I. Cur inaequalitas in U.S.A. est?
Responsio in 22 et 7 verbis.
Piketty in paginis 648 ostendit inaequalitatem diuturnum augere. Duravit in termino brevi:
In MMIX, figurae erant: rete mediocris pretii, top 2009%; $1 fundum 16,439,400% minus $20
Totalis quantitatis rete[1] Top 1 cento Botrum 80 centesimas
1983 33.8% 18.7%
2010 35.4% 11.1
Quid est hoc?
Iniuriam responsa:
A. Quia opus est educationis altioris ac peritiae magis augetur.
Nefas est:
- Accessus ad altiorem educationem et peritiam disciplinae 1% regitur. Educationem sustentant quae adiuvat lucrum, non sustinent id quod ad reprehensionem et ordinationem maiorem stipendii induci potest.
- Stipendium maius et pretium maius ad reditus parentum, rector oeconomiae, e.g. pecuniaria, educatio, opus sociale, ars, quam disciplina et solers.
B. Quia iustum est, et normae iustitiae in quaestuum distributione est, quod quis durius laborat, plus ad societatem confert, eo magis eget, iure plus habere debet.
Nefas est:
- Sedens in officio non labor est difficilius quam in linea conventus vel coemeterium colligens, sed plus solvitur quod actores saepe fundus plus valent quam opifices opificum vel purgamentorum publicanorum.
- Actores autem saepe fisci plus societati non afferunt quam operarii sociales vel magistri, immo maiorem damna faciunt.
- Et nulla evidentia est 1% habere superiorem innatum IQ quam 99%.
- Et 1% plus habent quam indigent, maxime 99% minus.
- Et 1% valde plus quam 99% incipere.
Recta responsio, in 22 verbis.
Et 1% divites sunt, quia lucrantur conservando 99% pauperiores. Est tantum pie dividere, cujuscunque magnitudinis; si 1% plus, reliqua proportionaliter minora.
II. Cur ita in democratia et tam parum intellecta?
A. Quia populus hoc modo voluit
Iniuriam responsum est:
- Sed divitiae etiam potestatem politicam praebet.
- Et apparentis prosperitatis oppositionem cooptat.
- Et 1% moderare communicationis instrumenta communicationis socialis sepeliunt utrumque.
- Et praesumitur peritis 1% pontificatus, qui manant, operabitur ad utilitatem omnium.
- 1% et temperantia usum corporis vi, usum carceris, etc.
Recta responsio, in VII verbis:
Democratia politica et oeconomica nimis circumscripta sunt.
III. Why Does Inequality Have Popular Support?
Agentia Inequalitatis Agentia Inequalitatis De Processibus Inequalitatis: Abusionis, Dispossionis, Incorporationis
Habeo hic et alibi[2] quod
Socialis inaequalitas causatur, non per quaslibet technicas progressiones vel consensum quod iustum est vel quia populus id voluit, sed quia directe inservit 1% utilitatibus, qui potestatem habent imponendi per abusus, dispossiones. ac incorporationem. Inaequalitas inevitabiliter fit conflictus, fere inter 1% et 99%. Quilibet gravis nisus inaequalitatem minuendi in hoc simplici et manifesto facto agere debet.
(Sciendum est nos loqui de inaequalitate sociali, de inaequalitatibus in relationibus socialibus, quae referant hierarchias potentiarum et divitiarum, non singulares differentias vel inaequalitates in viribus, sapientia, inhaerentia facultates, virtutes. Quid utique Jeffersonus in Declaratione significat. Libertatis sonant declaratio: « Omnes homines pares creantur ». Differunt quippe magnitudine, pondere, ingenio, viribus, cupiditatibus etc., inter eos de quibus agitur.
Sed quinam sunt processus concreti, qui inaequalitatem socialem creant, qui permittunt 1% imponere inaequalitatem socialem in societate, ad eorum utilitatem?
Responsio iterum dari potest paucis verbis: Abusio, Historica Dispositio, Capitalistica Dispositio (Expropriatio) et Incorporatio.
- Dispositio historica in primis societatibus ac prae-fedulalibus monarchiis et imperiis et autocratiis actualiter praevenerunt. The 1%, principes statuti, principes, monarchae, simpliciter competit possidere quod ab aliquo in sua potestate vellent possidere. Hoc per vim faciebant: servitus, ubi domini quicquam servorum, quod vellent, occupassent, bellum, ubi spolia belli a victoribus spoliarentur, ut spolia. perstare bene in feudalismum, cum iure divino generum (etiam Mozart in sua recognitione in Figaro aedificata obiectione ad exercitium iurium Seigneur anno 1786!). Dispositio vicanorum usus communium consuetudinum ad pastionem, quam nunc privatizationem appellamus, pars notabilis erat transitus a feudalismo ad capitalismum.[3]
- quaestus immitis notio late intellecta est ac veluti capitalismi constitutiva pars in forma mercedis relationis in productione. et in processibus, quibus unus vel coetus obtinet beneficia operis alterius per solutionem mercedis, quae valorem illius laboris non aequant. Quaestus ad conductorem venientem in illa relatione capitali accrescit, sunt "reditus ad capitale" in sensu Piketty, conspicue locutionis non-iudicialis necessitudinis quae nonnullas quaestiones iustitiae movere potest, sed quae evidenter 1% et impensa prosunt. maioris partis 99%, et conferunt ad inaequalitatem incedentem sicut capitalistae formae productionis expansae et globalem.
- Capitalistarum dispendiumtamen ad increscentia lucrum impulsio comitatur (quam primitivam cumulum vocat Marx et David Harvey per dispendium cumulum vocat.[4]). Colonialismus est eius manifestatio in ambitu internationali, sed exercitiis nationalibus par. Rosa Luxemburg locutus est "Ius possidendi, oppressiones, rapinis, sine ullo conatu occultationis et vi, si opus sit, palam ostenditur."[5] Sed in matura capitalismi forma proponitur ut ius, et ius cuivis praesto, non solum principis vel regis, ad suum exercitium ius haereditarium vel divinum exercendum.
Praecludere in hypotheca efficaciter possessorem domus suae possessionis, et expropriare domum ad ripam vel oeconomicum institutum quod hypothecam tenet. Et vis post eam est publica sancita et applicata, nisi sub certis legibus tunc per judicium in iudiciis execu- tione. Vicecomes ordinem evictionis tueatur curiae concessionis, et rem domini fortiter in platea ponit.
- Dispensatio contemporanea differt ab utroque praecedentibus formis, historicis et capitalista, duobus maioribus modis;
1) Contemporanea dissensio multo minus in corporis dispossionibus intenditur, et totum ambitum bonorum et bonorum latiore implicat, etiam iura proprietatis in omnibus bonis, quae cum de inaequalitate loquitur. Dispositio hodierna magis proprie dici potest commerciumsumptio alicuius iuris in illo fasciculo iurium proprietatis vocato, iura clavis quae in compositionem divitiarum et potentiarum ingrediuntur, quae Piketty, dissimilis Marx, massas in nomine capitali coniungunt. Manifestissimum sane est ius accepti vel partis quaestus faenerationis. Expropriatio hic non est certificatorium prosapia corporis assumptio, sed iustificatio non honorandi suppositum "ius" ad debitam reditum in obsidione. Ius educationis, ius sanitatis, ius non discriminandi, ius securitatis personae, ius sanctitatis domus gratuitae delicti, ius suffragii, omnia iura 1 % pro concesso, sed magnas partes 99% in praxi invenire non vel vix eis suppeditare. Efficax eorum iurium in praxi eliminatio directe ducit ad relativam opes redactas et reditus 99% et amplificationem opum ac reditibus 1%, inaequalitatem magis convenientibus mensuris ac ratione admodum fundamentali crescentem. Ut exemplum (criticum) omnis diminutio in progressu tributorum ad talia iura significativa pergit directe in loculos 1% et dispendium illorum iurium indigentium.
2) Contemporanea dissensio reapse ea ipsa iura gignit ac bona quae tunc expropriat. Ironice, cum "dominus" domicilium inter 99% amittit in foreclosure, suam ipsam facultatem redimendi potuit per magnas fidei institutiones 1%, qui demum a COMMISSORIUS illaesi sunt. Argentaria, nempe inter 1%, ipsa creavit domos plurium 99% quibus oeconomicis adiuvit, ac deinde per foreclosure patrimonium illius domus in suum commodum possidebat, medium inter utrumque dilatans. . Totum processum financializationis, et fidei bullae quam gignebat detrimentum 99% unde 1% profuit, ita ut communicatio facultatum societatis augeretur dum 99% decrevit. Casus est privatae dispossionis/expropriationis.
Quomodo hoc 1% impune potuit in democratia provecta? Fieri sine auxilio, incluso multum activo auxilio ex magna parte hominum, saltem sic dictis "democratiis provectis".
- Incorporation is the best term I can think of for the answer. Non in sensu corporationis formandi, sed in sensu absorbendi quamlibet resistentiam potentialem in eo, quod resistentia ipsa pars systematis reprehendere conatur. Cooptatio facilior terminus potest esse, sed cooperatio est in gradu fundamentali, consulto provocatus et nutritus ex seipso. sed postea interna, ut naturale, inevitabile, et quidem a pluribus expetendum, quorum utilitates reapse male inserviunt. Si causa inaequalitatis clavis est theorizata ad foramen hic;
Socialis inaequalitas causatur, non technicis explicationibus vel consensu quod iustum est vel quia populus id voluit, sed quia e re publica 1% directe inservit; qui potestatem imponendi.
Quaestio fit quomodo 1% vim illam coacervaverunt, et quare 99% ei resistere non possunt?
Sed illa quaestio simpliciter abest a tractatibus inaequalitatis amet, et raro etiam in disputationibus criticis in re oeconomica vel ex parte sinistra, ubi exspectari potest, sed ubi videtur occurrere impedimentum quod intellectus requirit. Potius quod critica analysis exsistit, inseritur in analysi amet analysi quae fundamentales negligit pugnas et locos imitatur in marginibus quaestionis interdum cum sensibilibus sed limitata suggestionibus reformationis, quae inseruntur in tractatuum reformationis amet, devitare vel agnitionem profundius. quaestiones pugnarum de usuris, ut magis disceptatio iconoclastica gigneret. Et cum disceptatio ab his pugnis in ideologico gradu recedit, habitus politicus ad inaequalitatem itidem ab instabilibus propositis discedit et tandem incorporatus est intra amet in oras reformationibus mitis ac in pessime celebrandis exsistentiam.
Talis incorporatio in amet producitur ex concursu duorum factorum;
1) in gradu sermonis repressio agnitionis conflictusdominatio publicarum quaestionum per analysin ideologicam incorporatam acceptam amet caecam ad causas et altercationes certaminum incorporavit, ac per media exercitia et institutionale subsidium in popularem conscientiam diffundebatur; et
2) in politica, consumendi ducit ad acquiescentiamFortis illecebra artificiosae consumendi inductae, ut res et ut spes, reprehensionem elidit atque potentiam criticam in amorem acquiescentiae incorporat.
In sermone aequam publicam disputationem de inaequalitate mirum in modum circumscriptos. Non solum circulos circa responsa partiales vel simpliciter perversa, schematically in Blog 55 tractata, Inaequalitas quidem in publico dicitur, ac etiam facit tabulas venditor optimos, viz. Piketty, sed publica disceptatio fere semper simpliciter rectas interrogationes alloqui non potest, parum leviter impellit, si radicibus probabilia respondeat, suas radices et consequentias conscie agnoscat, conflictus commodorum et motivarum agnoscat.[6]. Tum sermo tum in gradibus politicis, tum efficaciter supprimunt vel sidetras.
PERORATIO
Quo modo praecedens disceptatio pertinet ad curam inaequalitatis? Si analysis recta est, conclusio politica admodum practica. Si inaequalitas refertur ad quomodo scriblita dividatur et si inaequalitas reducatur, 1% debet aliquid ex eo cedere ad 99%. Sed reprimitur pugnae agnitio, non quia res non perspicuae sunt, sed ob simplicem rerum ut sunt acquiescentiam, murus durus, qui tam liberalis professe, quam durus conservativus obstat, quominus eorum consectaria protendatur. propria analysi ad agnitionem quam gravem divitiarum obiciendum erit ad inaequalitatem pauperum efficaciter reducendam.
Prima conclusio: remedium inaequalitas inducit pugnam, antequam perscrutatio lata consensus incipere potest. Causae inaequalitatis non sunt peccata technica, neque inveniuntur singulae actiones quae ad meliorem pauperum sortem convertuntur, vel mutando pauperes educatione, persuasione morali, exemplo, aut similibus. Inaequalitas effectus reales conflictus interest. Dum in detegere fortasse sit omnium interest, in communi, inaequalitatem minuere, sed certe in brevi et intermedio cursu, inaequalitas minuendo certamina significantes implicabit. Fieri non potest omnino ludus pecuniae summae: commoda minuendi inaequalitas maiorem includere potest fructibus, minus contentionibus socialibus, efficacioribus consiliis faciendis; sed etiam in quibusdam victoribus ac victis. Prima igitur conclusio: praeparare ad pugnam, provocare modum quo!% maiorem partem pie incipiunt, consensum quantum fieri potest, sed solum circa iustam responsionem ac consensum percipere, minime eventurum est nisi. admodum leviter.
Secunda conclusio: Vires inaequalitates non homogeneae sustinentes; plures converti possunt. Pugna inevitabili, remanens qui qua parte clavis est. Cum in hoc scripto, perspicuum videtur magnum numerum hominum, non solum eorum oeconomico statu definitum, subsidia quae patrona vel etiam inaequalitatem promovent. Accipientes Tea Factionis, et ala conservativa Factionis Republicanae exempla, vectigalia demissiones sustinent, officia publica minuunt, unionizationem labefaciunt, leges merces minimas vitantes, securitatem augentes a poliendo et incarceratione, privatim officia publica ab educatione ad collectionem ad sanitatis purgamentum. cura, ne quid ex quo a privatis lucrum fieret. In his positis magnam partem sermonis publici praefecti fulciuntur, non solum in instrumentis instrumentis, sed etiam in punctis, academicis, multis religiosis ducibus, in nonnullis praeiudiciis gentilibus et moribus socialibus penitus infixis.
Sed illi qui obiective sustentantes inaequalitatem finiunt, analytice separari possunt. et quidam insigniter commoveri possunt ad suas utilitates politice cognoscendas. Separari possent, in analysi hic, in duas saltem partes prorsus diversae, quorum interest haec positio, et qui in re peior ab illis sunt, in in contrariam formam redacti, nolens. illis suis commodis. In primo coetu, cuius fratres Koch exemplum fortasse maxime conspicuum sunt, ipsae res materiales inaequalitate inserviunt: ab aliorum inaequalitate prosunt. Prodest 1% directe ab inferiori positione 99%. Sed seducuntur ad 1% sustentationem, non solum instrumentis et sententiis opinionis publicae, sed etiam suis beneficiis, metu amittendi beneficia, quae iam habent, etiam suis finibus, in alterius favorem. id est in horizonte vix conspicuus. In systemate suo damnosi variis processibus in hac parte agitatis inserti sunt. Provocatio igitur est has processus perrumpere et etiam molem fautorum in fautores, quam adversarios, maiorem aequalitatem convertat.
APPENDIX - Tria Exempla quaestionum Clausarum de Inaequalitate.
Limites Piketty.
Thomas Piketty opus meruit acclamare inter oeconomistas in amet, et etiam apud aliquos a sinistris. Aperte narrat inaequalitatem augeri cum opum et rerum capitalium, Iin aliis verbis, inaequalitas augetur quia 1% incrementi participatio augetur. Historice, Piketty argumentatur, sicut Steven Pressman, in recognitione "iustitiae socialis et democratiae oeconomicae commissae" ephemeridem Dollar et Sensum, [7] epilogat, licet inaequalitas declinaret, "anno 1970 or1980 scriptor ... classis nummariae defecerunt et influere coepit consilium. Top vectigalium rates ceciderunt, reditus et opes inaequalitas celeriter surrexit." Perspicue focus in 1%. Conclusio est iterum tam pecuniam quam reditus gravius taxare. Sed Piketty concedit progressionem immediatam improbabilem. AETATIS .
Quid Piketty ad disputationem plurimum refert; quod mire deest, tam magnum est. Analysis eius videtur vociferari ad interrogata non interrogat: quomodo divitiae 1% ad eas perveniant in primis, quid in productione illa Miller illis dat suas opes, quomodo veniat? nummaria classis descivit: poterat enim tam vehementer urgere consilium, cur non improbabile esse dexeram? "Cum rate reditus ad capitale (r) incrementum oeconomiae excedit (g) ... plus pecuniae in summa fluit et inaequalitas crescit." Patet; tautologiam simpliciter enuntians: cum capitis plus augetur, non-capitis minuitur. Pecunia in tali oeconomia videtur satis naturaliter collem fluere. Annon altera quaestio logica esset, si inaequalitatis cura est, quomodo alter fluere possit? Sed esse et proprietas gravitatis e contrario simpliciter supponitur.
Progressivus autem economista Piketty recensens nullum melius habet conclusionem quam optare "etiam plus ignis in anima pro tributo divitiarum globalis". Eius solamen in Piketty pessimismum est Malthus quoque pessimam esse et vultu erravisse; fortasse Piketty nimium errabit.[8] Quaestio non tam est quam commendationes Piketty aut voluntates CENSORIS Erras. Immo tributum divitiarum globalis valet ad pugnandum. Problema est quod neutra interrogationes suas intendit ad gradum logicum sequentem: quomodo differentia divitiarum inter 1% et 99%, capitale et non capitale, imprimis evenit.
Adtritio: vel adtritio.
Legitur in summa brevitate quomodo inaequalitas agitur de "causis subjectis perdurandi in summo gradu paupertatis et inaequalitatis", per sociologum liberalem bene ac rite observatum et veteranum bellorum anti- quitatis, eligendum esse. inter duos aditus adtritio per I% vel adtritio usque ad XCIX%. [IX] Adaequatio Down, forma "increscens vectigalium rates in 1% inefficax pugnaret continuam productionem amplissimarum paupertatum et inaequalitatum..."[99] Simplex opinio quae deprimit 9%, revera erit optime adaequationem 1%, quia fructus 10% in inferiore stipendio 1% aedificantur, simpliciter in discussione non apparet. Ita recte consentit Miller; Ostendit industrias pecuniarias captas 99% omnium quaestuum negotiatorum…et certe quadraginta% omnium officiorum non praebuit, dum substantialem contributionem ad reditus et opes disparitates efficiens. negotium sector adaequare posset reditus et opes 1% non est consecutus.
Sed quaenam afferunt causae gradum paupertatis continuandae? "Oeconomia Americana est oeconomia mercedis humilis formans inopiam producens ...". "... productio horum ignobilium operarum magnum est impedimentum contractionis paupertatis et inaequalitatum." Tantos homines in "servitio merces humilis sector." "Ita certa merces in illa regione emendare studeamus", sed melior via est ad munus eorum jobs reducere ac potius in constructione operas fovere, verbi gratia, ubi merces melior est.
The point here is not that Miller is wrong in his recommendations; latae conatus ad inaequalitatem reducendam fulciendam esse. Id est, quod in discussione deest aliqua exercitatio cum eo solo, quod opes et reditus 1% ad penuriam divitiarum et redituum tot 99% referuntur. Minimum mercedis jobs simpliciter accipitur ut humilis-officia merces; Merces altiores esse debent, sed humilis merces simpliciter est quod illae sunt. In industria pecuniaria 40% quaestuum negotiorum facit. Nimium est, sed non est "causa inaequalitatis subiecta." Et negotia quae creando indigent, non sunt simpliciter operae bene reddentes, sed operae utiles, non speculantes melius vel privativum plura.
Nullus maior pie.
The New York Times' Eduardo Porter, in columna scaenae oeconomicae in charta illa amet, credit se habere responsum, acquiritur "Accipiens durum luscum Respice in US Inaequalitates et quaestiones post eam."[12] Variis in locis. allegat, ut videtur, approbante Gregorio Mankiw, consiliario oeconomico praesidi George W. Bush et Mitt Romney, advocatos "adeptionem scholasticam augendam", et tenet, ut statim affirmatio conservativa, prout quis vellet, "ipsa inaequalitas sit. iniuriam rem intueri… Quaeritur, quomodo adiuvamur homines in fundo, quam homines in summo repugno? ... "Politiae quae signum adloquendi causa potius quam causa includunt vectigalia superiora et rete sociale liberalius", inquit Mankiw. Sic adiuvans homines in fundo non operatur, fortasse quia illis qui in summo repugnent? "Optimus modus est dicendi inaequalitas" est adeptionem educationis augendam [quia] technologicum proficit bene operantibus educatis." Sed tunc seriem commentariorum demonstrant quod "educatio id non facit" vel. Nec « progressus technologicus » respondere videtur vel, quia « quaestio realis incrementum tardum est ». iuxta Mankiw‘s scilicet durus aspectus.
Sed Porter in fine suae disputationis, ut videtur, sympathetice dicit, “nubem litis” esse, “cum ditissimi Americani maiorem maioremque partem fructuum incrementi capiunt, multis enim hominibus essentialis quaestio fit. : Quid punctum maiorem pie creandi? Bene! Divisio igitur scriblitae numeratur tamen, et fortasse quae in summo sunt, opus est frustrari, si nub tractanda est?
Tametsi Porter ita multo longius processit quam Miller liberalis professe, cum augendis divitiis 1% ad pauper- tatem pauperum coniungens, praecipiens ut divites capiant - nempe a pauperibus - magna pars pie videtur. redire ad commentarium antecedens in medio suae particulae, obiter plus minusve dixit: "etiam ex professo scientiarum sociales liberales lentum tempus habuerunt consequentes negativas ortus I cento". Sine animadvertens se ipsum modo figurasse, concludit cum cop-e classico: "Id est veritas post-magnam Recessionem."
Omnes hae sunt pretiosae contributiones, sed deficiunt audacter suas conclusiones quasi interclusas condendo.
{Hic articulus continet versionem modificatam Diariorum 5a, 5b, et 5c, ad pmarcuse.wordpress.com, quae notas limitatas continent et in quibusdam diariis priorum in eo situ aedificatis.]
[1] G. William Domhoff, in http://www2.ucsc.edu/whorulesamerica/power/wealth.html
[2] Blog #55
[3] Marx idem essentialiter dixit de disssione communium in periodo a feudalismo ad capitalismum transeuntem ut "cumulus primitivus" essentialiter idem.
[4] Quod Marx sub notione comprehendit, n Summam Harvey comprehendit in Appendice A. Harvey tractationis suae novae formae in Harvey, D. 2004. "De 'novo imperialismo: cumulationis dispossionis. Socialisticae Register 40: p. LXXIII.
[5] Capitalis cumulus, Rosa Luxemburgi, apud Harvey, D. 2004 allata, p. LXXIII.
[6] Freud hic prodesse potest, sed generalem notionem massae psychologiae excedit. See Herbert Marcuse, Eros and Civilization
[7] "Piketting Inaequalitatis opes," July/August 2014, p. XXVI.
[8] P. 37 .
[9] S.M. Miller, “Bellorum Wage Syndrome, Poverty & Race, vol. 23, n. VIIII.
[10] Miller etiam recte indicat conatus 1% multam infelicitatem taxandi fuisse, sed quaestionem cur hoc est, quod hic praecipua est, non alloquitur.
[11] Ibid.
12 Iulii 30, p. B2014, B1.
ZNetwork sola largitione legentium funditur.
Donate