Vancouver Co-op Radio, 16 mei 2005
Tsangarakis: Zoals onze luisteraars weten, staat Haïti sinds februari 2004 onder militaire bezetting en onder een de facto dictatuur onder leiding van de Verenigde Staten, Canada en andere zogenaamde “vrienden van Haïti”. Kun je, Jean, de huidige aard van het beroep?
Saint-Vil: Nou, het is illegaal, het is wreed. De medeplichtigheid van de media die het presenteren als iets anders dan wat het werkelijk is, maakt het voor het grote publiek erg moeilijk om te weten dat er bijvoorbeeld mensen zijn vermoord in Haïti, niet alleen door de lokale politie, maar ook door de VN-troepen die daar zogenaamd waren ingezet om de vrede te bewaren, maar in werkelijkheid om de mensen ervan te weerhouden hun woede te uiten over het feit dat hun democratie, waarin zij zoveel in geld en energie had geïnvesteerd, is omvergeworpen. De VN speelt dus in werkelijkheid een beschamende rol in Haïti, waarbij ze feitelijk het Amerikaanse beleid hooghouden, namelijk het implementeren van marionettendictaturen die door de Verenigde Staten ‘democratieën’ zullen worden gedoopt en daarom door de rest van de wereld zullen worden geaccepteerd.
Tsangarakis: Vorig jaar, op 18 mei en sindsdien talloze malen, zijn vreedzame demonstranten beschoten of gedood door de Haïtiaanse veiligheids- of politiepolitie, die onder meer door Canadezen wordt getraind. Wat voor soort demonstraties zijn er gepland [in Haïti] op 18 mei, de Dag van de Vlag van Haïti?
Saint-Vil: Er zullen demonstraties zijn in Haïti en over de hele wereld, omdat er een internationale solidariteitsdag met Haïti is geweest, waartoe studenten van de Universiteit van Guyana hebben opgeroepen. Binnen Haïti is de aard van deze demonstraties, zoals we sinds de tijd van de staatsgreep hebben gezien, dat mensen uit de gemarginaliseerde delen van de samenleving, die niets meer te verliezen hebben, zichzelf organiseren, de straat op gaan om eerst voor een einde aan de repressie die plaatsvindt, waarbij ze met hulp van de VN werkelijk mensen in de arme wijken afslachten, zoals ik al eerder had gezegd.
Zij zullen, vooral dit jaar uiteraard, ook oproepen tot de vrijlating van de politieke gevangenen; er zitten momenteel ongeveer zevenhonderd, eigenlijk meer, politieke gevangenen in de gevangenis, waarvan één de bekendste is de legale premier van Haïti, Yvon Neptune, die nu al bijna een jaar in de gevangenis zit, omdat hij niet... Ik ben het niet eens met de staatsgreep die heeft plaatsgevonden. Hij typeerde wat zij het aftreden van Aristide noemen als iets dat volkomen illegaal en ongrondwettelijk is; dus hij zit nu ongeveer een jaar in de gevangenis, en mensen zullen oproepen tot zijn vrijlating, en dat is heel belangrijk, want zoals je al zei, traint de RCMP [Royal Canadian Mounted Police] de Haïtiaanse De politie die sinds de staatsgreep mensen heeft vermoord, in een poging ze tegen te houden, en zoals journalist Kevin Pina vrij eerlijk heeft verklaard: de RCMP wil de eer opeisen voor de Haïtiaanse politie, maar niet voor de mensen die de Haïtiaanse politie heeft afgeslacht.
Maar bovendien heb je onze eigen premier van Canada, Paul Martin, die naar Haïti is gegaan, de eerste keer dat een Canadese premier officieel naar Haïti is gegaan; Ze gingen niet toen we een constitutionele regering hadden, ze gingen toen we die marionettenregering hadden die zij, samen met de Amerikanen en de Fransen, hebben geïnstalleerd. En een van de uitspraken, de beschamende uitspraken die premier Paul Martin in november 2004 in Haïti deed, was dat ‘er geen politieke gevangenen zijn.’ Hij zei dat terwijl de legale premier Yvon Neptune in de gevangenis zat, zijn directe tegenhanger in Haïti. Ook zullen mensen uiteraard vragen om de terugkeer van Jean Bertrand Aristide, die nu in ballingschap verkeert in Zuid-Afrika. Het belang daarvan is dat mensen zeggen dat het niet alleen president Aristide is die om teruggave vraagt, maar eigenlijk om de grondwettelijke orde, want toen de staatsgreep daar plaatsvond, werden bij de verkiezingen van 7,000 ongeveer 2000 mensen gekozen, en wat is er met de staatsgreep gebeurd? waar de VS in geslaagd zijn, is in feite al die gekozen functionarissen ontslaan en in hun plaats vervangen door misdadigers en criminelen.
Om maar één voorbeeld te noemen: je hebt een assistent-burgemeester van Port au Prince genaamd Jean Philippe Racine, die zei: 'Weet je, het zal een bloedbad moeten zijn, maar we moeten het doen'. ™ het feitelijk vermoorden van mensen in de arme buurten om vrede te bewerkstelligen. Dat is het soort crimineel dat je hebt, het is alsof je de macht hebt om het Canadese volk enkele van de ergste criminelen in Canada op te leggen en ze te benoemen tot burgemeester van Ottawa of premier van Canada. Natuurlijk zou dit land een puinhoop zijn geweest. Dit is wat de staatsgreep van 2004 in Haïti heeft bereikt. En daarom heb je het ANC [Afrikaans Nationaal Congres], de Afrikaanse Unie, je hebt de CARICOM-landen, al deze entiteiten die vragen dat de mensen die hebben deelgenomen aan het creëren van deze puinhoop – in het bijzonder de regeringen van Frankrijk, Canada, en de Verenigde Staten – ruim de rommel op en geef Haïti zijn recht op zelfbestuur terug, met een constitutionele regering.
Tsangarakis: Jean, wat voor impact denk je dat het schieten op de menigte heeft gehad op de volksmobilisatie? Ik stel me een protest voor hier in Canada; Kunt u zich voorstellen dat er op de menigte werd geschoten?
Saint-Vil: Weet je, het is heel moeilijk om over te praten, weet je, als Haïtiaan-Canadees voel ik me ook een zekere mate van schuld, omdat ik hier redelijk veilig ben tijdens de demonstraties die ik ga omdat er bepaalde dingen zijn die de Canadese samenleving niet wil weten en zien, maar binnen Haïti gebeuren er veel dingen met de zegen van onze regering. Omdat de bevolking van Canada het niet ziet, wordt er geen controle op uitgeoefend. Mensen worden van dichtbij neergeschoten en dat gebeurt keer op keer; het is zo vaak gebeurd dat er nu zelfs individuen binnen het VN-systeem zijn die het aan de kaak stellen en zeggen dat dit niet langer kan doorgaan.
Maar de reactie van de bevolking van Haïti is verbazingwekkend. Onlangs, op 20 april, gebeurde er iets verbazingwekkends in Haïti, waar de VN een arme wijk hadden omsingeld, genaamd Cite Soleil, de meest verarmde wijk van heel Haïti, en mensen konden Cite Soleil niet verlaten tenzij ze Per boot vertrekken en de meesten van hen kunnen het zich niet veroorloven, en dus had je eigenlijk een wijk die belegerd werd, omdat ze de VN niet vertrouwen omdat ze de VN met de Haïtiaanse politie hebben zien binnenkomen en mensen hebben vermoord. Enkele dagen eerder zijn daarbij al een aantal mensen om het leven gekomen. En zo had je nog een wijk die ook werd aangevallen, de wijk Bel Air, waar duizenden mensen wonen, en ze organiseerden op 20 april een demonstratie om Cite Soleil binnen te gaan om hun solidariteit te tonen. En het verbazingwekkende is dat ze daar niet alleen heen gingen om een demonstratie te houden, maar dat ze daarheen gingen met voedsel en water. Daarom hebben sommigen van ons dit het ‘Jezus-model van solidariteit’ genoemd. Dat wil zeggen: ‘toen ik honger had, bracht je me eten, toen ik dorst had, bracht je me water.’ Dit was zo’n krachtige les omdat dit de mensen zijn die de VN niet vertrouwen, die daar zogenaamd was om te beschermen de demonstraties, omdat ze vaak, als ze deze demonstraties organiseerden, hen op het laatste moment vertelden dat hun demonstratievergunning niet geldig was en dat dat zou worden gebruikt om het feit te rechtvaardigen dat de politie op de menigte zou schieten en vier mensen zou doden, vijf of zes personen.
En je hoort er nu nooit meer over, omdat er het gevoel bestaat dat er mensen in Haïti zijn die wegwerpbaar zijn, en deze mensen sterven en het is geen groot nieuws. Maar als een Fransman in Haïti wordt vermoord, of een Amerikaan wordt vermoord, of een lid van de VN wordt vermoord, hoor je er veel over praten, maar weet je, een Haïtiaan sterft, nou ja, het is niets. . Welnu, deze mensen die onder deze omstandigheden opereerden, zijn erin geslaagd deze blijk van solidariteit te organiseren en mij is verteld dat de inwoners van Cite Soleil dit verbazingwekkende gebaar van solidariteit op dezelfde manier beantwoordden door naar Bel Air te gaan om te laten zien dat ze niet alleen zijn. Dus ja, er worden mensen gedood en sommigen van hen zijn baby's van maanden oud die in het kruisvuur terechtkomen, vijftienjarige meisjes zoals we in het laatste rapport zagen, maar deze mensen weigeren op te geven omdat ze geen keus hebben.
Op dit moment heb je in Haïti mensen die het zich kunnen veroorloven om in Haïti te blijven, zoals de zeer rijken, de ultrarijken, de eigenaren van sweatshops en degenen die het zich niet kunnen veroorloven om te vertrekken omdat ze eenvoudigweg niet eens hun pas kunnen kopen voor een van de die gammele boten die je aan de kust van Florida ziet komen. Ze kunnen dus nergens heen, het is een gevangen bevolking, en het enige dat ze hoeven te doen is vechten. En zoals Malcolm X zei: 'de gevaarlijkste persoon is iemand die niets meer te verliezen heeft', en deze mensen vechten met alles wat ze hebben. En het is verbazingwekkend dat ze tot op dit moment vreedzame demonstraties als belangrijkste manier van terugvechten kiezen, en deze mensen verdienen onze bewondering, ze verdienen onze solidariteit, en ze verdienen de moed van journalisten die zijn gaan documenteren wat ze werkelijk leven, en voorbijgaan aan de spin en alle racistische retoriek die is gebruikt om wat er in Haïti gebeurt af te schilderen als gewoon een andere zwarte natie waar ze het niet samen kunnen krijgen. Dat is niet wat daar werkelijk gebeurt, wat er gebeurt is een internationale misdaad waarbij de mensen in de democratie hebben geïnvesteerd met het weinige dat zij hadden aan middelen, en die de democratie van hen hebben overgenomen door machtige naties met criminelen in Haïti, in de Haïtiaanse politieke elite – mensen die te lui zijn om naar de stembus te gaan en hun lot toe te vertrouwen aan mensen die zij niet als hun gelijken beschouwen, omdat ze verarmd zijn.
Tsangarakis: Jean, vertel ons over de demonstraties die deze woensdag 18 mei in Ottawa en internationaal gepland zijn, in solidariteit met het Haïtiaanse volk.
Saint-Vil: Ja, het is heel spannend omdat we veel steden in Canada hebben; Ik weet dat jullie in Vancouver een demonstratie gaan houden. We hebben demonstraties in PEI, in Halifax, in Toronto; in Montreal hadden we gisteren een demonstratie waarvan ik hoorde dat deze redelijk goed verliep, en op woensdag 18 mei hier in Ottawa hebben we het Ottawa-Haïti Solidariteitscomité, waarbij lokale Haïtiaanse gemeenschapsorganisaties betrokken zijn, evenals No War Paix, de anti-oorlogsorganisatie groep, zowel aan de kant van Ottawa als aan de kant van Gatineau... die hun solidariteit gaan tonen met de bevolking van Haïti, door in feite te zeggen: 'Haïtianen, jullie zijn niet de enige.' Deze demonstratie omvat twee acties: een van Het is een demonstratie voor de kantoren van CIDA in Gatineau, waar we folders gaan uitdelen waarin we Canadezen, inclusief de werknemers van CIDA, informeren over het handwerk dat ons belastinggeld doet in Haïti, waar CIDA feitelijk mensen financiert die in de regio werken. Het Haïtiaanse ministerie van Justitie, dat al die politieke gevangenen vasthoudt waarover ik u vertelde.
En ook [CIDA] financiert nep-ngo’s die zogenaamd aan de mensenrechten werken, maar in werkelijkheid als politie-informanten werken en bijvoorbeeld ook valse informatie verzinnen over Yvon Neptune, de wettelijke premier die al een tijdje in de gevangenis heeft gezeten. jaar. En nu is deze organisatie, deze NCHR, waar CIDA 100,000 dollar voor heeft verstrekt om informatie te verzinnen om premier Neptunus in de gevangenis te zetten, zo ontdekt als een neporganisatie, dat de moederorganisatie in de Verenigde Staten hen heeft gevraagd hun organisatie te veranderen. naam, om niet langer het acroniem NCHR te gebruiken, wat ze een paar weken geleden hebben gedaan. We gaan dus het werk van CIDA aan de kaak stellen, het gebruik van ons belastinggeld om deel te nemen aan illegale activiteiten in Haïti.
De tweede actie… we gaan naar de Franse ambassade om iets te doen dat over de hele wereld gaat gebeuren bij de Franse ambassades en Franse consulaten, waar een petitie ligt waarin wordt opgeroepen tot volledige restitutie door de staat Frankrijk, van de gelden die zij vanaf 1825 tot en met 1947 onder schot van de Republiek Haïti afpersde. Dat bedrag, dat bekend staat als het Charles X-losgeld, werd geïnd omdat Frankrijk zei dat zij hun eigendommen waren kwijtgeraakt, wat inclusief mijn betovergrootvader, de slaven die besloten dat ze mensen waren en van hun vrijheid wilden genieten zoals alle mensen. Welnu, dit wordt in 2003 geschat op ongeveer 22 miljard dollar. Mensen zeggen dat we, omdat we mannen en vrouwen zijn, werken aan vrede, en niet zomaar vrede – maar vrede met gerechtigheid. En aangezien we weten en niet langer kunnen doen alsof we niet weten waarom Haïti verarmd is, kunnen we niet langer doen alsof we niet weten dat Frankrijk deze 22 miljard dollar van de bevolking van Haïti heeft gestolen; daarom nemen wij onze verantwoordelijkheid om te eisen dat Frankrijk 1) het geld zonder onnodig uitstel terugbetaalt aan de bevolking van Haïti; 2) Het aanbieden van formele excuses aan het verarmde volk van Haïti en 3) In woord en daad afstand doen van de aanhoudende intimidatie van de Afrikaanse bevolking van Haïti, die begon tijdens de...jaren van raciale slavernij en kolonisatie.
Dus over de hele wereld gaan mensen dat morgen doen... Er is ook een online petitie die mensen kunnen ondertekenen... op www.haitiaction.net, waar ze meer te weten kunnen komen over deze internationale dag van solidariteit met Haïti. Kortom, het is de wereld die in opstand komt, en zoals ik al eerder zei, je hebt organisaties als het ANC en de Afrikaanse Unie, die duidelijk de racistische connotaties van deze staatsgreep zien en weigeren deze te steunen, maar we hebben ook niet -Afrikanen die erkennen dat we niet langer door kunnen gaan in deze wereld waar je deze misvattingen hebt waar je neporganisaties hebt zoals CIDA, USAID, Agence Francaise, die kruimels geven aan mensen die ze verarmd hebben en doen alsof dit solidariteit is. Waar we voor pleiten is echte solidariteit, eerlijke solidariteit gebaseerd op historische feiten, en, echt, het aanpakken van armoedekwesties bij de wortel. Wat we willen is echte solidariteit en niet dit soort nepgebaren waarbij politici ermee wegkomen omdat hun journalisten in hun land stellen niet de juiste vragen, en ze spelen alleen maar in op het thema van de blanke man: dat deze mensen arm zijn vanwege een of andere genetische ziekte die ze hebben, en dat gaan we doen help ze met CIDA en het maakt niet uit of we maar 2000 dollar sturen, want met 2000 dollar kom je heel ver in een land als Haïti. Dat is onzin, $ 2000 gaat nergens heen...
Dat is de reden waarom mensen die solidair zijn met Haïti zich concentreren op de 22 miljard dollar die onder schot uit Haïti is gestolen, en als Haïti krijgt wat rechtmatig zijn eigen geld is – want dat is een zeer goed gedocumenteerde zaak – omdat Frankrijk niet alleen begonnen dat geld in 1825 in te zamelen, maar ze gingen vaak met hun wapens, en dit komt uit officiële documenten... als mensen over de hele wereld zouden stoppen met het gebruik van dit racistische beleid van ongelijke behandeling van mensen over de hele wereld, en Haïti zijn 22 miljard dollar zou krijgen We zouden CIDA, USAID en al deze Wereldbanken en neporganisaties kunnen sluiten en de mensen hun eigen land kunnen laten ontwikkelen met hun eigen middelen, omdat ze, net als alle andere volkeren op deze planeet, het vermogen kunnen hebben om zichzelf, hun landen, te ontwikkelen.
Tsangarakis: Een heel belangrijk punt, het bedrag aan herstelbetalingen. Jean, laatste vraag; het lijkt erop dat Canada op weg is naar nieuwe federale verkiezingen, een die het door Martin geleide liberale regime zou kunnen vervangen, dat al meer dan tien jaar toezicht houdt op het Canadese beleid in Haïti. Welke invloed zouden de verkiezingen volgens u kunnen hebben op de organisatie rond de kwestie Haïti en welke maatregelen kunnen worden genomen om de kwestie deze keer op de verkiezingsagenda te krijgen?
Saint-Vil: Ik denk dat het een verschil kan maken, maar ik reken niet op de politici, omdat we iedereen in het politieke landschap in Canada hebben geïnformeerd over wat er in Haïti gebeurt. De NDP weet het, de liberale regering weet het, de conservatieven weten het, en we hebben ze niets zien doen. Het Bloc Quebecoise weet het en we hebben ze niet zien opstaan. Dat is natuurlijk niet verrassend, want als Canadezen zijn we allemaal getuige van de beschamende staat waarin onze politiek zich vandaag de dag bevindt; mensen kiezen in principe gewoon voor de makkelijke weg en pakken geen kwesties aan die controversieel of moeilijk lijken. Onze strategie is dus om ons te concentreren op de Canadese bevolking, en de Canadese bevolking te informeren, zodat we de spin die plaatsvindt binnen de geallieerde media kunnen omzeilen, die alleen dingen zegt als het wordt beschouwd als een kwestie waar Canadezen financieel belang bij hebben.
Ze vertellen je niet de waarheid over wat er in Haïti gebeurt, omdat het niet belangrijk is, maar toch is het belangrijk voor mensen die waarde hechten aan het menselijk leven, dus wat wij doen is de Canadezen op de hoogte stellen en wij We gaan ervoor zorgen dat we de kandidaten in alle partijen uitdagen over hoe ze eerst gaan omgaan met het feit dat we hebben ontdekt dat CIDA niet is gebruikt om ontwikkelingswerk te doen in Haïti, maar vooral om ontwikkelingswerk te doen in Haïti. in Haïti, om een democratie te destabiliseren en om een staatsgreep die heeft plaatsgevonden te verdoezelen. Wij accepteren niet dat ons belastinggeld op deze manier wordt misbruikt, welke partij er ook aan de macht is. We beschouwen dit dus niet alleen als het werk van de liberale partij die er een puinhoop van heeft gemaakt in Haïti, die heeft deelgenomen aan een illegale staatsgreep, maar we beschouwen dit ook als de NDP die nog niet in actie is gekomen. aan het bord om de sociaal bewuste partij te zijn die het beweert te zijn, en we hebben voldoende documentatie waarmee we Alexa McDonough [met] hebben geïnformeerd; persoonlijk heb ik een ontmoeting gehad met de leider van de NDP, de heer [Jack] Layton; Ik heb Alexa McDonough ontmoet, ze hebben alle documentatie in handen, dus als ze niets doen, komt dat omdat dit een partij zonder ruggengraat is en wat mensen zeggen is dat zij de ‘liberale lite’ zijn. ' kan waar zijn. We willen nog geen oordeel vellen; zij hebben de informatie; we gaan kijken of ze de kwestie Haïti tijdens de verkiezingen ter sprake durven brengen.
En ik ken de Haïtiaanse gemeenschap, de Afrikaanse gemeenschap die erg geïrriteerd is door deze racistische staatsgreep – en er is geen andere manier om deze te karakteriseren – we begrijpen allemaal dat dit een staatsgreep was die plaatsvond in een zwarte natie, omdat in de In de wereld waarin we vandaag de dag leven, hebben zwarte mensen over de hele wereld nog niet de macht om te mobiliseren en ervoor te zorgen dat hun naties gerespecteerd worden en hun volkeren gerespecteerd worden, maar we komen er wel en er zijn niet-Afrikanen die de boodschap van deze staatsgreep van 2004, die deze volgen. We volgen dus de partijen en ik kan u met zekerheid vertellen dat mensen als Pierre Pettigrew [de Canadese minister van Buitenlandse Zaken], mensen als Denis Coderre, die nu de persoon van de Canadese premier is op Haïti, die die natuurlijk ook genoemd wordt in het sponsorschandaal, zullen waarschijnlijk niet herkozen worden, ook vanwege hun deelname, zoals Denis Paradis, aan de Haïti-kwestie. Maar de kwestie is niet alleen om deze mensen te laten betalen voor hun deelname aan deze illegale staatsgreep in Haïti, maar om ervoor te zorgen dat we gekozen functionarissen krijgen van welke partij dan ook in het parlement die zich gaan bezighouden met een buitenlands beleid dat zich afwendt van de premier. Martins zogenaamde ‘Responsibility to Protect’-dogma, dat voor mij als Afrikaans-Canadees heel erg lijkt op de last van de zeer oude blanke man, de blanke supremacistische ideologie, weet je, dat we een "verantwoordelijkheid" om eropuit te gaan en deze barbaarse mensen te beschaven of te evangeliseren of wat dan ook.
Wat we tegen de Canadese politici zeggen is dat we als mensen niet de verantwoordelijkheid hebben om wie dan ook te beschermen. We hebben eerder de plicht om te respecteren, en dat betekent dat we ervoor moeten zorgen dat ons buitenlands beleid niet mislukt. op sleeptouw met het Bush-Condoleeza Rice-gedoe, waar ze gewoon uitgaan en doen wat ze willen met landen als Venezuela en Haïti. De staatsgreep in Venezuela kwam niet tot stand omdat de Venezolanen in opstand kwamen; De staatsgreep in Haïti vond plaats omdat de Haïtianen, hoewel ze in opstand kwamen, niet de solidariteit vonden die nodig is om zeer machtige landen als de Verenigde Staten en Canada een halt toe te roepen als ze betrokken zijn bij illegale activiteiten tegen een land als Haïti. En toch hebben we binnen Haïti criminelen, we hebben de politieke klasse die bereid is haar ziel te verkopen voor de belofte dat zij op de presidentiële zetel zullen worden geplaatst, enz., maar dan zonder de hulp van buitenlandse entiteiten. die criminelen in Haïti zouden zijn waar ze thuishoren: in de gevangenis, en we zouden de mensen hebben gehad die de Haïtiaanse bevolking had verkozen. Als het niet acceptabel is dat Karla Homolka premier van Canada wordt, is het ook niet acceptabel om een crimineel die al jaren in de Verenigde Staten woont, naar Haïti te verschepen en hem premier te noemen. Dat is niet acceptabel en we gaan ertegen vechten. Of de politici in Canada voor gerechtigheid en waarheid staan, zullen we niet weten, maar we zullen hen de vragen stellen en onze stemmen zullen verlopen op basis van wat we van hen zien in termen van reactie en beleid op deze kwesties.
Dit interview is gearchiveerd op coopradio.org
Jafrikayiti (Jean Saint-Vil) is een in Ottawa gevestigde activist binnen de Haïtiaanse diaspora in Canada. Hij was een politiek analist bij Counterspin van CBC Television, Talk Politics van CPAC en The Current van CBC Radio, en heeft (onvermoeibaar) gesproken op tal van openbare evenementen in Canada en de Verenigde Staten. Hij is ook radiojournalist en presentator van CKCU-FM's "Rendez-Vous Haitien" en CHUO-FM's "Bouyon-Rasin." Hij is te bereiken op [e-mail beveiligd]
Yolanda Tsangarakis is een gemeenschapsactivist en radiopresentator in Vancouver, BC
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren