De pretenties van werknemers in de Europese Unie om betere lonen en arbeidsomstandigheden, kortere levens, royale pensioenuitkeringen, lange vakanties en vrije tijd hiervoor, moeten onder controle worden gebracht! Genoeg is genoeg!
Laten we dankbaar zijn dat de Europese Commissie de antwoorden heeft. Binnenkort zal het neoliberale model onomkeerbaar worden en zullen al deze pretentieuze nieuwkomers voor eens en voor altijd hun mond moeten houden. Hoog tijd ook. Op een briljante zet heeft de Commissie een bundel maatregelen doorgevoerd die het ‘sixpack’ wordt genoemd – een vrolijke naam die duidt op feesten waar het bier rijkelijk vloeit. Deze bundel is een stuk soberder en zal de Commissie een tot nu toe ongekende invloed geven in de aangelegenheden van haar lidstaten.
Bij een krappe stemming op 28 september 2011 keurde het Europees Parlement het plan van de Commissie goed – een verreikende overname van de capaciteit van individuele landen om hun eigen begrotingen vast te stellen en hun eigen staatsschulden te beheren. Van nu af aan zullen het Parlement en de Raad (waarbij de Commissie uiteraard toezicht houdt op het proces) regeringen kunnen dwingen de aanbevelingen van het Verdrag van Maastricht – ook wel bekend als het ‘Stabiliteits- en Groeipact’ – waaraan de lidstaten onlangs hebben voldaan, na te leven. kostbaar weinig aandacht. Na 2005 leek dit pact bijna een vreemd overblijfsel. Maar dankzij het sixpack zullen er nu geen tekorten groter dan 3% en geen staatsschulden boven de 60% van het bbp worden toegestaan. Wat deze mensen nodig hebben is strenge discipline, vergis je niet.
Vanaf 2012 zullen Europarlementariërs en de Raad de nationale begrotingen ontleden voordat de nationale parlementen überhaupt iets te zeggen hebben of zelfs maar de kans krijgen om ernaar te kijken. Als landen hun schulden niet snel genoeg verminderen of de budgettaire ‘suggesties’ uit Brussel weigeren, zullen handhavingsmaatregelen van kracht worden. Bij verdere weerspannigheid van de kant van de lidstaten kan de straf het storten of verbeuren van .01, .02 of zelfs 05% van het BBP van het land aan de EU, afhankelijk van hoe ernstig de niet-naleving van het land wordt beoordeeld. In het geval van bijvoorbeeld Frankrijk, met een bbp van ongeveer 1.900 miljard euro, zou de Commissie een aanbetaling of een boete van ongeveer 2.600 tot 20 miljard euro of zelfs 40 miljard euro kunnen eisen als de Commissie de situatie zou laten escaleren. sancties tot 100% van het bbp.
Trouw aan de gebruikelijke, stilletjes efficiënte methoden van de Commissie, hebben deze permanente sixpack-maatregelen de hele goedkeuringsprocedure doorlopen met nauwelijks een rimpeltje, weinig debat en vrijwel geen betrokkenheid van de burger. De meeste Europeanen hebben er geen flauw benul van dat er enige verandering heeft plaatsgevonden, laat staan dat er sprake is van een wrede aanval op het regeervermogen van hun regeringen. Dankzij deze wetgeving kunnen we in heel Europa rekenen op de blijvende kracht van de neoliberale doctrine, vooral in de eurozone, nu gekozen functionarissen door benoemde, niet-verantwoordelijke functionarissen worden beroofd van hun recht om hun eigen begrotingen op te stellen. Ze hebben al lang geleden het recht op inspraak over het monetaire beleid verloren.
Het sixpack is, mede dankzij de rechtse europarlementaire meerderheid, nu stevig verankerd en zal moeilijk, zo niet onmogelijk, terug te draaien zijn. Elders zou je beschuldigingen kunnen hebben gehoord van een massale staatsgreep tegen de regeringen van de lidstaten en hun volkeren. Maar tot nu toe is het rustig aan het EU-front.
Tegelijkertijd dringt de Commissie er bij de lidstaten op aan om een ander deel van het neoliberale scenario te volgen door middel van een verscheidenheid aan andere richtlijnen die zorgen voor langere werkweken en arbeidslevens en voor de geleidelijke afstemming van lonen en sociale uitkeringen op basis van de kleinste gemene deler. Dit proces gaat misschien iets langzamer, maar wordt ook versterkt door het sixpack.
Het Europese Hof van Justitie draagt vooral bij aan de tweede doelstelling, met ten minste vier afzonderlijke arresten die werknemers verplichten ondermaatse lonen te accepteren, zelfs als ze werken in landen met strenge wetten ter bescherming van werknemers, zoals Zweden of Finland.
Men moet de discretie van de Commissie bewonderen en dingen gedaan krijgen zonder de burgers van de lidstaten of hun nationale parlementen onnodig van streek te maken. De schijnbare technische complexiteit van de maatregelen en het proces om ze in te voeren helpen om de zaken stil te houden, ook al zijn deze maatregelen eigenlijk vrij eenvoudig (en, zou je eraan kunnen toevoegen, er zitten overal Duitse vingerafdrukken op).
Ondertussen zien de grotendeels neoliberale Europese media geen reden om vraagtekens te zetten bij wat er achter de schermen in Brussel gebeurt en te helpen het protest onder controle te houden tot het te laat is voor burgers om in te grijpen. Dit alles voorspelt grotere overwinningen voor het neoliberalisme en het falen van de Europese economieën. Nee, sorry, alleen mislukking voor 90 procent van de mensen. De rest komt wel goed. Maak je geen zorgen. Zoals Martin Wolf Tacitus onlangs parafraseerde in de Financial Times om de Europese situatie te beschrijven: “Ze creëren een woestijn en noemen die stabiliteit”.
Susan George is een fellow van het TranNational Institute, voorzitter van de raad van bestuur van TNI en erevoorzitter van ATTAC-France [Association for Taxation of Financial Transaction to Aid Citizens].
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren