Plus quam duas septimanas fuit ex quo Osama bin Laden ceperunt et occiderunt a copiis specialibus Americanis in una oppida praesidia Pakistania munitissima - domum ad prestigiosam Academiam Militarem Pakistan, non minus. Condonari poterat ut putaret temperaturas saltem ex parte nunc refrigeratum iri. Magis, quam minus, officiales communique et mediae relationes in capitalibus occidentis fiunt reactiones.
Post invasionem et occupationem Afghanistan, Pakistan sub arcu internationali sub maiore gradu militari nisu Americano-ducti. Conductio militaris Pakistani multis partibus praeteritis decenniis in dubium vocata est, sed institutio potentissima patriae nunc clare stat in quadriviis post 'hominem periculosum mundi' a dextro sub naso deprehensum est.
Pressio in Pakistania duces tam lente semper aedificavit. Non est quasi imperium Civitatum Foederatarum - primum sub George W. Bush et nunc Barack Obama - in Pakistani militaris opportunae cogitationis conscius fuit, et conatus eius dichotomiam constituere et conservare inter "bonum jihadis" et "jihadis malum" . Americani enim similem binarium in Afghanistan subscribunt ubi 'moderari' Taliban petuntur ut pars endgami olim copiae Americanae suum recessum incipiant.
Ita est explicatio recentium contentionum inter Washington et duces Pakistani quod Obama commissa est ad secandas duces ad magnitudinem (in comparatione Bush, qui videbatur similis linguae bubulae adhibita tunc exercitus dux et praesidens Pervez Musharraf)? . Res ita se res habet quod Pakistani militaris situlam dollariorum ab Washington etiam nunc accipere pergit. Omnes autem gesticulationis in monte Capitolino sepositae, magnum mirum esset si dispensationes per Fundum subsidium sic dictae 'Coition Support' quolibet tempore disiunctae sunt. Quod vere quaerendum est, an omnes minae bracchiatae et velatae ad pugnam vere conferant pro democratizatione, quod progressivi Pakistani per decennia bellaverunt; in omnibus de Imperio et ejus shenanigans.
Cum nuper 2001, militaris a censura periodica se defendit, ostendens plethoram rerum et figurarum quae suum officium in anti-terror conatu velut indicant. Milia curatores securitatis - militares, paramilites et vigiles - vitam amiserunt in proeliis cum variis coetibus militantibus; etiam civilius vitas periere; et oeconomia sine dubio damna in billions dollariorum per Pakistania ob notationem globalis terrorismi.
Quamquam figurae, onus semper fuit in re militari, ut probaret umbilicum inter se et res eius 'opportunas' definite fuisse separatas. Utrum Osama bin Laden a Pakistani strategistae susceptum sit necne punctum litigiosum est - testimonium in coetibus in Kashmir Indicis operantibus, quales sunt Lashkar-e-Tayyaba vel retis Haqqani in Afghanistan, ambiguum est.
Sed progressiva in Pakistania quaesiverunt militarem dominationem et usum cynicum "Islamismi" ad proposita opportuna consilia assequenda pacta annis ante impetum sic dicti "bellum in terrorem". Immo turpiter flevimus ex annis 1970, cum imperia occidentalia satis contenti sunt ad auxilium dominationum in terris musulmanorum, qui religione utebantur ut arma politica, ut vires saeculares, leftisticas demobilitarent. Ne quis obliviscatur scriptorum historicorum Ronaldi Reagan ab anno 1984: "Mujahideen sunt morales aequipollentias patrum institutorum Americae". Imo tunc cruentam homicidium vociferamur, quemadmodum hodie facimus.
Sanctior-quam-es habitus, qui in plerisque occidentalibus instrumentis relationibus et imperii sententiis manifestatus est, cum grano salis grandiore sumendus est. In calcaneis Osamae debaclae justos "analyses" exsurrexerunt, quae concurrunt quod "Pakistanis" coniurationibus dediti sunt, et obsidem in mundo insulare et paranoide. Hanc analysin nonnulli ad logicam suam conclusionem accipiunt, argumentando Pakistanis repraesentativum esse cogitationis vel defectus eius - quod per omnes regiones musulmanas pervadit. In hac narratione, Pakistani (lego: Saraceni) insistunt daemoniis copiis progressus et rationalitatis ac nolunt introspicere et agnoscere eorum discrimina indigene generari.
Dicendum est - quod est infelicissimum - hanc narrationem contemptim communicari pluribus progressivis in Pakistania (vel in degentium) qui olim commiserunt anti-imerialistae sicut ceteri praeter quos hodie vident. terrorismum, et per extensionem, mundus religiosus, ut multo maior progressionis hostis, quam dicunt, imperialismi vel capitalismi consumendi.
Irrisivum est quod eadem est intelligentsia quae locuta est contra machinationem ideologicam status nonpraesentativae et spinarum instrumentorum quae recusat per annos mundi dominans suscipere ac definite multo ante quamlibet Occidentis regimen vel media exitu fuit. opinatur de Pakistanis' (legere: Muslimis') insulares et paranoides rerum.
Nemo dissentit, societates musulmanas, inclusas Pakistan, obsessas esse myriadibus socialibus et politicis quandariis, quae simpliciter expro- rare non possunt externarum potentiarum artificium. At certe cynica altercatio occidentalium aliarumque regionalium potestatum in quamlibet significantem analysim efficere debet eorum quae in Pakistan (et aliis societatibus musulmanis) per praeteritum paucis decenniis acciderunt. Hoc neque extraneum neque conatum repraesentat ut reflexive reprehendat "alterum" pro quaestionibus suis, dum propria vitia agnoscere recusat. Re vera, nexus inter domesticos et externos solum rationabilis et historice accurate ac- cedit ad percipiendum res quales hic et nunc existunt.
Moralis fabulae est quod vulgaris narratio nunc circumiens in utroque capitulorum occidentalium et inter segmentum "intellectionum indigenarum" non minus selectivum est quam propagatum ab insulare et paranoide "Pakistanis". Et quid est hoc in "Pakistanis" quasi monolithus Pakistan? Nullane est distinctio inter populum dui et eius regens, vel saltem inter campos togatos et militares?
Notatu dignum est quod occidentalia imperia ac media libenter negligunt in suis analysibus Pakistan maiorem insurgentiam quae saevit in provincia Balochistani maxima patriae, quae saecularis in natura est et conatus ethnicos in statu exaequare. Maxime enim sexaginta tres annos ab inceptione status Pakistani, Baloch, Sindhi, Pashtun et aliorum coetuum ethnicorum relativum subscriptorum semper contra statum dominantis narrationis dissenserunt.
Profecto plus est quam serpens tinctio orientalistica ad "analyses" faciens gyros - apparet quasi quaestio de "Pakistanis" culturale esse, cum tamen id quod petitum est multo magis dynamica sit explicatio quae culturae proclivitates quam maxime intelligit. adducti a proposito civitatis islamisationis, contentiones geo-politicae (in quibus imperia occidentalia valde implicantur) et populationes capitalismi neo-liberalis.
Hoc sane nimis ab diurnariis et politicis postulare potest quam ut simplices narrationes prodant. Num vero non est extra 'nativum intellectuale'? An hi veniunt accipere quod imperia et media occidentales conjurationem contra fines nobilium conjurare permittantur? Estne communis amniumia nostra tantus est ut obliti sumus quomodo septem abhinc annis unda terroris in omnibus societatibus civilibus creata est de terrorismi comminatione, Saddam Hussein, al-Qaeda, et arma exstinctionis (WMD)? Per logicam, quae hoc tempore circumcurrere videtur, argumentari potest in luce Iraquiae comissationis omnes Americanos, praeter omnes alios populos, quorum status in Iraq et incursu et occupatione participantur, obsidem insularis et paranoid worldview.
Profecto talis petitio lata non esset notae. Howard Zinn totam vitam suam scribebat quomodo Americani in "exceptionismi fabula" vis naturae suae societatis ac singulare munus in mundo aluerunt. Sed sicut sunt multi Pakistanis qui rejiciunt mundum dominantem exclusivae religionis nationalismi, qui a re publica defenditur, multi Americani otiose sedere nolunt et statum suum in libertatis nomine calcantes iura et facultates pauperum et debilium populorum. et democratia. Num progressiones magis magisque Pakistanis conari et extendere debent, qui "Pakistanium sub seige" mundo subscribunt et in alteram partem traducunt? An solum certamen cedere debemus contra iter aedificandi, principia internationalismi deserendi, et terrorismus 'cum nobis vel contra nos' mantra, quae occidentales imperia et media corporatorum exitus impellit?
In ultima analysi, ad progressivas in Pakistania (e regione comitum in ventre bestiae) est fac ut certamen incidere in statu securitatis patriae potentes et inenarrabili apparatu descendendo ad magnitudinem non conflatum cum epico dextro cornu. pugna contra 'Occidentem infidelem'. Prout autem "Occidentis" narratio propriae historiae insistit "concursus civilisationum", nec homines dui favores in diuturno certamine nec ab historia suam complicentiam delet in re publica ac militarizandi Pakistani. politicizatio identitatum paroecialium intra societatem Pakistani.
ZNetwork sola largitione legentium funditur.
Donate