Manning Marabel
Verscheidene
weken geleden was ik aanwezig bij en sprak ik op een conferentie over racen die werd georganiseerd op
Stanford universiteit. Nadat ik mijn lezing had gegeven, liep ik de trap af
het podium. Rond de trap stonden verschillende mannelijke en vrouwelijke afgestudeerden
studenten. Een jonge zwarte man, ongeveer 25 jaar oud, knap en zelfverzekerd, begon
om een reeks vragen op te werpen. Ik verontschuldigde me snel en legde uit dat ik dat had gedaan
om onmiddellijk te vertrekken om met de auto naar het vliegveld van San Jose te worden vervoerd, om op te halen
de rode-ogen-avondvlucht terug naar New York.
De
studenten spraken de wens uit om ons gesprek te voet voort te zetten, en dat zouden ze ook doen
hielp zelfs met het dragen van mijn koffer. Ik ging akkoord. We liepen over de grote campus bij een
snel tempo, omdat ik doorspekt was met vragen. De jonge zwarte man wilde het weten
als ik mezelf nog steeds als een democratische socialist beschouwde, en zo ja, waarom?
I
begon te praten over de rijke traditie van zwarte Amerikaanse leiders en geleerden
die zichzelf publiekelijk identificeerden als ‘socialisten’, waaronder WEB
Du Bois, A. Philip Randolph, Paul Robeson, Angela Y. Davis, Bayard Rustin, Audre
Lorde, juni Jordan en Cornel West. Aan het einde van hun leven zijn zowel Malcolm als
Martin was steeds meer gaan geloven dat het kapitalisme een sociaal en economisch systeem is
systeem zou nooit de overweldigende meerderheid van de zwarte mensen hierin kunnen empoweren
land als wereldwijd.
"Maar
wat doet je denken dat socialisme relevant kan zijn of zelfs zinvol kan zijn voor zwarten
mensen, terwijl het overal is geprobeerd, is het mislukt?", aldus de jonge zwarte man
vroeg het oprecht. ‘Wat socialistische samenlevingen als realistische modellen kunnen dienen
voor ons vandaag?"
Goed
Ja, antwoordde ik, het concept van het socialisme is grotendeels in diskrediet gebracht vanwege de
ineenstorting van het Sovjet-communisme, evenals de terugtrekking van de Europese sociale sector
Democratische partijen in het neoliberalisme. Maar ondanks hun problemen, socialistisch
economieën leverden veel reële voordelen op, zoals gratis en universeel onderwijs
gezondheidszorg, goedkope huisvesting en pensioenen, veel beter dan marktsamenlevingen.
Markten
zijn motoren van ongelijkheid, beweerde ik. Wanneer een groep mensen gaat zitten om te spelen
poker, aan het eind van het spel gaat niet iedereen met meer geld naar huis dan hij of zij
kwam met. Het is een zero-sum game, met winnaars en verliezers. En op een racistische manier
samenleving is de economie ontworpen om ervoor te zorgen dat Afro-Amerikanen, Latino’s,
de arbeidersklasse en de arme mensen zijn bijna altijd permanente ‘verliezers’.
"Kan zijn
je hebt het mis wat de geschiedenis betreft,' wierp de jonge zwarte man tegen, terwijl we ernaartoe liepen
de parkeerplaats, rondkijkend naar de auto die me naar het vliegveld zou brengen.
‘Kijk naar de economische welvaart van de jaren negentig. Zelfs de arme mensen in de VS
hebben een veel hogere levensstandaard dan wie dan ook in de Derde Wereld."
ZIJN
Dit feit biedt weinig troost voor de 44 miljoen Amerikanen die geen medische zorg hebben
verzekering, antwoordde ik. In 1999 zullen ruim 500,000 Amerikanen naar het ziekenhuis gaan
eerstehulpafdelingen en zullen worden afgewezen omdat ze geen ziektekostenverzekering hebben. A
zwarte man geboren en getogen in Central Harlem heeft een levensverwachting van 49 jaar
leeftijd, lager dan in veel derdewereldlanden. Hoe kan dit allemaal gerechtvaardigd worden?
"Ik ben
Ik rechtvaardig het niet,' antwoordde de jongeman. 'Maar er is geen alternatief
naar wat er al is, en de vooruitzichten voor fundamentele verandering in de wereld
nabije toekomst bestaan bijna niet meer.”
As
De auto stopte eindelijk om me naar het vliegveld te brengen, dacht ik even na
zei toen tegen de jongeman: ‘Je bent heel intelligent en duidelijk toegewijd
voor vooruitstrevende ideeën. Maar laat je niet intimideren door de kracht van het systeem.
Mensen verenigd in de strijd kunnen nieuwe geschiedenis schrijven."
We
iedereen schudde elkaar de hand, en toen stapte ik in de auto. Langzaam, door een drukke snelweg
Door het drukke verkeer waren we net op tijd op het vliegveld. De hele weg, dacht ik
over de generatiekloof die nu door zwart Amerika loopt. Middelbare leeftijd
Afro-Amerikanen die de Civil Rights- en Black Power-bewegingen hebben meegemaakt
getuige geweest van fundamentele veranderingen in de politiek en de samenleving. Jim Crow-segregatie was dat wel
vernietigd; Afrikaanse en Caribische landen werden onafhankelijk. Zwarte universiteit
het aantal inschrijvingen in de VS steeg in slechts twintig jaar van 200,000 naar 1.1 miljoen.
Het aantal zwarte gekozen functionarissen steeg van slechts 100 in 1964 tot meer dan 10,000
Vandaag. Wij waren ervan overtuigd dat de geschiedenis aan onze kant stond.
Voor
de hiphopgeneratie bestaat de recente zwarte geschiedenis grotendeels uit een reeks
omkeringen en nederlagen: de ontmanteling van positieve actie, de snelle
uitbreiding van gevangenissen en de opsluiting van een derde van alle jonge zwarte mannen
achter de tralies, prominente gevallen van politiegeweld en economische marginalisering.
Zelfs het belangrijkste publieke evenement van het decennium waarbij Afro-Amerikaanse jongeren betrokken waren
mensen, de Million Man March, consolideerde de massale uitstroom niet
emotionele energie om te zetten in een sterk basisnetwerk en een samenhangend openbaar beleid
agenda voor zwarte empowerment. Louis Farrakhan's mix van Republikeinse economie,
patriarchaat en conservatief zwart nationalisme gingen ‘zwart’ vertegenwoordigen
strijdbaarheid" voor veel jongere Afro-Amerikanen, die wanhopig waren
zoeken naar effectief leiderschap. Sommigen konden de verschillen niet onderscheiden
tussen de stemmen van zwart progressivisme versus zwarte reactie. Hoewel velen
jonge Afro-Amerikanen zijn actief in politieke organisaties en bewegingen,
anderen hebben zich losgemaakt van de strijd binnen de zwarte gemeenschap.
Leiders
worden niet geboren, ze worden gemaakt. Degenen onder ons die aanspraak kunnen maken op de mantel van ervaring
in de zwarte vrijheidsbeweging moeten luisteren en leren vanuit de perspectieven van
de opkomende generatie Afro-Amerikanen. Door middel van dialogen en uitwisselingen kunnen wij
misschien betere manieren vinden om onze kennis en cumulatieve inzichten aan te communiceren
jongere mensen, zonder onze eigen aannames en dogma’s over sociaal gebied op te leggen
realiteit.
Alleen
een leiderschap dat leert van het verleden en in staat is een visie te formuleren
de toekomst. Maar elke volgende generatie moet zijn eigen stem vinden, zijn weg vinden
het interpreteren en begrijpen van de wereld, in zijn poging deze te veranderen.
Dr
Manning Marable is hoogleraar Geschiedenis en Politieke Wetenschappen
Directeur van het Instituut voor Onderzoek in Afrikaans-Amerikaanse Studies, Columbia
Universiteit. "Langs de Color Line" wordt gratis verspreid onder
meer dan 325 publicaties in de VS en internationaal. Dr. Marable's
column is ook beschikbaar op internet op www.manningmarable.net.