Si US oppressos vi liberare tenetur, nulla profecto ratio est cum Iraquia prohibere. Posito quod populi oppressi ubicumque sint aequales, tum certe quaerere debemus imperia Arabiae Saudianae (cuius iura humana recordatio est quamlibet mali quam Saddam), Turcia (cuius curatio Kurdorum aliquanto peior fuit quam Saddam. ) , Columbia (cuius terrae ratio et mors exusta sunt quaternionibus, fortasse singularia sunt nunc alicubi in terris), et Israel, cuius tractatio Palaestinorum formam non tam subtilis mundationis ethnicae repraesentare pergit.
Sed certe non in- petimus aliquos ex illis locis invadere, ut personas a singulis imperiis oppressas eximamus, et ratio perspicua est, quia cum illis nationibus sociati sumus, et oppressorum populorum memoratorum implicati sumus. Possunt excruciare, in carcerem, rapere, decollare publice, obterere, opprimere, et caeteros quoscumque voluerint, nihilque illis eventurum. Quia non sumus de liberatione. Simpliciter excusationem adhibemus ad adiuvandum nos melius nocte dormientes, et quia putamus homines mundi tam stupidi esse ut credant eumโฆ.
Nec obliviscamur etiam cum auxilio populi Iraq US actiones ulterioris terrorismi semina insedisse, ut decies centena millia in toto Oriente Medio peterent vindictam ob id quod percipiunt ut potentiam Americanam capto et anti-Arab, anti-Muslims. Peregrinus.
Ceterum omnia bene putavimus post nostram liberationem Kuwait anno 1991 quoque. Cuvaitis certe felices, credo, fuerunt. Sed quaedam nationalis Saudiana non erat. stationem militum in sua gente contumeliam suae religionis vidit; Musulmanus in terram sanctam incursionem. Etiam vidit homines sumptus belli, qui caedem ingratam Cuwait liberaverunt, et sanctiones quae post illam genocidia de facto secutae sunt. Et alii decem saltem novem cum eo consenserunt.
Talis est inertia ab huiusmodi liberatione creata.
Tum somnum.