Politiae intellectualium โ ovi meris mortales qui actu currunt ad honores instituere praesumunt, pestilentia in republica sunt. Sicut quaedam species incursivae, hodie Washington infestant, ubi praesentia eorum sensum communem strangulat et simplicem facultatem percipiendi realitatem paene extinctionis attulit. Benigna species โ typi bene ornati coram Congressu testificantes, in impressis et in TV ponentes, vel etiam in ramo exsecutivo positiones clavis implentes โ malignum ictum mentitur. Sunt sicut carpi Asiatici emissi in Lacus Magno.
Satis innocenter omnia coepit. Retro anno 1933, cum patriam in dolore Depressionis Magnae, Praeses Franklin Delano Roosevelt primum invexit paucos studiosos academicos ad ordines Novae Deal adiungendi. Inauditum discrimen oeconomicum novam cogitationem aliquam requirebat, FDR credidit. Num collationes huius ยซCerebrum spera" Ictum affirmativum fecit vel ad recuperationem oeconomicam retardandam (vel finita est lavatio) subiectum adhuc hodie disputandi manet. Saltern tamen adventus Adolphi Berle, Raymundi Moley, Rexford Tugwell, et alii Washington bourbon-et-cigarum in scaena sociali elevantur. Sicut bonae fidei membra intelligentium, quoddam thesaurum possidebant.
Inde Bellum Orbis Terrarum II, brevi ordine consecutum, impetu Belli Frigidi secuta est. Hae eventus Vindobonae secundam profundi profundiorum cogitantium undam detulerunt, eorum agendi ratio nunc in "Securitate nationalis" feruntur. Haec notio eminenter elastica - magis proprie "insecuritas nationalis" - circumdedit circa ea quae ad praeparationem, ad pugnam, vel ad bella superstites, in oeconomicis, in technicis, in armis, consilio, deliberatione, structura virium armatorum, et alia. dicitur magni momenti esse ad nationis salutem. Incuratio nationalis facta est et hodie manet, consilium mundi aequivalens doni quod modo dandi servat.
Homines qui speciales in cogitatione de securitate nationali devenirent, noti sunt ยซ intellectualium defensionis ยป. Auctores in hoc conatu anno 1950 recurrentes tam verisimile erant suas solutiones colligendas ex cogitationibus obterere sicut prototypicum RAND Corporation quam ex institutis academicis traditis. Eorum ordines comprehenderunt figuras creepy sicut Herman Kahn, qui arrogantes "cogitandi de incogitabilibus" et Albert Wohlstetter, qui Washingtoniam in complexionibus custodiendi "tenuillitatem terroris" tuebantur.
In hoc mundo niollo, regni nummus fuit et manet ยซ momentum momenti ยป. Hoc significat artificia excogitandi quae sensum novitatis important, dum principaliter servit ad inceptum permanentem perennem. Ultimum exemplum pertinet ad consilium pertinentis perceptio est benedictus Dr.'s patefactio "mineshaft hiatus" - successorem "bombris hiatus" et "rimam missilem" quod, annis 1950, Americam post Sovietas in armis armis deesse assertam repperit ac perdite indiget ad capiendum. Nunc, cum thermonucleare commercium planetam destruendi, Civitatibus Foederatis Civitatibus Foederatis iterum magis relabens, Strangelove affirmat, hoc tempus in fodiendis subterraneis latebris, ut parva pars hominum superesset.
Uno ictu splendidissimo, Strangelove novum ponit extet ad totius securitatis nationalis apparatus, ita ut ludi plus minusve in perpetuum permaneant. Sequentia pelliculae Stanley Kubrick Generalem "Buck" Turgidson et aliud aes in Belli Cubiculo conglobatum ostendisset, consilia evolvens ut lacunam fodinarum claudendam quasi nihil adversi accidisset.
Ortum National Insecurity rei publicae
Sed solum annis 1960, circa tempus illud benedictus Dr. primum in theatris cinematographicis apparuit, consilium intellectualium vere in sua venerat. Torcular nunc ad illos "actionem intellectualium" referuntur, vim suggerentes et impatientiam. Actio intellectualium in cogitationibus, sed etiam factores, membra "magni et crescentis corporis hominum, qui quietam et securam cubilia universitatis in campo relinquere malunt" et potius se implicant in perplexis quaestionibus, quae nationi adversantur, "ut. Vita Magazine id anno 1967. Inter difficillimas illarum quaestionum erat quid de Vietnam ageret, tantum genus provocationis actionis intellectualis dentes in posse demergi.
Superiore saeculo et dimidio, Civitatum Foederatarum multis de causis bellum ierant, in iis avaritia, metus, pavor, ira iusta, legitima defensio. Variis in occasionibus singulae hae, sola vel in compositione, Americanos ad pugnam incitaverunt. Vietnam primum notavit Civitates Foederatae ad bellum, saltem in magna parte, in responsione ad fasciculum idearum mutarum realiter fluitasse per speciem callidi homines obtinentes principatus auctoritatis. Magis mirum adhuc, actiones intellectuales perseuerantes in illo bello gerendo bene praeteritum, ubi per se notum erat, usque ad Congressum sodales, causam esse malegenitam perituram in defectionem.
In his denique novum librum American Ratio: De Vietnam War et nostra National Identity, Christianus Appy, historicus, qui in Universitate Massachusettarum docet, nos admonet quemadmodum mutae sint illae notiones.
As Exhibe A, Professor Appy munera McGeorge Bundy, consiliator securitatis nationalis primum pro praeside John F. Kennedy, deinde pro Lyndon Johnson. Bundy productus fuit Grotonii et Yalens, qui celeberrimus factus est minimus-decanus Facultatis Artium et Scientiarum Harvardianae, ibi tenuram adeptus, sine ullo etiam molesto gradu gradus acquirendi.
Pro Exhibe B, est Walt Whitman Rostow, successor Bundy ut consiliarius securitatis nationalis. Rostow erat alius Yalie, qui promeruit eius adipiscing gradum ibi cum PhD. Dum intermissum lepide se gerebat, biennio Oxonii pro Rhodio scolari egit. Ut professor historiae oeconomicae in MIT, Rostow intentionem JFK cepit cum libro 1960 modeste subtitulato. Gradus incrementi oeconomici: A Non Communistarum Manifestoquae magnam praebebat theoriam evolutionis cum applicatione universali ad speciem. Kennedy Rostow Washington adduxit ad probandas suas rationes "modernizationis" in locis Asiae Meridianae.
Denique, ut Exhibit C, Appy Professor Samuel P. Huntington de contributionibus belli Vietnamiensis breviter disserit. Huntington etiam interfuit Yalens, antequam PhD in Harvard suum promeruit et inde reversus ad docendum ibi factus est unus e celeberrimis politicis phisicis post-Mundi Belli II aetatis.
Quod tres communes communes, praeter suspectam educationem in Novo Portu acquisitam, constantem studium veritati Belli Frigidi regnantis fuit. Inter illas veritates praecipuus hoc erat: monolithum, communismum vocatum, a parva caterva ideologorum fanaticorum post muros Kremlin latentes moderatum, periculum exsistentialis non simpliciter Americae sociisque eius, sed rationi libertatis ipsius obiciebat. Cum hoc essentiali corollario affirmatio accessit: unica spes exitus cataclysmici vitandi fuit pro Civitatibus Foederatis, ut periculum communistarum acriter resisteret, ubi caput turpe educit.
Eme propositiones illas geminas et accipis imperativam Americae, ne Respublica Vietnamensis a.k.a. Septentrionalis Vietnam, absorbens Reipublicae Vietnamensis, a.k.a., in Vietnam, in unam regionem unicam recipias; id est, South Vietnam causam belli et moriendi causa fuisse. Bundy, Rostow, et Huntingtonus non solum argumentum illud hamum, lineam et depressorem emerunt, sed tum fortiter nitebantur ut aliis suaderent Monachii ut eam quoque emerent.
Tamen, sicut ipse "Americanizationem" belli Vietnamiensis anno 1965 suadebat, Bundy dubitare iam incepit num conciliaretur. Sed ne solliciti: etiam si labor in defectu finiatur, praesidens Johnson consuluit "consilium valebit".
Quomodo? "Ad minimum," Bundy scripsit, "causam madefaciet quod non omnia fecimus quae facere potuimus, et hoc crimen in multis regionibus, etiam nostris, magnum erit." Si Civitates Americae Meridionalis Vietnam ultimo amiserunt, saltem Americani eum exitum impedire conantes periissent โ et per aliquam logicam perversam hoc, in aestimatione decani minimi Harvardianae, spes redimendae fuit. Essentiale punctum, Bundy credidit, erat ne alios Civitates Foederatas "tigris" videre. Ad pugnam vitandam, etiam perditam, fidem amitteret. "Non habere putandum est, cum nos ipsos committimus, nullum maius periculum vere intelligimus" - haec quaestio omnino vitanda fuit.
Rostow vel Bundy in hawkishness praestitit. Praeter implacabilem advocationem bombingum coercendi ad movendos fabricatores Vietnamensis Septentrionalis, Rostow princeps fuit architectus alicuius rei villulae Strategicae quae vocatur Programma. Idea erat processus Rostoviani modernizationis salire per vim vitennis agrestes e avitis pagis in castra armata relocare, ubi Saigon regimen securitati, educationi, medicinae cura et subsidia agriculturae praeberet. Hoc modo animos et animos conciliando, communistarum insurgentium clades certa sequi debebat, cum homines Vietnamiae meridionalis in "aetatem consummationis altae massae" confodiebantur, ubi Rostow crederet omnes homines ad extremum destinatum esse.
Erat ratio. Res aliquantum differebat. Actualis Strategic Hamlets discerni ab campestribus campis. Imperium Saigon nimis imbecillum, nimis incompetens fuit, et nimis corruptum ad finem paciscendum. Potius quam conciliare animos et mentes, propositum abalienatio inducta est, etiam ut ipsa societas agrestis essentialiter debilitaretur. Unum eventum: magis magisque rootless multitudo ruris inundavit in urbes Vietnamiae Meridionalis, ubi opusculum fuit sine operando necessitates incolarum militarium increscentis Americae - vix genus actionis ad progressionem sui sustentandam conducens.
Tamen etiam cum bello Vietnamensi omnino et omnino cladem finivit, Rostow adhuc vindicationem suam theoriae vindicavit. "Nos et Southeast Asia" scripsit annis belli usus "tam bene ut non terror [cum Saigon cecidit] esset, si intervenire non possemus." Re quidem vera, regione Rostow multa boni nuntii exploraverunt, ea omnia bello Americano attribuenda sunt.
Cum anno 1975 dilatatio generalis mercaturae in aliis regionibus illius regionis cum Iaponia et Occidente facta est. In Thailandia novum genus conductorum ortum vidimus. Malaysia et Singapore nationes diversarum exportationum factorum factae sunt. Egressum multo crassioris technocratarum in Indonesia videre possumus ยป.
Sic ibi habes. Si scire vis quid 58,000 Americani (ne dicam plures numerosos Vietnamensis) interiisse, erat ad entrepreneurship exportationes et technocratorum emergentem alibi in Asia Meridiana fovere.
Appy Professor Huntington designat aliam actionem intellectualem cum facilitate indeficiens videndi calamitatis inversum. In sententia Huntington, obsessio interna de Vietnamica Meridionalis ex nimio usu ignis potentiae Americanae, una cum defectu Rostow's Strategic Hamlets, vere bonum nuntium fuit. Pollicitus est, institit, daturum se Americanis aciem rebellibus dare.
Clavis ad victoriam finalem, Huntington scripsiterat ยซ coacta urbanitas et modernisatio quae celeriter villam de qua agitur de tempore affert, in quo rusticus motus rerum novarum sperare potest sufficientes vires generare ad potentiam perveniendi ยป. Rura evacuando, Americae in civitatibus bellum facere potuit. "Pergula urbana, quae tam horribilis videtur Americanis mediae classis, saepe fit pro paupere rustico porta ad novam melioremque vivendi viam". Lingua tad antiseptica esse potest, sed punctum satis patet: provocationes vitae urbanae in statu summae misericordiae eosdem rusticos in-tractores magis student transformare in hircum faciendi quam in signando revolutionem socialem.
