Routledge; 190 стр.
Рецензија на Асад Исми
Што треба да прави комунистичката партија кога најмногу го води народот до победа
моќна империја која светот некогаш ја познава по цена од три милиони животи? Изградете еден
рамноправно општество за преживеаните, се разбира. Комунистичката партија на Виетнам не
done so as Gabriel Kolko shows in this excellent analysis of Vietnam’s post-war
економската стратегија. Колко, историчар на надворешната политика на САД, е автор на Виетнам:
Анатомија на војна, сметано да биде една од најдобрите сметки во САД
инвазија на Виетнам.Како што истакнува авторот, секој пат што комунистите го избрале по 1975 година би бил
тешко со оглед на огромното уништување што САД го направија со 13 милиони тони
бомби и 20 милиони галони хербицид. Голем дел од Виетнам беше уништен и делови од
северот личеше на месечина. Беше потребна значителна критичка мисла за да се направи
транзиција од воена во мирновременска економија со зачувување на социјално поддржувачката
структура која ја овозможи победата. Ова вклучуваше правична распределба на земјиштето
and a rural life (80 percent of Vietnam’s population lives in the countryside)
центрирани околу задругите кои обезбедуваат дека селаните (кои жртвувале толку многу за
воени напори) добија храна, домување, бесплатно образование и медицинска нега. Тоа беше суштинско
раните од војната да бидат залечени со создавање на хумано општество што е она што луѓето
се бореше за.Instead, the Party’s "market reforms," initiated in 1986, embraced the
најсуровиот пограничен капитализам: земјопоседниците беа вратени во селата за повторно да се концентрираат
имотите и индустриските експлоататори до градовите за да ги искористат предностите на ниската работна сила. Бесплатно
образованието и медицинската нега беа завршени, а повеќето Виетнамци беа доведени во брутална состојба
економски систем во кој не можеле да ги задоволат ни основните потреби. Земја, богатство и
социјалните услуги станаа сè повеќе монополизирани од растечката економска елита, главно привлечена
од Партијата. Иронично, овој систем ги промовираше истите вредности што ги имаше Вашингтон
воено се обиде да насили на Виетнам. Сега се реализираа економските цели на САД
од страна на нејзините меѓународни агенти, Светската банка и ММФ (водичките светла на економските
реформи во Виетнам) кои се надеваа дека ќе успеат таму каде што Пентагон не успеа. Како што вели Колко,
„Дека требаше да се води епска војна за повторно да биде класно општество
повторно воспоставено е морално предавство што му пркоси на описот“.For this betrayal, Kolko blames the Party’s elitism which insulates it from
popular pressure. Where the masses have a role, their leaders’ freedom is limited.
The Party’s impressive legitimacy is based on the fact that it has liberated Vietnam
трипати од странска доминација. Овој неверојатен воен успех беше заснован на
силна политичка врска која Партијата ја воспостави со селските маси. Партијата се погрижи
of the peasants’ basic needs and the latter died in record numbers to drive out
foreign aggressors. The Party’s socio-political position rested on this crucial
договорот и неговото мирновременско напуштање ја остави институцијата поделена и на работ
на растворање. Врската со масите е заменета со зголемена корупција внатре
партиската елита, чии членови ја користат својата моќ за бесрамно да се збогатат.
Предводени од цинични технократи како премиерот Во Ван Киет (неодамна сменет), кој има
јавно беше обвинет за корупција и чија сопруга се пофали со своето богатство, корумпирана партија и
state apparatus members have become socialism’s main internal enemies. According to
Колко, комунизмот од источниот блок исчезна мирно затоа што лидерите на Комунистичката партија
остануваат на власт и најмногу добиле од новиот систем додека „масите остануваат
обесправени“.Колко повикува на демократски социјализам кој сам може да го смени капиталистичкиот тренд.
Само виетнамскиот народ, особено сиромашните, имаат доволно причини да продолжат
socialist economic principles and thereby prevent the Party’s disappearance in
мирно време како што го спасија од пораз во војна.Какви се шансите Партијата да ја усвои „масовна линија“? Еден дел од
Корупцијата на комунистичката елита не е исто што и поразена од странска сила. А
значителен број членови на партијата се против пазарните реформи; нив ги предводи војската чија
началникот, Ле Ка Фие, неодамна беше избран за шеф на Политбирото. Колко, сепак, е
скептични дека армијата, иако воено брилијантна, може да ја изгради потребната политичка база
за унапредување на социјалистичката визија. Армијата е навикната да дава наредби не добивајќи ја јавноста
поддршка. Како што рече легендарниот генерал Гиап кога објаснуваше како сиромашна селска војска
поразени многу поголеми и подобро опремени француски и американски сили: „Не смее
збуни војна со воени одлуки; војната е синтеза на политичкото, военото и
diplomatic. Ultimately, war is a philosophy." Vietnam’s Communists have yet to
најдете „споредлива филозофија на мирот“.
Асад Исми е научен соработник во Центарот за социјална правда во Торонто. Тој е
коавтор на Информирано несогласување: Тројца генерали и Виетнамската војна (1992).