Is Bernie Sanders een socialist?
“Zelfbenoemde socialist” … Hoe vaak hebben we die term allemaal gelezen met betrekking tot senator Bernie Sanders uit Vermont? Maar is hij werkelijk een socialist? Of is hij een ‘sociaaldemocraat’, zoals hij in Europa zou worden genoemd? Of is hij een ‘democratische socialist’, de Amerikaanse partij waar hij lid van is geweest (DSA – Democratic Socialists of America)? En maakt het eigenlijk uit welke hij is? Het zijn allemaal socialisten, nietwaar?
Waarom wordt iemand die in een kapitalistische samenleving is opgegroeid een socialist? Het kan komen door een ouder of ouders die toegewijde socialisten zijn en hun kinderen op die manier opvoeden. Maar meestal komt dat doordat iemand het kapitalisme al jaren van dichtbij heeft gezien, er zich van afkeert en dus ontvankelijk is voor een alternatief. We weten allemaal hoe de lelijke kant van het kapitalisme eruit ziet. Hier zijn slechts enkele van de talloze voorbeelden uit het echte leven:
- Na een aardbeving of een andere natuurramp verhogen bedrijven hun prijzen voor basisbehoeften zoals batterijen, generatoren, waterpompen, boomverwijderingsdiensten, enz.
- In het licht van de wijdverbreide medische behoeften stijgen de prijzen van medicijnen en gezondheidszorg, terwijl nieuwe chirurgische en medische procedures worden gepatenteerd.
- De huurkosten stijgen onverbiddelijk, ongeacht het inkomen van de huurders.
- Tienduizend soorten bedrog om de burgers te scheiden van hun zuurverdiende leeftijd.
Wat hebben deze voorbeelden gemeen? Het is hun drijvende kracht – het winstmotief; de wens om de winst te maximaliseren. Elke verbetering van het systeem moet beginnen met een sterke inzet voor het radicaal inperken, zo niet volledig elimineren, van het winstmotief. Anders zal er niets van enige betekenis veranderen in de samenleving, en kunnen de kapitalisten die eigenaar zijn van de samenleving – en hun liberale verdedigers – de ene progressief klinkende platitude na de andere uitspreken terwijl hun chauffeur hen naar de bank brengt.
Maar sociaal-democraten en democratische socialisten hebben geen behoefte om van het winstmotief af te komen. Afgelopen november hield Sanders een toespraak aan de Georgetown University in Washington over zijn positieve kijk op het democratisch socialisme, inclusief de plaats ervan in het beleid van presidenten Franklin D. Roosevelt en Lyndon B. Johnson. Bij het definiëren van wat democratisch socialisme voor hem betekent, zei Sanders: “Ik geloof niet dat de overheid de supermarkt verderop in de straat moet overnemen of de productiemiddelen moet bezitten.” (1)
Persoonlijk zou ik kunnen leven als de buurtsupermarkt in particuliere handen blijft, maar grotere instellingen vormen altijd een bedreiging; hoe groter en rijker ze zijn, des te verleidelijker en gemakkelijker het voor hen is om winst boven de welvaart van het publiek te stellen en politici te kopen. De kwestie van het socialisme is onlosmakelijk verbonden met de kwestie van het publieke eigendom van de productiemiddelen.
De vraag waarmee ‘socialisten’ als Sanders worden geconfronteerd, is deze: wanneer al uw idealistische visies op een menselijker, rechtvaardiger, rechtvaardiger en rationeler samenleving frontaal tegen de stenen muur van het winstmotief botsen … welke van de twee geeft manier?
Het meest voorgestelde alternatief voor zowel overheidscontrole als particuliere controle zijn coöperaties van werknemers of overheidsbedrijven die worden beheerd door werknemers en consumentenvertegenwoordigers. Sanders heeft zijn steun uitgesproken voor dergelijke systemen en er valt inderdaad veel over te zeggen. Maar het probleem dat ik ondervind, is dat ze nog steeds zullen opereren binnen een kapitalistische samenleving, wat concurrentie en survival of the fittest betekent; wat betekent dat als u niet meer kunt verkopen dan uw concurrenten, als u niet voldoende nettowinst kunt maken op uw verkopen, u waarschijnlijk gedwongen zult worden failliet te gaan; en om een dergelijk lot te voorkomen, kun je op een gegeven moment heel goed gedwongen worden illegale of immorele dingen tegen het publiek te doen; dat betekent terug naar het heden.
Het elimineren van het winstmotief in de Amerikaanse samenleving zou op veel minder tegenstand stuiten dan je zou verwachten. Bewust of onbewust wordt er al in grote mate op neergekeken door talloze individuen en invloedrijke instellingen. Rechters leggen bijvoorbeeld vaak lichtere straffen op aan wetsovertreders als ze niet daadwerkelijk financieel voordeel hebben behaald uit hun daden. En ze verbieden anderen winst te maken met hun misdaden door boek- of filmrechten of interviews te verkopen. De Senaat van Californië heeft dit in 1994 in een wet vastgelegd, die bepaalt dat al het inkomen van criminelen die zijn veroordeeld voor ernstige misdaden in een trustfonds moet worden geplaatst ten behoeve van de slachtoffers van hun misdaden. Verder moet in gedachten worden gehouden dat de grote meerderheid van de Amerikanen, net als mensen overal ter wereld, niet werkt voor winst, maar voor een salaris.
De burgerij is wellicht nog verder van het systeem afgedreven dan dit allemaal aangeeft, want de Amerikaanse samenleving lijkt meer vertrouwen en respect te hebben voor ‘non-profit’ organisaties dan voor de op winst gerichte soort. Zou het publiek zo genereus zijn met hulp bij rampen als het Rode Kruis een reguliere, winstgevende onderneming was? Zou de Internal Revenue Service toestaan dat dit belastingvrij wordt gesteld? Waarom geeft het postkantoor goedkopere tarieven aan non-profitorganisaties en lagere tarieven voor boeken en tijdschriften die geen advertenties bevatten? Gaan mensen met meer vertrouwen voor een AIDS-test naar de GGD of naar een commercieel laboratorium? Waarom heeft de ‘educatieve’ of ‘openbare’ televisie geen reguliere reclamespots? Wat zouden Amerikanen denken van vrijwilligers van het vredeskorps, leraren op basisscholen en middelbare scholen, geestelijken, verpleegsters en maatschappelijk werkers die ruim honderdduizend dollar per jaar eisten? Zou het publiek graag zien dat kerken met elkaar concurreren, compleet met advertentiecampagnes die een Nieuwe en Verbeterde God verkopen?
Al deze houdingen zijn doordrenkt en vaak geuit, en er is sprake van een sterke afkeuring van hebzucht en egoïsme, in flagrante tegenspraak met de realiteit dat hebzucht en egoïsme de officiële en ideologische basis van ons systeem vormen. Het lijkt bijna alsof niemand zich nog herinnert hoe het systeem zou moeten werken, of dat ze er liever niet bij stilstaan.
Het lijkt erop dat de Amerikanen, althans op gevoelsniveau, het tot nu toe wel gehad hebben met het vrije ondernemerschap. De grote ironie van dit alles is dat de massa van het Amerikaanse volk zich er niet van bewust is dat hun uiteenlopende houdingen een anti-vrije ondernemingsfilosofie vormen, en dus de neiging hebben om te blijven geloven in de conventionele wijsheid dat de overheid het probleem is, dat de grote overheid het probleem is. het grootste probleem vormen, en dat hun redding uit de particuliere sector komt, waardoor ze rechtstreeks bijdragen aan de pro-vrije ondernemingsideologie.
Zo komt het dat de activisten voor sociale verandering die geloven dat de Amerikaanse samenleving met problemen wordt geconfronteerd die zo afschrikwekkend zijn dat geen enkel bedrijf of ondernemer ze ooit met winst zal oplossen, de last dragen om het Amerikaanse volk ervan te overtuigen dat ze niet echt geloven wat ze denken dat ze geloven; en dat de complementaire mentaliteit van het publiek – dat de overheid geen partij is voor de particuliere sector als het gaat om het efficiënt gedaan krijgen van grote en belangrijke dingen – net zo bedrieglijk is, want de overheid heeft een ongelooflijke militaire machine opgebouwd (waarbij ze voorlopig negeert waarvoor deze wordt gebruikt). , mensen op de maan laten landen, grote dammen creëren, prachtige nationale parken, een interstatelijk wegennet, het vredeskorps, sociale zekerheid, verzekeringen voor bankdeposito's, bescherming van pensioenfondsen tegen misbruik door bedrijven, de Environmental Protection Agency, de National Institutes of Health , het Smithsonian, de G.I. Bill, en nog veel, veel meer. Kortom, de regering is behoorlijk goed geweest in het doen van wat ze wilde doen, of van wat arbeiders- en andere bewegingen haar hebben laten doen, zoals het vaststellen van gezondheids- en veiligheidsnormen voor werknemers en het eisen van voedselproducenten om gedetailleerde informatie over ingrediënten op te sommen.
Activisten moeten het Amerikaanse volk herinneren aan wat ze al hebben geleerd, maar lijken te zijn vergeten: dat ze geen meer overheid, of minder regering; ze willen niet groot overheid, of Klein regering; ze willen een regering aan hun kant. Periode.
Sanders moet zijn standpunten verduidelijken. Wat bedoelt hij precies met ‘socialisme’? Wat is precies de rol die het winstmotief zal spelen in zijn toekomstige samenleving”?
Mark Brzezinski, zoon van Zbigniew, was een Fulbright-geleerde van na de Koude Oorlog in Warschau: “Ik vroeg mijn studenten om democratie. Omdat ik een discussie verwachtte over individuele vrijheden en authentiek gekozen instellingen, was ik verrast toen ik mijn studenten hoorde antwoorden dat democratie voor hen een verplichting van de overheid betekent om een bepaalde levensstandaard te handhaven en te zorgen voor gezondheidszorg, onderwijs en huisvesting voor iedereen. Met andere woorden: socialisme.” (2)
Wij mogen het nooit vergeten
De moderne, goed opgeleide, geavanceerde natie Irak werd gereduceerd tot een vrijwel mislukte staat … de Verenigde Staten bombardeerden vanaf 1991 een groot deel van de daaropvolgende twaalf jaar, met het ene dubieuze excuus na het andere; vervolgens, in 12, de regering binnengevallen, vervolgens bezet, omvergeworpen, ongeremd gemarteld, moedwillig vermoord… de mensen van dat ongelukkige land verloren alles – hun huizen, hun scholen, hun elektriciteit, hun schone water, hun omgeving, hun buurten, hun moskeeën, hun archeologie, hun banen, hun carrières, hun professionals, hun staatsbedrijven, hun fysieke gezondheid, hun geestelijke gezondheid, hun gezondheidszorg, hun verzorgingsstaat, hun vrouwenrechten, hun religieuze tolerantie, hun veiligheid, hun veiligheid, hun kinderen, hun ouders, hun verleden, hun heden, hun toekomst, hun leven... Meer dan de helft van de bevolking is dood, gewond, getraumatiseerd, in de gevangenis, in eigen land ontheemd of in buitenlandse ballingschap... De lucht, de bodem, het water, het bloed, en genen doordrenkt met verarmd uranium … de meest vreselijke geboorteafwijkingen … niet-geëxplodeerde clusterbommen die op de loer liggen tot kinderen ze oppakken … een rivier van bloed die langs de Eufraat en de Tigris stroomt … door een land dat misschien nooit meer in elkaar zal worden gezet … “ Het is een veel voorkomend refrein onder oorlogsvermoeide Irakezen”, aldus de krant Washington Post in 2007, dat de zaken beter waren vóór de door de VS geleide invasie in 2003.” (3)
De Verenigde Staten hebben geen enkele compensatie aan Irak betaald.
De Verenigde Staten hebben geen enkele verontschuldiging aangeboden aan Irak.
Buitenlands beleid is in de Verenigde Staten een zelfs gevoeliger onderwerp dan de slavernij van het zwarte volk en de genocide op de indianen. De VS hebben zich hiervoor vele malen verontschuldigd, maar vrijwel nooit voor de misdaden van het Amerikaanse buitenlandse beleid. (4)
In 2014 leefde George W. Bush, de man die het meest verantwoordelijk was voor deze holocaust, een rustig leven in Texas, met de nadruk op zijn schilderijen. “Ik probeer iets achter te laten”, zei hij. (5)
Ja, dat heeft hij zeker gedaan – bergen puin bijvoorbeeld; puin dat ooit steden en dorpen waren. Tot zijn nalatenschap behoort ook de charmante Islamitische Staat. Ah, maar Georgie Boy is een kunstenaar.
We hebben een proces nodig om al diegenen te berechten die een aanzienlijke verantwoordelijkheid dragen voor de afgelopen eeuw – de meest moorddadige en ecologisch destructieve eeuw in de menselijke geschiedenis. We zouden het het tribunaal voor oorlogs-, lucht- en fiscale misdaden kunnen noemen en we zouden politici, CEO’s en grote media-eigenaren in de beklaagdenbank kunnen zetten met koptelefoons als Eichmann en ze kunnen laten luisteren naar het bewijsmateriaal over hoe ze miljoenen mensen hebben vermoord en bijna de planeet hebben vermoord. heeft de meesten van ons veel ellendiger gemaakt dan nodig was. Natuurlijk zouden we geen tijd hebben om ze één voor één achterna te gaan. We zouden de zakenbankiers van Wall Street in het ene proces op één hoop moeten gooien, de Council on Foreign Relations in het andere, en de overgebleven afgestudeerden van de Harvard Business School of Yale Law in een derde. We hebben dit niet nodig voor vergelding, alleen voor opbouw. Er zou dus geen doodstraf zijn, maar eerder een verbanning naar een overzeese Nike-fabriek met een gelofte van eeuwige stilte. - Sam Smit (6)
Op 2 maart 2014 veroordeelde de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry de “ongelooflijke daad van agressie” van Rusland in Oekraïne. “Je gedraagt je in de 21e eeuw gewoon niet op de manier van de 19e eeuw door een ander land binnen te vallen onder volledig verzonnen voorwendsels.”
Irak 2003 was in de 21e eeuw. Het voorwendsel was volledig verzonnen. Senator John Kerry stemde vóór. Mooie morele autoriteit heb je daar, John.
Bij dezelfde gelegenheid sprak president Obama met betrekking tot Oekraïne over “het principe dat geen enkel land het recht heeft om zonder aanleiding troepen naar een ander land te sturen”. (7) Hebben onze leiders geen geheugen of denken ze dat we allemaal het onze kwijt zijn?
Vermijdt Obama de vervolging van de Bush-Cheney-bende omdat hij dezelfde rechten wil hebben om oorlogsmisdaden te plegen? Het excuus dat hij geeft voor zijn passiviteit is zo flauw dat als George W. het had gebruikt, mensen niet zouden aarzelen om te lachen. Ongeveer vijf keer, in antwoord op vragen over waarom zijn regering niet mensen als Bush, Cheney, Rumsfeld, Wolfowitz en anderen heeft vervolgd. voor massamoord, marteling en andere oorlogsmisdaden heeft voormalig hoogleraar rechten Obama verklaard: “Ik kijk liever vooruit dan achteruit.” Stel je een beklaagde voor die voor een rechter staat en vraagt om op dergelijke gronden onschuldig te worden bevonden. Het maakt simpelweg wetten, wetshandhaving, misdaad, gerechtigheid en feiten irrelevant. Stel je voor dat Chelsea Manning en andere klokkenluiders dit argument gebruiken. Stel je de reactie hierop voor van Barack Obama, die de belangrijkste vervolger van klokkenluiders in de Amerikaanse geschiedenis is geworden.
Noam Chomsky heeft opgemerkt: “Als de wetten van Neurenberg waren toegepast, zou elke naoorlogse Amerikaanse president zijn opgehangen.”
Het lijkt erop dat het Duitse en Japanse volk hun imperiale cultuur en mentaliteit pas hebben opgegeven toen ze tijdens de Tweede Wereldoorlog terug naar het stenen tijdperk werden gebombardeerd. Iets soortgelijks zou wel eens de enige remedie kunnen zijn voor dezelfde pathologie die ingebed is in het sociale weefsel van de Verenigde Staten. De VS zijn nu een volwaardige pathologische samenleving. Er bestaat geen ander wondermiddel om de Amerikaanse exceptionisme-itis aan te pakken.
Opmerkingen
- Senator Bernie Sanders over het democratisch socialisme in de Verenigde Staten, November 19, 2015
- Los Angeles Times, September 2, 1994
- Washington Post, Mei 5, 2007
- William Blum, Rogue State: een gids voor 's werelds enige superkracht, hoofdstuk 25
- New York Times, September 16, 2014
- Sam Smith uit Maine, voorheen uit Washington, DC
- Reuters, Maart 3, 2014
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren
2 Heb je vragen? Stel ze hier.
Dagelijkse terreurdaden? Ik heb een dag of twee geleden ook het Anti-Empire-rapport van Bill gelezen. Ik heb gelezen dat de regering van de Verenigde Staten de terreurdaden van Saddam ‘steunde en aanmoedigde’. Ze hielden zelfs de Amerikaanse media ‘in het gareel’ als ze Saddam bekritiseerden. Naar mijn mening was de regering van de Verenigde Staten net zo goed een terrorist als Saddam.
Fouten en leugens
Paul Krugman
http://www.nytimes.com/2015/05/18/opinion/paul-krugman-errors-and-lies.html?_r=0
TWAALF JAAR LATER KUNNEN DE AMERIKAANSE MEDIA HET IRAAKSE WMD-VERHAAL NOG STEEDS NIET GOED KRIJGEN
Het snijpunt
Jan Schwartz
https://theintercept.com/2015/04/10/twelve-years-later-u-s-media-still-cant-get-iraqi-wmd-story-right/
Noam Chomsky – Saddam Hoessein en Irak
Juli 24, 2008
https://www.youtube.com/watch?v=hzeZMxJlEdA
https://www.youtube.com/watch?v=hzeZMxJlEdA
Max
Canada
In 1991 had Irak alles in huis, behalve de vrijheid van de dagelijkse terreurdaden van zijn eigen regering. Vrijheid meneer Blum. Wat is er nog meer?