6 december 2020
[Chomsky reageert op een vraag over beschuldigingen van antisemitisme die debatten over gerechtigheid in Israël-Palestina verstikken.]
Ik denk dat de vraag die we onszelf moeten stellen is: hebben onze tactieken geholpen bij het ontwikkelen van de beschuldigingen van antisemitisme? Er zijn tactieken die deze ontwikkeling niet bevorderen. Zo heeft de Presbyteriaanse Kerk bijvoorbeeld een krachtig beleid van boycots en desinvesteringen gevoerd tegen alles wat met de bezette gebieden te maken heeft, inclusief zelfs Amerikaanse bedrijven die op enigerlei wijze bij de bezette gebieden betrokken zijn. Ze zijn nooit beschuldigd van antisemitisme.
Als je goed kijkt, heeft activistisch werk dat zich op de Bezette Gebieden concentreerde, geen beschuldigingen van antisemitisme uitgelokt. En daar is een hele goede reden voor. Het betekent eenvoudigweg: “Laten we het internationale recht en de standpunten van de belangrijkste spelers in de wereld volgen – zelfs de mensenrechtenorganisaties.” …
Het soort acties dat op de voorgrond is gebracht en dat de basis heeft gevormd voor de schandalige wetten – beschuldigingen van antisemitisme enzovoort – zijn van verschillende aard. Niet deze. Dat vertelt ons iets. Dat vertelt ons dat als onze tactieken gericht zijn op Israëlische misdaden in de bezette gebieden, we een zeer sterke zaak hebben. De kans dat er beschuldigingen van antisemitisme naar voren worden gebracht, is klein en dergelijke beschuldigingen zouden nergens toe leiden. Dat is belangrijk om over na te denken. De Presbyteriaanse Kerk en anderen hebben dit standpunt bijvoorbeeld als goed voorbeeld genomen.
De Verenigde Staten maken zich druk als de Europese Unie zegt dat zij producten uit de bezette gebieden gaat bestempelen als uit Palestina, en niet uit Israël. De VS worden boos, maar doen niets. Dat heeft niet veel houvast. Dat is een zeer moeilijke positie voor de VS om te handhaven. En de beschuldigingen van antisemitisme zijn op andere zaken gebaseerd, zoals de eis dat Israël alle Palestijnse vluchtelingen moet opnemen. Dat opent wel beschuldigingen van antisemitisme.
Dit staat los van de vraag of het goed of fout is, geheel los van de vraag of het goed of fout is. Als je een serieuze activist bent, wil je de slachtoffers helpen. Je vraagt jezelf af: “Wat zijn de gevolgen van het innemen van dat standpunt?” Het is altijd een vraag die serieuze activisten aan de orde moeten stellen, ongeacht de kwestie – in de Verenigde Staten of waar dan ook. Niet: "Denk ik dat ik gelijk heb?" maar “Wat zullen de gevolgen zijn?” En de gevolgen hiervan zijn dat er onmiddellijk een beschuldiging zal komen dat “U Israël wilt vernietigen. Je wilt dat miljoenen Palestijnen Israël komen overweldigen.” …
Tactieken moeten zo worden gekozen dat je geen wapens in handen van je vijanden geeft. Je voert geen tactische bewegingen uit die degenen die je willen vernietigen versterken. Ik zou u hier en nu voorbeelden kunnen geven van de feiten over slogans die worden gebruikt, maar het is een constante. Ik denk dat dit de dingen zijn waar goed over nagedacht moet worden – heel zorgvuldig. Tactische keuzes worden soms in diskrediet gebracht als ‘niet principieel’. Dat is verkeerd. Zij zijn wat belangrijk is voor de slachtoffers. Het maakt de slachtoffers niet uit wat jouw principes zijn. Het maakt hen uit welke acties je uitvoert en wat het effect daarop is. En dat is wat serieuze activisten in gedachten moeten houden. …
[Vraag over Palestijnse vluchtelingen.]
We moeten de realiteit onder ogen zien dat wat we ook denken over de rechten van de vluchtelingen, een massale terugkeer van vluchtelingen niet zal plaatsvinden. Er is geen steun voor in de wereld. Er is eigenlijk geen echte juridische ondersteuning voor. Als het ooit enige steun zou krijgen, zou Israël zijn ultieme wapens gebruiken om dit te voorkomen, om voor de hand liggende redenen. Palestijnse onderhandelaars hebben dit altijd begrepen. Als je teruggaat naar de jaren zeventig, werd dit naar voren gebracht als een publieke eis. Maar tijdens de rustige onderhandelingen in de achterkamertjes werd altijd begrepen dat er hooguit een soort symbolische terugkeer zou plaatsvinden. Dat gaat terug op de interne discussies tot in de jaren zeventig. En dat komt omdat ze moeten erkennen dat ze in de echte wereld leven.
In de Verenigde Staten zijn er bijvoorbeeld voorstellen om beelden van Robert E. Lee te verwijderen. Er is geen voorstel om Washington te evacueren. Je zou er een pleidooi voor kunnen houden: Washington was een meedogenloze slavenhouder, hij staat symbool voor de uitroeiing van de inheemse bevolking. Waarom verwijder je hem niet? Maar geen enkele serieuze pleitbezorger van de rechten van de inheemse Amerikanen stelt dit voor, want dat gaat niet gebeuren. Je wilt dingen voorstellen die zouden kunnen gebeuren, en niet waarvan je denkt dat ze goed zijn. Tenminste als je de slachtoffers serieus neemt.
[Vraag over antizionisme: als tegenstanders van Palestijnse rechten dit verwarren met antisemitisme, hoe kunnen Palestijnse vluchtelingen dan überhaupt hun ervaringen als slachtoffers van het zionisme communiceren? En hoe kan iemand optreden als bondgenoot van onderdrukte Palestijnen?]
We moeten het lot van de Palestijnse vluchtelingen heel duidelijk maken. We moeten ook heel duidelijk de benarde situatie van de inheemse bevolking in de Verenigde Staten, en vele anderen zoals zij, duidelijk maken. Maar we moeten dat gepaard laten gaan met inspanningen om hun leven te verbeteren, en niet om hun leven slechter te maken. Om geen standpunten in te nemen die niet gerealiseerd kunnen worden, en hulp te bieden aan degenen die de Palestijnen willen vernietigen door hen een opening te geven om te zeggen: “Jullie zijn allemaal maar een stelletje antisemieten, dus laten we jullie illegaal maken.” Het helpt de Palestijnen niet; het helpt Palestijnse vluchtelingen niet. Net zoals het voor inheemse rechtenactivisten in de Verenigde Staten geen zin zou hebben om te zeggen: “Laten we Washington vernietigen – het ergste symbool van onze onderdrukking.” Dat kun je geloven. Je kunt het bespreken. Je kunt het onder het bewustzijn van de bevolking brengen, maar het is geen tactiek. …
– Getranscribeerd door Dave Markland
Uit de YouTube-video: “Gesprek met Noam Chomsky: wat is er nieuw voor Palestina, Israël, de wereld na de Amerikaanse verkiezingen”, een interview met de Arizona Palestine Solidarity Alliance (6 december 2020). [link]
(Transcriptie licht aangepast voor de duidelijkheid. Begint omstreeks 51 uur.)
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren