Het bombarderen van de Gazastrook is voorspelbaar door Israël en de Verenigde Staten gerechtvaardigd als zelfverdediging door een land dat wordt aangevallen door een 'terroristische' organisatie. Beweringen over 'chirurgische luchtaanvallen' op 'zorgvuldig geselecteerde doelen', om het aantal burgerslachtoffers tot een minimum te beperken, worden herhaald door Israëlische politici en regeringswoordvoerders in hun dagelijkse ontmoetingen met de wereldmedia. In Jeruzalem wordt, net als in Washington, de schuld voor het lot van de Palestijnen volledig bij Hamas gelegd, die het gebied regeert.
Er is een beetje perspectief nodig om te begrijpen wat er werkelijk in Gaza gebeurt. Ongeveer 400 Palestijnen werden gedood en maar liefst 2000 raakten gewond tijdens de eerste vijf dagen van de Israëlische bombardementen tot 31 december 2008. Tot deze slachtoffers behoren onder meer kinderen en jonge studenten, burgerfunctionarissen en lokale politieagenten. De Gazastrook is een klein gebied, ongeveer 140 vierkante kilometer groot en 1.5 miljoen inwoners, waardoor het een van de dichtstbevolkte plaatsen ter wereld is. De omvang van het bloedvergieten in Gaza gedurende vijf dagen is hetzelfde als wanneer in dezelfde periode bijna 2000 Israëliërs waren gedood en 9000 gewond. Stel je de gevolgen voor Israël eens voor van een dergelijke gebeurtenis. Het begint uit te leggen wat de bevolking van Gaza al heeft doorstaan. En hun gruwel is nog steeds niet voorbij. Daarentegen bedraagt het werkelijke aantal Israëlische doden door Hamas-raketten die recentelijk willekeurig op Israël zijn afgevuurd vier.
Niet alleen Hamas-veiligheidscomplexen en overheidsgebouwen zijn getroffen. Moskeeën, scholen, universiteitsgebouwen en burgerwoningen liggen in puin. Ziekenhuizen zijn overweldigd en tekorten aan medische voorraden en voedsel maken de situatie steeds wanhopiger. Ondergrondse tunnels naar Egypte, die werden gebruikt om essentiële voorraden, wapens en explosieven te vervoeren, zijn vernietigd. Ondanks dit alles zegt de leider van de Israëlische Kadima Partij, minister van Buitenlandse Zaken Tzipi Livni, dat het land ‘geen alternatief’ heeft dan door te gaan.
Het Israëlische offensief begon kort na het einde van een zes maanden durend ‘staakt-het-vuren’ met Hamas. In werkelijkheid heeft een dergelijk staakt-het-vuren nooit bestaan, omdat de voortdurende Israëlische belegering van Gaza neerkomt op een oorlogsdaad. Richard Falk, de speciale rapporteur van de Verenigde Naties, heeft de Israëlische luchtaanvallen op het grondgebied omschreven als ‘ernstige en massale schendingen van het internationaal recht zoals gedefinieerd in de Conventies van Genève, zowel wat betreft de verplichtingen van een bezettingsmacht als wat betreft de eisen van de oorlogswetten’. Volgens professor Falk maakt Israël zich schuldig aan het collectief straffen van de gehele bevolking van Gaza, het aanvallen van burgers en het gebruik van buitensporig geweld, het doden van burgers en het vernietigen van de administratieve infrastructuur in het gebied.
Zeker, de raketaanvallen van Hamas op burgerdoelen in Israël zijn onwettig, zegt hij. Maar die onwettigheid geeft geen enkel Israëlisch recht om het internationaal humanitair recht te schenden en als reactie daarop oorlogsmisdaden of misdaden tegen de menselijkheid te plegen.
Deepak Tripathi is onderzoeker en auteur met betrekking tot Zuid- en West-Azië en het Amerikaanse beleid. Zijn werken zijn te vinden op zijn website http://deepaktripathi.wordpress.com en hij is te bereiken op: [e-mail beveiligd].
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren