[Die 2 Febr. 2004, Proximi Roslindale pro Pace et Iustitia (Roslindale, MA) communitatem poeticam lectionem tenuerunt, Dolor belli/Poeticae virtutis, duos antiwars Vietnam veteranos: David Connelly et Kevin Bowen. John Hess delivered the following introductory remarks.]
[Notandum quod haec ipsa im- pugnantium verba designantur, quare tam late posui.
Georgius Orwell, et nemo melius augue quam Orwell intellexit, olim nostris temporibus nullum bellum โ specie โ pro crassis et vulgaribus de causis pugnandum esse dixit. Omnia bella โ ad speciem summae, pro maximis causis, certaretur. Omnes familiares sumus et familiares tali rhetorica: "Bellum finire omnia bella," "bellum facere mundum tutum democratiae," bellum depellere mundum infidelium, "bellum facere mundum". tutum civilization. " Post magnam rhetoricam, magnae abstractiones simplices, concretae res positae sunt: โโbella ab hominibus, a singulis viris ac feminis geruntur, et ab eis singuli viri ac feminae laborant. Nos hic hac nocte audimus quomodo duo veterani Vietnamensis pugnam experti sunt belli, ab illa experientia laborarunt, et poemata sua mederi didicerunt.
Fabulae bellatorum atque victimarum, qui prima manu bellum experti sunt, ubi nostri, qui numquam aut in bello fuerunt, optime de bello discunt. Una ex praestantissimis commentariis Belli Vietnamensis est Philippus Caputo's rumor belli. Suo modo haec fabula de iuvene Americano Marine praefecto, qui in Vietnamia ab anno 1965-6 pugnavit, paradigma est utriusque belli in genere et experientiae nostrae nationis in illo bello particulari. Dicam de praecipua illius paradigmatis elementis.
Iuvenes et nunc mulieres variis de causis bellum gerunt, personali et politico. Sed causa est quae tendit ut ad bella decernendum videatur Egregia, quae singula in vexillo ligat, singulos cum utilitate rei publicae componit. Probabiliter omnes legerunt Rupert Brooke scriptas lineas idealesticas sicut sponte contra Germanos pugnare anno 1914;
Si peream, hoc tantum de me cogita;
Quod est aliquis angulus alieni agri
id est in perpetuum Anglia.
("Miles")
Caputo idealismum suum describit dum primum Vietnam intravit.
- Bellum semper iuvenibus gratum est, qui nihil de eo sciunt, sed etiam in aequabilitatem seducti sumus ab provocatione Kennedy ad "quaerere quid facere potes pro patria" et per idealismum missionalem, quem in nobis excitaverat. America tunc omnipotens videbatur: regionem adhuc vindicare potuit quod bellum numquam amiserat, et nos credidimus ordinatos esse ad latronem communistarum ludere et nostram fidem politicam circum orbem terrarum disseminare. Sicut Franci milites saeculo duodevicesimo exeunte, propugnatores "causae triumphandi destinatae" nos vidimus. Itaque, cum in paddies oryzae in illa humida Martii post meridiem iter fecimus, una cum sarcinis et sclopetis nostris portavimus, persuasiones implicitas Viet Cong cito verberari et nos aliquid omnino nobile et bonum facere. sarcinis sclopetis servavimus; persuasiones amisimus. (Xiv)
Caputo loquitur, et breviter ad hoc posterius referemus, quomodo illum penitus experientia belli, ut utique speramus, mutaverit.
- Paucis insuper additis cadaveribus ad corporis hebdomadarii computationem, nullus ex his certaminibus [cum Viet Cong] aliquid assecutus est; in historiis militaribus nemo umquam apparebit, nec cadets in Occidente reperietur. tamen homines pugnantes in eis mutaverunt et nos docuerunt; in istis obscuris proeliis vetera de metum, desidia, animi, doloris, crudelitatis, certaminis didicimus. Maxime autem in tempore de morte didicimus quando commune est de se immortali cogitare. Quisque fallaciam illam tandem amittit, sed in institutionibus per annos civilem vitam amittitur. Quae omnia statim amisimus, et in spatio mensium a puero usque ad mediam aetatem immatura transivimus. Cognitio mortis, implacabilium limitum in hominis existentia impositi, tam irrevocabiliter ab adolescentia nos abrupit, quam medici forcipe quondam ab utero abstraxerant. Et tamen pauci ex nostris viginti quinque fuerunt. Relinquentes peculiares Vietnam creaturae, cum umeris iuvenibus, quae portabant potius capita annorum. (XV)
Est tamen attractio ad bellum quod superest variis de causis, ut breviter videbimus. In Capito, "intra annum crescere coepi peractorum ad bellum" (xvi). Quare?
- Bellum adhuc geritur, sed haec cupiditas revertendi non fuit ab omnibus bonis artibus de officio, de honore, de sacrificio, de fabulis, quibus senes iuvenes ad occidendum aut debilitandum mittunt. Orta potius ex cognitione quam alte mutati fuimus, quam dissimiles fuimus ab omnibus, qui non communicarunt nobiscum miserias ETESIA, vigiliae exhaustae, timor pugnae oppugnationis in zona fervida. Parum admodum nobis cum illis commune est. Cum adhuc togati essemus, togatus orbis alienus videbatur. non quantum ad illum, ubi pugnavimus, et amici mortui sunt, non sumus ejus. (XVI)
- Quia in eo pugnavi, non res abstracta, sed motus penitus peritia, res maximae mihi evenit. Cogitationes, sensus, sensusque indissolubili amplexu tenebat. Tonitrua tormentorum audirem. Plurem audire non potui, nisi perfusas noctes in acie revocavi, nec per silvas ambulabam, sine industriae filum aut insidias quaerendo. Clamavi quam maxume ut certissimus actor, sed negare non possem bellum in me susceptum, nec quod expertum fuerat, ut attrahenti ac foedum, ut triste, ut molle, ut exhilaret. dura fuit. (XVI)
- Ego quoque Deum per lutum vidi โ
- Risit coenum miseris, qui crepuit genas.
- Oculis magis quam sanguine bellum intulit;
- Et risum dat plus gaudio quam quatit puer.
-
- ioculariter ridere ibi โ
- Ubi mors absurda, vita absurdior.
- Nam potestas super nos fuit, sicut nudi ossa conciderunt
- Aegritudinem non sentire nec homicidii conscientiam.
- Ego quoque timorem decidit โ
- Post verbera, mortuus epheborum;
- Et navigavi spiritum meum undantem lucem et puram
- Praeteriit impedimentum ubi strata spes erat;
- Et testatum est gaudium โ
- Facies maledixit mihi, concham scoriam;
- Illumina et extolle oblationem passionis;
- Seraphici ad horam; quamvis turpia essent.
- Societates posui -
- Felices amatores veteris carminis immemores.
- Caritas enim non est ligatura labiorum candidorum
- Oculorum serico molli vultu et longo;
- Gaude, cuius vitta labitur, โ
- Sed duro vulnera bello, sudes validae;
- Fascia brachii, quod destillat, alligetur;
- Compingitur in cingulo lorum iunctis.
- Multam pulchritudinem percepi
- Rauca jurat animum rectum servans ;
- Audita musica in silentio officii;
- Pacem invenit, ubi rubicundissimae tempestates distenduntur.
- Verumtamen nisi communicatis
- Cum illis in inferno, moesti tenebrae inferni;
- Cuius mundi tremor exardescit;
- Caelum autem concha via;
- Non audies laetitiam eorum.
- Non venies bene ea cogitare
- Quolibet iocoso. Hi sunt homines dignitas
- Lacrimae tuae. Non es operae illorum laetitiae.
- ("Apologia pro Poemate Meo", 1917
- Dissimile est matrimonium, vinculum quod verbo, taedio, divortio, nullo alio quam morte frangi non potest. Etiam id interdum neque. Duo amici mei mortui sunt qui cadavera suorum e proelio servarent. Talis devotio, simplex et gratuita, ad invicem sentienda, una res honesta est, quam monstris insignem invenimus dimicationem. (Viii)
- Tristitia belli intra cor militis mirum in modum similis erat dolori amoris. Erat quaedam peractorum, sicut immensa tristitia mundi in vespera. Tristitia erat, absentis, dolor qui unum lapsam in praeteritum mittere potuit. Tristitia proelii non ad unum casum, vel etiam ad unum hominem referri consuevit. Si in aliquem eventum feruntur, mox dolor dilaceratio fiet. (94)
"Vir in eo est quod resistere non potest, quasi contra omnem orthodoxorum habitum eum docuerit et nunc est officium eius res belli exponere et imagines conventionales rescindere" (50). His avulsis conventionibus imagines, 'maeror quod supererat, immensus dolor, superstite dolor. Tristitia belliยป (192).
Altera pars titulo est Virtus Poeticaa priscis enim temporibus poesi de bello poesis. Aliquando poesis bellum gloriari solebat. 'Arma virumque cano' dixit Vergilius. Sed poesis etiam cauere adhibita est ad describendas horrores et belli glorias, fortasse subtiliter deferre nuntium anti- belli, ut in primo Europae carmine; Homeri Ilias Graece.
Bellum fortasse est atrocissimum, horribile experientiarum humanarum, nam ibi saevitia in mole non singulari aliquo oritur, et sic intellectum nostrum in dubium vocat quid significaret cum dicimus "humanitatem". Bellum spoliat fallacias, res duras pandit. Qui in bellis iterum atque iterum pugnaverunt, magnos illos bello commoverunt, magnam provocationem ad omnem aestimationem et civilitatem belli faciunt. Verba Eugenii Sledge, in Commentario suo WWII. De semine veteri, loquitur de bello ad Okinawa:
- Si Marinus lapsus est et delapsus in tergum praeceps lutulentis iugis, ad imum vomitum pertingere soleret. Vidi plus quam unum hominem gressum et lapsum et labatur usque ad imum solum ut staret horror perculsus, videns in incredulitate, cum vermiculi pinguis volvi e stercore limoso, cingulum cartridge, ocreas corigias; sicutโฆ.
- De talibus non loquimur. Nimis horrenda et obscoena erant veteranis etiam obduratisโฆ. Nimis praeposterum est putare homines posse actu vivere ac pugnare diebus ac noctibus. sub tam dirae conditionis ac ne insania feresโฆ.Insania mihi bellum fuit. (260)
De bello bene et cogitando. Una locutio, fortasse optime, est per poeticam. Ex vi carminum bellum videre discimus. Exaggerando experientiam belli per poeseos potentiam, discimus illud comprehendere (etiamsi vicario) et compati. Ex vi poetica, experientia belli redditur, ut ita dicam, transcendens, significativa. Et per virtutem poeticam incipimus sanare.
Paulus Fussell, in The Great War and Modern Memoria, affirmat proprietatem litterariam , quae valde praedominat in describendo bellum , ironia. "Omne bellum per ironiam est quia omne bellum est gravius โโquam sperandum" (7). Hic sensus ironiae, quem Fussell appellat "hoc mechanismum ironiae adiutum revocandum" (30), colorat omnes optimae litterae belli, praesertim poeticae. Sicut respiciunt scriptores sensum et conantur, ยซ exemplum irrisivum, quod posterior visio super rerum gestarum posuit ยป memoriam tingit (30). ยซAd praeteritum paradigma ironicae actionis applicando, recordator potest collocare, extrahere, ac denique in significationem rei vel momentum figurare, quod alioqui sine sensu in communem eventuum indifferentiatum coalesceret (30).
Saepe inevitabiliter vel paene dicere volo, haec recordatio cum "officialis historia" repugnat. In verbis Fusselli loquens de WWII in lib bello:
- Damnum in corporibus et aedificiis, aeroplanis et praediis et navibus inferendis bellum inferatur, manifestum est. Minus perspicuum est damnum quod fecit intellectui, distinctioni, honestati, individuali, multiplicitati, ambiguitatis, et ironiae, nedum secreti et ingenii. Per hos quinquaginta annos [liber in 1989 scriptus est] bellum Sociae propemodum inaestimabile sanitati et romanticizatum est a sensu sensuali, loony piae, ignaro et sanguinario. Tentavi librare. (Ix)
Dulce et Decorum Est
- Incurvantur duplices, sicut veteres mendici sub saccis;
- Pulsate, tussi ut anus, maledicti per pituitam;
- donec flammae haunting nos terga vertimus
- Ac de longinquis requiescere coeperunt.
- Viri dormiebant. Multi in tabernus amisissent
- At claudicat, calciatus. Omnes claudicaverunt; omnia caeca;
- Ebrietatem fatigatione; surdus usque ad hoots
- Fatigatis, quinquennium retro lapsis antecessit.
- Felis! Felis! Velox Pueri! Extasis elatio;
- Informes galeas ad tempus aptant;
- Sed adhuc aliquis clamabat et scandalizabat;
- Et turbo sicut homo in igne vel calce.
- Obscuram, per nebulas densaque lumina viridis ;
- Sicut sub mari viridi eum submersum vidi.
- Totis insomniis, coram oculis inertem ;
- Me immergit, stillans, suffocans, submersus.
- Si potuit aliquid etiam somnia smothering pace
- Retro in raeda reiecta est;
- Candida spectare oculis uasta faciem
- Pependit faciem tuam, quasi male de diaboli est peccatum;
- Quod si vos non auditis, in omni tristitiae salebra succussum, in sanguinem
- Veni evocare corrupta, ex spuma pulmo,
- Audiantur amatoriae ut cancer, quod amarum in pecoribus comedetis
- Vili, insanabilis ulcera linguarum inno- centium
- Amice, non dicam tali studio
- Pueris quaedam nimis ardentem gloriae
- Nolite mentiri senex: dulce et decorum est
- Pro patria mori.
- (* Dulce et decorum est pro patria mori.
- Est fere impossibile
- dicere cives
- ex Vietcong.
- Nemo vestem gerit.
- Omnes Disputatio
- eadem lingua,
- (Et non poterat intelligere eos
- etsi non).
- Illi tape tasque
- intra vestes suas;
- pera ferre criminibus
- in eorum foro cophinos.
- Mulieres etiam pugnant;
- pueri et iuvenes;
- et puellis.
-
- Est fere impossibile
- dicere cives
- ex Vietcong;
- post a dum,
- quit quaerit.
- Cum malitia ad nullum; cum charitate pro omnibus; firme in recto, sicut Deus dat rectum videre, studeamus perficere quod sumus; vulnera gentis medere; curare eum qui portaverit bellum et viduam eius et pupillum ut faciatis omnia quae iustam et perpetuam pacem obtineat et foveat inter nos et cum omnibus gentibus.
Sed te verbis D. Martini Lutheri, ex praeclaro sermone in Ecclesia Riverside anno 1967, omittam, cum "silentio frangere" statuit et palam loqui contra Americanos in Vietnam.
- Praeterita cunctatio ad agendum movenda est. Novas debemus vias loqui de pace in Vietnam et iustitiam in universo mundo progrediente qui nostris ianuis terminatur. Quod si non fecerimus, longi obscuros et turpes corridationes temporis detrahamus, reservatis iis, qui potestatem habent sine misericordia, virtutem sine moribus, sine visu.
- Nunc incipiamus. Nunc nos ad longum et amarum โ sed pulchrum โ certamen โ pro novo mundo redeamus. Haec est vocatio filiorum Dei, et exspectant fratres nostri responsionem nostram. Dicemusne odds nimis magnae sunt? Dicemus eis difficile certamen? Nuntio erit noster copias Americanae vitae contra eorum adventum tamquam homines plenos militaturos, et nostros maximos dolores mittamus? An erit alius nuntius, desiderii, spei, solidarietatis, cupiditatis, studii in causa, quantumcumque sumptus? Electio nostra est, quae quamquam velimus aliter, eligendum est in hoc decretorio historiae humanae. (243)
Caputo, Philippus, rumor belli (New York, 1977)
Ehrhart, WD Insueta misericordia: Poet-Poetae de Vietnam Wared. Ehrhart (Texas Tech Press, 1989)
Fussell, Paul. The Great War and Modern Memoria (Oxford U. Press, 1975)
Fussell, Paul. bello (Oxford U. Press, 1989)
Rex, Martinus Lutherus; Testamentum Spei Martinus Lutherus Rex, Jr (Harper San Francisco, 1986)
Lincoln, Abraham. Orationes magnae (Dover Thrift Edition, Novi Eboraci, 1991)
Owen, Wilfredus; Carmina Wilfredi Owened. Stallworthy (New York, 1986)
Ioannes Hess pictor per 30 annos fere laboravit, quattuor proximis in deversorio maiore in Boston. Ioannes per XV annos etiam in Universitate Massachusetts Bostonae ex parte temporis fundationis Anglica et Americana docuit, ubi etiam in tabula exsecutiva et tractatui manipulus unitatis Facultatis/Staff Unionis Continuae Educationis. Ante omnia Ioannes pater superbus est
avus.]
ZNetwork sola largitione legentium funditur.
Donate