Hoe zijn de machtige gevallenen! President George Bush, de kruisvaarderskoning die het zwaard zou trekken tegen de krachten van de Duisternis en het Kwaad, hij die zei dat er alleen ‘zij of wij’ waren, die, zo beweerde hij, een eeuwig conflict tegen de ‘wereldterreur’ op ons grondgebied zouden voortzetten. namens; hij blijkt een watje te zijn. Een groep Turkse generaals en een public relations-campagne van meerdere miljoenen dollars namens Turkse ontkenners van de Holocaust hebben de leeuw in een lam veranderd. Nee, niet eens een lammetje – want dit dier is van nature een symbool van onschuld – maar een huismuis, een klein wezentje dat, van veraf gezien, zelfs verward kan worden met een rat. Ga ik te ver? Ik denk het niet.
Het ‘verhaal tot nu toe’ is bekend genoeg. In 1915 voerden de Ottomaans-Turkse autoriteiten de systematische genocide uit op anderhalf miljoen christelijke Armeniërs. Er zijn foto's, diplomatieke rapporten, originele Ottomaanse documentatie, het proces van een volledig Ottomaans proces na de Eerste Wereldoorlog, Winston Churchill en Lloyd George en een omvangrijk rapport van het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken uit 1915 en 1916 om te bewijzen dat het allemaal waar is. Er verschijnen nu zelfs filmfilms – echte archiefbeelden gemaakt door westerse militaire cameramannen in de Eerste Wereldoorlog – om te laten zien dat de eerste Holocaust van de 20e eeuw, gepleegd in het bijzijn van Duitse officieren die later de methoden ervan zouden perfectioneren bij de uitroeiing van zes miljoen mensen. Joden, was net zo reëel als de jammerlijk weinige Armeense overlevenden nog steeds beweren.
Maar de Turken laten ons dit niet zeggen. Ze hebben de westerse machten – inclusief onze eigen Britse regering, en nu zelfs de VS – gechanteerd om toe te geven aan hun schaamteloze ontkenningen. Deze (en ik ben het beu dat we ze moeten herhalen, omdat elk persbureau en elke regering precies dat doet uit angst voor de woede van Ankara) omvatten de grap dat de Armeniërs zijn omgekomen in een ‘burgeroorlog’, dat ze hoe dan ook samenwerkten met de Russische vijanden van Turkije, dat er minder Armeniërs zijn vermoord dan wordt beweerd, dat evenveel Turkse moslims zijn vermoord als Armeniërs.
En nu hebben president Bush en het Amerikaanse Congres deze leugens overgenomen. Er was, kort gezegd, een historisch moment voor Bush om overeind te blijven nadat de commissie voor buitenlandse betrekkingen van het Amerikaanse Huis vorige maand had gestemd om de massaslachting van Armeniërs te veroordelen als een daad van genocide. Oude Armeens-Amerikaanse overlevenden kwamen bijeen in een House-panel om naar het debat te luisteren. Maar zodra de versteende generaals van Turkije Bush begonnen te bedreigen, wist ik dat hij zou toegeven.
Luister eerst naar generaal Yasar Buyukanit, hoofd van de Turkse strijdkrachten, in een interview met de krant Milliyet. De aanneming van de resolutie van het Huis van Afgevaardigden, zo jammerde hij, was “treurig en treurig” gezien de “sterke banden” die Turkije onderhield met zijn NAVO-partners. En als deze resolutie door het voltallige Huis van Afgevaardigden zou worden aangenomen, zouden “onze militaire betrekkingen met de VS nooit meer zijn zoals ze in het verleden waren… De VS hebben zichzelf in dat opzicht in de voet geschoten”.
Luister nu naar de heer Bush terwijl hij in de houding van de Turkse generale staf springt. “We betreuren allemaal ten zeerste het tragische lijden van het Armeense volk… Maar deze resolutie is niet het juiste antwoord op deze historische massamoorden. Het aannemen ervan zou grote schade toebrengen aan onze betrekkingen met een belangrijke bondgenoot in de NAVO en in de mondiale oorlog tegen het terrorisme.” Ik hield van het laatste stukje over de ‘wereldwijde oorlog tegen het terrorisme’. Niemand – behalve de Joden in Europa – heeft meer te lijden gehad onder “terreur” dan de achtergebleven Armeniërs van Turkije in 1915. Maar dat de NAVO belangrijker zou moeten zijn dan de integriteit van de geschiedenis – dat de NAVO op een dag zo belangrijk zou kunnen blijken te zijn dat de Bushes van deze wereld zal misschien moeten twijfelen over de Joodse Holocaust om een militair herrijzend Duitsland gunstig te stemmen – dat is niet te geloven.
Onder de mannen die zich moeten schamen, bevinden zich degenen die beweren de oorlog in Irak te winnen. Onder hen bevinden zich de steeds meer gedesoriënteerde generaal David Petraeus, de Amerikaanse commandant in Irak, en de steeds meer misleidende Amerikaanse ambassadeur in Bagdad, Ryan Crocker, die beiden waarschuwden dat volledige goedkeuring van het Armeense genocidewetsvoorstel “de oorlogsinspanningen in Irak zou schaden”. En vergis je niet: er zit veel geld achter dit walgelijke stukje ontkenning van de Holocaust.
Voormalig vertegenwoordiger Robert L Livingston, een Republikein uit Louisiana, heeft al twaalf miljoen dollar van de Turken opgehaald voor zijn bedrijf, de Livingston Group, voor twee eerder succesvolle pogingen om de zaak van morele rechtvaardigheid te verdraaien en genocide-resoluties van het Congres te smoren. Hij begeleidde persoonlijk Turkse functionarissen naar Capitol Hill om Amerikaanse congresleden te bedreigen. Ze snapten het punt. Als de resolutie doorgaat, zou Turkije de VS de toegang ontzeggen tot de vliegbasis Incirlik, waarlangs een groot deel van de 12 procent van de Amerikaanse luchtvoorraden naar Irak via Turkije wordt getransporteerd.
In de echte wereld wordt dit chantage genoemd – en daarom moest Bush toegeven. Minister van Defensie Robert Gates was zelfs nog laffer – hoewel hij kennelijk niets gaf om de details van de geschiedenis. Petraeus en Crocker, zo zei hij, “zijn er duidelijk van overtuigd dat de toegang tot de vliegvelden en de wegen enzovoort in Turkije zeer ernstig in gevaar zou komen als deze resolutie wordt aangenomen...”.
Wat een vreselijke ironie uitte Gates. Want het zijn juist deze ‘wegen enzovoort’ die de honderdduizenden Armeniërs bewandelden tijdens hun dodenmarsen in 1915. Velen werden gedwongen aan boord van veetreinen te gaan, die hen de dood in brachten. Een van de spoorlijnen waarop ze reisden liep pal ten oosten van Adana – een groot verzamelpunt voor de gedoemde christenen van West-Armenië – en het eerste station op de lijn heette Incirlik, precies dezelfde Incirlik waar nu de enorme luchtmachtbasis is gevestigd waar de heer Bush is zo bang om te verliezen.
Als de genocide die Bush weigert te erkennen niet had plaatsgevonden – zoals de Turken beweren – zouden de Amerikanen de Armeniërs om toestemming hebben gevraagd om Incirlik te gebruiken. Er leeft nog steeds – in Sussex als iemand haar wil zien – een ouder wordende Armeense overlevende uit die regio, die zich herinnert dat de Ottomaanse Turkse gendarmes een stapel levende Armeense baby’s in brand staken op de weg dichtbij Adana. Dit zijn dezelfde ‘wegen enzovoort’ die de lafhartige heer Gates zo bezighouden.
Maar vrees niet. Ook al heeft Turkije Bush de stuipen op het lijf gejaagd, hij is nog steeds bereid de kooi van de almachtige Perzen in rep en roer te brengen. Mensen zouden geïnteresseerd moeten zijn om te voorkomen dat Iran de kennis verwerft om kernwapens te maken als ze “geïnteresseerd zijn in het voorkomen van de Derde Wereldoorlog”, heeft Bush ons gewaarschuwd. Wat een pluis. Bush kan niet eens de moed opbrengen om de waarheid over de Eerste Wereldoorlog te vertellen.
Wie had ooit gedacht dat de leider van de westerse wereld – hij die ons zou beschermen tegen ‘wereldterreur’ – de David Irving van het Witte Huis zou blijken te zijn?
Robert Fisk is Midden-Oostencorrespondent voor The Independent.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren