[toespraak gehouden als onderdeel van “One Book New Jersey 2003 Reads Fahrenheit 451 door Ray Bradbury, William Paterson University, 15 april 2003]
We bevinden ons aan het einde van een oorlog die de vrije pers ernstig aan banden heeft gelegd. Niet het vuur van Fahrenheit 451, maar bommen.
Toen een Amerikaanse tank een granaat afvuurde op het Palestine Hotel in Bagdad, waarbij twee buitenlandse journalisten omkwamen, verontschuldigde het Pentagon zich niet. Dat heeft adjunct-minister van Defensie Victoria Clarke verklaard
- “Een oorlogsgebied is een gevaarlijke plaats. Vooral Bagdad&. En we zeiden dat het geen veilige plek is, je zou daar niet moeten zijn. [1]
En als u werkt voor een nieuwskanaal dat als verdacht wordt beschouwd, zoals Al Jazeera, wordt uw kantoor getroffen door een Amerikaanse raket, ondanks dat u uw exacte coördinaten aan het Amerikaanse leger heeft verstrekt om precies zo'n incident te voorkomen. Is dit een bericht van het Pentagon, dat, toevalligerwijs, ook per ongeluk Al Jazeera in Afghanistan trof, waarbij in feite de Al Jazeera-journalist gewond raakte die ze deze keer wisten te vermoorden?
Dus het thema van Fahrenheit 451 is vandaag de dag zeker relevant. Maar ik zou willen suggereren dat censuur door de overheid vandaag de dag niet de grootste bedreiging vormt voor de democratische media in de Verenigde Staten. Fahrenheit 451 misleidt ons over de werkelijke gevaren. Een ernstiger probleem dan de censuur van de media door de overheid is zelfcensuur.
Ik moet denken aan de regels die Humbert Wolfe in 1930 schreef:
- Je kunt niet hopen om te kopen of te verdraaien
- Godzijdank! De Britse journalist.
- Maar kijken wat de man gaat doen
- Onomgekocht, daar is geen aanleiding voor.[2]
Denk eens aan het verhaal van de Amerikaanse regering die opdracht gaf tot het afluisteren van de kantoren en huizen van de VN-ambassadeurs van de niet-permanente leden van de Veiligheidsraad. Dit was een voorpaginaverhaal in Londen Waarnemer, [3] En dat had ook zo moeten zijn, want het openbaarde de totale minachting die de regering-Bush had voor de Verenigde Naties, ondanks haar beweringen dat zij probeerde de VN relevant te maken.
Hoe brachten de Amerikaanse media dit verhaal naar voren?
De Los Angeles Times zeiden in hun kop: “Vervalsing of niet, sommigen zeggen dat het niets is om je druk over te maken.”. De Washington Post bagatelliseerde het door te zeggen dat het “geen schok” was. Maar ze noemden tenminste het verhaal. De grote netwerken hebben er echter met geen woord over gerept. Ze hadden zelfs interviews gepland met een van de Britse verslaggevers die het verhaal hadden verteld, maar hebben deze afgezegd. En de New York Times, onze bekende krant, berichtte helemaal niet over het verhaal.[4]
Humbert Wolfe zou kunnen hebben geschreven:
- De staat kan niet hopen het te verbieden Times
- van actueel nieuws over Amerikaanse misdaden.
- Maar als je ziet wat de Times denkt “past
- om af te drukken”, zou de censuur er misschien mee kunnen ophouden.
Alle kabelnieuwsstations vertelden ons steeds dat we naar hun voortdurende berichtgeving over ‘Operatie Iraqi Freedom’ keken, waarbij ze in wezen de door het Pentagon gekozen terminologie gebruikten en hun hele verslaggeving omlijstten. Dit was uiteraard een bewuste keuze. Wat als het Iraakse leger de oorlog ‘Operatie Stop Agressie’ of ‘Operatie Stop de Cowboy’ had genoemd – kan iemand zich voorstellen dat de nieuwsprogramma’s op de kabel dat als de naam van hun berichtgeving zouden hebben gebruikt?
- Het Pentagon blokkeert nooit
- Het nieuws van Rupert Murdochs Fox.
- Maar als je Fox’ pro-oorlogsverklaring hoort,
- Het dringt tot je door: dat is niet nodig.
Hoe werd dit verhaal behandeld in de New York Times? Niets. De Washington Post. Zilch. In feite is de Post had in de maanden voorafgaand aan de oorlog een opinie- en redactionele pagina die sterk naar oorlog neigde, ondanks het feit dat een groot deel van de bevolking uiterst sceptisch stond tegenover de vooroorlogse zaak.
- Het Witte Huis kan de dreiging niet onderdrukken Post
- (de redactie zal trots opscheppen).
- Maar gezien elke pro-oorlogsedelsteen,
- Het is niet nodig om ze te verstikken.
_________________________________
[1] DoD Nieuwsbriefing, 4/8/03.
[2] De niet-hemelse stad, New York, AA Knopf, 1930.
[3] Martin Bright, Ed Vulliamy en Peter Beaumont, De waarnemer (Londen), 3/2/03.
[4] Eerlijkheid en nauwkeurigheid in de berichtgeving, “Times, Networks Shun U.N. Spying Story”, 3-11-03.
[5] Eerlijkheid en nauwkeurigheid in de berichtgeving, “MSNBC’s dubbele standaard op het gebied van vrije meningsuiting; ‘Turd World’ is oké, anti-oorlog, anti-Bush niet”, 3-7-03.
[6] Henry A. Waxman aan George W. Bush, 3-17-03, verkrijgbaar op http://www.house.gov/reform/min/pdfs/pdf_inves/pdf_
admin_iraq_nuclear_evidence_march_17_let.pdf.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren