Nu de federale overheid de ‘begrotingsafgrond’ nadert, een pakket belastingverhogingen en bezuinigingen dat het toch al bloedeloze economische herstel nog verder zou ondermijnen, zijn de waarschijnlijke gevaren van een tweeledige poging om zogenaamde ‘rechten’ zoals Medicare en Sociale Zekerheid te verminderen, nog groter geworden. hier uitgebreid behandeld. En de lachende gezichten die naar voren kwamen uit de eerste gesprekken tussen president Barack Obama en voorzitter van het Huis van Afgevaardigden John Boehner zijn niet geruststellend. Maar de meeste tegenstand tegen zo’n Groot Verraad is louter gericht op het behoud van wat er nog over is van het vangnet.
Het is tijd om in de aanval te gaan!
De neoliberalen die Obama als meerderheid in de Simpson-Bowles Commissie heeft benoemd, beweren dat de regering de begroting in evenwicht moet brengen door te snijden in de sociale zekerheid, Medicare en Medicaid, in plaats van de progressieve belastingen te herstellen. Bill Black, auteur van De beste manier om een bank te beroven is er een te bezitten,[1] Door dit het Grote Verraad te noemen, wordt erop gewezen dat alleen een Democraat het politiek veilig kan maken voor Republikeinen die het vangnet haten om het te ontrafelen, door de bewering te legitimeren dat daarin moet worden gesneden. En als Obama het vangnet verzwakt, zogenaamd om het te redden, zou het effect zijn dat toekomstige Republikeinse aanvallen op het vangnet worden gelegitimeerd.
De werkelijk onwettige ‘rechten’ zijn vrijwel buiten kritiek. Toch zou fase één van de onderhandelingen terecht het einde moeten betekenen van subsidies waar ontvangers en kiesdistricten die het gevoel hebben recht te hebben, maar dat in werkelijkheid niet zijn: aan de landbouwindustrie, de grote oliebedrijven, bedrijven die banen naar het buitenland verscheepten, en al die honderden Amerikaanse militaire bases overal ter wereld. wereld. Toch horen ze allemaal in de kolom ‘geannuleerd’, samen met het grootste deel van het gewetenloos gigantische budget voor ‘defensie’ (sic: oorlog). We zouden een vrijwel onmiddellijke aanbetaling op het tekort kunnen doen door de cashflow van 2 miljard dollar per week naar de oorlog in Afghanistan stop te zetten. En het grootste deel van de “defensie”-uitgaven, onze 5,000 kernkoppen en onze voortdurende oorlogen vergroten onze veiligheid niet, maar ondermijnen deze in plaats daarvan door onze regering failliet te laten gaan en nieuwe generaties terroristen te helpen rekruteren.[2] Als we deze beperken, kunnen gemakkelijk honderden miljarden worden bespaard.
Progressieve belastingheffing, gebaseerd op het vermogen om te betalen, en een belasting op financiële transacties zouden nog eens miljarden kunnen opleveren.
Nadat we al dat geld in fase één hadden gespaard, konden we in fase twee de echte rechten afhandelen door meer, niet bezuinigingen, socialezekerheidsuitkeringen en Medicare-betalingen; het verlagen van, niet het verhogen van de pensioenleeftijd voor de sociale zekerheid, en verlenging Medicare-dekking, om te beginnen, voor iedereen van 55 jaar of ouder. Deze eenvoudige stappen zouden de economie een echte impuls geven en, door pensioneringen mogelijk te maken en te bespoedigen, miljoenen vacatures opleveren voor jongeren die werk nodig hebben.
Denk je nog steeds dat we het ons niet kunnen veroorloven? Dan heb je dat misschien niet gemerkt, als econoom Michaël Hudson merkt op: “Na de crash van 2007 heeft de Fed 13 biljoen dollar op haar computers gedrukt om aan bankiers te geven. Het kan hetzelfde doen voor de sociale zekerheid... Het kan [ook] staats- en lokale pensioenverplichtingen betalen op dezelfde manier waarop het de 1% van Wall Street heeft betaald. Het probleem is dat de Fed alleen bereid is … om obligatiehouders en de hoogvliegende tegenpartijen van de banken te redden, en niet de 99%.”
Het aanpakken van het tekort door het sociale vangnet aan te vallen, hangt samen met de poging om een andere collectieve onderneming, de U.S. Postal Service, te ondermijnen en te privatiseren. Zoals anderen hebben opgemerkt, doet de USPS het financieel prima in haar activiteiten, maar wordt ze door wetgeving die het Congres in 2006 heeft aangenomen gedwongen om haar pensioenprogramma voor de komende 75 jaar te financieren. En nu proberen we de service te verminderen, bijvoorbeeld door een plaatselijk postverwerkingscentrum hier in Springfield, Oregon te sluiten en de bezorging op zaterdag stop te zetten. Dat is hoe privatiseringen werken: eerst ondermijnen ze de effectiviteit van het programma en beweren ze vervolgens dat het beter gedaan kan worden door de ‘particuliere industrie’.
Het vangnet en de postdienst worden om dezelfde redenen aangevallen: elk bevordert het algemeen belang en staat voor de stelling dat we gemeenschappelijke belangen hebben die we collectief kunnen en moeten aanpakken, zowel via de overheid als via andere vormen van sociale organisatie. Elk daarvan illustreert en implementeert het idee dat we om en voor elkaar moeten zorgen, en niet in een voortdurende oorlog van iedereen tegen iedereen hoeven te verwikkelen. Deze kernideeën, samen met de levensstandaard van de 99% (meer precies: de 99.9%), liggen al tientallen jaren onder meedogenloze aanvallen. Het begon met de deregulering van belangrijke industrieën en een voortdurende poging om vakbonden en de arbeidersklasse te verpletteren, en gaat nu over op programma’s die het algemeen welzijn bevorderen, niet alleen Medicare en Sociale Zekerheid, maar ook Medicaid, Head Start, voedselbonnen, studieleningen, werkloosheidsuitkeringen en andere.
Dakloosheid en zelfmoord nemen toe. Maar dit zijn symptomen van veel grotere problemen. Het fundamentele verhaal is dat de inkomens van iedereen, behalve de allerrijksten, de afgelopen dertig jaar zijn gestagneerd. Mensen compenseerden dit door twee banen te werken, langere uren te werken en vervolgens te lenen op de waarde van hun huizen, die steeg met de zeepbel die een paar jaar geleden barstte. Nu heeft de middenklasse biljoenen verloren aan wat mensen dachten dat hun nettowaarde was, en onze politiek is zo gestructureerd dat de zeer rijken steeds rijker worden, terwijl miljoenen verarmd, werkloos, onderbetaald en uiteindelijk dakloos zijn. We worden een derdewereldland.[3]
Maar ik zeg: Ja, dat kunnen we! een humane samenleving mogelijk maken. Het enige wat we hoeven te doen om voort te bouwen op het raamwerk dat we nu hebben, is het schrappen van de financiering van programma’s die onze veiligheid en menselijkheid ondermijnen, en het belasten van burgers die het zich het beste kunnen veroorloven, en van processen, zoals financiële transacties, die het meeste recht hebben op belastingheffing. We zouden ook de 40 miljard dollar per maand kunnen gebruiken die de Fed momenteel uitgeeft aan, zoals Mike Whitney in detail heeft opgemerkt, wat neerkomt op afval. En de eerste begunstigden zouden de kernelementen van het vangnet moeten zijn: sociale zekerheid en Medicare.
Een beweging die zich verenigde en mobiliseerde om dergelijke eisen te verwezenlijken zou beter geïnformeerd en sterker zijn en in een betere positie verkeren om meer fundamentele veranderingen te bewerkstelligen, terwijl mensen die strijden om de middelen van bestaan niet eens aan zulke dingen kunnen denken. En als we Jobs For All toevoegen aan het bestaande en uitgebreide vangnet, zijn we op weg naar een alomvattend programma met een enorme aantrekkingskracht op de gehele 99%. Maar we moeten beginnen door uit de loopgraven te klimmen en het offensief te ondernemen.
[1] Zie het essay van Bill Black op http://neweconomicperspectives.org/2012/11/wall-street-uses-the-third-way-to-lead-its-assault-on-social-security.html en koop een exemplaar van zijn boek op http://www.alibris.com/booksearch?keyword=The+Best+Way+To+Rob+A+Bank+Is+To+Own+One&mtype=B&hs.x=17&hs.y=12
[2] En trouwens, militair keynesianisme werkt niet: militaire uitgaven zijn geen effectieve algemene economische stimulans of banenschepper. Er is onderzoek dat suggereert dat militaire uitgaven een van de minst effectieve manieren zijn om banen te creëren via de ‘Keynesiaanse multipliers’ die uit de overheidsuitgaven vloeien. Zie Franklin C. Spinney, “Zal het militair-industrieel-congrescomplex de middenklasse van de begrotingsklif tillen? Amerikaanse defensieafhankelijkheid”, op http://www.counterpunch.org/2012/11/16/americas-defense-dependency.
[3] Meer details zijn te vinden in het interview van Bill Moyers op 13 januari 2012, “Jacob Hacker and Paul Pierson on Engineered Inequality”, vimeo en transcript, beide beschikbaar op http://billmoyers.com/segment/jacob-hacker-paul-pierson-on-engineered-inequality/. Zie ook ‘Amerika de derdewereldnatie in slechts vier eenvoudige stappen’, 4 november 10 Thom Hartmann en Sam Sacks, De dagelijkse take | Bij http://truth-out.org/opinion/item/12664-america-the-third-world-nation-in-just-4-easy-steps.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren