De demonstraties van half april in Washington
tegen het IMF, de Wereldbank en de WTO staan voor de deur. Ga je? Als niet,
bespreekt u de problemen met collega's, familieleden en klasgenoten,
ook al is het ver van Washington?
De reden om te demonstreren en mensen te organiseren om in de toekomst te demonstreren
is om het beleid te beïnvloeden. Het is niet zo dat demonstraties beleidsmakers opleiden
dus veranderen ze vervolgens hun keuzes. Het is niet zo dat demonstraties ontwaken
een morele gevoeligheid bij beleidsmakers, zodat zij vervolgens hun keuzes veranderen. Of
van deze zouden kunnen gebeuren, maar de meest waarschijnlijke uitkomst voor een beleidsmaker wiens
Als het begrip of de waarden dramatisch veranderen, zou dat afwijzing zijn, en dat is niet het geval
grotere invloed.
Hoe beïnvloeden demonstraties het beleid? Ze dwingen verandering af. Op ieder gegeven
Op dit moment hebben beleidsmakers een hele reeks prioriteiten. Daar is het probleem
mensen demonstreren over – in dit geval het bestaan en de rol van
het IMF, de Wereldbank en de WTO – en er zijn er nog meer. Veranderen in
Beleid ontstaat wanneer beleidsmakers besluiten dat het niet in hun macht ligt om dit niet te veranderen
interesse. Verandering vindt plaats wanneer bewegingen de kosten verhogen, wat beleidsmakers ook doen
niet langer willen verdragen en waaraan ze alleen kunnen ontsnappen door toe te geven.
Als we de sociale kosten voor de elites verhogen, zullen ze uiteindelijk bezwijken
hebben onze inspanningen met succes ondermijnd voordat ze te succesvol worden.
Dus wat zijn de sociale kosten voor elites? Welke acties van ons storen ons
hen? Welke acties hebben meer impact?
Als het geen probleem is om veel kritische brieven en e-mailberichten te ontvangen
elites, en als ze niet leiden tot andere acties die de elites zullen storen,
dan heeft het schrijven van brieven geen zin. Als, aan de andere kant, tonnen post dat wel doen
de elites lastig te vallen door hen nerveus te maken over hun steun, of wat dan ook
andere redenen, dan is het schrijven van brieven een goede keuze voor afwijkende meningen. Hetzelfde
geldt voor het houden van een bijeenkomst, een mars, een sit-in, een rel of wat dan ook.
Als deze keuzes op zichzelf staan of door wat ze beloven in de toekomst
verhogen de kosten voor elites die in staat zijn het beleid te beïnvloeden, of als zij zich organiseren en
kiesdistricten in staat stellen andere dingen te doen die de kosten verhogen, dan zijn ze dat ook
goede tactieken voor dissidenten om te kiezen. Omgekeerd, hoe militant ook
of inzichtelijk, als een protest de kosten in de loop van de tijd verlaagt, bijvoorbeeld door de kosten te verlagen
aantal dissidenten te verminderen of ervoor te zorgen dat ze uiteenvallen en in de strijd verwikkeld raken, het is niet a
goede tactische keuze.
Als we het hebben over zaken die zo belangrijk zijn voor elites als de wereldhandel en internationaal
economische instellingen, de compenserende kosten die ervoor zullen zorgen dat ze veranderen
hun agenda moet zeer hoog zijn om effectief te zijn. Dat betekent dat ze dat hebben gedaan
om te dreigen dingen te verstoren waar de elites meer om geven dan de mondiale
handel, het IMF, enz. – en het enige waar ze voor in aanmerking komen is hun land
eigen elitestatus via de institutionele en ideologische onderbouwing van hun elitestatus
materiële en sociale voordelen.
Het schrikbeeld dat steeds meer mensen niet alleen boos zijn over het IMF en...
Wereldbank en WTO, maar boos over de onrechtvaardige economische verhoudingen op zich, en
niet alleen boos hierover, maar ook bereid zijn hun woede te uiten
ernaar handelen – is verontrustend voor de elites. Als afwijkende meningen geen spoor hebben, op de
aan de andere kant is het erg zwak. Bijvoorbeeld door te blijven protesteren tegen de huidige mondiale situatie
economisch beleid zal resulteren in een grote subgroep van critici die echter
word niet steeds bozer, groei niet in aantal, heb niet de neiging zich te verbreden
hun zorgen variëren van de mondiale tot de binnenlandse economie en van de symptomen tot de onderliggende
oorzaken, dan is de prijs voor de elites relatief gemakkelijk te dragen.
Dit vertelt ons dat we een traject van afwijkende meningen moeten laten zien
er zijn niet alleen steeds meer mensen die een beleid verwerpen dat wij veranderd willen zien, maar
ook dat er steeds meer mensen zijn die bereid zijn om militanter te demonstreren
tijd rond, en meer mensen die bredere verbindingen maken en worden
niet alleen dissidenten uit de wereldhandel, maar permanent irritante tegenstanders van de elite
heerschappij en rijkdom op zich.
We hebben bewegingen nodig die instemmen met nieuwe participatie en die zoveel mogelijk mensen verwelkomen
mensen mogelijk tot afwijkende meningen leiden, en die mensen ertoe aanzetten steeds meer te worden
bewust en bewust, steeds militanter en steeds diverser in hun prioriteiten.
Als onze meningsverschillen over het IMF een component hebben die verder gaat dan de wereldhandel
om over de macht van het bedrijfsleven op zich te praten, dat is goed. Als er een onderdeel in zit
dat verder gaat dan het innemen van een zichtbaar maar passief standpunt tegenover burgerlijke ongehoorzaamheid,
dat is goed. Als het de belangen van geslacht, ras, ecologie en economie met elkaar kan verbinden
armoede en machteloosheid hier in de VS met zijn mondiale economische zorgen,
dat is goed. Als het de aandacht van zijn leden kan uitbreiden naar anderen
prioriteiten van andere bewegingen, dat is goed.
Omdat groeiende aantallen plus een verbreding van het bewustzijn en een verdieping van de betrokkenheid
en de strijdbaarheid zegt tegen de elites: kijk eens naar dit traject. Ga hiermee door
de mondiale economische agenda waar u de voorkeur aan geeft, en er zullen er niet alleen steeds meer komen
tegenstanders daarvan, maar er zullen ook steeds meer mensen vragen stellen
uw elitepositie in de samenleving en de omstandigheden die u uw macht geven
en rijkdom. Als we demonstraties houden die die boodschap overbrengen, kunt u er zeker van zijn
ze zullen ons horen. Z