Nu het nieuwe schooljaar begint, neemt ook de opwinding van herfstsporten toe. Als atleet en fan kijk ik ernaar uit om wedstrijden en wedstrijden bij te wonen, en als docent ken ik de kracht van atletiek om waardevolle levenslessen te leren. Helaas maken te veel van onze collegiale atleten gevaarlijke keuzes die hen niet als rolmodel voor jongere atleten positioneren, maar als leraren van verwerpelijk gedrag. Seksueel geweld behoort tot de misdaden die het vaakst door atleten worden gepleegd.
Hier is slechts een voorbeeld: in mei 2013 werden vier atleten van het Morehouse College gearresteerd wegens twee afzonderlijke aanrandingen. In 2012 opende het Amerikaanse ministerie van Justitie een onderzoek aan de Universiteit van Montana, waarbij elf seksuele aanvallen werden aangehaald die naar verluidt in een periode van achttien maanden door studentatleten waren gepleegd. In augustus 18 meldde een vrouwelijke student dat ze seksueel was misbruikt door een atleet uit de Notre Dame. De campuspolitie deed twee weken lang niets met haar rapport, gedurende welke tijd ze zelfmoord pleegde. Meer globaal ontdekten Benedict en Crosset dat één op de drie seksuele aanvallen op campussen door atleten wordt gepleegd. Verder ontdekten dezelfde auteurs dat studentenatleten bijna zes keer meer aanranding pleegden dan hun collega's op de universiteit.
Wanneer slachtoffers aangifte doen van mishandelingen door atleten, worden ze vaak buitengesloten. Spelers en fans proberen slachtoffers vaak tot herroeping te dwingen. Sommige slachtoffers melden de aanval nooit aan de veiligheidsfunctionarissen van de campus, in de overtuiging dat er niets zal worden gedaan. Omdat slachtoffers deze misdaden niet altijd melden, blijkt uit statistieken mogelijk niet dat seksueel geweld een groot probleem is op een specifieke campus. Sinds ik les geef, hebben minstens drie studenten elk semester mij in vertrouwen verteld dat ze een poging tot of daadwerkelijke aanranding op de campus hadden meegemaakt. Niet al deze gevallen zouden door atleten zijn gepleegd, maar een aanzienlijk deel was dat wel.
In 2009 en 2010 voerden het Center for Public Integrity en NPR een onderzoek uit naar seksueel geweld op universiteitscampussen en ontdekten dat daders zelden ter verantwoording werden geroepen, en als dat wel het geval was, waren de straffen gering. Daarentegen verlaten slachtoffers vaak de school tijdelijk, zo niet voorgoed, omdat hun leven volledig ontwricht is. De afgelopen jaren zijn federale klachten ingediend tegen Swarthmore College, Occidental College, Wesleyan, Yale, Amherst en de Universiteit van North Carolina, wegens het overtreden van Titel IX en/of de Cleary Act, die het rapporteren van gegevens over seksueel geweld verplicht stelt.
Het is duidelijk dat het transformeren van de verkrachtingscultuur die bij veel atletiekteams bestaat, niet eenvoudig zal zijn. Maar al te vaak leggen programma's voor de preventie van seksueel geweld op de campus de verantwoordelijkheid voor verandering bij de potentiële slachtoffers, door vrouwen te vertellen niet alleen te lopen, nooit drankjes van een vreemde aan te nemen, zich niet provocerend te kleden, enz. Jezebel publiceerde een reactie genaamd 'The Student Athletes Guide to Not Raping Nobody’, die een aantal belangrijke suggesties biedt voor studenten in het algemeen en, belangrijker nog, de verantwoordelijkheid bij de juiste partij legt. Het is verkrijgbaar bij http://jezebel.com/the-student-athletes-guide-to-not-raping-anyone-1177994230.
Hogescholen en universiteiten moeten de enorme omvang van dit probleem onderkennen. In maart 2013 keurde het Congres de Campus Sexual Violence Elimination Act (SAVE) goed, die datinggeweld, huiselijk geweld en stalking toevoegde aan de lijst van overtredingen die campussen moeten melden, en die duidelijk de wettelijke verantwoordelijkheid van campussen om seksueel geweld te beantwoorden en te voorkomen schetste, en ertoe aanzette scholen om hun beleid, procedures en trainingsprogramma’s te herzien. Deze wetgeving versterkt dat onderwijs over seksueel geweld en de verkrachtingsmythen die eromheen hangen net zo belangrijk zijn als alle andere inhoud die in het hoger onderwijs aan bod komt.
Laura Finley, Ph.D., geeft les aan de Barry University Department of Sociology & Criminology en wordt gesyndiceerd door PeaceVoice.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren