Мерал Чичек интервјуирани од страна на Фондацијата Роза Луксембург"S Флоријан Вајлд за време на Светскиот социјален форум во Тунис, во превод на Леандрос Фишер
Мерал Чичек (погоре) е од Келн и е претседател на Курт Кадин Илискилер Меркези, Курдскиот центар за женски прашања во Ербил.
„Арапската пролет“ на многу места се претвори во „арапска зима“. Единствениот пример каде што се видливи елементи на алтернативна форма на општествена организација е автономниот северен сириски регион Рожава, кој главно е населен со Курди. Дали арапската левица размислуваше за ова искуство?
Така беше и досега, иако не толку колку што би се надевале. Мојот впечаток е дека арапската левица сè уште се држи до концептите од 20 век, до национализмот и фиксирањето на државата. Ова е местото каде што ангажманот со концептите и стратегиите на демократскиот конфедерализам, како што е замислен од Абдула Оџалан и моментално имплементиран од курдското движење, може да отвори нова перспектива. Но, ние како курдска левица сме должни да бараме размена на мислења поактивно.
Вие сте претседателка на Курдскиот центар за женски прашања во Ербил. Дали вашата работа се фокусира исклучиво на Курдистан или барате дијалог со поширокиот регион?
Ние сме многу млада организација. Всушност, не помина една година откако сме основани.
Ние се обидуваме од една страна да ги зајакнеме односите меѓу женските организации во сите четири делови на Курдистан и да развиеме подлабока основа за нашата заедничка работа заснована на нашата различност. Учествуваме во изградбата на обединет женски фронт во Курдистан, особено сега со оглед на нападите од „Исламска држава“. Мораме да го браниме нашето достоинство, нашиот народ, нашиот пол и нашите вредности. Од друга страна, ние се обидуваме да ги пренесеме искуствата од нашето женско ослободително движење надвор од Курдистан на поширокиот Блиски Исток.
Европа долго време е во фокусот на нашата работа во странство. Денес, Блискиот Исток стана поцентрален.
Моделот на демократски конфедерализам, како оној што го градиме во Рожава и заснован на самоуправување, екологија и женско ослободување, може да биде пример за другите борби во регионот. Видовме за време на Арапската пролет дека луѓето не беа соодветно подготвени за таков процес. Мораме подобро да се подготвиме за следната рунда пресврти.
Колку е валиден впечатокот дека социјализмот како конечна цел и како метод стивна во курдското движење во корист на други концепти?
Не мислам дека се оддалечуваме од социјалистичките концепти. Левичарското курдско ослободително движење отсекогаш било инспирирано од социјализмот и сè уште е. Но, таа се обидува понатаму теоретски да ја развие идејата за социјализмот и да ги поврзе различните борби на Блискиот Исток со социјалистичка перспектива.
Промената на парадигмата во рамките на курдското движење беше резултат на нашата рефлексија за колапсот на „вистински постоечки социјализам“, кој роди низа сосема нови концепти како комунализмот, демократскиот конфедерализам и демократската автономија. Но, она што го мислиме со овие е во суштина форма на демократски социјализам за 21 век.
Кое е значењето на овогодинешниот Светски социјален форум (WSF) за курдската левица?
Општественото прашање и концептот на општеството воопшто добиваат сè поголемо значење за курдското ослободително движење во последните неколку години. WSF ни дава можност да разговараме со левичарски, социјалистички, феминистички и популарни движења од целиот свет, да ја претставиме нашата сопствена борба, како и да добиеме впечатоци од другите борби. Затоа е толку важен настан за нас и се обидуваме да учествуваме во програмата со низа средби.
[Овој превод е финансиран од Фондацијата Роза Луксембург. Интервјуто се појави на германски во Јунге Велт на 28 март 2015 година: https://www.jungewelt.de/2015/03-28/037.php. Достапно е и на холандски на: http://actievoorrojava.nl/we-moeten-voorbereid-zijn-op-omwentelingen/.]
ZNetwork се финансира исклучиво преку великодушноста на неговите читатели.
Донирајте