V (olim Eva Esner), auctor Vagina Monologues disserit autonomiam corporalem, patriarchatum commotionem ac studium melioris mundi.
Actus agendi ratio est. Hoc illud est quod V (olim Eva Ensler), auctor, activus, et fabularum scriptor in quiete Covid agere incepit. Effectus eius est novum commentarium optimae venditionis. rationem est collectio poetica, prosa, polemica, et fabulae excerpta notandi ad 1980s. Illa "ratio" antidotum ad fascismum vocat, et tandem non est quod unumquemque nostrum solum facere possumus. V Tony et Obie lacus-vicens phaenomenon est. Illam ludere, Quod naturale eius debent Monologuesperactum est in plus 140 terris et motus ad violentias commovit, V-dies, qui 25 hoc anno versatur.
Laura Flandriae: Cum hoc momento tantum computamus. Terrae motus calamitosus Syriam ferendi post XII annos belli et crudelissimae sanctiones in Turcia est. Impetus permanentes in Irania feminarum, Afghanistan. Bellum in Congo permanente et sane bellum in Europa. Quid aut quis animus tuus?
V (olim Eva Ensler); Modo fundamentum tegere incepisti, et ne mentionem quidem dissonum contra erudiendos homines in hac regione de nostra Africana historia Americana ac notiones, quas homines familiares esse oportet, ut cum historia huius patriae recenseamus, sic nos. miseriam et albam dominationem et patientiam Africanarum Americanorum non retinent. Tot res ibi connumerari necesse est, et tot partes, ubi indigentia rationis impendet, repetitio illa terribilium quae in praeteritis evenerunt.
LF: Historiae nostrae, tua et mea, multum operae includunt contra militarismum et nuclei inarmationem, et quaedam simul. Hodie Russia invasio Ucrainae rationes militares circa mundum molitur. Quomodo computamus cum labore, quid operatus, quid non laboravit, quid nunc facere debemus?
V: Cogito ergo plane scire quod nunc scimus. PROPAGATIO belli et belli apparatchik et aedificatio et plura arma belli efficiendi interitum generis humani erunt. Sicut terra in hasce bombas persequendas delevimus. Perdidimus ali, nutriri, habitare, educationem habere, sanitatis habere curam. Et omnia quae nunc agimus, armamenta nostra construit et aedificat facultatem nostram laedendi et destruendi.
LF: In hoc libro de abortu tuo loqueris. Non ut tragicum narras eventum, qui abortus saepe describitur, sed actus liberatorii. Nam primum dicis sententiam iuris vere sui iuris, quam fecisti de corpore tuo. Potesne sententiam tuam de illo scribere et in hoc libro includere?
V: Vere gaudeo quod me rogas. Ridiculum est me tam diu scribere fabulam. Adolescens admodum violenta familia in qua corpus meum nunquam fuit meum, a patre meo primo invaditur fornicatur, deinde verberatur et circumfertur. Corpus meum intermisi nec sensi ullum ius dicere, quia tam mature surreptus erat ille optio. Cum praegnans surrexi, intellexi infantem nolui. Infantem sustinere nullo modo potui. Medicamentum addictus fui, bibitor fui, perii. Ego habitabat in media domo. Fieri nullo modo possem, ut parvulus esset, et ille puer periret. Et intellexi me posse iudicare non habere istum puerum. Et hoc ad litteram fuit primum in vita mea, quod elegi de corpore meo, et dixi, hoc nolo. Et illa electio vitam mutavit meam. Docuit me recte habere, corporis autonomiam. Mulier jus habet in corpore suo. Eveniet ea corporis ut ducimus qui. Quicquid est, ius humanum est, ius fundamentale est. Octoginta quinque centesimas hominum in hac terra auxilium abortus tribuit. Minoritas fimbria est, qui tortor ligula acquisivi potentiam et iudiciorum adepta est. Sed non omnes nostrum et non est nostrum. Totum autem illius maioritatis oportet intelligere quantam potestatem habeamus in hoc retro convertendo.
LF: Quomodo ergo censemus? Quomodo censemus cum hoc autonomiae corporeae furtum a mulieribus saeculo XXI perdurare? Quomodo respondemus?
V: Debeo redire ad patriarchatum. In paradigma patriarchali vivimus, sed non semper hic fuit. Non fuit ante nec tempus potest esse quando non est post. Imaginationem requirit ut omnes dicamus: Estne hoc paradigma, hoc racist, paradigma patriarchale, paradigma quod placet in aeternum vivere? An in alio paradigma vivere volumus ac luctamur ut eam deponamus? Quia si non deponamus, abortum ius habebimus et iura abortus amittemus. Violentiam sistemus contra foeminas, et sine fine erit violentia contra mulieres. Quia adhuc vivi sumus in compage illa quae perpetuat.
LF: Liber tuus iter accipit ab omnibus quaestionibus ad alterum imaginandum nuncupandum. Cogitare necesse est quid futurum sit tam globaliter in pace collocare quam in bello agimus. Novam relationem cum terra opinari necesse est ac permittere nosmet ipsos sentire. Nunc loquimur, necesse est novam relationem inter homines fingere, per genera et in celebratione personae nostrae, sed etiam in nostra communitate.
V: V-Dies enim omnes quaesivimus mundum sine vi fingere et de eo scribere partes. Vere mirabile fuit quam difficile erat hominibus. Eram in carcere operando in scribendo coetui, et hanc notionem ad mulieres in coetu meo posui. Una feminarum modo destruxit clamantem et dixit, “Non possum facere. Ne finge quidem possum. Nolo fingere. Hoc nimis molestum est fingere. Modo ut cor meum aperias et ab eo deceptus non fiat ». Sentio ut interdum omnem vim nostram resistendi Patriarchae impendimus potius quam corda aperiamus. Aperiens imaginationes nostras, spiritus nostros aperiens, ingenium nostrum artificiosas sensus aperiens ad alium modum vivendi possibilitatem. Etiamsi non evenerit, etiam si destitutionem patiamur, periculum dicere: "Quid si sic vivimus? Quid si possemus vivere in mundo ubi non eramus hierarchici, ubi intelleximus omnes et singulas personas in hac tellure habere proprium suum genium, quo omnino indigemus?" Haec sunt quae cogitandum nobis est. Haec sunt quae in nobismet ipsis asseverare oportet ut vias ad ea quae ventura sunt creare possimus. Quia quod videre non possumus, explicare non possumus. Non est. Aliquando autem existimo nos vere hunc mundum hunc mundum hic evolvere, quod tam succosum, tam pudici, et tam vivum ut omnium simile sit, hoc bene nolo, hoc volo. Eo illic. Quia si ad urbem Laetitiae aspicio, exempli gratia, mirabile sacrarium sanationis nostrae, et centrum revolutionis nostrae in Congo, cum in eo loco vis alta gradieris. Vibratio tam alta, tu scis te esse in sanctis, magicis, pulchris, mundum nunquam relinquere vis. Mulieres credentes dolorem suum ad potentiam vertere posse, vitam suam in novam partem vertere possunt, ubique id facere possumus. Civitas gaudiorum creare possumus ubique imus, si id consilium facere possumus. Non omne tempus nostrum vel collapsum et depressum est, eademque vi facinoris omissum vel reagit, sed pro hoc altero mundo aedificans, hanc alteram rem aedificans.
LF: Hoc me reducet ad meditationem tuam de Eva biblica et narrando fabulam illam in qua Eva est ingenium satis strenuum stans ad omnia quae descripsisti. Iterumque cogito in Afghanistan, Iran, et hodie circa mundum. Habesne nos cum de statu rationis, de statu ortu mundi?
V: Mulieres in Irania, mulieres Afghanistanae, mulieres in Congo, mulieres in Palaestina, me ducunt, docent me, incitant me cotidie ad fortiorem, ad audaciorem, ad non egredi ac stare ad id quod credo. . Numquam nomen Eva amavi. Sed nostis, memini cum primum hanc imaginem Adam et Evae vidissem, XIII saeculo decimo fuisse picturam et boleti circumvoluti sunt. Fungorum arbor scientiae erat. Et ideo dixit Deus non comedere ex eo quod similes essent ei, quia scirent se esse divinos et similes ei potestates habuisse. Quod Eva penitus noverat in anima sua, quia in alio horto ante meme horti patriarchalis fuerat, quod erat alicubi redire. Puto quod scivit et quod omnes novimus sicut mulieres, trans- homines, nonbinarii homines, quia extra nos sumus, scimus in animabus nostris fuisse aliud tempus ante hoc tempus. Et sunt modi ut illuc. Uno modo recipiendi modus est coetus in quo versamur in fabula mutanda actuose. Suscipe et ama populum tuum cottidie, et ultra suggestionem tuam largiorem esse quam tu umquam posses cogitasse. Alia via est ad plantas medicamenta et psychedelicas adicienda, ut portas illas aperias ut status mentis et conscientiae meminisse incipias. In fine illius fragmenti, sentio ut sic dictum pomum quod maximum habuimus oblationem. Malum igitur edendum omnes habemus. In fine actum est de amore. Tota quomodo coniungimus inter se modo curans, liberalis, restaurans, sanans, ac inter se in hoc mundo esse.
ZNetwork sola largitione legentium funditur.
Donate