Op dit moment hebben we meer dan genoeg kennis, rijkdom en het vermogen om een rechtvaardige en welvarende wereld te creëren, maar we zijn nog lang niet in de buurt van het verwezenlijken van deze droom. Eén reden is dat ons voortdurend wordt verteld over zogenaamde ‘schaarste’, en hoe duur het eigenlijk zou zijn om mensen te helpen en de natuur te behouden.
Bijna al deze schaarste is kunstmatig.
Er zijn natuurlijk echte, urgente problemen. Voordat we er echter oplossingen voor kunnen bedenken, moeten we ze in ons bewustzijn hebben, iets waartoe noch het insulaire Amerikaanse onderwijssysteem, noch het infotainment dat op televisie als ‘nieuws’ wordt doorgegaan, ons aanmoedigt. De verwoede zoektocht naar winst boven alle andere waarden houdt ons tegen.
Ik ben uiteraard niet de eerste die deze belemmering opmerkt. Albert Einstein zelf schreef: “Deze verlamming van individuen beschouw ik als het ergste kwaad van het kapitalisme. Ons hele onderwijssysteem lijdt onder dit kwaad. Er wordt een overdreven competitieve houding ingeprent bij de student, die getraind is om verwervend succes te aanbidden als voorbereiding op zijn toekomstige carrière.”
Wat de dringende uitdagingen betreft, volgen hier enkele van de onderwerpen die niet bovenaan het uur in de meeste nieuwsprogramma’s voorkomen:
De Hoge Commissaris voor Vluchtelingen van de Verenigde Naties (UNHCR) schattingen, “de helft van de Afghaanse bevolking ervaart acute honger. Ongeveer 3.5 miljoen mensen zijn ontheemd als gevolg van conflicten. Het gezondheidszorgsysteem stort in, de fundamentele rechten van vrouwen en meisjes worden bedreigd, boeren en herders hebben het moeilijk te midden van de klimaatcrisis en de economie bevindt zich in een vrije val.’
“De behoeften van Afghanistan bedragen dit jaar ruim 8 miljard dollar aan financiering.”
Hoeveel van onze nieuwsprogramma’s of onze sociale studies op middelbare scholen vertellen ons dat de Amerikaanse sancties tegen de Taliban overslaan op de burgerbevolking, waardoor deze nijpende situatie wordt verergerd?
Dan is er nog het minder dramatische lijden waar de massamedia zelden over bericht, zoals de tienduizenden vluchtelingen in Midden-Amerika, Afrika en het Midden-Oosten. Democratische Republiek CongoConflicten hebben bijna vijf miljoen mensen uit hun huizen verdreven en nog eens miljoen zijn vluchtelingen geworden naar het buitenland. “Tegelijkertijd lijdt bijna een derde van de 90 miljoen mensen in het land honger…”
Over het geheel genomen meldt de Wereldgezondheidsorganisatie dat “maar liefst 828 miljoen mensen in 2021 door honger werden getroffen – 46 miljoen mensen meer ten opzichte van een jaar eerder en 150 miljoen meer ten opzichte van 2019.”
Een gevolg van armoede is kindersterfte. UNICEF meldde dat “in 14,000 elke dag gemiddeld 5 kinderen vóór de leeftijd van 2019 jaar stierven”. Elke dag.
En dan is er nog het aanhoudende lijden in Jemen, voornamelijk veroorzaakt door de militaire interventie van Saoedi-Arabië. De UNHCR merkt op: “Na meer dan zes jaar conflict blijft Jemen de grootste humanitaire crisis ter wereld en zijn miljoenen ontheemde Jemenieten slechts een stap verwijderd van hongersnood.”
Volgens de UNHCR: “Het aanhoudende conflict heeft vier miljoen Jemenieten ontheemd, het land verwoest en de gezondheidszorg en de voedselvoorziening gebroken, waardoor 66 procent van de bevolking afhankelijk is geworden van humanitaire hulp.
“Burgers worden het zwaarst getroffen door de crisis, nu meer dan twintig miljoen Jemenieten humanitaire hulp nodig hebben.”
Een essentiële sleutel om deze problemen te begrijpen – en oplossingen te vinden – is de vraag: “Wie profiteert?”
Met betrekking tot Jemen rapporteerde het Brookings Institute dat “Saoedi-Arabië een fortuin heeft uitgegeven aan het kopen van wapens uit Amerika en Groot-Brittannië om een oorlog te vervolgen die bijna een kwart miljoen mensen heeft gedood – de ergste humanitaire catastrofe ter wereld in ons leven.” Drie Amerikaanse regeringen hebben de oorlog mogelijk gemaakt. “In totaal kwam 73% van de wapenimport van Saoedi-Arabië uit de VS, en 13% uit het Verenigd Koninkrijk.”
Het is niet verrassend dat wat president Eisenhower het ‘militair-industriële complex’ noemde, dankzij dit conflict rijker wordt. Brookings schrijft: “In de vijf jaar vóór de oorlog bedroegen de Amerikaanse wapenleveranties aan Saoedi-Arabië $3 miljard; tussen 2015 en 2020 stemden de VS ermee in om voor ruim 64.1 miljard dollar aan wapens aan Riyad te verkopen, wat neerkomt op een gemiddelde van 10.7 miljard dollar per jaar.”
De verkoop van Amerikaans militair materieel aan buitenlandse regeringen bedroeg in het fiscale jaar 138 2021 miljard dollar. De omzet omvatte voor $ 3.5 miljard aan AH-64E Apache-aanvalshelikopters naar Australië en voor $ 3.4 miljard aan CH-53K-helikopters naar Israël. (De verkoop van Amerikaans militair materieel was in het voorgaande fiscale jaar zelfs nog hoger, namelijk $175 miljard. Reuters)
De Verenigde Staten hebben het hoogste militaire budget ter wereld: 801 miljard dollar in 2021. Dat vormde 38 procent van de totale militaire uitgaven wereldwijd dat jaar, wat neerkwam op 2.1 biljoen dollar.”
Volgens de Stichting Peter G. PetersonDe Amerikaanse militaire uitgaven zijn...meer dan die van de volgende negen landen samen. China, India, Groot-Brittannië, Rusland, enz.
Statistiek opgemerkt Vanaf 5 augustus 2021 “hadden de Verenigde Staten tussen 39 en 2017 een marktaandeel van 2021 procent in de internationale wapenexport.”
“Amerikaanse steun aan Saoedi-Arabië – waaronder het leveren van 70 procent van zijn wapens en technische ondersteuning waar de luchtmacht op vertrouwt om haar bombardementen op Jemen uit te voeren...”
“…bij de meeste verkopen zijn slechts vier bedrijven betrokken: Lockheed Martin, Boeing, Raytheon en General Dynamics. De vier waren betrokken bij 58% van alle grote aanbiedingen die zijn gedaan sinds het aantreden van de regering-Biden.”
...
“De geconcentreerde lobbymacht van deze bedrijven – inclusief een ‘draaideur’ van het wapenverkoopagentschap van het Pentagon en het benutten van aan wapenexport gerelateerde banen voor politieke invloed – is ingezet bij pogingen om de Amerikaanse wapenexport uit te breiden naar zoveel mogelijk buitenlandse landen. klanten mogelijk te maken, vaak door bedreigingen te helpen overdrijven.”
Het Quincy Instituut merkt op dat “kort na het bezoek van de president, op 2 augustus 2022, het Pentagon aanbiedingen aankondigde van raketverdedigingssystemen aan Saoedi-Arabië en de VAE ter waarde van meer dan $ 5 miljard …”
William D. Hartung schrijft: “de risico’s van wapenverkoop bij het aanwakkeren van conflicten, het mogelijk maken van mensenrechtenschendingen en het betrekken van de Verenigde Staten bij conflicten die de nationale belangen niet behartigen, worden maar al te vaak buiten beschouwing gelaten ten gunste van de vermeende voordelen ervan.”
Het Amerikaanse ministerie van Defensie is de grootste institutionele consument van fossiele brandstoffen ter wereld en levert een belangrijke bijdrage aan de klimaatverandering. “Het Amerikaanse leger is een van de grootste klimaatvervuilers in de geschiedenis, verbruikt meer vloeibare brandstoffen en stoot meer CO2e (koolstofdioxide-equivalent) uit dan de meeste landen.”
Science Daily zegt dat de “Amerikaanse Het leger verbruikt meer koolwaterstoffen dan de meeste landen – enorme verborgen gevolgen voor het klimaat.”
Het doel van het opsommen van deze voorbeelden van menselijke ellende is niet alleen om ons aan hun bestaan te herinneren. Het roept de vraag op waarom we zulke wreedheden laten voortduren. Met andere woorden:
Als u en de mensen om wie u geeft het slachtoffer zouden zijn van deze misdaden en wreedheden, zou u dan accepteren dat de rijke landen er niet alleen niet in slaagden de benodigde hulp te bieden, maar in veel gevallen zelfs profiteerden van sommige van deze crises?
Als we onszelf informeren over onze wereld, wat gemakkelijker dan ooit is, kunnen we druk uitoefenen op onze regeringen, die de macht en rijkdom hebben om al deze misdaden aan te pakken – zonder het leven van hun eigen burgers moeilijker te maken. Als we bijvoorbeeld snel overgaan op groene energie, zouden we in feite biljoenen aan energierekeningen kunnen besparen. Het helpen van ontwikkelingslanden zou veel goedkoper zijn dan oorlogen met hen voeren. De antwoorden zijn geen rocket science: belasting heffen op miljardairs, bezuinigen op verspillende uitgaven, belastingparadijzen sluiten, stoppen met het verkopen van wapens aan mensenrechtenschenders, hulp richten op degenen die het echt nodig hebben – er zijn veel opties.
Als we horen hoe mensen over de hele wereld de impact van de groeiende klimaatcrisis al voelen, moeten we niet vergeten dat het feitelijk een glimp is van ons eigen heden en onze toekomst: bosbranden, droogtes, ziekten, overstromingen, migraties, voedseltekorten, enzovoort.
Zoals Noam Chomsky schreef: hoewel we er niet zeker van kunnen zijn dat we succesvol zullen zijn in het aanpakken van deze bedreigingen, kunnen we zeker zijn van een ramp als we het niet proberen.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren