Volgens schattingen van de vakbonden hebben in heel Groot-Brittannië vorige week ongeveer 600,000 werknemers in de publieke sector gestaakt, omdat ze protesteerden tegen de voorgestelde bezuinigingen op de pensioenen.
Leraren op basisscholen, universiteiten en volwassenenonderwijs werden vergezeld door ambtenaren van arbeidsbureaus, grensagentschappen, noodoproepcentra van de politie en zelfs enkele in de residentie van de premier, Downing Street 10.
De vier vakbonden die deze arbeiders vertegenwoordigden hadden gestemd om samen op één dag, op 30 juni, te staken, in een ongebruikelijke blijk van solidariteit.
In ongeveer 80 dorpen en steden werden bijeenkomsten gehouden. De grootste vond plaats in het centrum van Londen, waar 28,000 mensen langs de Houses of Parliament marcheerden. Het publiek was verrassend jong, velen sloegen voor het eerst op en hadden er duidelijk een goed gevoel bij.
De staking en betogingen volgden op een massale nationale mobilisatie op 26 maart, die ongeveer 750,000 betogers op de been bracht tegen een heel pakket bezuinigingen door de overheid.
Werk tot je erbij neervalt
De pensioenverlagingen waarmee de coalitieregering van conservatieven en liberaal-democraten dreigt, zijn drastisch. De pensioenleeftijd moet worden verhoogd van 60 naar 66 jaar. Werknemers zullen 3 procent meer van hun salaris moeten bijdragen en het niveau van de pensioenuitkeringen zal worden verlaagd van de huidige “laatstejaars”-basis naar een “loopbaangemiddelde”-basis. de hele tijd op het werk.
Dit komt bovenop de loonstop die de afgelopen twee jaar van kracht was. Het Trade Union Congress (TUC), de federatie van de meeste Britse vakbonden, schat dat werknemers 4 tot 10 procent van hun wekelijkse inkomen zullen verliezen alleen al door de loonstop en hogere pensioenpremies.
De druk op leraren die langer doorwerken zal enorm zijn. Eén leraar zei tegen de pers: ‘De mensen die deze beslissingen nemen, begrijpen niet hoe het is om les te geven voor vijfjarigen.’
Op een bord bij de bijeenkomst in Londen stond: ‘We zullen niet werken tot de dood.’
De onderhandelingen met de vakbonden zijn deze week voortgezet en zullen naar verwachting tot het najaar doorgaan.
Vertinde pensioenen
De regering noemt de pensioenen in de publieke sector buitensporig en citeert een bekend rapport dat stelt dat de pensioenen op het huidige niveau onhoudbaar zijn omdat de beroepsbevolking nu langer leeft.
Maar hetzelfde rapport ontkent dat ze ‘verguld’ zijn en laat zien dat zelfs op het huidige niveau hun kosten in verhouding tot het bruto binnenlands product de komende veertig jaar zouden dalen. Het gemiddelde pensioen voor ambtenaren bedraagt ongeveer $40 per jaar.
De regering en de media zeggen dat de staking niet populair is. In feite lijkt de natie tegen de pensioenhervormingen van de regering te zijn, ook al zijn ze enigszins meer verdeeld over de daadwerkelijke staking. Uit een opiniepeiling vlak voor 30 juni bleek dat 47 procent tegen de ‘hervormingen’ van de regering was, terwijl slechts 37 procent deze steunde. Uit een andere peiling tijdens de staking bleek dat het publiek gelijkmatig verdeeld was over de staking: 41 procent zei dat de staking gerechtvaardigd was en 42 procent was het daar niet mee eens.
Hoewel slechts een derde van de werknemers in de particuliere sector zei de staking te steunen, willen ze misschien wel twee keer nadenken. In een recent rapport van het onafhankelijke Labor Research Department wordt betoogd dat de loonbevriezingen in de publieke sector van de afgelopen twee jaar “hun stempel beginnen te drukken op de algemene loonontwikkelingen.”
Loonbevriezingen, zo melden zij, zijn teruggekeerd naar de particuliere sector, omdat particuliere werkgevers het overheidsbeleid navolgen. Met andere woorden: eventuele terugtrekkingen door publieke werknemersvakbonden zullen waarschijnlijk ook werknemers uit de particuliere sector schade berokkenen.
Meer volgt nog
Onder de Britse arbeidswetgeving waren pensioenen de gemeenschappelijke kwestie waar de vakbonden juridisch samen over konden staken. Maar er was nog veel meer aan de hand van de stakers en het publiek. Alles bij elkaar zou het bezuinigingspakket van de regering in 500,000 maar liefst 2015 banen in de publieke sector kunnen kosten, als onderdeel van het plan van de Tories om 25 procent van de werkgelegenheid in de publieke sector te schrappen.
De dienstverlening aan ouderen, werklozen en anderen in nood wordt al tot op het bot bezuinigd. Het postkantoor wordt geprivatiseerd. De geliefde National Health Service loopt het gevaar verscheurd te worden door de concurrentie van markthervormingen.
Veel van de deelnemers aan de bijeenkomsten van 30 juni droegen borden waarop eenvoudigweg ‘Geen bezuinigingen’ stond.
Publieke medewerkers begrijpen dat deze bezuinigingen alleen maar te maken hebben met het betalen van de begrotingstekorten van de overheid, veroorzaakt door de recessie en de reddingsoperatie voor de grote banken van 2008.
Eén toespraak van TUC-hoofd Brendan Barber klonk misschien bekend in Wisconsin of Ohio: “De last van het terugdringen van het begrotingstekort wordt op oneerlijke wijze op miljoenen laag- en middelbetaalde werknemers in de publieke sector gelegd, die niets hebben gedaan om de crash te veroorzaken.”
Velen voorspellen nog meer stakingen in de publieke sector in de herfst.
Hoewel het stemproces voor juridische stakingen ingewikkeld kan zijn, wordt overheidspersoneel niet door de wet verhinderd om te staken, zoals in de meeste Amerikaanse staten wel het geval is. De cao’s waar deze medewerkers onder vallen zijn nationaal.
De vier vakbonden die vorige week hebben toegeslagen zijn de Nationale Unie van Leraren, die de meeste leraren vertegenwoordigt; de Vereniging van Leraren en Docenten, een kleinere vakbond waarvoor dit de eerste staking in haar 127 jaar was; de University and College Union (UCU), die de faculteit vertegenwoordigt; en de Public and Commercial Services Union (PCS), de vakbond van ambtenaren.
Voor leden van de UCU was dit de tweede eendaagse staking in de afgelopen weken. Het PCS heeft na de staking van 30 juni een verbod op overuren van een maand afgekondigd.
PCS-hoofd Mark Serwotka zei dat de acties in het najaar “veel groter zullen zijn en dat er meer vakbonden bij betrokken zullen zijn.”
De vakbond met 1.3 miljoen leden waartoe veel medewerkers van de Nationale Gezondheidsdienst en gemeenten behoren, UNISON, heeft deze keer niet gestaakt, maar zijn leider heeft ook militante geluiden gemaakt.
Zelfs de artsenvakbond, de bezadigde British Medical Association, heeft op haar recente conventie met overweldigende meerderheid gestemd voor ‘alle vormen van vakbondsactie’ als de regering zich niet terugtrekt op het gebied van de pensioenen.
Britse ambtenaren zullen zich binnenkort bij hun Europese tegenhangers voegen in de escalerende arbeidsonrust.
Kim Moody, voormalig directeur van Labor Notes, woont in Londen en was op 30 juni in staking bij de University and College Union.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren