Многу ми се допаѓа придонесот на Барбара Епштајн. И иако не се согласувам со секој детал од тоа, мислам дека повеќето од резонирањето важи и за Европа. И овде левицата е слаба, многу слаба и не успева да се реорганизира, да ги надмине старите секташки дивергенции, да изнајде нови начини за давање порака што зборува за младите луѓе на денешницата.
Така да, мислам дека една од најитните задачи што ја имаме е да се обидеме да ја преформулираме нашата порака, на таков начин што ќе можеме да мобилизираме многу млади луѓе. Тоа значи и дека треба да престанеме да размислуваме во бело/црни опозиции. Изборите што ни ги претставуваат десничарските политички сили не се наш избор. Тоа не е Рафсанџани ИЛИ Мусави, ние не го сакаме ниту еден од нив. Треба да имаме своја порака, јасно левичарска порака која ги избегнува замките на десницата. За ова ќе биде потребно време, но мислам дека е многу потребно. Премногу вредности се важни денес што лесно ги заборавивме минатиот век (барем во Европа): екологија, учество, раса, култура, пол…
И да, мислам дека ни требаат организирања, а за тоа исто така ќе биде потребно време. Треба да ја вратиме дебатата и политиката, исто така треба да обучуваме луѓе.
Има многу работа. Но, главната работа е дека треба да знаеме што сакаме, а ако левицата е слаба денес, тоа е главно затоа што ѝ недостигаат вистински веродостојни алтернативи, идеи во кои луѓето можат да веруваат.
Франсин Меструм, Брисел.
ZNetwork се финансира исклучиво преку великодушноста на неговите читатели.
Донирајте