Chandra Prakash Gajurel, ook bekend als CP Gajurel of Gaurav, geeft aan in het geïmporteerde artikel Kasama hieronder de echte laatste hindernis. Het is niet onwaarschijnlijk dat de opstand van een derde volk op straat de door de maoïsten geleide regering en een coalitie van onderdrukte klassen zal herstellen in een vorm van democratisch centralisme, waarbij een soort dictatuur wordt uitgeoefend over de onderdrukkende klassen, vertegenwoordigd door partijen als het Nationaal Congres en over opportunistische en revisionistische tendensen zoals geïllustreerd door de UML. Mijn interview met Gaurav is gevonden hier (de foto is een van de vele die destijds zijn gemaakt).
Leid tot toegang tot Kasama:
Dit artikel is gepubliceerd op de WPRM Groot-Brittannië website.
Vraag: Ziet u een rol voor het Nepalese Congres en de CPN (Verenigde Marxistisch-Leninisten) na de Nieuwe Democratische Revolutie?
Antwoord: Als ze hun ideologisch-politieke lijn niet veranderen, kunnen we ons niet voorstellen dat ze aan die verkiezingen zullen kunnen deelnemen. Het Nieuwe Democratische systeem zal dit niet toestaan als zij hun ideologisch-politieke lijn en gedrag niet veranderen.
* * * * * **
Nepal: Kameraad Gaurav spreekt over democratie en culturele revolutie
Gaurav is onlangs benoemd tot een van de secretarissen van de nieuwe leiderschapsstructuur van de Unified Communist Party of Nepal (Maoist) (UCPN[M]). Activisten van de World Peoples Resistance Movement ontmoetten hem op het partijkantoor in Parijs, Dand, Kathmandu, waar we probeerden dieper in te gaan op de kwestie van de democratie, in het bijzonder het UCPN(M)-concept van de democratie in de 21e eeuw, van het houden van verkiezingen onder de Nieuwe Democratie. en hoe dit zich verhoudt tot de theorie en praktijk van de Grote Proletarische Culturele Revolutie in China.
WPRM: In de huidige situatie waarin de UCPN(M) zijn zinnen heeft gezet op de Nieuwe Democratische Revolutie, lijkt het belangrijker dan ooit om het idee van de partij over de democratie van de 21e eeuw, competitieve verkiezingen onder de Nieuwe Democratie en socialisme te begrijpen. Kunt u dit concept uitleggen? aan ons?
Kameraad Gaurav: Ja, we bevinden ons nu in de fase van de voltooiing van de Nieuwe Democratische Revolutie. Het Nieuwe Democratische systeem is geen socialistisch systeem. Het is een burgerlijk democratisch systeem. Het verschil is dat de revolutie plaatsvindt onder leiding van het proletariaat.
Het oude type burgerlijk-democratische revolutie vond plaats onder leiding van de bourgeoisie, maar de Nieuwe Democratische Revolutie zal plaatsvinden onder leiding van het proletariaat. Wanneer het geleid wordt door het proletariaat, zal het leiden naar socialisme en communisme. Aan de andere kant, als de burgerlijk-democratische revolutie geleid wordt door de kapitalistische klasse, zal zij ofwel het kapitalisme consolideren, ofwel, als zij zich überhaupt ontwikkelt, in de richting van imperialisme evolueren. Dat is het verschil. De Nieuwe Democratische Revolutie is in deze zin dus geen socialistische revolutie; het is een burgerlijk-democratische revolutie, maar ze wordt geleid door het proletariaat. En wanneer het proletariaat deze revolutie leidt en de revolutie voltooid is, zal het onmiddellijk in de richting van het socialisme evolueren. Het zal de burgerlijke democratie niet consolideren, het zal in de richting van het socialisme evolueren.
Dit debat werd in 1956 serieus gevoerd binnen de Chinese Communistische Partij (CCP). Mensen als Deng Xiaoping zeiden dat, aangezien het een burgerlijk-democratische revolutie is, dit het moment is om het kapitalisme te consolideren. Maar Mao zei dat het niet moet worden geconsolideerd, maar dat het zich moet richten op het socialisme. Dit is de fundamentele scheiding tussen de Nieuwe Democratie en het socialisme. En de vraag welke klasse de leiding heeft, is de fundamentele vraag.
Wat de verkiezingen betreft zal er onder een nieuw democratisch systeem een brede anti-feodale en anti-imperialistische alliantie bestaan. Dit zal het klassenkarakter van de Nieuwe Democratische Revolutie zijn. Het is zeker waar dat niet alle antifeodale en anti-imperialistische krachten communisten zijn.
Maar er zou een brede alliantie van de UCPN(M) moeten zijn met verschillende politieke krachten die anti-feodaal en anti-imperialistisch zijn. We moeten het bestaan van deze andere politieke krachten erkennen, omdat zij de bondgenoot van het proletariaat zijn tijdens de Nieuwe Democratische Revolutie. Daarom moeten we hun politieke vrijheid garanderen, en de politieke vrijheid van deze partijen wordt ook in China al toegepast.
In China waren er, met uitzondering van de CCP, negen andere politieke partijen, die allemaal anti-feodaal en anti-imperialistisch waren. Ze concurreerden en namen deel aan verkiezingen met de CCP en sommigen van hen werden ministers in de regering. Ook in ons geval moeten we die krachten onderkennen. Het zijn geen communisten, maar bondgenoten van antifeodale en anti-imperialistische krachten, en hun politieke vrijheid moet gegarandeerd worden.
Als onze partij spreekt over meerpartijenconcurrentie of democratie, hebben we het over ons concept van de 'democratie van de 21e eeuw'.
Het verschil hier is echter dat er in China een voorwaarde was: alle anti-feodale en anti-imperialistische krachten moesten samenwerken met de CCP. Dit was de voorwaarde. Maar nu heeft onze partij het over het toestaan dat deze politieke partijen zelfs met de UCPN(M) concurreren.
In China was er een voorwaarde: ze mochten niet concurreren, maar moesten samenwerken. Bij verkiezingen sloten ze een soort compromis of onderhandeling en stelden ze bij consensus kandidaten vast. In sommige kiesdistricten hebben de andere partijen hun kandidaat naar voren gebracht, maar de CCP niet. En op de meeste andere zetels hadden ze geen kandidaat, maar steunden ze de kandidaat van de CCP.
Maar hier in Nepal hebben we het vandaag over concurrentie. Al die politieke partijen zullen mogen concurreren met de UCPN(M). We kunnen rechtstreekse verkiezingen houden met die partijen en de maoïsten. Dat is het verschil. We formuleren dit soort dingen omdat de imperialisten en de kapitalisten, die de vijanden zijn van het socialisme en het communisme, de communistische partijen ervan beschuldigen andere partijen niet te laten concurreren. Ze zeggen dat er geen concurrentie is, dat er geen democratie is. En in feite was er op de oude manier ruimte voor deze politieke partijen om de massa in verwarring te brengen. Er zijn bijvoorbeeld verkiezingen, maar er is maar één kandidaat, en als iedereen op dezelfde kandidaat moet stemmen, wat betekent dit dan? Het is zoiets als selectie. Maar we zullen duidelijk maken dat mensen op hun eigen kandidaten kunnen stemmen en dat er meer dan twee kandidaten zullen zijn waaruit mensen kunnen kiezen.
Bovendien moeten we de mensen het recht op terugroeping geven. Als de door hen gekozen kandidaat niet competent is, of een anti-volksweg inslaat, zal het terugroeprecht van het volk verzekerd zijn.
Dit is het soort dingen dat we in een kiesstelsel moeten introduceren. Alleen dan kunnen we de massa verzekeren dat ze kunnen stemmen op de kandidaat die ze leuk vinden en dat het echte verkiezingen zijn met veel kandidaten. De verkiezingen zullen een duidelijke betekenis hebben. Als er maar één kandidaat is, heeft stemmen geen zin.
Dit is wat wij bedoelen met ‘democratie van de 21e eeuw’.
WPRM: Hoe zullen deze democratie en het gebruik van verkiezingen zich ontwikkelen naarmate de Nieuwe Democratische Revolutie zich ontwikkelt tot het stadium van het socialisme. Zal er op dit moment meer dan één communistische partij zijn?
Kameraad Gaurav: We voorzien niet meer dan één Communistische Partij, omdat elke politieke partij een klassenkarakter heeft. Het proletariaat zou zijn eigen partij moeten hebben.
Op de langere termijn zullen er uiteindelijk geen verschillende politieke partijen meer zijn. Wanneer we in dat geval het socialisme bereiken, denken we dat er geen noodzaak zal zijn voor andere politieke partijen, omdat de samenleving dan een grote verandering zal hebben ondergaan. Er zijn dan geen andere lessen.
WPRM: Ziet u een rol voor het Nepalese Congres en de CPN (Verenigde Marxistisch-Leninisten) na de Nieuwe Democratische Revolutie?
Kameraad Gaurav: Als ze hun ideologisch-politieke lijn niet veranderen, kunnen we ons niet voorstellen dat ze aan die verkiezingen zullen kunnen deelnemen. Het Nieuwe Democratische systeem zal dit niet toestaan als zij hun ideologisch-politieke lijn en gedrag niet veranderen.
WPRM: Kameraad Basanta heeft in Worker #12 onlangs geschreven dat de Grote Proletarische Culturele Revolutie in China het toppunt van toepassing tot nu toe is in de praktijk van het dialectisch materialisme, de wetenschap van de revolutie. Kunt u voor ons de lessen van de Culturele Revolutie samenvatten, zoals geformuleerd door de UCPN(M)?
Kameraad Gaurav: Wij denken dat de Culturele Revolutie het hoogtepunt is van de ontwikkeling van het marxisme, leninisme en maoïsme.
Omdat het marxisme-leninisme-maoïsme een wetenschap in ontwikkeling is, is het niet iets statisch. Het bevindt zich in een ontwikkelingsproces en deze ontwikkeling is verbonden met de revolutionaire praktijk. Uit deze praktijk komt onze ideologie voort. En vanuit de revolutionaire praktijk, de ervaringen van de Russische en Chinese revoluties, en vanuit de voorbeelden van contrarevolutie in die landen, synthetiseerde Mao het geheel en ontwikkelde de theorie van de Culturele Revolutie.
Wat Mao in zijn leven ontwikkelde, was meer dan wat Lenin in zijn tijd deed, omdat het voor Lenin niet mogelijk was de Culturele Revolutie uit te voeren of de Culturele Revolutie te theoretiseren. Tijdens zijn leven, in de periode van de revolutie en daarna probeerde hij de hele revolutie te ontwikkelen. Hij formuleerde zoveel ideeën en theorieën over revolutie. Maar in het geval van Mao was China in die tijd geen kapitalistisch land, maar een semi-feodaal semi-koloniaal land.
De verantwoordelijkheid van de CCP was dus om door te gaan met het verwezenlijken van de burgerlijk-democratische revolutie en ook om de socialistische revolutie voort te zetten. Het was een historische noodzaak voor de CCP om beide taken uit te voeren. De CCP leidde, onder de bekwame leiding van kameraad Mao, deze twee revoluties en leerde tijdens het ontwikkelingsproces van het socialisme de lessen die Mao trok uit de kapitalistische restauratie in de USSR en vele pogingen om de revolutie binnen China zelf terug te draaien. Dit waren de materialen voor kameraad Mao Zedong om de Culturele Revolutie te ontwikkelen. Met al deze materialen ontwikkelde Mao onze ideologie naar een kwalitatief hoger niveau. En wij denken dat de Culturele Revolutie het hoogtepunt is; zij lost het probleem van de revolutie op in de zin dat zij contrarevolutie kan voorkomen. Veel mensen zeggen dat de Culturele Revolutie een Chinees fenomeen was,
het werd in China gedaan, of het nu goed of fout was, dus het is een Chinese kwestie.
Maar wij denken dat het geen Chinese kwestie is, het is een kwestie van theorie en een kwestie van ideologie. Het is dus een universele theorie. En wij handhaven de Culturele Revolutie als de universele theorie van het communisme. Het geldt voor China, en het geldt ook voor Nepal.
WPRM: Mao zei inderdaad dat de bourgeoisie zich niet alleen buiten de partij bevindt, maar juist erbinnen. Hoe zullen verkiezingen helpen de bourgeoisie binnen de partij bloot te leggen?
Kameraad Gaurav: Verkiezingen zullen hierbij niet helpen. Via verkiezingen kun je de bourgeoisie binnen de partij niet uitroeien.
Om de bourgeoisie binnen de partij uit te roeien moet je een Culturele Revolutie uitvoeren, om erachter te komen wie de kapitalistische ‘roaders’ binnen de partij zijn. Het verkiezingsproces zal niet al deze zaken bepalen. Het verkiezingsproces heeft betrekking op de tijd waarin er andere politieke partijen zijn die bondgenoten zijn van het proletariaat.
Wij zullen alleen met die partijen concurreren, niet met de marionetten van het feodalisme en het imperialisme. Het heeft geen zin om met reactionairen te concurreren. Concurrentie betekent concurreren met bondgenoten, alleen vriendschappelijke concurrentie. De dictatuur zal dus nog steeds worden toegepast tegen reactionaire politieke partijen, pro-feodale en pro-imperialistische partijen.
Wat de kapitalistische lieden binnen de Communistische Partij betreft, zal deze kwestie niet via verkiezingen worden opgelost. Dat is anders. Bij verkiezingen gaat het om de vorming van de regering en bepaalde staatszaken.
Maar de partij van het proletariaat moet de tegenstellingen binnen de partij op een andere manier oplossen. In dat geval moeten we de Culturele Revolutie toepassen. Culturele Revolutie betekent dat de partij verbonden moet worden met de massa. De massa’s zullen het volledige recht krijgen om de leiders van de Communistische Partij te ontmaskeren. Als het werkelijk kapitalistische ‘roaders’ zijn, moeten ze worden ontmaskerd. Dit is de massalijn zoals geformuleerd door Mao. Hij maakte de slogan 'bombardeer het hoofdkwartier'. Hoofdkwartier betekent uw eigen hoofdkwartier, niet het hoofdkwartier van andere partijen, maar het hoofdkwartier van de Communistische Partij. Omdat er in het hoofdkwartier veel kapitalistische roaders zijn, hebben mensen het volste recht om dat hoofdkwartier te bombarderen. Mensen moeten worden gemobiliseerd om de kapitalistische roaders te ontmaskeren. Alleen door middel van de Culturele Revolutie kunnen we kapitalistische ‘roaders’ uitroeien.
WPRM: De Culturele Revolutie bracht veel voorbeelden van de praktijk van de democratie met zich mee, zoals het recht om het hoofdkwartier te bombarderen, de vier grote vrijheden, posters met grote karakters, de vorming van Rode Garde, de 3-in-1-comités en zelfs de De gemeente Shanghai, om nog maar te zwijgen van de heroriëntatie van de gezondheidszorg, het onderwijs en de ontwikkeling naar plattelandsgebieden. Waarom denkt u dat verkiezingen onder de Nieuwe Democratie het volk het beste democratie kunnen bieden?
Kameraad Gaurav: Democratie zoals gedefinieerd door de kapitalisten of imperialisten is, volgens hun eigen definitie, slechts politieke vrijheid, of deelname aan verkiezingen.
Maar voor ons is dit niet het enige kenmerk van de democratie. Democratie betekent de rechten van het volk op voedsel, gezondheidszorg, onderwijs en alle economische behoeften. Dit zijn fundamentele zaken voor onze democratie. Daarom geven wij de voorkeur aan een andere definitie van democratie.
Wat Mao tijdens de Culturele Revolutie naar voren bracht, zijn beslist zaken van de democratie. Wij handhaven al deze dingen. Maar ondanks al deze eisen zijn wij van mening dat verkiezingen ook noodzakelijk zijn. In de aard van het kiezen van de vertegenwoordigers geven wij de voorkeur aan concurrentie, maar alleen tijdens de fase van de Nieuwe Democratie. Wanneer de samenleving volledig verandert in het socialisme, zullen verkiezingen misschien niet nodig zijn. We hebben het over de Nieuwe Democratie. Wanneer de samenleving is veranderd in het socialisme, zal de situatie anders zijn.
We kunnen nu niet beweren dat dezelfde verkiezingsmethode tijdens het socialisme zal worden toegepast. Wanneer er tijdens de fase van de Nieuwe Democratie verschillende politieke partijen zijn, is er sprake van concurrentie tussen de politieke partijen. Maar in het socialisme zal het klassenkarakter van de samenleving veranderd zijn, fundamenteel veranderd. Er zijn dan geen verschillende politieke partijen nodig. En het is duidelijk dat het bestaan van politieke partijen feitelijk niet nodig zal zijn. Ze zullen niet bestaan. In dat geval zijn verkiezingen niet nodig.
WPRM: Hoe zullen de praktijk van de Culturele Revolutie en het houden van verkiezingen het kapitalistische herstel verhinderen? Welke zal doorslaggevend zijn?
Kameraad Gaurav: Zoals ik al zei kunnen we de vorm van de verkiezingen onder het socialisme niet voorspellen. Maar de verkiezingsmethode zal beslist niet doorslaggevend zijn om het kapitalistisch herstel te voorkomen. Alleen de Culturele Revolutie kan dat doen.
WPRM: Volgens Mao zullen er niet één maar vele Culturele Revoluties nodig zijn tijdens de fase van het socialisme, die vele generaties zal duren.
Kameraad Gaurav: Ja, we zijn het zeer eens met dit principe dat de Culturele Revolutie moet doorgaan.
Toen de Culturele Revolutie in China werd beëindigd, was het resultaat een kapitalistisch herstel.
Deze geschiedenis is voor iedereen zichtbaar. Na de dood van Mao zeiden de revisionisten dat de Culturele Revolutie niet nodig was. Zij noemden die tien jaar een decennium van catastrofe, de revisionisten, dat was hun samenvatting. Maar in de tijd van Mao vond de Culturele Revolutie niet altijd direct plaats. Mao was bijna bedlegerig, en onmiddellijk na zijn dood was het omgekeerd. Als de Culturele Revolutie zich verder had voltrokken, zou dit zeker het herstel van het kapitalisme hebben voorkomen. Vanuit de Chinese praktijk kunnen we ons dus realiseren dat we, om kapitalistisch herstel te voorkomen, de Culturele Revolutie moeten voortzetten. In China duurde de Culturele Revolutie tien jaar lang, maar dat was niet genoeg. Het was slechts genoeg voor die periode. We moeten rechtstreeks een continu proces van Culturele Revolutie uitvoeren.
WPRM: Verkiezingen in imperialistische landen zijn momenteel een bureaucratische procedure die het dictatoriale karakter van de kapitalistische samenleving verhult. Hoe zullen verkiezingen onder de Nieuwe Democratie een mechanisme bieden voor de voortdurende revolutie van de massa en voor mobilisatie tegen het gevaar van kapitalistisch herstel?
Kameraad Gaurav: Wij denken dat er bij de kwestie van welk soort verkiezingen en hoe de verkiezingen zullen worden uitgevoerd, één fundamentele vraag bestaat: wie leidt de staat? Welke klasse leidt de staat?
Nu was de verkiezing voor de Grondwetgevende Vergadering alleen mogelijk omdat de staat zich in een soort transitie bevond. Maar we bevinden ons niet altijd in de overgangsperiode. Het is een tijdelijke periode.
In deze periode is de staat niet zo machtig. Het was voor onze partij mogelijk hiervan te profiteren dankzij de revolutionaire interventie van de massa, tijdens de Volksoorlog en de Volksbeweging van 2006. Het was voor onze partij mogelijk om te winnen en de verkiezingen te zegevieren. Maar dezelfde situatie zal niet lang voortduren. De staat zal zichzelf en zijn eigen klassenkarakter consolideren. In dat geval kan er geen sprake zijn van een transitie. Het hangt dus allemaal af van welke klasse aan de macht is. Dat is de fundamentele vraag.
Dit zal worden bepaald door de grondwet, dus nu concentreert onze strijd zich op de kwestie van de grondwet. Welk type grondwet zal er zijn? In wezen zijn er twee standpunten: of het een Federale Volksrepubliek zal zijn, kortom een Volksrepubliek zoals die in China, maar rekening houdend met enkele bijzonderheden van Nepal, of een burgerlijke republiek, een kapitalistische republiek.
Onze strijd concentreert zich op dit punt, het belangrijkste strijdpunt in ons land op dit moment. Onze partij is voor een Volksrepubliek, de andere partijen zijn voor een burgerlijke republiek. Als een Volksrepubliek wint, betekent dat dat het proletariaat gewonnen zal hebben, dat zij aan de macht zullen zijn en dat zij hun verkiezingen onder die omstandigheden zullen houden. En aangezien zij al aan de macht zullen zijn, zal er voor het volk de vrijheid zijn om naar eigen keuze te stemmen. Maar als het proletariaat verslagen is, als er een burgerlijke republiek aan de macht is, dan zal de kapitalistische klasse gewonnen hebben, en zij zullen beslist dezelfde methode gebruiken die de kapitalisten van de wereld gebruiken tijdens verkiezingen. We bevinden ons in de overgangsperiode en de grondwet zal bepalen welk type systeem er in Nepal zal zijn en welke klasse aan de macht zal zijn. Het soort kiesstelsel zal ook afhangen van de uitkomst van deze strijd of strijd voor een nieuwe grondwet.
WPRM: Nu er steeds meer gesproken wordt over de derde Volksbeweging en de komende opstand, kunt u uitleggen hoe de UCPN(M) zich de Nieuwe Democratische Revolutie voorstelt? Is dit mogelijk via verkiezingen?
Kameraad Gaurav: Als we het hebben over Jana Andolan (Volksbeweging) 3, hebben we het over het mobiliseren van de massa. Bij de mobilisatie van de massa’s zijn er een paar dingen waarmee we rekening moeten houden.
In de revolutie in Nepal op dit moment is het praten over een Volksrepubliek geen illegale kwestie, geen illegale politieke kwestie om de revolutie tot stand te brengen. Het is een legitieme vraag. De andere politieke partijen kunnen voor hun republiek vechten, waarom kan de maoïstische partij niet voor een Volksrepubliek vechten?
Wij hebben het volste recht om te strijden voor de verwezenlijking van de volksrevolutie.
Volksrepubliek betekent Nieuwe Democratie, want toen de Nieuwe Democratische Revolutie in China tot stand kwam, werd de staat een Nieuwe Democratische Republiek genoemd. De Nieuwe Democratische Revolutie en de Volksrepubliek zijn hetzelfde. Er bestaat een kans dat we via het grondwetvormingsproces een nieuwe grondwet voor de Volksrepubliek kunnen schrijven. Maar dat kan niet worden bereikt zonder een massale opleving.
Dit komt omdat in de gegeven situatie de maoïstische partij voorstander is van een Volksrepubliek, maar we niet genoeg steun hebben in de Grondwetgevende Vergadering om ons type nieuwe grondwet te schrijven. Aan de andere kant hebben alle andere politieke partijen, behalve de maoïsten, ook niet genoeg steun om hun type republiek in de grondwet te schrijven.
In deze specifieke situatie in Nepal kan alleen Jana Andolan 3 het probleem van het schrijven van een grondwet oplossen. De nieuwe grondwet kan niet alleen in de grondwetgevende vergadering worden geschreven. Dit is noch voor ons, noch voor hen mogelijk.
Wanneer we de nieuwe grondwet moeten schrijven, kan alleen Jana Andolan, een opstand van het volk, druk uitoefenen en een situatie creëren waarin alle andere krachten, met uitzondering van de reactionaire krachten, het maoïstische voorstel zouden steunen. Er bestaat dus enige mogelijkheid van een Volksrepubliek. Maar in alle gevallen zal alleen de opstand van het volk, of de volksbeweging, de revolutie voltooien. En onze partij is voorstander van Jana Andolan 3.
Nu noemen we het de opstand van het volk, of de opstand van het volk. Maar alleen een volksrevolutie kan een beslissende rol spelen bij het tot stand brengen van een Nieuwe Democratische Revolutie.
WPRM: Welke rol denk je dat maoïsten en anti-imperialisten over de hele wereld kunnen spelen bij deze kwesties van democratie en de opbouw van het socialisme, en de succesvolle voltooiing van de Nieuwe Democratische Revolutie in Nepal? Hoe kunnen we het debat over deze vragen in de internationale arena naar een hoger niveau tillen?
Kameraad Gaurav: In het huidige stadium gaan we geen socialistische opbouw uitvoeren. De huidige taak van de revolutie is het verwezenlijken van een Nieuwe Democratische Revolutie. Alleen dan kunnen we socialistische transformatie doorvoeren. Nu bevinden we ons in de fase van de Nieuwe Democratische Revolutie.
En het internationale proletariaat zou de maoïstische beweging in Nepal moeten steunen om de Nieuwe Democratische Revolutie te verwezenlijken. Wij denken dat een revolutie niet kan worden herhaald, maar alleen ontwikkeld. Het kan geen fotokopie zijn van andere revoluties. Het zal geen stereotype van revolutie zijn. De Nepalese revolutie is gebaseerd op bepaalde fundamentele principes van het marxisme, leninisme en maoïsme, maar zal een specifiek karakter hebben.
In het geval van China noemde Mao dit de 'Sinificatie van het marxisme'. We moeten de revolutie tot stand brengen, niet op basis van precies wat er is gebeurd met enige andere revolutie in de wereld, die in de geschiedenis plaatsvond onder leiding van een Communistische Partij. Hoewel de fundamentele en fundamentele leidende beginselen hetzelfde blijven, zijn er veel verschillende aspecten, waaronder de veiligheid van dat land, de internationale situatie en andere ontwikkelingen in de afgelopen decennia.
Onze partij denkt dat de huidige lijn van de partij in de gegeven situatie kan leiden tot de voltooiing van de Nieuwe Democratische Revolutie. Onze klasse moet dus internationaal de vormen steunen die onze partij naar voren brengt om de revolutie te verwezenlijken. Zij kunnen suggesties doen. Maar we formuleren tactieken over hoe we de revolutie kunnen bewerkstelligen en dit komt niet precies overeen met andere revoluties. Onze kameraden bevinden zich in verschillende landen. Ze lezen de kranten en de documenten en al die andere dingen, en ze vinden de zwakke punten en beginnen te zeggen dat we niet langer communisten zijn, dat we revisionisten zijn.
Uit analyse van buitenaf zullen ze verschillen ontdekken. Maar wat is de realiteit? De realiteit van de situatie is heel anders. En in de huidige realiteit moeten we de revolutie tot stand brengen. Dat is de belangrijkste taak van de UCPN(M).
Wij hebben onze lijn geformuleerd op basis van de concrete realiteit van Nepal, de huidige nationale en internationale situatie. Wij denken dat andere kameraden suggesties kunnen doen, omdat er gevaar dreigt. Wanneer we ons in een nieuwe ervaring bevinden, is er ook het risico, er bestaat ook het gevaar dat we naar rechts afwijken.
Onze kameraden moeten hun oprechte suggesties doen, die wij zullen accepteren. Maar ze mogen de revolutie niet veroordelen. Als deze revolutie zal worden veroordeeld of niet zal worden meegewerkt door onze klasse op internationaal vlak, zal het moeilijk voor ons zijn om te slagen. En wij zijn van mening dat de communisten daarmee niet zullen helpen bij deze kwesties.
In feite verwachten we van onze kameraden op internationaal vlak dat zij suggesties moeten doen, dat zij hun politieke zorgen moeten uiten over de vraag of de partij of lijn is afgeweken. Maar het is hun verantwoordelijkheid om ons altijd te steunen. De revolutie als geheel veroordelen, of geen enkele positieve bijdrage leveren aan de revolutie, dat is geen goede zaak. Dat is geen proletarisch internationalisme.
En als we hierin slagen, moeten communisten over de hele wereld onze revolutie verwelkomen, en moeten onze kameraden feest vieren. Maar belangrijker is om na te denken: wat is jouw eigen bijdrage? Revolutie maken, dat is jouw bijdrage. Communisten moeten doorgaan met het verwezenlijken van hun eigen revolutie. En we vragen dit heel nederig aan de kameraden van de wereld.
Wij doen onze plicht om de revolutie in Nepal te verwezenlijken. Wij hebben geen ander doel dan het verwezenlijken van de revolutie. Daar strijden we voor en we geloven dat we succesvol zullen zijn in het tot stand brengen van een revolutie in Nepal. Wij hebben er vertrouwen in.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren