‘Wat we hier hebben is een gebrek aan communicatie’ Rolf Auer, 9 oktober 2014
Mijn vriendin en ik dronken lattes bij de Goed leven cafe. ‘Goed leven is de beste wraak’, luidt het populaire gezegde. Zeker degenen onder ons die in het Westen wonen, zouden dit moeilijk te weerleggen vinden.
De gewelddadige acties van ISIL/ISIS waren een ware rage wat de gespreksonderwerpen betreft. Zoals onze gewoonte was, namen we tegengestelde standpunten in: ik voor, zij tegen.
Ik begon. 'Ik begrijp niet wat het probleem is met het onthoofden van mensen,' probeerde ik. “We hadden tenslotte (en hebben op sommige plaatsen nog steeds) de doodstraf. Het eindresultaat is hetzelfde: de dood.”
Ze reageerde met een hartstocht die mij verraste: 'Hoe zou u zich voelen als u voor een overtreding zou moeten boeten door op gewelddadige wijze ter dood te worden gebracht? Hoe zou jij je voelen als ze dat zouden doen door je hoofd eraf te hakken terwijl je nog ademde en voelde? Je moet toegeven: het is barbaars! Stel nu dat je bovendien onschuldig bent! Hoe zou het onrecht ervan voelen voor u wiens hoofd wordt afgehakt? Wie spreekt er voor jou? Wie probeert te stoppen wat er met jou gebeurt, en probeert de oneerlijkheid ervan te stoppen? Laten we eerlijk zijn: dit onthoofdingsgedoe is slechts een excuus voor sommige zieke mensen om straffeloos onvoorstelbare pijn toe te brengen aan hulpeloze slachtoffers, om zo een verdraaide behoefte aan goedkope spanning te bevredigen.’
'Zou je niet zeggen dat het deel uitmaakt van hun cultuur? Dat dit soort straffen daar gebruikelijk is?”
"Mogelijk. Er zijn echter een aantal punten waarmee eerst rekening moet worden gehouden. Ten eerste: de mensen uit de andere culturen, soms journalisten, soms hulpverleners, enzovoort, zijn onschuldigen die onverhoeds in het conflict verwikkeld zijn. Ze verdienen hun lot niet. Waar is het Rode Kruis in dit geheel? Waar is de Conventie van Genève? Ten tweede: op de een of andere manier maakt het feit dat ISIL/ISIS deze onthoofdingen gebruikt om nieuwe leden te rekruteren en geld in te zamelen en hun profiel in de wereld te vergroten, hun culturele gebruik hiervan, hun versie van de doodstraf, goedkoper. Dit brengt dat idee in diskrediet, het komt nu over als nauwelijks verhuld, bewust terrorisme waarvan de werkelijke bedoeling is om op gewelddadige en zeer zichtbare wijze bezwaar te maken tegen het zogenaamd relatief moreel verachtelijke Westen, iets waar veel mensen in hun omgeving het mee eens zijn, al is het alleen maar vanwege vreemdelingenhaat. . Ten derde: hebben we niet de plicht ervoor te zorgen dat de eerlijkheid die we in ons relatief vreedzame deel van de wereld genieten, ook beschikbaar wordt gemaakt voor anderen in andere landen? Als we iets in de wereld zien gebeuren dat we als zeer oneerlijk beschouwen, zijn we dan niet verplicht om erop toe te zien dat kansen om van de vrede te genieten die we hebben, beschikbaar komen voor degenen die het zonder moeten doen? Ten vierde en laatste: Zullen we uiteindelijk niet terugkijken als er sprake is van wereldwijde vrede, en ons afvragen waarom we geweld en oorlog zo lang hebben laten voortduren zonder iets te doen?"
Ik gaf het argument aan haar toe en glimlachte. ‘Ik geloof tenslotte dat je gelijk hebt. Meer koffie?" Ze rammelde met haar kopje tegen de mijne en glimlachte terug.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren