Godslastering wordt gedefinieerd als "oneerbied jegens iets dat als heilig of onschendbaar wordt beschouwd". Natuurlijk zijn er niet zulke dingen die ‘heilig’ zijn (goden, enz.), maar er zijn wel dingen die als onschendbaar worden beschouwd en die niet kunnen worden ontheiligd.
Zo'n onschendbaar woord was en is het woord 'holocaust', met een 'h' en geen 'H'. En ieder eerlijk mens zal het met Norman Finkelstein eens zijn dat ‘Holocaust’ verwijst naar de ‘holocaust’ die door oneerlijke en cynische mensen in een ‘industrie’ is veranderd.
Het is niet nodig om te herhalen waarom eerlijke en rationele mensen nogal lelijke gedachten over de holocaust begonnen te krijgen. De door de VS gecontroleerde Israëlische proxy's gaven bijna een halve eeuw lang genoeg aanleiding om deze fatsoenlijke mensen ertoe aan te zetten eindelijk godslastering te uiten. Het woord ‘push’ is hun term. Het laatste ‘zetje’ kwam met de moorden op het Turkse schip een paar uur geleden.
De godslastering: "Hitler had gelijk, hij had de klus moeten klaren!"
Zou je je ooit kunnen voorstellen dat er een tijd zou komen waarin normale mensen zo’n godslastering zouden uiten of daar zin in zouden hebben? Natuurlijk waren en zijn er, zoals altijd, klootzakken die blij waren en nog steeds zijn dat de holocaust plaatsvond. Maar we hebben het over normale mensen die een enorm respect hadden voor de onschuldige mensen die door de blonde, blanke christenen in as werden veranderd. We herhalen het woord: "respect".
"De muziek die uit de luidsprekers klinkt terwijl een blauwgekleurde bus Kabul binnenrijdt met overal vierende mensen van de Noordelijke Alliantie... is een van de liedjes van [Mikis] Theodorakis' 'Ballad of Mauthausen'. De ballade vertelt 'het verhaal van leven en dood in het nazi-concentratiekamp van Mauthausen, in Oostenrijk,… Een van de liederen drukt ‘de angst uit van een Joodse gevangene die hoort dat de vrouw van wie hij houdt naar de gaskamer is gebracht.’ De krachtige muziek van Mikis, opgedragen aan het lijden van de Joden, werd gespeeld door moslims in Kaboel. Dit is inderdaad een wereld in verwarring.' [Mijn ZNet-commentaar, "Weten de (gewone) Amerikanen het?", Van 12 december 2001].
Mikis Theodorakis, een Griek met wortels in Kreta en Klein-Azië, had het fatsoen om uit respect voor die slachtoffers het belangrijkste kunstwerk te componeren voor de slachtoffers van de holocaust. De Perezes, de Livnis, de Netanyahus, de Baraks, enz. gaven nooit iets om de holocaust. Ze waren en maken deel uit van de ‘Holocaustindustrie’. Ze ‘duwden’ normale mensen ertoe aan om de naam Hitler op deze manier te noemen!
Wie zijn deze mensen, de Israëliërs, die niet alleen de slachtoffers van de holocaust niet respecteren, maar ook niet de gehele menselijke bevolking van de planeet? Waar halen zij hun macht vandaan?
In elke bepaalde bevolkingsgroep (mogelijk vanwege ‘antropologische’ redenen) bestaat de meerderheid van de mensen uit fatsoenlijke en rationele personen. Hetzelfde geldt voor de Israëliërs. Toch is er sprake van een paradox. Een minuscuul groepje dat zichzelf ‘orthodox’ noemt, regeert deze meerderheid! Zij zijn de ‘orthodoxen van de haat’.
Neem de Griekse ‘orthodoxe christenen’: een paar jaar geleden slaagde het inmiddels overleden ‘Archi-iets’ (het hoofd) van de Grieks-orthodoxe kerk erin om ongeveer 3 miljoen Grieken, ongeveer 1/3 van de gehele Griekse bevolking, tegen de Griekse regering over de belachelijke kwestie om de orthodoxe religie niet op de Griekse identiteitskaarten te vermelden. Deze fractie van 1/3 gaf de orthodoxen de macht om het politieke systeem van het Griekse volk te bedreigen en hun eigen (op haat gebaseerde) voorwaarden te dicteren. Dat doen ze nog steeds, ook al zijn ze er vanwege de Europese Unie niet in geslaagd met de identiteitskaarten.
Hetzelfde geldt voor Israël. Natuurlijk handelt deze minuscule groep niet alleen. Het heeft de kracht van cijfers nodig. Door religie als instrument te gebruiken, worden gewone mensen dus een kudde ‘medereizigers’. Maar zelfs deze minuscule groep ‘professionele gelovigen’ is uiteindelijk een instrument van de Amerikaanse economische elites.
Er is echter een aspect van de bovenstaande (religieus gebaseerde) paradox dat ondoorgrondelijk is. "Hij pakte me vast, kietelde en worstelde zoals ik deed met mijn vader, en ik dacht eerst dat het leuk was... Maar toen veranderde er iets... Hij begon mijn geslachtsdelen vast te pakken. Ik voelde hem van achteren tegen me aan wrijven... Ik was zo bang... Ik keek uit het raam. Ik begon te bidden.' Dit zijn de woorden van Bernie McDaid uit Salem, Massachusetts, nu 54, zoals afgedrukt in de internationale uitgave van het tijdschrift Time van 7 juni 2010. Hier is de paradox: “De vrome moeder van McDaid was opgetogen als de priester haar zoon kwam ophalen, nog maar 11 toen het misbruik begon… Hij [Daid] sprak uiteindelijk met zijn vader, die hem vervolgens naar de volgende stad bracht [!!! ] om te melden wat er was gebeurd. 'We hebben maanden gewacht. Toen vond er een rotatie van priesters plaats... De priester, pater Joseph Birmingham, ging verder met het misbruiken van jongens in drie andere parochies in de omgeving van Boston voordat hij in 1989 stierf.'" Nadruk toegevoegd]
Het enige commentaar op de bovenstaande paragraaf: Deze kliek van religieuze ‘agenten’ heeft deze wereld veranderd in een wereld van angst, irrationaliteit en lafheid.
Dit gebruik van religie, van welke ‘kleur’ dan ook, als ‘instrument’ van allerlei vormen van geweld, is een zeer ernstig probleem. Het kan niet meer genegeerd worden. Vooral de Israëlische component kan niet worden genegeerd.
[Opmerking: dit moet niet worden opgevat als een verkeerde generalisatie over religieuze mensen. De humanitaire activiteiten en de heldenmoed van katholieke priesters in Midden- en Zuid-Amerika zijn uitvoerig beschreven door Noam Chomsky en anderen.]
Laten we realisten zijn. Israël zit boordevol kernwapens. Het is meer dan zeker dat sommige van de ‘orthodoxe’ gekken de vingers aan de knop hebben. De veronderstelling is dat de ‘rationele’ Amerikanen deze vingers beheersen.
Twee dagen geleden zat op een tumultueuze bijeenkomst van gepensioneerde burgerlijk ingenieurs in Athene om de toekomstige bezuinigingen op onze pensioenen te bespreken, nu gepland door het IMF, een paar stoelen verderop Y…, een Jood, en een klasgenoot van mij op de Polytechnische Universiteit. Y... en ik zijn samen oud geworden sinds we elkaar 60 jaar geleden voor het eerst ontmoetten. Y... vermeed de holocaust omdat zijn familie werd beschermd door de Grieken. Y... geeft niets om Israël, Livni, Netanyahu, enz.
Moet Y… zijn leven en dat van zijn gezin dus baseren op de ‘aanname’ van de rationaliteit van de Amerikanen?
De wereld moet nu actie ondernemen om bovengenoemde ‘godslastering’ uit de hoofden van fatsoenlijke mensen te verwijderen.
Alleen WIJ, wij allemaal, kunnen de Palestijnen redden van de genocidale barbarij van Israël en de wereld van de Israëlische kernwapens en uiteindelijk de moorddadige ‘orthodoxen’ in Neurenberg straffen.
Laten we onze waardering uitspreken voor het Turkse volk en hun voorbeeld volgen.