Het was een ademloze week voor de militaire heersers van Egypte, nu stakingen en massaprotesten aan kracht winnen.
Vorige week donderdag voerde de minister van Arbeid marathononderhandelingen met leiders van textielarbeiders die 22,000 arbeiders vertegenwoordigden in de gigantische fabriek in Mahalla al-Kubra.
De minister onderhandelde wanhopig en vermeed ternauwernood een staking die het grootste deel van de textielsector naar de kant zou hebben gehaald.
Vrijdag verzamelden zich zo'n 100,000 demonstranten op het Tahrirplein in Caïro.
Ze kwamen bijeen, ondanks de afwezigheid van de Moslimbroederschap, om “de correctie van het pad van de revolutie” te eisen.
Vijf voedermarsen vertrokken na het gebed vanuit de arbeiderswijken van de stad naar het plein.
In de middag marcheerden duizenden vanaf het plein in de richting van het ministerie van Binnenlandse Zaken, het Constitutionele Hof, het gebouw van de staatstelevisie en de Israëlische ambassade.
Binnen enkele uren ontvingen staatshoofd veldmaarschalk Mohammed Hussain Tantawi en zijn collega's paniekerige telefoontjes uit Washington en Tel Aviv. Demonstranten hadden de Israëlische ambassade bestormd, wat de evacuatie van het voltallige personeel tot gevolg had.
De archieven van de ambassade, die door demonstranten uit de ramen waren gegooid, vermengden zich in de lucht met rook van het nabijgelegen veiligheidsdirectoraat van Gizeh, dat door demonstranten in brand werd gestoken.
Toen de politieke crisis escaleerde, probeerden premier Essam Sharaf en zijn hele kabinet af te treden.
Tegelijkertijd verzamelden 40,000 leraren zich buiten het parlement. ‘Voldoe aan onze eisen of geen school dit jaar’, stond op hun spandoeken.
De generaals wendden zich tot repressie in een poging de controle te herbevestigen. Er waren invallen bij zonsopgang om demonstranten weg te rukken en er was een razernij in de pers die ‘misdadigers’ en ‘relschoppers’ aanviel.
Implementeren
De Militaire Raad beloofde de bestaande wetten tegen stakingen en demonstraties met scherpe kogels ten uitvoer te leggen – en de gehate noodwetten van Mubarak nieuw leven in te blazen.
Maar de stakingsgolf bleef voortduren. Ongeveer 26,000 werknemers van de suikerraffinaderij sloten zich aan bij de strijd.
Honderden textielarbeiders van de textielfabriek Indorama in Shibin al-Kom bezetten dezelfde dag het kantoor van de provinciale gouverneur.
Collectieve actie van onderaf heeft de strijd voor nationale bevrijding opnieuw verweven met de strijd voor sociale rechtvaardigheid.
Daarbij heeft zij het volk tegen de generaals opgezet in een strijd om de democratische verworvenheden van de Februarirevolutie te verdedigen.
De interne crisis die door deze botsing wordt veroorzaakt, voedt een groeiende externe crisis.
Het web van allianties dat door Israël en de VS in de regio is opgebouwd, begint te verzwakken.
De betrekkingen tussen Israël en Turkije zijn sterk verslechterd.
De Turkse premier Recep Tayyip Erdogan heeft beloofd de Turkse marine te sturen om toekomstige humanitaire konvooien naar Gaza te beschermen en heeft Israëlische diplomaten het land uitgezet.
Het contrast tussen het standpunt van Erdogan en dat van de Egyptische generaals ging niet verloren voor de Egyptische massa.
Er was vrijdag meer dan alleen een foto van Erdogan op Tahrir te zien.
En het waren de demonstranten, en niet Tantawi, die de Israëlische ambassadeur uit Egypte hebben verdreven.
“De tsunami begint”, las zondag de kop in de Israëlische krant Maariv. “Nu staat Egypte, onze laatste belangrijke bondgenoot in de regio, op wankelen
en instorten voor de massa.”
De jongste opkomst van de arbeidersbeweging is de sleutel tot de oplossing van deze strijd.
Shift
De afgelopen maand is er sprake geweest van een kwalitatieve verschuiving naar gecoördineerde nationale of sectorbrede stakingen in verschillende belangrijke sectoren, waaronder de spoorwegen, de postsector, het onderwijs en de textielsector.
Velen winnen serieuze concessies van de staat
zonder weg te lopen, wat nieuwe groepen ertoe aanzet om eisen te stellen.
Hoewel de huidige stakingsgolf wordt aangedreven door stijgende prijzen, is de horizon van werknemers veel breder dan de omvang van hun loonpakket.
Stakende leraren willen een renaissance van het onderwijs zien, een minister gekozen door leraren en een einde aan particuliere scholen.
Mahalla-werknemers eisen investeringen om de textielindustrie van de ondergang te redden.
Belangrijke groepen arbeiders bespreken actief manieren om organisaties op te richten die de stakingsbeweging verder kunnen ontwikkelen.
‘Genoeg loze beloften’ was de kop van een verklaring van de Democratische Arbeiderspartij.
Het riep op tot de oprichting van een coördinatiecomité voor een algemene staking.
Initiatieven als deze kunnen de enorme macht van de Egyptische arbeidersklasse verenigen en deze tot een instrument maken dat de staat kan uitdagen.
Het kan het einde van de strijd – tegen de generaals van Moebarak – een grote stap dichterbij brengen.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren