Nu 2017 begint en we worstelen met onze waanzinnige haast om heel India van de ene op de andere dag in een digitale economie te dwingen, is het de moeite waard om even stil te staan en na te denken over wat de digitale economie is, wie de platforms en lijnen controleert, evenals enkele basisconcepten over geld en technologie. die onze levens en vrijheden hebben gevormd, gebaseerd op gepatenteerde systemen die de mensen van het “Westen” in de steek laten. Verouderde systemen vormen onze werkpatronen en ons welzijn – als heel groot land en als eeuwenoude beschaving – tot een groep die waarneembaar te klein is.
We leven in een tijd waarin de niet-werkende huurontvangers en speculanten naar voren zijn gekomen als de rijkste miljardairs. Ondertussen worden de hardwerkende eerlijke mensen, zoals boeren en arbeiders in zelfgeorganiseerde economieën (ten onrechte ongeorganiseerd en informeel genoemd) niet alleen in diepe armoede geduwd, maar worden ze in feite gecriminaliseerd door hun zelfgeorganiseerde economische systemen te bestempelen als “zwart”. De Swadeshi-economie wordt bestempeld als de ‘schaduweconomie’.
‘Pijn op de korte termijn voor winst op de lange termijn’ is de slogan geworden voor de gedicteerde transitie naar een digitale economie. Maar de pijn is niet slechts van korte duur, de pijn van miljoenen eerlijke Indiërs die bijdragen aan een waarheidsgetrouwe economie, dagen achter elkaar verspillen, hun werk, hun levensonderhoud, hun middelen van bestaan opofferen aan het staan bij geldautomaten en het jongleren met denominaties en nieuwsberichten. . Op het platteland van India zijn dagelijkse kilometerslange wandelingen naar banken gemeengoed geworden, terwijl plattelandsgemeenschappen een handvol keer per jaar contact zouden hebben met de ‘financiële wereld’.
In Venezuela – waar precies hetzelfde circus naar de stad is gekomen – zijn er rellen geweest. Integendeel, in India hebben we geduldig in de rij gestaan, in de misplaatste hoop dat het weefsel van de Indiase economie van het zwarte geld zal worden gezuiverd. De economie is witgewassen en de vlekken hebben zich verspreid.
Om de winst op de lange termijn te beoordelen, moeten we fundamentele vragen stellen: wie zal profiteren van deze zogenaamde winst op de lange termijn?
Tien van de rijkste miljardairs hebben geld verdiend met patenten en monopolies op de instrumenten van informatie- en netwerktechnologie. In feite zijn het huurverzamelaars van de digitale economie, die in zeer korte tijd zeer hoge huurprijzen hebben geïnd, met een zeer hoge frequentie.
Bill Gates en zijn bedrijf verdienden geld met patenten op software die door briljante mensen was ontwikkeld; zij zijn slechts eigenaar van de ‘werkplaats’ – zij bezitten al het werk dat onder hun dak gebeurt. De heer Gates gebruikte zijn monopolie om rivalen uit te schakelen en er vervolgens voor te zorgen dat, ongeacht wat voor soort computer je wilde, deze over Microsoft Windows moest beschikken. Als je op dit punt bij jezelf denkt: "Hoe zit het met Apple Inc?" een snelle zoekopdracht zal u verlichting geven: de controlerende aandelen van Alphabet (Google), Facebook, Amazon, Apple en Microsoft zijn in handen van hetzelfde handjevol particuliere investeringsfondsen. Deze VC-armada wordt geleid door Vanguard Inc.
In een eerlijke economie zou dergelijk gedrag illegaal zijn, maar in India hebben we het ‘slim’ genoemd.
Hebben we een Mark Zuckerberg nodig om vrienden te hebben en met ze te kunnen praten?
Nr.
Communicatie en gemeenschap, vriendschappen en netwerken vormen de basis van de samenleving. Facebook heeft ons “het sociale netwerk” niet ter beschikking gesteld.
De heer Zuckerberg heeft het sociale netwerk van de wereld van ons gecrowdsourcet. Onze relaties zijn de bron van ‘big data’, het nieuwe goed in de digitale wereld. Informatietechnologie probeert informatie, afkomstig van ons, aan ons te verhuren.
De digitalisering heeft zich naar alle gebieden verspreid. Laten we niet vergeten dat veel multinationale bedrijven een grote rol spelen bij het pushen van chemicaliën en GGO's naar Afrika, en patenten op nieuwe GGO-technologieën en digitale patenten op de biodiversiteit van het leven op aarde. Deze grote zaadgreep kwam tot stilstand tijdens de recente bijeenkomst over biodiversiteit in Cancun.
John Naughton, hoogleraar publiek begrip van technologie aan de Open Universiteit en auteur van From Gutenberg to Zuckerberg: What You Again Need to Know About the Internet, heeft de digitale moghuls ‘roversbaronnen’ van onze tijd genoemd.
Zoals hij opmerkzaam opmerkt in de Guardian: “In sociale netwerken heeft Mark Zuckerberg zich op sluwe wijze (via zijn hardware en software) ingebed in elke online communicatie die tussen zijn 900 miljoen abonnees plaatsvindt, tot het punt waarop Facebook waarschijnlijk weet dat twee mensen op het punt staan om een affaire hebben voordat zij dat doen. En vanwege de aard van netwerken zouden we, als we niet oppassen, een reeks winnaars kunnen krijgen die alles pakten: één wereldwijde boekwinkel; één sociaal netwerk; één zoekmachine; één online multimediawinkel enzovoort.”
Het is al één digitale dictatuur. En we moeten veel meer vragen stellen dan we stellen. We hebben middelen – die democratisch gekozen zouden moeten worden – blindelings tot een doel op zichzelf verheven. Geld en instrumenten zijn middelen, ze moeten met wijsheid en verantwoordelijkheid worden gebruikt voor hogere doeleinden, zoals de bescherming van de natuur, het welzijn van iedereen en het algemeen welzijn.
Twee soorten middelen komen samen in wat nu de echte reden voor demonetisering wordt genoemd: de digitale economie. Geld verdienen en instrumenten om geld te verdienen zijn de nieuwe religie geworden en het overheidsbeleid is teruggebracht tot het faciliteren van het opleggen van de digitale imperiums van de nieuwe moghuls. Waarom richt elk ministerie van de overheid anders zijn energie op het “digitaal geletterd” maken van Indiërs, precies in een tijd waarin mensen in technologische samenlevingen zich tot India wenden om haar wijsheid, haar diepe waarden van “Sarve Bhavantu Sukhna” te leren kennen, en het vermogen om in gemeenschap leven als één Aardefamilie – Vasudhaiva Kutumbakam? We hebben niets geleerd van de geatomiseerde, vervreemde, eenzame individuen waartoe de zielen van westerse samenlevingen zijn gereduceerd. De digitale economie is een ontwerp voor atomisering, voor scheiding, om Indiërs in staat te stellen individuele consumenten te worden met overvloedig ‘rood geld’ – krediet.
Het opleggen van de digitale economie door middel van een “contant verbod” is een vorm van technologische dictatuur, in handen van de miljardairs van de wereld.
Economische diversiteit en technologisch pluralisme zijn de kracht van India en het is het ‘harde geld’ dat India heeft geïsoleerd van de ‘duik in het rood’ van de wereldmarkt in 2008.
Mahatma Gandhi's leringen over het geweldloos weerstaan van het imperium en het creëren van waarheidsgetrouwe en echte economieën in de handen van mensen, voor het herwinnen van de vrijheid, zijn nog nooit zo relevant geweest. Rijkdom is de staat van welzijn; het is geen geld. Het is geen contant geld. Geld heeft op zichzelf geen waarde. Geld is slechts een ruilmiddel, het is een belofte. In de bankbiljetten die we uitwisselen staat: “Ik beloof de houder de som te betalen van...” en de belofte wordt gedaan door de gouverneur van de Reserve Bank. Op die belofte en dat vertrouwen rust een hele economie, van lokaal tot nationaal niveau. Het demonetiseringscircus heeft op zijn minst “het vertrouwen geschaad” in de Indiase economie.
In de digitale economie bestaat er geen vertrouwen, maar slechts eenrichtingsverkeer over mondiale banken, over degenen die digitale netwerken bezitten en controleren, en over degenen die op mysterieuze wijze geld kunnen verdienen door middel van digitale ‘trucs’ – de eigenaren van de mondiale beurs. Hoe kunnen anders op de beurs verhandelde fondsen zoals Vanguard de grootste investeerders zijn in alle grote bedrijven, van Monsanto tot Bayer, van Coca Cola tot Pepsi, van Microsoft tot Facebook, van Wells Fargo tot Texaco?
Als ik zelfs maar 100 keer Rs 100 inwissel, blijft het Rs 100. In de digitale wereld verdienen degenen die de uitwisseling controleren, via digitale en financiële netwerken, geld bij elke stap van de 100 uitwisselingen. Dat is de manier waarop de digitale economie de klasse van miljardairs van één procent heeft gecreëerd, die de economie van de 100 procent controleert.
De basis van de reële economie is werk. Gandhi noemde het, in navolging van Leo Tolstoj en John Ruskin, ‘broodarbeid’ – arbeid die brood creëert dat het leven in stand houdt. In 1921 schreef hij in Young India: ‘God schiep de mens om voor zijn voedsel te werken, en zei dat degenen die zonder werk aten dieven waren.’
In 1935 schreef hij in de Harijan en citeerde de Gita en de Bijbel voor zijn begrip van de plicht van broodarbeid. Voor hem waren ahimsa (geweldloosheid) nauw verbonden met werk; hij identificeerde ‘rijkdom zonder werk’ als een van de zeven hoofdzonden. Het zijn de wetsvoorstellen van overheersing die de regering zou moeten verbieden, niet alleen de wetsvoorstellen van denominatie.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren