzaakt.” In de verklaring werd erop gewezen dat de klimaatcrisis het gevolg is van het “opleggen van een absoluut roofzuchtig ontwikkelingsmodel aan de rest van de wereld.”
Dit jaar in Parijs, tijdens de jaarlijkse vervuilersjamboree genaamd de United Nations Climate Change Conference, of COP21, lijkt het meer van hetzelfde te zijn. Tijdens deze klimaatbesprekingen, die van 30 november tot en met december plaatsvonden, Op 11 oktober zullen sociale bewegingen en ministers niet strijden over de vorm van vandaag – waarvan de contouren zijn vastgelegd – maar over de vorm van morgen.
Er kunnen twee algemene perspectieven worden geschetst.
Aan de ene kant zijn er de oliemaatschappijen, de voorhoede van de koolstofmaffia. Onlangs hebben velen van hen, met de opvallende uitzondering van ExxonMobil, hun “gedeelde ambitie … voor een toekomst van 2°C” aangekondigd.
Zoals The Guardian kalm opmerkt: de energiebedrijven ‘hielden er niet mee over duidelijke doelstellingen te schetsen om de uitstoot te beperken’. Met andere woorden, business as usual (ExxonMobil is een klasse apart en wordt er openlijk van beschuldigd “het Amerikaanse publiek te misleiden over de risico’s van klimaatverandering om zijn winsten te beschermen).
ExxonMobil en de andere energiebedrijven hadden, zoals typisch is voor de energiebedrijven, de voorkeur gegeven aan Mitt Romney. Maar de voorstellen van Barack Obama voor Parijs komen over het algemeen overeen met de behoeften van zijn werkgevers – geen verrassing.
De US Intended Nationally Bepaald Contributions (INDC, of het plan van elk land om de uitstoot terug te dringen) voorziet in een reductie van 17 procent ten opzichte van het niveau van 2005 in 2020. Climate Analytics noemt dit “het minst ambitieuze einde van een mondiaal emissietraject van 2°C”, wat betekent dat “Andere landen zouden meer vergelijkbare inspanningen moeten leveren dan de VS om de wereld op dat pad te houden.”
Het New Climate Institute benadrukt dat dergelijke reducties “al op de grens liggen van wat politiek haalbaar is.” Ze zijn uiteraard volledig in lijn met de bredere klimaatveranderingsplannen van Obama, die de vooraanstaande klimatoloog James Hansen ‘praktisch waardeloos’ heeft genoemd. Dat is de Democratische Partij.
En dan is er nog de rest van de mensheid – sociale bewegingen, vakbonden, gemeenschapsgroepen, boerenallianties en centrumlinkse regeringen – die praktiseert wat de ecologische econoom Joan Martinez-Alier ‘het milieubewustzijn van de armen’ noemt.
Onder deze krachten zijn er drie kerngebieden waarop overeenstemming bestaat. Eén: de klimaatschuld. Ten tweede: een recht op ontwikkeling. En ten derde: gedifferentieerde verantwoordelijkheid.
De Venezolaanse minister van Buitenlandse Zaken, Delcy Rodriguez, legt uit dat er sprake is van een “historische en ecologische schuld van de rijke landen aan de arme landen.”
De Boliviaanse regering analyseert de cijfers en laat zien dat van de 2,000 gigaton kooldioxide die sinds 1750 is uitgestoten, de overweldigende meerderheid afkomstig is van Annex I-landen – het Mondiale Noorden. Zoals het in zijn NDIC toevoegt:
Een groot deel van de overeenkomstige niet-Annex I-uitstoot tijdens historische perioden van kolonialisme en neokolonialisme bevorderde de verrijking van de industriële en imperialistische landen; het configureren van een klimaatkolonialisme dat tot uiting komt in de controle van de atmosferische ruimte.
Als remedie roept het op tot de “aanvaarding van een nieuw beschavingsmodel in de wereld zonder consumentisme, oorlogszucht en mercantilisme.” In een voorstel dat misschien niet goed zal overkomen bij Lockheed Martin, voegt het eraan toe dat de wereld “de middelen van het militaire apparaat van de imperiale machten en de oorlogszuchters moet toewijzen om de activiteiten van de volkeren tegen de klimaatverandering te financieren” (zoals een niet-Annex I-land, Bolivia kent geen verplichte reducties).
Ecuador, ook een land dat niet onder Annex I valt, merkt op dat zijn klimaatvoorstellen en ontwikkelingsplannen gebaseerd zijn op een “nieuwe visie [die] verwijst naar duurzaam en harmonieus beheer van de natuur, rekening houdend met de grenzen en regeneratiecycli ervan.” Het document merkt op dat “In deze context … Ecuador zichzelf vestigt als het eerste land ter wereld dat de rechten van de natuur erkent in zijn grondwet van 2008.”
De regering is van plan “de uitstoot in de energiesector met 20 tot 25 procent te verminderen ten opzichte van het BAU-scenario (Business As Usual). Er is echter ook een potentieel berekend om de emissies in de energiesector nog verder terug te dringen, tot een niveau tussen 37.5 en 45.8 procent ten opzichte van de BAU-basislijn. Dit potentieel zou kunnen worden benut in het licht van de juiste omstandigheden in termen van beschikbaarheid van middelen en steun aangeboden door de internationale gemeenschap.”
Dergelijke plannen maken, ondanks de beschuldiging van extractivisme, duidelijk dat het land zijn best doet om het koolstofvrij maken van zijn energiebronnen te bevorderen, terwijl het nog steeds tegemoetkomt aan de wanhopige menselijke behoeften van zijn bevolking. Dergelijke voorstellen leggen de schuld en de verantwoordelijkheid voor het versnellen van dit proces bij het mondiale Noorden, via technologiesubsidies. Er is ook een sterke focus op de landbouwsector: “Versterking van de veerkracht van kwetsbare gemeenschappen met de nadruk op voedselzekerheid” en “identificatie van gebieden die kwetsbaar zijn voor droogte en landdegradatie om duurzame landbeheerpraktijken en wateropvangsystemen te bevorderen. ”
Met een iets andere nadruk roept de boereninternational La Via Campesina in de aanloop naar Parijs op tot voedselsoevereiniteit, “gebaseerd op boerenagro-ecologie, traditionele kennis, het selecteren, bewaren en delen van lokale adoptiezaden, en controle over onze gronden, biodiversiteit, wateren, en territoria.” Het benadrukt dat dit “een echte, haalbare en rechtvaardige oplossing is voor een mondiale klimaatcrisis die grotendeels wordt veroorzaakt” door transnationale bedrijven.
Dergelijk beleid vereist “alomvattende landbouwhervormingen, overheidsopdrachten voor de productie van boeren en een einde aan de destructieve vrijhandelsovereenkomsten (FTA's) gepromoot door multinationals” om zich goed te kunnen ontwikkelen. “Kortom”, zegt Via, “we hebben gerechtigheid nodig – sociale, economische, politieke en klimaatrechtvaardigheid.”
Dit is in lijn met de visie van de groep op kleine boerenlandbouw om de planeet af te koelen, aangezien, zoals GRAIN schat, “het huidige mondiale voedselsysteem, aangedreven door een steeds machtiger wordende transnationale voedselindustrie, verantwoordelijk is voor ongeveer de helft van alle door de mens geproduceerde broeikasgassen. gasuitstoot.”
Dat zijn de boeren en de voorstellen van de regeringen die – althans op papier – een deel van het meer progressieve klimaatbeleid van de planeet voeren.
Maar het feit is dit. Zoals Maxine Combes van ATTAC-France opmerkt: “Het mandaat dat staten voor Parijs hebben, is om de opwarming van de aarde onder de 2°C te houden (of volgens ons zelfs lager, rond de 1.5°C); de INDC’s leiden ons op een traject van 3°C (of op een pad van meer dan 3°C).’ De conclusie is simpel: deze “emissiekloof is het startpunt voor nieuwe en meer klimaatmisdaden over de hele wereld in de komende jaren.”
Zoals de voormalige Boliviaanse klimaatonderhandelaar Pablo Solon opmerkt: “De positie van de ontwikkelde landen in het algemeen heeft de neiging het verschil tussen de ontwikkelde en de ontwikkelingslanden te verwateren, waardoor het gebruik van 'alle partijen; (134 vermeldingen in de tekst). Aan de andere kant willen ontwikkelingslanden de firewall tussen ontwikkelde en ontwikkelingslanden in stand houden.”
Naast de sociale bewegingen en expliciet linkse regeringen is er ook een belangrijke groep ontwikkelingslanden die het meest blootgesteld zijn aan klimaatverandering: Afghanistan, Bangladesh, Barbados, Bhutan, Costa Rica, Ethiopië, Ghana, Kenia, Kiribati, Madagaskar, de Malediven, Nepal, Filippijnen, Rwanda, Saint Lucia, Tanzania, Oost-Timor, Tuvalu, Vanuatu en Vietnam.
Ze hebben gesuggereerd dat het gebruikelijke getal van twee graden Celsius al te hoog is en dat ze wellicht een lagere limiet zullen eisen, waardoor de machinerie voor het opstellen van verdragen, die momenteel in Parijs aan het opwarmen is, wordt geblokkeerd.
De geschiedenis heeft ons, en nog belangrijker, hen, een kans gegeven om in te grijpen in de reeks gebeurtenissen die wordt veroorzaakt door winstmaximalisatie door bedrijven en vrijwillige emissies die gericht zijn op klimaatrampen en massale sterfgevallen. Nu we weten dat dit bloedbad in slow motion plaatsvindt, heeft de geschiedenis ons de kans gegeven dit te voorkomen.
Dat zou een goed resultaat zijn, want in de woorden van Solon: “Als de huidige tekst de basis moet zijn van die toekomst, zullen we nergens over kunnen spreken.”
Max Ajl is redacteur bij Jacobin en Jadaliyya.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren
2 Heb je vragen? Stel ze hier.
westerlingen snappen het echt niet
ten eerste worden de ‘staatshoofden’ verondersteld de status quo aanvaardbaar en correct te laten lijken… ze hebben werkelijk geen macht om enige inhoudelijke verandering teweeg te brengen, wat in de handen ligt van degenen die hen aan de macht hebben gebracht om hun wensen uit te voeren, dat is niet het electoraat...
ten tweede bestaat er niet zoiets als 'duurzame' industrialisatie, dat wil zeggen 'ontwikkeling'; noch enige 'hernieuwbare' energiebron; noch een ‘groene’ economie…
ten derde is 2C op dit moment geen optie. We zijn er nu ruim een half jaar op weg en we zitten vast aan minstens 1 graden Celsius in 2 of eerder, ook al zouden alle industriële activiteiten vandaag stoppen. Het verbranden van steenkool heeft een netto koelend effect, omdat de deeltjes zonlicht/warmte blokkeren, dus als we vandaag zouden stoppen met het verbranden van alle steenkool, zouden we tegen het einde van de week boven de 3°C-2050°C zitten...
'klimaatschuld' en 'recht op ontwikkeling' bestaan nergens in de natuur, dat wil zeggen in de echte wereld: het zijn fantasierijke ideeën in de hoofden van mensen...
