5 Martii annum exacte notatum quo Hugo Chavez mortuus est. Pompae per mediam urbem in Caracas et memoriale collectionis ad sepulcrum eius in Monte Barracks res magnificae erant. Sed celebrationes et televisificae diuturnae hominis quem nunc vocant Supremum Ducem, atmosphaeram per Venezuelam non cogitaverunt.
Res magis implicata in proximis paucis septimanis facta est. Paucis abhinc diebus, bus in oppido accipiebam, homo insiluit et orationem habuit brevem pronuntians: "Hic est finis Castri Communismi in Venezuela. Non amplius Cubans, tum quam celerrime desiluit.
In linea ad comitatum electricitatis, vetula post mensam apud populum clamare coepit, postulans ut regionem se clauderet. Eius eruptio attribui potuit duabus horis quae expectare debebat - nulla manifesta causa - libellum reddere. At medias classes rabiem reflexit.
Haec duo modi levia incidentia celerem odii genus viscerum explicant. Huc usque violentia quae in instrumentis globalis tam improbe demonstrata est, saltem in Caracae ad mediae classis areas limitata est. In area, ubi habito, dormitorium mediae classis plerumque suburbium, plateae structae posters, libertatem pacemque poscentes ac finem dictaturae. Parvae obices factae ex igneis fatigat et purgamentis, stipes concretae, saepibus filum, et (ingratissime) oleum per vias sparsum, in pluribus noctibus apparent, adhuc mediae classis iratae, quamvis plerumque filii et filiae eorum munimenta creant.
Ius in Venetiola et extra protestationes suas circa quaestiones reprimendi posuerunt. Triginta homines per patriam mortui sunt, quidam ex eis per custodiam vigilum vel nationalis. Plures autem in via interfecti sunt, sicut iuvenes motorcyclista domum ab opere equitantes, qui per filum per viam porrectum decapitatum est. Alii, sicut vetula, quae obiter in cella hospitali prohibebatur, victimae exercitatus crescentis erant.
Hactenus de re publica responsum obmutatum est. Sed oratio Praesidis Nicolas Maduro apud Chavez commemorationem declaravit consilium mutandum esse et odor gas lacrimarum in plateis familiarior fiet.
Extra Caracas est ubi vis in plateis maxime evasit. Iuvenes et discipuli qui incendia in prima aetate posuerunt, nunc magis elementis sinistris iuncta sunt, sub nota balaclavas nigras latentes. Cum crebrescentibus querelis ab omni societate societas circa suspiciones declaratae sunt, elementum criminale armatum cum medicamento commercii consociatum magis magisque potentem in particularibus pauperculis evasit.
Gradus violentiae obstupescunt et indicent quot arma per regionem tenentur. In nonnullis locis, praesertim limitaneis civitatibus, sicut Táchira, violentia dirigitur per coetus gravis armatos et immites paramilitarios, qui trans terminum Colombian agunt et enormes fructus ex ampla smegmentissima operatione omnium medicamentorum ad oleum exercent. Regimen singulare parum potuit in his coetibus olim tractandis, et nunc socii extremi iuris sunt in oppositione.
Princeps princeps Ius Leopoldo López, dux Praecursoris Populi Populi, qui demonstrationes originalis appellatur, in carcere est, una cum homine Simonovis nomine, pellentesque qui plures demonstratores Chavista interfecerunt in rebus deficiens 2002. Ille tunc comprehensus et in claustro permanet, sed causa célèbre factus est pro extremo iure, qui propter humanitariam suam liberationem vocat.
López et Maria Corina Machado, ambo membra familiae opulentae oligarchicae, principales voces sunt motus in dies magis violentorum. Laeti sunt eam hortari, sed nullo sensu temperare. Valde notabile est Machado (socius parlamenti) non in Caracas ob commemorationem fuisse, sed in statu Táchirae, in confinio Colombia: Táchira elementum est magni ponderis in suo consilio faciendi Venezuela immobilem.
Multi a sinistris persuasum est optionem "Media Lunam" esse rationem quam sequendi sunt. Civitates Orientales opulentiores Bolivia Orientalis, Media Luna seu "Luna Dimidia", consilium secessionis ante paucos annos imperium Evo Morales labefactare conati sunt. Ipsi quoque circa racismum movebantur et consilia perturbationis civilis insequebantur, consilium a legato US tempore. Consilium defuit, sed pretio. Si successisset, Bolivia in bellum civile demersa fuisset inter magnam candidam Mediam Lunam et Montem Bolivia indigenam. Similis logica potest operari in Venezuela: omnes duces partis dextrae alae albae sunt.
Venezuela in media luna civitates limitaneae essent, Trujillo, Merida et omnium ditissimus, Zulia, cor industriae olei Venezuela, ubi maiores motus fuerunt et quae traditio longa separatistica facta est. Naturaliter socius Tachirae, eiusque praepositus, Arias Cardenas, quondam propinquus Chavez socius, aliquot annos cum eo fregit antequam ad ovile Chavista revertitur.
US non confundetur si hoc factum est. Sane Columbia in altera parte limitis est lapis angularis in regione US consilium. Saepes eorum diametris multas lacunas in ea nunc habet, et recentis ouster Praesidis Manuel Zelay in Honduras signum fuit US iterum paratus esse ad reducendum et sustentandum, politice et oeconomice, ad mutationem regiminis urgendam. Sina ingentes incursiones in Americam Latinam facit — a $3 miliardis mutui Ecuador, in Venetiola obsidionem immanem — et hac septimana adventus in Havana nave intellegentiae Russicae, solum altiori cura Washington Washington inserviet. In illo rerum prospectu, Dimidia Lunae optio tam barbara non videtur.
Quod circa López et Machado emergere videtur, molis molis motus circa vicum violentiam aedificandi est. Socii potentes eorum in instrumentis internationalibus operam dant depingere oppositionem Venezuelan tamquam motum civilem iustificati contra dictaturam saevam protestationem. Stellae Hollywood in Oscars curam humanitariam de fato cessorum articulaverunt, ea pingentes ut victimas publicae reprimendi. Rhoncus interim Hispanice in Venetiola bellum ferocem et sustinuit et vocali auxilio oppositionis ascendit. Etiam sectiones Showbiz nunc artificibus conuentantibus Chavismo inimicae sunt.
Quaestio, sane, est quod Maduro libere et nitide ad praesidentiam minus quam ante annum electus est, et adversarius Capriles, tertius oligarchicus princeps reclamationum, parvo margine amisit nullam genuinam dictaturam periclitari potuisse.
Omnia fraudes tunc ac improbata sunt, et vicus vicus et munitus minore magnitudine. Sed Capriles nunc leviter retraxisse videtur, suggerens diversa castra in parte esse. Prope certe spectat exitus diversae optionis politicae, quae in colloquio Pacis a Nicolas Maduro proxima septimana vocatur. Nonnulla ibi oppositionis membra fuerunt, plus vicarii capitalis privati et ecclesiae catholicae — etsi non López vel Corina Machado, qui arcte coniunguntur cum potentissimo coetu capitalistae Venezuelani in US nunc innixi; plane e re sua Maduro removere ut ad eorum dominationem oeconomiae nationalis redirent.
Scripsi in my primum articulum Cum Nicolaus Maduro loqueretur de pace, quid sibi vellet, non finem violentiae aut societatis socialis patebat. Ceterum ius pacis slogan iam suscepit. Recens Conferentia Pacis declaravit quid rei verae esset. Delegati invitati non comprehenderunt unionistas commercii, nec membra gras- ticorum communitatis (quamvis aliqui aderant grapheocratia publica inferiora).
Venezuela autem potentissimum capitalismum privatum comprehenderunt, Lorenzo Mendoza, caput coetus Polaris, qui appetitiones fieri distributor cibi multinational regionalis. Abhinc septimanas, Maduro cum Mendoza privatim occurrit, specie disputandi quomodo speculationem regendi. Nihilominus Mendoza clare emersit in Conferentia tamquam dux politicus diversam optionem auctori - "dialogum" inter capitale privatum et regimen secundum seriem "punctarum considerandi" conloquio exhibuit. Nempe id erat quod ipse et Maduro ante omnes hebdomades istas agitabant.
Capriles et Ecclesia Catholica, inter alios, studiose convertunt ideam dialogi. Sed etiam magnae copiae in imperio Maduro pertinent, ex quibus multi ad novum statum burocraticam pertinent, quae ingentem oeconomicam et politicam potestatem in manus suas congessit.
Processus Chavista desursum currit per burocraticam, quae rem publicam capitalistam nomine revolutionis aedificat. Rhetorica anti-imperialista Vindobonae reservatur. Sinenses et Russi, quorum fines in Venetiola collocandis nihil ad socialismum ac multum ad utilitatem pertinent, novi socii in oeconomia Venezuelan sunt. Sinensium pecunia est sumptui programmatum regiminis domus aedificationis, exempli gratia.
Quid ergo his adiunctis sibi vult dialogus? Difficile est credere non implicare proposita revolutionis, plures eorum iam per corruptionem, inefficientiam et totam absentiam cuiuslibet consilii oeconomici cohaerentis.
Quemadmodum antea factum est et nunc multo magis, consilium videtur semel atque iterum dictare immediatis impulsibus ac sine fine tractatum inter potentes coetus et homines. Est ingens sensus in Venezuela, quamplurimis, vanitatibus communibus, consiliorum subito tempore factarum.
Sic, exempli gratia, creatio novarum institutionum ad destinationem monetarum exterarum tractandam maiorem confusionem et fluxum dollariorum continuam fecit. Ratio huius spatiatur circa urbem patet. Systema productionis Venezuelan haesit et rima impleta est aestu maximorum in pupa pretium. Commutatio rate refert quod bolívar nihil habet ad sustentandum, nulla productio et subsidia recusanda. Venezuela oleum etiam importat ut obligationes internationales eius adimpleat.
Tamen reditus oleum erat ut institueret et sustentaret saepe valde excitando programmata socialia quae vitas pauperum Venezuela in prima parte gubernii Chavez transfiguravit. Sed programmata illa nunc deficiunt quia pecuniae oleum recusant vel saltem avertuntur ad alias regiones oeconomiae nationalis sustinendas.
Effectus sunt ipsae reales difficultates hodiernae. Quod oppositio queritur de penuria et pretio inflationis, quae eam minus quam multitudo hominum afficit, realibus non minuit. Supermarket crusta vacua sunt, materias aedificantes prope impossibiles provenire, partes auto- nes absentes conspicuas, et penuria medicamentorum et medicamentorum critica est.
Post quamlibet penuriam pretium rerum fundamentalium iterum resurget, plerumque cum excusatione quae initibus importatis in dollariis solvenda est. Tamen importatores longe plus de suis dollariis accusant quam debebant sub regimine condiciones potiores reddere. Beneficiarii eorum dispositionum, in machinis publicis et in privatis, facile videri possunt in cauponibus refertis, cupam emere pretiis inflatis, et pulsis pretiosa SUVs. Corruptio et speculatio sunt sumptu magno viventium.
Quid est responsio imperii Maduro? Ille iure potest denuntiare expeditionem disinformationem US-backed - licet legatum modo Washington post longum tempus constituerit. Probabile est recte describere activistas longe-rectos, qui implicantur in conatu fabricandi fascist-typum ordinationem iratae et alienatae iuventutis.
Sed frustrationes ac distentiones, quae omnem partem societatis afficiunt, non tantum mediae classis, consectantur inopias, inflationes et centraliter circa corruptionem. Figura late recepta est quod $2 miliardis ex arcas publicis per annum vel sic "disparuit". Et notum est speculationem et mercaturam nigram esse communem tam in privatis quam in publicis.
Unus eventus Conferentiae Pacis fuit creationis Commissionis oeconomicae Veritatis, quae quaestiones speculationis, ruinae productionis, inopiae et incrementi fugientis tradet. Repraesentatores negotiatorum, Mendoza ipse, et repraesentantes regimen, qui in ambitus corruptionis se immiscere possunt, complectetur. Quid de speculatione disserendum est cum speculatores ad mensam sedent?
Commissio vera Veritatis immediatam cognitionem opificum moveret, homines in communitatibus, in herbarum institutiones quae Maduro recentibus hebdomadibus tam pie sustentaverunt, ratione promissionis eius continuandae et altioris revolutionis. Promissio illa cava videtur coram consilio "dialogi", quod procuratoribus privati et status capitalis munus centrale dabit in determinando ubi revolutionis exit. Pro expropriatione, nunc licebit speculatoribus fingere res futuras, rumoribus belli, et obices a tergo eorum.
Moles motus revolutionem iterum atque iterum servaverunt - in convocationibus, in defensione productionis, in ingenti comitiorum auxilio, in solidarietate. Chavismi copiae sunt, non compromissum politicum inter classes infestas.
Quidquid proximum futurum est, hae solae copiae, quae deinceps revolutionem ferant. Hoc est quod homines praedicant cum pileos modos habentes oculos Chavez gestantes, in futurum prospiciens. Relinquitur, quod iam sciunt, quia oppositiones demonstraverunt ubi volunt accipere Venezuela: ad paupertatem, inaequalitatem et corruptionem praeteritorum. Hoc erat quod ius oblatum, cum novissime imperium occupare conarentur, et adhuc visio impellente.
Sed quid Chavista duces oblationem? expeditiones contra corruptionem, speculationem, vim praeteritorum perpaucos pepererunt; pauci sodales regiminis, qui munus suum graviter susceperunt et speculatores susceperunt, mox remoti sunt.
Hoc momentum est ad veras quaestiones compellare quas plures Venezuelenses spectantes - causas suas ac solutiones radicales potentiales. Ius nunc per patriam reclamantibus contra inopiam et pretia resurgentem movens est. Si duces massae motus efficiuntur, absente aliquo actu gubernationis reali extra custodiam nationalis platearum explicandam, consequentia gravissima esse possunt.
In Venezuela, verbum quo Chávez describendo usus est "el proceso" est processus. Processiones non progredientes inexorabiliter retrocedunt.
ZNetwork sola largitione legentium funditur.
Donate
1 Comment
Una ex maximis elementis tempore praesidentiae et praesentiae Hugonis Chavez' erat facultas agendi, maturandi, adaptandi et creandi novas actiones essentiales et consilia. Sine ulla dubitatione, praesentis principatus electus aliquid eiusdem laboris et efficaciae ostendere debet. Non possunt simpliciter respicere ad memoriam praeteritorum vel extollere Hugonis Chavez, tam magni momenti quam illa memoria.