Nu de eerste verjaardag van de ramp in Fukushima nadert, leren recente ontwikkelingen in de kernenergiewereld op locaties duizenden kilometers uit elkaar ons opnieuw welke hoge prijzen samenlevingen betalen, afhankelijk van kernenergie om hun elektriciteit op te wekken.
Fukushima: Bijna een jaar nadat een verwoestende aardbeving en catastrofale tsunami de kerncentrale van Fukushima Daiichi in het noordoosten van Japan lamlegden:
-
Tienduizenden kunnen nog steeds niet naar hun huizen terugkeren
-
Het is voor kinderen in de stad Fukushima grotendeels verboden om daarheen te gaan
buiten afgelopen zomer -
Er is radioactieve besmetting aangetroffen in plaatselijk rundvlees, rijst, melk,
groenten en thee
Meest recentelijk, 28 januari Mainichi dagelijks nieuws rapporteerde: “Radioactieve testfaciliteiten zijn overspoeld met verzoeken om grind te controleren nadat op 15 januari werd onthuld dat hoge radioactieve niveaus waren gedetecteerd in grind gewonnen in de buurt van Fukushima Unit 1 en gebruikt in bouwprojecten in de prefectuur [Fukushima].”
Afgelopen september, op de zes maanden durende herdenking van de ramp, marcheerden 6 mensen in Tokio om “een einde te maken aan de Japanse verslaving aan kernenergie”, meldde ABC Radio Australia op 60,000 september.
Op 19 januari meldde Reuters dat de Japanse regering een wetsvoorstel bij het parlement zou indienen om een “levensduur van 60 jaar” voor kernreactoren mogelijk te maken. Het rapport legde uit dat Japan “erop gebrand is bestaande kerncentrales weer in bedrijf te nemen om een machtscrisis te voorkomen en de impact op de economie te verzachten” en “meer fossiele brandstoffen moet importeren om de kloof te overbruggen.”
De meeste Japanse kernreactoren zijn momenteel gesloten en ondergaan ‘stresstests’ om het publiek ervan te verzekeren dat ze veilig zijn. Slechts vijf van de 5 reactoren van het land zijn in bedrijf. Er braken protesten uit toen de regering aankondigde dat ze de twee Ohi-rectoren in de prefectuur Fukui opnieuw wil opstarten. In Japan wordt de levensduur van een rector voor kernenergie als veertig jaar beschouwd, maar de nieuwe wet zou “exploitanten van centrales de mogelijkheid bieden om één verlenging van maximaal twintig jaar per reactor aan te vragen, in overeenstemming met de Amerikaanse normen”, meldde Reuters. Bijna twintig van de 54 Japanse reactoren dateren uit de jaren zeventig, waaronder alle zes in Fukushima Daiichi.
Eind januari kondigde het Japanse Ministerie van Milieu een plan aan om gebieden in de prefectuur Fukushima te ontsmetten die besmet waren door de kerncentrale van Fukushima Daiichi. Volgens de Yomiuri ShimbunIn minder besmette gebieden, die “waar het jaarlijkse niveau van blootstelling aan straling 20 millisievert of minder bedraagt, zullen de saneringswerkzaamheden dit voorjaar beginnen en zullen de bewoners misschien ergens volgend jaar mogen terugkeren.”
Voor zones met een ‘beperkte verblijfsvergunning’, waar de jaarlijkse blootstelling 20 tot 50 millisievert bedraagt, ‘worden de bewoners naar verwachting binnen een paar jaar kunnen terugkeren.’ Maar voor ‘zones waar verblijf voor langere tijd verboden is’, gebieden waar de jaarlijkse blootstelling 50 millisievert of meer bedraagt, ‘heeft het ministerie geen concreet plan gepresenteerd’, behalve dat de terugkeertijd ‘meer dan vijf jaar’ werd genoemd.
In werkelijkheid zal dit plan de bevolking gebruiken in één gigantisch gruwelijk experiment. Gevestigde wetenschappelijke organisaties zoals de Amerikaanse Academie van Wetenschappen zijn tot de conclusie gekomen dat er geen risicovrije dosis ioniserende straling bestaat (het type dat vrijkomt bij ontploffingen van kernwapens en kernenergieoperaties). En hoe meer blootstelling gedurende een leven, hoe groter het risico.
Vermont Yankee: In de VS heeft de Nuclear Regulatory Commission tot nu toe licentieverlengingen van 20 jaar verleend aan 72 van de 104 kernreactoren van het land. Het heeft niemand ontkend. De licentieverlengingen met twintig jaar zijn een van de belangrijkste strategieën die de Amerikaanse nucleaire industrie gebruikt om zichzelf in leven te houden, ook al brengt dit mogelijk vele duizenden levens in gevaar.
De veel gehypte ‘nucleaire renaissance’ van de industrie om nieuwe kernwapens te bouwen is vertraagd vanwege het onvermogen om financiering aan te trekken of om de federale overheid zover te krijgen dat zij door de belastingbetaler gegarandeerde leningen in de miljarden overhandigt om deze te betalen. Er is slechts één nieuwe kerncentrale gefinancierd door het Congres – en die moet nog baanbrekend zijn.
In de Vermont Yankee-kerncentrale in New England komt een strijd om de verouderende reactor van die centrale tot een hoogtepunt. Ongelooflijk, maar typisch, heeft de NRC haar licentieverlenging verleend binnen enkele dagen na de vele meltdowns in Fukushima vorig jaar. Maar als enige van de staten kent Vermont een bepaling die bepaalt dat een verlenging van de vergunning voor de kerncentrale moet worden goedgekeurd door de wetgevende macht van de staat. Die goedkeuring bleef uit na het rubberstempel van de NRC. De eigenaar en exploitant van Vermont Yankee, het in New Orleans gevestigde Entergy, spande echter een aanklacht aan bij de federale rechtbank en betwistte de bevoegdheid van Vermont om de verlenging te weigeren. Entergy heeft Vermont Yankee goedkoop gekocht, zoals kerncentrales dat doen, en heeft het bedrijf sindsdien zo hard mogelijk gepusht.
Entergy liet zijn dochteronderneming in New Orleans berucht failliet gaan na de Katrina-ramp. Meer recentelijk beweerde Entergy in Vermont, nadat een radioactief meer was ontdekt onder Vermont Yankee (dat aan de rivier de Connecticut ligt), dat er geen ondergrondse leidingen bestonden die dergelijke radioactieve stoffen vervoerden. Maar al snel bleek dat ze dat wel deden. Entergy weigerde ook de fabriek te sluiten terwijl de radioactieve lekken werden opgezocht en vervolgens verholpen. Niettemin oordeelde rechter J. Garvin Murtha van de Amerikaanse districtsrechtbank op 19 januari dat de wet van Vermont “in strijd was met een eerdere federale wet”, aldus de Associated Press.
January 24.
Advocaten van Entergy voerden aan dat de openbare veiligheid de “primaire zorg” was van de wetgevende functionarissen van Vermont toen ze de licentieverlenging van Vermont Yankee weigerden. Volgens de Orwelliaanse logica van Entergy heeft alleen de federale overheid, via de Nuclear Regulatory Commission, de bevoegdheid om te beslissen over kwesties van openbare veiligheid op het gebied van kernenergie. Het besluit van de NRC om de Vermont Yankee nog eens twintig jaar te laten opereren, genomen in de nasleep van de meltdowns in Fukushima, zou dus moeten blijven gelden. En rechter Murtha was het daarmee eens.
Vermont had vanaf dat besluit dertig dagen de tijd om in beroep te gaan. De Public Safety Board van Vermont moet nog definitieve goedkeuring geven aan de licentieverlenging. Maar volgens een rapport van AP “probeerden de advocaten van Entergy voor de rechtbank om de gronden waarop het bestuur zou kunnen zegevieren scherp te beperken.” De huidige exploitatievergunning van Vermont Yankee loopt af op 30 maart van dit jaar. Nog een klap in het gezicht van Vermont: als de centrale blijft draaien, zal Entergy al zijn elektriciteit buiten de staat verkopen, aldus de AP. Vermont Yankee is actief sinds 1972. Het reactorontwerp is hetzelfde als dat van de reactor die in Fukushima is gesmolten.
Saint Onofre: Vermont is niet de enige Amerikaanse kerncentrale die tritium heeft gelekt. In een recent rapport van de California Public Interest Group (Calpirg) staat: “75 procent van de Amerikaanse kerncentrales heeft tritium gelekt.” Tritium is een radioactieve vorm van waterstof die in het menselijk lichaam kan blijven bestaan en kanker en genetische schade kan veroorzaken. (Calpirgs rapport, ‘Too Close to Home: Nuclear Power and the Threat to Drinking Water’, verscheen in januari.)
De kerncentrale van San Onofre in Zuid-Californië is weer een van die tritiumlekken. Uit het rapport blijkt dat “voor bijna 2.3 miljoen mensen in Zuid-Californië de drinkvoorraden zich binnen een straal van 50 kilometer van San Onofre bevinden.”
“Dat is zorgwekkend omdat, zoals we vorig jaar in Fukushima hebben geleerd, drinkwaterbronnen vervuild kunnen raken bij een ongeval of ondergronds lek”, zegt Emily Rusch van Calpirg.
San Onofre was nummer 6 in de top 10 van kerncentrales qua bevolkingsomvang met waterinname binnen een straal van 50 km van een centrale. Bovendien bleek uit het rapport dat de stad San Diego, met een bevolking van 1.26 miljoen, nummer 5 was van de tien grootste watersystemen binnen een straal van 10 km van een kerncentrale. Net als de fabriek in Fukushima ligt San Onofre aan een oceaankust waar aardbevingen en tsunami's mogelijk zijn. Eenheid Eén in San Onofre werd in 50 definitief gesloten. Maar Eenheden 1992 en 2 zijn nog steeds in bedrijf. De huidige exploitatievergunningen van beide eenheden lopen in 3 af.
De meerderheidsaandeelhouder van San Onofre, Southern California Edison, heeft nog niet gezegd of het licentie-uitbreidingen voor 2 en 3 zal aanvragen. Als dat zo is, en als de NRC deze toestaat, zouden beide tot 2042 een vergunning krijgen om te opereren. van de ernstige problemen bij de verouderende kernwapens des te groter. Naarmate metalen onderdelen ouder worden, ontstaat er bijvoorbeeld vermoeidheid en zijn ze gevoeliger voor storingen.
Volgens het Calpirg-rapport halen landelijk “12 miljoen mensen drinkwater binnen een straal van 12.4 kilometer (20 kilometer, de straal van de evacuatiezone van een kerncentrale in Japan)” en “ontvangen 49 miljoen mensen drinkwater uit oppervlaktebronnen die zich binnen een straal van 50 kilometer van een kerncentrale bevinden. kerncentrale."
Het rapport voegde eraan toe: “De structurele integriteit van het reactorgebouw van Unit 4 is lange tijd een grote zorg geweest onder experts, omdat de ineenstorting van de verbruikte splijtstof (die na de ramp in brand vloog) een ramp zou kunnen veroorzaken die groter is dan de drie rampen.” CBS meldde dat functionarissen ook toegaf dat “koud weer ervoor zorgde dat leidingen elders in de fabriek bevroor, waardoor op minstens 30 locaties lekkages ontstonden.”
Ondertussen drong Entergy er in Vermont bij de Public Service Board op aan om op te schieten en definitieve goedkeuring te geven aan de verlenging van de licentie met 20 jaar voor zijn Vermont Yankee-atoombom door een ‘staatscertificering van algemeen belang’ af te geven. De anti-kernwapengroep The New England Coalition drong er op 3 februari echter bij het bestuur op aan om het proces opnieuw te starten, dat in 2009 werd opgeschort in afwachting van de oplossing van de federale rechtszaak die door Entergy was aangespannen. De Coalitie wees erop dat er sinds die tijd een aantal zeer belangrijke dingen zijn gebeurd, waaronder de onthulling dat Entergy heeft gelogen over de radioactieve pijpen onder de fabriek die ervoor zorgden dat zich daaronder een tritiummeer vormde; en de ramp in Fukushima, waarbij reactoren betrokken waren met “een vergelijkbaar ontwerp en dezelfde leeftijd als die van de Vermont Yankee.” De Coalitie wees er ook op dat de hoofdadvocaat van Entergy tijdens de federale zaak zei: “We denken dat we terug moeten naar de Public Service Board met een nieuwe rol en een nieuwe start.”
Terug in Zuid-Californië werd Unit 3 van de San Onofre-atoombom op 31 januari stilgelegd nadat waarschijnlijk radioactief gas uit het reactorgebouw in het aangrenzende turbinegebouw was vrijgekomen. De oorzaak zou een defecte stoomgeneratorbuis zijn. KPBS meldt dat het lek zich mogelijk naar de atmosfeer heeft verspreid, aldus de NRC. Eigenaar SoCal Edison zei dat meer dan één buis beschadigd zou kunnen zijn. De kosten van de sluiting werden geschat op $ 600,000 tot $ 1 miljoen per dag. Vanaf 3 februari was de eenheid nog steeds stilgelegd.
Op 3 februari is de Los Angeles Times meldde dat San Onofre Unit 2 “tientallen relatief nieuwe” stoomgeneratorbuizen had die radioactief water in de stoomgenerator vervoeren en die “vele, vele jaren” slijtage vertoonden”, aldus een NRC-woordvoerder.
De Orange County Register rapporteerde dat “meer dan 8,000 buizen oud en dunner worden” in Unit 2, ondanks het feit dat Mitsubishi pas in 4 vier nieuwe stoomgeneratoren in Units 2 en 3 had geïnstalleerd, voor een bedrag van $2010 miljoen. Elke reactor beschikt over 674 van dergelijke buizen Registreren gemeld. De stoomgeneratoren moeten 30 tot 40 jaar meegaan.
Bernaddo Del Chiaros van Environment California merkte op: “Dit is een verder bewijs dat Californië verder moet gaan dan kernenergie. Californië moet plannen maken voor de ordelijke uitfasering van verouderde kerncentrales, waaronder San Onofre, en overschakelen op schone energie, efficiëntie en hernieuwbare energie.”
Ook bij Unit 2, die is gesloten om een deel van de splijtstof te vervangen en voor ander onderhoud, glipte een contractwerker een zwembad in om een zaklamp te halen. Registreren gemeld. Dat zou de verbruikte splijtstofvoorraad van de eenheid zijn, waar de commercieel verbruikte, maar zeer radioactieve, splijtstofstaven worden opgeslagen bij gebrek aan een andere plaats om ze te plaatsen. De krant meldde ook dat zijn bazen zeiden dat hij “misschien licht radioactief water had ingeslikt, maar dat er geen interne besmetting werd gevonden.”
Iedereen het zwembad in.
Z