Decennia post revisit, semel recta facie a similibus Bundy, Rostow, et Huntingtono facta petit โ actiones intellectuales primorum ordinum โ ultra praepostera videntur. Ingenii nostri insultant, mirandum nos relinquentes quomodo talia iudicia vel homines, qui promoti sunt, semper contemnantur.
Quomodo in Vietnam malae notiones tam pravae influentiae elaborarunt? Cur ideae illae tam impervias provocare? Cur denique tam difficile erat Americanis bullshit quid esset agnoscere?
Viginti Primo-Century creando tardus motus Vietnam
Hae interrogationes minime sunt mera cura historica. Non minus ad rem pertinentes sunt cum artificio vigesimae primae saeculi versionis consiliorum intellectualium applicatae, praesertim in incuria nationali, cuius bullshit machinationes, quae vix magis cohaerent quam eae ad probandum et persequendum bellum Vietnamense usi sunt.
Hodiernae successores Bundy, Rostow, et Huntingtonus suis regnantibus subscribunt. Praecipua inter eos haec est: phaenomenon terrorismum seu radicalismum islamicum, incitatum a paucis ideologiis fanaticis in diversis plagis Maioris Medii Orientis reconditum, exsistentialem comminationem non simpliciter Americae ac sociis, sed โ ita esse; adhuc est nobiscum โ ad ipsam notionem libertatis. Illa assertio cum corollario essentiali reprimendo et e bello Frigido importato venit: una spes exitum cataclysmicum evadendi est in Civitatibus Foederatis ut terroristae/Islamistae periculum acriter resistat ubicumque caput turpe educat.
Saltem ab die 11 mensis Septembris anno MMI, et argumentabiliter pro duobus saltem decenniis ante illum diem, consiliatores US tulerunt has propositiones pro concesso. Ita saltem ex parte id fecerunt quod pauci ex consiliis intellectualibus specialibus in securitate nationalis inquisitionis eos vexaverunt.
Immo periti illi rempublicam insulant, ne tales quaestiones habeant. Cogita de illis ut intellectuales ad avertendam actionem intellectualem genuinam. Plus minusve placet Herman Kahn et Albert Wohlstetter (vel Dr. Strangelove), eorum munus est incepti permanentis perpetuare.
Quod inceptum ipsum prorsus amorphos evasit, reapse talem conatum faciliorem reddere potest. Postquam late notum est bellum Globalis in Terror seu GWOT, in Bellum cum No nomine mutatum est. Modicum sicut opinio de pornographia Supremi Curiae celebris: eam definire non possumus, eam modo cognoscimus cum eam videmus, cum ISIS novissimam manifestationem ad Washington intentionem capiendam.
Quidquid de hoc innominato incepto certo dicere possumus, id sine fine in conspectu perseverare possumus. In Vietnamia quadam lentus motus factus est, parum honestam meditationem stimulans circa cursum suum hucusque vel in futurum prospectus. Si actualis Cerebrum spera in opere Washington est, in autopilota operatur. Hodie, secunda et tertia progenies spuria de RAND qui clutter chorum Washington โ Centrum pro hoc, Institutum pro eo โ rotas suas in posteriori die aequivalentia de Strategic Hamlets disputant, cum cogitationem ad altiores curas elucent.
Quid haec animadversiones suggerit Ashton Carter reditum ad Pentagonum tamquam praesidem Obamam quartum secretarium defensionis. Carter ipse actio intellectualis est in forma Bundy, Rostow, Huntingtoni, facta curriculo versandi inter positiones in Harvard et in "Aedificium." Ipse etiam est Yalie et Rhodius grammaticus, cum PhD. ex Oxonia. "Cinis" - in Washington primum nomen solum identifier ("Henricus," "Zbig," "Hillarius") significat te habere. quidem Pervenit - auctor librorum et articulorum galore, comprehendo unum op-ed * co-scriptus cum secretario defensionis pristini William Perry anno 2006 revocatus est ad bellum contra Coream Septentrionalem praecavendum vocatum. Actio militaris procul dubio periculum fert, fortiter hoc tempore agnovit. "Sed periculum cessationis in facie generis Coreae Septentrionalis huic patriae imminere maius futurum est" - tantum genus logicae periodice a similibus Hermann Kahn et Albert Wohlstetter obtrusit.
Cum Carter renes Pentagoni sumpsit, ipse etiam impressionem magni cogitatoris deferre curavit. Ut quis Wall Street Journal headline enthused, "Finis Carter nova oculi in Global Minis quaerit." Multae minae globales illae exsistunt et quod secretarius defensionis Americae mandatum habet ad singulas illas mittendas, utique datae sunt. Praedecessor eius Chuck Hagel (non Yale tantum) aliquid plostri fuit. Contra, Carter animum suum ad res sursum iactandas declaravit.
Secundo igitur die in officio, exempli gratia, cenavit cum Kenneth Pollack, Michael O'Hanlon, et Robert Kagan, ordo nationum incertae intellectuales et veteris Washington manus unum et omnes. Praeter omnes Brookingorum Institutionis ministros, tres distinctionem communicant sustentatus bellum Iraquiae anno 2003 revocatum est et ingeminans conatus contra ISIS hodie vocans. Pro cautionibus fundamentalibus orientationi US consilium sanum esse โ nos iustus experiri opus est โ quis melius consulat quam Polledro, O'HanlonEt Kagan (quis Kagan)?
Num Carter sperabat aliquos e prandio socios suos consequi? An de retis Washington sociis, senioribus sociis, et praeclaris sociis mittebat se in vigilia sua praevalentes veritates sacrosanctae nationalis securitatis mansuras? Iudicate.
Paulo post, Carter primum iter transmarinis occasionem praebebat aliam suam intentionem designandi. In Cuvaitum, convocavit concilium militum seniorum officialium et civilium militum ut stirps expeditionis contra ISIS acciperet. In audacem recessum a norma exercitii, novi secretarii defensionis prohibitus PowerPoint briefings. Eventus participem quendam describit ut "seminam collegii quinque horarum longam" โ candidum et inexplicabile. "Hoc est praepostera paradigma," stupet senior officialis Pentagoni inquit,. Carter dicebatur provocare suos subditos ad "hoc problema aliter spectare."
Utique, Carter dicere poterat, "aliam problema inspiciamus." Attamen longe plus erat radicitus ad contemplandum - instar suggerendi in annis 1960 quae suppositiones exponunt Civitates Foederatas in Vietnamia inspicienda.
Diversi vultus certe - et nemini mirum - aliam conclusionem non fecerunt. Loco inversandi paradigma Carter affirmavit: US accessus existens ad tractandum cum ISIS sanum esse, pronuntiavit. Hoc solum opus est aliquantulus of tweaking - tantum evenit ut Pollacks, O'Hanlons, et Kagans aliquid scriberent, cum garrulum servarent, qui substituit gravis disputationis.
Num opus est nobis ista garrire? Non auget consilium US qualis est? Si consilium / defensionem/actionem intellectualium tacuit, esset Americae minus securus?
Experimentum proponam. In commeatum eos imposuit. Haud permanenter โ usque ad ultimam hiemalem nivem tandem in Nova Anglia liquescit. Reduc eos ad reducationem Yale. Videamus si etiam per unum mensem vel alterum eis facere poterimus.
Interea invitant Iraquia et Afghanistan Bellum vets ut considerent quam optimum sit cum ISIS agere. Verte paginas op-edatas maioris ephemerides ad alta schola studiorum socialium doctores. Libri Anglici maiores e Big Decem disputationis Dominicae ostendit. Quis novit hascebras sapientiae vertere?
Andreas J. Bacevich, a TomDispatch regularis est professor historiae et relationum internationalium emeritus in Boston University's Pardee School of Global Studies. He Historiam militarem de Bellis Americae scriptoribus per Maiorem Medium Orientem scribit. Recentissimus liber est Contritionem spera: Quomodo Americani Defecerunt milites et patria.
ZNetwork sola largitione legentium funditur.
Donate
1 Comment
Optime tibi gratias ago pro eo quod est fortasse ingeniosissimum honestissimum fragmentum quod hic legeris modernum. Aliquando videtur sicut Znet simile defectus laborat. Tuum consilium de militibus rogandis quomodo pugnandum est bellum mirabile. Vere videre vellem plura huiusmodi materias et minus e panni rudis cubiti et Prius turbae. Iterum gratias.