De Ecuadoraanse voorstellen, die “de schulden en de verantwoordelijkheid voor het versnellen van dit proces (dwz de industrialisatie) bij het mondiale Noorden leggen, door middel van technologiesubsidies”, zijn op dit moment erger dan onzin, omdat het ons nog steeds richting uitsterven drijft in een tempo dat wellicht koop ons een aantal weken, of maanden als je dat liever hebt...'Het versterken van...gebieden die kwetsbaar zijn voor droogte en landdegradatie om duurzame landbeheerpraktijken en wateropvangsystemen te bevorderen' heeft geen enkele inbreng uit het noorden of 'Annex I'-landen nodig, aangezien mensen dit soort dingen nu al duizenden jaren doen, en het nog steeds doen als ze dat mogen doen, zonder inmenging van de genoemde Annex I-ers, die hun beleid baseren op markten, die inherent onhoudbaar zijn, omdat ze de inheemse gewoonten ontwrichten van de productie ten gunste van die welke gebaseerd zijn op maximale productie en winst…
La Via Campesina is weliswaar bewonderenswaardig, maar staat ter discussie in de aanwezigheid van ons westerlingen en onze ongebruikelijke, onverantwoordelijke levensstijl... zolang wij in de buurt zijn, heeft de soort in de hel geen enkele kans op een sneeuwbal, omdat we liever onze Facebook-status bijwerken en bloggen over duurzaam activisme in de voorsteden, dan daadwerkelijk de manier waarop we ons leven leiden veranderen…
Exxon de schuld geven is het ontkennen van onze eigen gelijke schuld: het is vergelijkbaar met het beschuldigen van de wapenfabrikant nadat we iemand hebben neergeschoten, en verklaren dat ze het bewijsmateriaal hebben begraven dat kogels die door menselijk vlees en organen scheuren een negatieve invloed hebben op de duurzaamheid van een slachtoffer... we hebben wist het al lang vóór 1980; we hebben niet geëxxoneerd om wat onderzoek naar deze kwestie te doen ...
Oh, we snappen het waarschijnlijk allemaal, Joseph, maar net zoals jij geen idee hebt wat je moet doen of hoe je het moet doen, aangezien het allemaal te laat is. Ik heb geen Facebook of een blog over Sustainable Suburban Activism, dus ik voeg hier bij Z gewoon een vreemde opmerking toe, zodat ik me een beetje beter voel voordat we allemaal doodgaan! Zoals jij echt. Maar het starten van een Facebook-pagina of een Sustainable Suburban Activism-blog kan de beste keuze zijn. Bedankt voor de suggestie.
Het vreemde is dat Joseph, het lijkt erop dat je deze essays daadwerkelijk leest, ook al weet je dat het allemaal onzin is. Kijk, ik wacht gewoon op je commentaar. Altijd zo mooi geschreven, informatief en veel korter. Geen tijd voor de goddelozen?
Aangezien alles in de war is en het eigenlijk geen zin heeft, gaan we verder met meer toegeeflijke zaken. Heb jij Eugene Chadbourne's Dreamory al gelezen? Het is echt heel verrukkelijk. Oh, en dan is er Roxy The Movie van Frank Zappa. Geweldige versie van Cheepnis zonder melodische/harmonische instrumenten. Gewoon percussie. Je zou het geweldig vinden. Je kunt het afspelen op een dvd-speler die wordt aangedreven door twee stokjes tegen elkaar te wrijven, zoals in de vijfde wereld, waar het heel moeilijk is als je je zorgen maakt over dingen. Heb je Stewart Lee gezien? Hij is een charmante Britse liberale komiek van middelbare leeftijd. Heel goed eigenlijk. Hij zou een kleine glimlach op je gezicht kunnen toveren, Joseph. Het klinkt alsof je een beetje opfrisbeurt nodig hebt. Ik zou zijn routine van 12 minuten over immigratie, Paul Nuttall en UKIP, willen voorstellen. Ik denk dat je zijn stukje over de goede oude tijd van niets, toen er absoluut niets bestond, wel naar je zin zou vinden. Het is tegen het einde van de routine. Dan is er nog altijd drank en drugs, maar die kunnen van invloed zijn op uw vermogen om zoveel te lezen en uw heerlijk onderhoudende, inzichtelijke opmerkingen te schrijven. Bovendien kosten ze wat.
Goed onya. Graaf je werk en wees voorzichtig.