Terwijl de westerse media een laffe overwinning voor de VS/NAVO-bombardementen verkondigden
campagne in Joegoslavië afgelopen weekend, de stabiliteit van de “vrede
gesprekken" begonnen al te wankelen, en duizenden kwamen opdagen
demonstreren tegen de oorlog aan elke kust van de Verenigde Staten, evenals tegen de
Groot-Brittannië, Canada, Griekenland en andere plaatsen in de wereld.
Het zijn een aantal spannende dagen geweest voor degenen onder ons die er goed op hebben gelet
de oorlog, terwijl we zowel de status van de zogenaamde ‘onderhandelingen’ evalueren
Europa en die van de anti-oorlogsbeweging hier thuis.
In Washington, DC, draaide zich op zaterdag 5 juni een aanzienlijke menigte om
erop uit om getuige te zijn van de aanhoudende verwoestingen van de oorlog en de onze te demonstreren
het ongeloof van de beweging in het naderende vredesproces. Zelfs als we aannemen dat het bijna totaal is
overgave van de kant van het Servië van Milosevic, het is duidelijk dat daar niets op lijkt
Ware vrede zal Joegoslavië in de nabije toekomst teisteren. En hoewel we dat misschien wel hebben gedaan
aarzelde een beetje terwijl hij de mythen en realiteiten van deze laatste fase doorzocht
van de onderhandelingen is het duidelijk dat de anti-oorlogsbeweging hier behoorlijk groeit
nodig.
De DC-actie
Schattingen van deelname aan de demo van 5 juni in DC variëren van 2,000 (de
Het cijfer van het Pentagon, duidelijk vastgesteld door de UPI-nieuwsdienst, is 10,000.
nummer favoriet bij de hoofdorganisatoren, het International Action Center. Een vertrouwde
metgezel van mij telde 4500 hoofden die één punt passeerden tijdens de mars vanaf de
Vietnam Veteranenmonument voor het Pentagon-gazon. Dit is de meest betrouwbare en
geloofwaardig cijfer dat ik kan overbrengen. Degenen onder ons die hebben deelgenomen, zouden dat graag willen
Ik geloof dat we met meer waren, maar de realiteit is dat deze anti-oorlogsbeweging nog steeds bezig is
baby stapjes.
Tijdens de mars leken de meeste activisten belegerd, waarschijnlijk niet alleen van
de hitte. De demonstranten leken een gebrek aan toegewijde eenheid en passie te hebben. Gezangen
waren zwak zowel qua volume als qua inhoud, en maakten in sommige gevallen vrouwonvriendelijke verwijzingen
aan Madeleine Albright, of oproepen tot voortdurende Servische overheersing van de
provincie Kosovo. Hoewel er enige verfrissende creativiteit was in de vorm van
artistieke praalwagens, slogans en borden, de meeste mensen waren oud en in massa geproduceerd
kasten.
Meer dan 25 sprekers spraken het publiek toe tijdens bijeenkomsten voor en na de
maart. De overgrote meerderheid hiervan, op uitnodiging van het International Action Centre (IAC),
ofwel verzuimde de repressie, de uitzetting en de ontkenning ronduit te vermelden
executie van Kosovaarse Albanezen door de troepen van Milosevic – in de volksmond aangeduid als
"Etnische reiniging."
IAC-oprichter en icoon Ramsey Clark vatte zijn dominante positie samen
organisatie door er bij ons op aan te dringen niet te vergeten dat Serviërs de belangrijkste slachtoffers van etnische conflicten zijn
zuiveringen op de Balkan. Hij ontkende passief de recente geschiedenis door te verkondigen
Servië was vóór 1990 een vreedzaam land, wat impliciet suggereert dat Kosovo
Het Albanese verzet veroorzaakte problemen, in plaats van de annexatie van de Republiek Servië
ooit autonoom Kosovo. Westerse leiders werden herhaaldelijk ‘de
echte oorlogsmisdadigers”, waarmee Slobodan Milosevic relatief wordt vrijgesproken
minder, maar daarom niet minder betreurenswaardige misdaden tegen de menselijkheid.
Eén spreker negeerde de Servische wreedheden, maar hamerde op de (veel minder)
misdaden van het Kosova Bevrijdingsleger (KLA) tegen Servische burgers. Hij ging
nog verder, verwijzend naar beschuldigingen waaruit de KLA-financiering afkomstig is
het smokkelen van heroïne en marihuana (!) wat op zijn beurt “dit vernietigt
samenleving", verwijzend naar de VS. Deze misleiding, apologetiek en
Overdrijving kwam op verontrustende wijze vaak voor tijdens een groot deel van de toespraken van die dag.
Gordon Clark, uitvoerend directeur van Peace Action, en Amy Goodman van Pacifica
Radio's 'Democracy Now' bood zeldzame, verfrissende perspectieven in een
zee van verder grotendeels banale tirades. Clarks aandringen op een passende,
Een redelijk standpunt was welkom te midden van bizarre verontschuldigingen: ‘Ik wil
om hier vandaag heel duidelijk te zijn dat ik ONMIDDELLIJK pro-Servisch en ONMIDDELLIJK pro-Servisch ben
anti-Milosevic! Dat ik ONMIDDELLIJK pro-Kosovaars-Albanees ben, en ONMIDDELLIJK
anti-Kosovo [sic] Bevrijdingsleger!"
Positieve reacties op emotionele toespraken van beide Clarks waren vergelijkbaar
intens, waardoor sommigen van ons in de war raakten over de vraag of mensen het hoorden
verschil.
Hoe hard ik ook probeerde betrokken te raken bij de verschillende elementen van de
demonstratie, voortdurende herinneringen aan de schizofrenie van onze beweging, in de vorm
van contraproductieve berichten, temperde herhaaldelijk mijn humeur. Marcherend langs de kant
Servische nationalisten die glanzende stickers droegen met de tekst ‘Kosovo is
Servisch" wekte niet bepaald een sfeer van solidariteit op bij degenen onder ons die dat wel deden
ondersteuning van de zelfbeschikking van het volk in de worstelende provincie.
Implicaties van bewegingen
Eén belangrijke les van de dag was volkomen voorspelbaar: de Internationale
Action Center, een frontgroep van de beruchte marxistisch-leninistische staatsterreur
apologeet Workers World Party, beschikt niet over de integriteit die nodig is om een organisatie op te bouwen
een massabeweging leiden. Hoewel de IAC geen gebrek heeft aan organisatorisch vermogen
en energie, het ontbreekt aan respectabel leiderschap. Het dragen van het idee van
‘de vijand van mijn vijand is mijn vriend’ is tot een verontrustend uiterste
gevaarlijk contraproductief. Workers World/IAC hebben de kwestie niet alleen gebagatelliseerd
misdaden van Milosevic en Saddam Hoessein tegen etnische bevolkingsgroepen, maar zelfs
rationaliseerde en prees de verachtelijke massamoord op dissidenten in Peking in 1989
Tienanmen-plein. In een artikel op de IAC-website wordt verwezen naar kritiek op
Milosevic omdat hij opdracht gaf tot wreedheden tegen etnische Albanezen
"slachtoffer beschuldigen." ("Boodschap aan de anti-oorlogsbeweging: geef niet de schuld
het slachtoffer", Deirdre Griswold, http://iacenter.org/blamvict.htm)
IAC vertrouwt op verzonnen methoden voor zelfaanbidding, waaronder het opblazen van
demonstratiegroottes - hun patroon lijkt een verdubbeling van de getallen te zijn
rapporteerde een wensvol maar belachelijk aantal van 25,000 tijdens de 24 Millions for Mumia in april
demo in Philadelphia. In hun eigen rapport zijn ze buitenproportioneel
zelfreferentieel van hun eigen groep, maar ook van Workers World – vooral voor
een inspanning die zogenaamd werd georganiseerd door een coalitie van organisaties,
waaronder onder meer Peace Action en War Resisters League. ("Tien
Duizend maart…," http://iacenter.org/65tentho.htm)
Toch wordt beweerd dat de IAC in ieder geval actief “iets doet”
tegen de NAVO-oorlog. Ik kan niet tellen hoe vaak ik goedbedoelde woorden heb gehoord
activisten zeggen dit in de weken voorafgaand aan de mobilisatie van 5 juni. Maar
Klinkt die logica niet griezelig bekend? Hebben de meesten van ons ons initiatief verloren
organiseer alternatieven voor dit soort onhandig geformuleerde demo's omdat
iemand anders "iets doet"? Is de enige andere optie
"niets doen"? Wat als het ‘iets’ waar we op terugvallen dat is?
feitelijk de groei van het actieve verzet tegen het Amerikaanse beleid belemmeren door zich af te zetten
mensen die terecht het voorrecht van de Kosovo-Albanezen erkennen
zelfbeschikking?
Een belangrijk element ontbrak tijdens de gesprekken van de dag. Zeldzaam waren
reflecties op de kracht en het potentieel van de groeiende vredesbeweging.
In wezen bestond er geen analyse van strategie en programma, of zelfs niet
suggesties voor toekomstig activisme. In het licht van de bijna totale media-black-out met
met betrekking tot de demonstratie (zie ‘Media negeert grote anti-oorlogsmars’,
FAIR, http://www.fair.org/activism/march.html), dit overgaan van intern
bewegingsbeoordeling was een enorme fout. Spreker na spreker bekritiseerd
Het beleid van de NAVO en het Pentagon, preken voor een vermoeid koor, maar er werd niet over gesproken
details over hoe we als beweging daadwerkelijk winst zouden kunnen boeken.
Toch zijn dit de belangrijkste vragen waarmee we worden geconfronteerd. Zoals altijd,
belemmeringen binnen de beweging zijn net zo slopend als de belemmeringen die zich voordoen
plaats door onze gevestigde tegenstanders. Er zijn genoeg leiders met
overvloedige integriteit. Hopelijk zullen er in de nabije toekomst meer van verschijnen
duidelijk, en van degenen die minder betrouwbaar zijn, zal niet worden verwacht dat ze dat zullen doen
iets', wat te dichtbij is om 'iets te doen'. Onze boodschap is dat wel
om duidelijk te zijn:
(1) wij steunen de Kosovaarse democratie en onafhankelijkheid;
(2) wij zijn tegen de betrokkenheid van de NAVO bij de aangelegenheden in de regio;
(3) wij verzetten ons tegen de dominantie van een interim-regering door het KLA en geven de voorkeur aan het feitelijke
gekozen regering van Kosovo;
(4) wij steunen de wederopbouw van het democratische basisverzet in Servië
en hier thuis.
Alleen door, net als alle andere, een consistent, humanistisch standpunt in te nemen over deze crisis,
Kunnen we hopen een authentieke anti-oorlogsbeweging op te bouwen? We moeten vertrouwen op de waarheid
reden, en niet met slogans en verdraaiingen, om sympathie te wekken voor en
deelname aan het voortdurende verzet.
Wat nu?
Om verschillende redenen, nu de perceptie van de overwinning succesvol is geweest
georganiseerd door het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken en hun commerciële mediacohorten, een zeer
Er is een gevaarlijk precedent geschapen. Allereerst was er de bombardementscampagne
Dit heeft een verstandige strategie opgeleverd, wat betekent dat het publiek er waarschijnlijk nog minder zal hebben
twijfels over zijn werkgelegenheid in de toekomst.
Ten tweede hebben de reguliere media blijk gegeven van de bereidheid om opnieuw uit te braken
standpunten van het establishment meer dan ooit in de recente geschiedenis. Ambtenaren kunnen rusten
ervan verzekerd dat de werkelijke oorzaken en gevolgen van oorlog niet in beeld zullen worden gebracht, laat staan
in de publieke sfeer in twijfel getrokken door ‘respectabele’ instellingen.
Om deze redenen moet de antimilitaristische organisatie niet verslappen, maar juist actie ondernemen
versnellen in de nabije toekomst. We moeten beter voorbereid zijn op identificatie
crises te bestrijden, cruciale feiten te verspreiden en anti-interventionisten populair te maken
sentiment. We moeten kijken naar Irak, Turkije, Indonesië/Oost-Timor,
Korea, Colombia en Chiapas, Mexico, evenals andere regio's waar westers zijn
belangen staan op het spel.
Ten slotte: hoewel het conflict in Joegoslavië een nieuwe wending heeft genomen, is dat nog lang niet het geval
betekent voorbij. We hebben nu de mogelijkheid om een proactievere houding aan te nemen ten aanzien van de
situatie. Terwijl we ons blijven verzetten tegen de betrokkenheid van de NAVO bij Joegoslavische aangelegenheden, blijven we ons verzetten tegen de betrokkenheid van de NAVO bij Joegoslavische aangelegenheden
moeten eisen dat de Democratische Liga van Kosovo een overheersende rol krijgt
bij het herstel van de samenleving in de gehavende provincie nu de vluchtelingen terugkeren.
De democratisch gekozen regering van Kosovo zou het UCK moeten vervangen
alternatief is het top-down bestuur van de wederopbouw. Alleen door voortgezet
Door waakzaamheid kunnen we het publiek informeren over wat er zojuist op de Balkan is gebeurd
wat er momenteel moet gebeuren, hopelijk nog meer steun vergarend in de
proces.
--------
RealAudio-uitzendingen van toespraken van zowel Ramsey Clark als Gordon Clark kunnen dat wel
gevonden bij Democracy Now, http://www.webactive.com/webactive
/pacifica/demnow/dn990604.ht
ml
De originele versie van de toespraak van Gordon Clark, die ten zeerste wordt aanbevolen, is
gepost op http://www.peace-action.org/rally_speech.html
----------
Brian Dominick is organisator en journalist. Hij is lid van On the
Ground, een collectief dat momenteel een verscheidenheid aan anti-oorlogsmaterialen verspreidt
en activistische hulpmiddelen, waaronder een titelloze krant. http://kosovo.rootmedia.org;
=====================
ON the GROUND – KOSOVO CRISIS Een nieuw gevormd collectief in Syracuse, NY,
waarvan ik lid ben, heeft een krant uitgegeven en produceert een activist
kit over de huidige crisis op de Balkan. Wij noemen het, en
onszelf, "Op de grond." Ga voor meer informatie naar http://kosovo.rootmedia.org/otg
of schrijf [e-mail beveiligd]. Wij hebben uw steun hard nodig, en u ook
moet dit project echt zien.