Vivere sub rupe debebis non scire maiores progressus in America Latina ad mutationem tectonicam in calculis geo-politicis creasse. Ecuador est tardus entrant in columna win in sinistra. Novum regimen Rafael Correa iungit album quod iam Venezuela, Brasilia, Uruguay, Argentina, Chile et Bolivia includit.
Unus Sinister, Multae semitae.
Georgius Castaneda, scribens in . Foreign Negotiis (May-June 2006), advocati categoricum inter "duas reliquias" dividendum. Prima sinistra (Argentina, Brasilia, Chile) est modernus, apertus, reformista et internationalista, et nascitur, paradoxice, e duro praeteriti temporis sinistrorsum. Secunda sinistra (Venezuela, Bolivia, Ecuador) est 'natus e magna populimi Americae Latinae traditione, nationalista, stridula et prope magnanimus'. Talis divisio allicitur illis persuasionis neo-liberalis quia sinit illos ab hac decerpere, populares daemoniare et affirmant nullam esse differentiam inter agendae neo-liberales et moderni. ' reliquit. Multi in US supersunt hanc divisionem reproducunt, alteram eius medietatem (Venezuela, Bolivia) et pilloricam Lula et cetera quae vendunt-indicat, vivificant.
Tales dividit non solum irrationabiles, sed etiam singulares blattis. Omnis terra sinistra vim politicam accipit quam meretur. Unaquaeque formatio socialem aliam habet compositionem ordinis, diversam habitudinem minorum ethnicorum ad maiorem hominum multitudinem, separatim colonialem historiam habet cum differentiali evolutione capitalistica, et traditiones politicas valde distinctas habet progressivos. Ius anarchismi, anarcho-syndicalismi, marxismi, communismi, populi agrarii, socialismi catholici cum messianicis magnis ducibus (a Bolivar usque Peron) et communitarianismus indigena pulmentum ideas, traditiones et facultates ad certamina politica per regionem creavit. Anno 1959, Silvio Frondizi, qui Revolutionarium Reliquit Motus Argentinae fundavit, notionem "reliquit" plane posuit, "Quamvis verbum "sinistrum" non multum valet scientificum, usus tamen ei contulit significationem positionis criticae. vis--vis hodierna societas capitalista, eius transformationem in futuram societatem socialisticam spectans. Frondizi impatientia reformationem suam credidit catholicae traditionis sinistrae intelligentiae, cuius partes inter alleviationem immediatorum gravaminum et collectivae voluntatis creationem satis decreverunt ad discrimen summae transmutationis socialis. Brasilia historiam suam habet, ut Venetiola facit. Uno loco res novas alio velocius. Quod non significat principatum propriis defectibus exculpendum esse: regimen Lulae, exempli gratia, aliquem statum et formas institutionales non statuas suffocavit, quae delegatos suos honestos servare poterant. Attamen qui chartulam litmam circumferunt ad coniecturam acorem regiminis, certe semper confundentur.
Consensus Washington adiuvit adaequare dolorem ad inferiores ordines societatis Americanae Latinae: quinquaginta centesimas regionis homines in paupertate vivunt, cum quarta parte quae "extrema paupertas" dicitur. Res tam gravis fuit ut percontatio bene considerata invenerit ut minus quam tertia pars regionis homines putarent privatizationem bonam esse. Ceteri sciebant eius impulsum diabolicum esse. Nova regimina in America Latina prudenter admodum laboraverunt. Ad potestatem venerunt per scrutinium, in multis casibus continens late et vadum coitionem. Hoc significabat reformationes valde radicales fieri non posse intra spatium, quod hac tenui latitudine. Hactenus motus valde custoditi sunt: โโreductionem aes alienum publicum (Argentina) et cautum contractum controversiarum de redditu distributione (excepto Bolivia nationalisationi gasi, quae ipsa non militans quam theoretice possibilis erat). Regimina etiam non fecerunt ut merces minimas augeat: consensus esse videtur quod, nisi productitia suscitatur, quodlibet mercedis ortum in incremento proveniet, qui ictum surgendi in mercede reali corruet.
Contra inflationem nonnullae modice conatus fuerunt: regimen Argentinum pilleatorum pretiosorum quasi bubulae boum imposuit et fines utilitatis emere constituit. Etiam in Mexico, ab hac leftist dynamica (et magna pugna populi in electione), noviter inauguratus conservativum regimen significavit se velle calliditate pragmatica anti-paupertatis media (quod magnum est movere ad PAN, quod est programmatice anti-pauperes). Renuntiatio per Juan Carlos Moreno-Brid et Igor Paunovic de ECLAC-Mexico argumentatur novas progressus praenuntiare de novo paradigma evolutionis oeconomicae initis. Sed de eu nimis invigilant. 'Utrum hoc [novum vinum in utre novo] lepide vetustate ac pingue et memorabili sapore habe- ant, e contra, immaturum scire acida et tabe' concludunt (in opusculum eorum est. Revisita: Harvard Recensio Americae Latinae, Ver 2006).
Venetiola outlier est. Cum pretiis olei altae sunt, reditus ex hac provincia efficiunt Revolutionem Bolivariam ut suam socialem iustitiam agendarum eximant. Sed res etiam eius in fundamentis inconstans est. Si oleum pretia stillabunt, regimen debebit ex his programmatis excidere. Quam ob causam Revolutio Bolivaria celeriter ad socialem transmutationem movit: conatus urbanos possessores movere ad areas rurales explicandas, scriptura novae Constitutionis, reconfiguratio ministerii olei, creatio Telesur, retis televisionis haec sunt. omnes progressus utiles ad agendam Bolivariam consolidant cum oleum in vectigalibus afferendum est. Chavez etiam solidarietatem regionalem et internationalem creare potest his favens rationibus. Sicut Tariq Ali scribit in novo libro (Piratae de Caribbean, verso, 2006), 'Quam verissimum est primo tempore in officio, Bolivariani captivos oeconomicos mansere, nec immediata beneficia iis qui maxime indigebant afferre potuerunt solutiones partiales quae coeperunt. postquam 2002 magni momenti fuerunt, effectum est. Vitas milliones pauperum hominum emendaverunt ut educatione melioremque valetudinem praebendo. Hae res gestae simpliciter in nummis terminis metiri non possunt et ii qui eos dimittunt vel irrident, plerumque parvam conscientiam habent discriminis socialis quae Venezuelam occupaverat vel causas favoris processus.'
Sed iterum modus in parte tortor oeconomico est. Revolutionis fiducia super suis vectigalibus oleis in mercatu US pendens facit. Sexaginta centesimas exportationis oleum substantiale Venezuela ad US Chavez innuit se velle Sinas fieri principalem oleum importatorem ex Venezuela, sed hoc immensas mutationes infrastructurales capiet et in altum onerariis sumptibus includet. Chavez in Venezuelan oleum in brevi vel medio termino non poterit variare basin consumendi. Venezuelani reformationes viabiles et efficibiles propter oleum pecuniae sunt. Similes reformationes in Bolivia fieri possunt si reditus, ut expectatur, ad $780 miliones ab $320 miliones (et recentia terrae reformatio componi potest per progressionem infrastructuralem ab hac capitis infusione fundatam). Sed non tam facile possibilia sunt in civitatibus quae rivum vectigal non habent. ' Tragoedia collocata,' sapiens Michal Kalecki nos admonuit, 'necessarium est'.
Visum ex America Septentrionali.
In comitiis Dole-Clinton anno 1996 in Rhode Island fui. Ingrata erat electio et in una ex iis interminabilibus quaestionibus de quibus suffragium ferret, in argumentum ivi cum alio interesting qui unus ex partibus socialistarum Americanorum fuit. Incepit me loqui de defectibus Revolutionis Cubanae. Quaedam ex punctis correcta sunt, sed in totum taeterrima rant. Historiam insulae, vel de complexu suo in global geo-politica, parum curaverat. Quid ei molesti fuit quod "Regimen Stalinist". Hoc erat illud. Et opportunum erat ei ut Cubans cogere inciperet omnibus modis oeconomicis machinarum oeconomicarum in speciali periodo innovare (praeterea confusio responsionis ad AIDS aegros ad moderatiorem sententiam provocanti, vide Anne-Christine D' Adesky capitulum in Movere Montes: genus tractare Global AIDS, Verso, 2004).
Motus US laborat defectu historico in relationibus nostris radicalibus motibus per planetam. Post suppressionem reliquiarum in Civitatibus Foederatis inclinatio facta est ad vel dimittendi vel vivificandi, odiendi vel amandi, motus alibi in mundo. Aestimatae aestimationes opportunis, quae necessariae sunt ad veram solidaritatem necessariam, saepe desunt. Hoc potius cupimus uti aliis motibus socialibus pro nostra acie certaminibus, vel metiri hos motus in puritate theoretica potius quam in angustiis historicis ac possibilitatibus in societatibus illis, necnon in theoria dialectica; hominum transformatio (sive Marxismus sive quid aliud).
Cuba quinquaginta fere annos providit US relictus est cum hoc genere eu ideologicis. Cuba factum est circa quod homines in America Septentrionali suas dissensiones laboraverunt. Explicationes obiectivae et dissensiones subiectivae in Cuba raro in centro colloquii erant (sed in principio interesting, lege perge. Socialismi et Democratiaepeculiaris proventus ab 2001). C. Wright Mills, Novus Guru Left, hunc usum Cubae in suo 1960 libro critico praesignavit Audi Yankeeubi scripsit, 'non moror de hac re et cum illa.' Sollicitare enim et cum utile est solidarietatis formula. Adiuncta studium, patientia et acre auris nobis necessaria sunt. Radicalia messiahs non quaerunt; immo quaeremus motum socialem, qui iustam agendi rationem politicam promovere posset, quae late diffunditur subsidium, quod magis magisque homines in suum dynamicum trahit.
Anno 1972, Salvator Allende suam monuit compaยฑeros laborare, patienter. "Creatio regiminis socio-oeconomici involvit progressionem factorum socialium et oeconomicorum quae essentialiter illi regimini adversantur". Illae res, non machinis novarum rerum, non sunt leges neque institutum civitatis; insunt structurae oeconomicae, in novis relationibus productionis quas promovemus, in conscientia opificum, in novis institutis laboris, quae infrastructuram mutantur. Rudimentum est analyseos materialistae scientificae quod cumulus mutationum quantitativarum producit qualitates mutationes. Nemo potest habere fallacias mutandi de die in noctem regimen socio-oeconomicum. Forma institutionalis civitatis celeriter transfigurari potest, non autem eius structura oeconomica.
Chavez, Correa, Lula, Morales: stant pro spe decies centena millia. Sed etiam in syrtibus sunt, festinantes ad gressus suos obdurescere, ut terram ad socialem transmutationem efficiant. Potius quam nostra dignatio vel nostra adulatio, nostra solidarietate critica Americanae septentrionalis indigent.
Vijay Prashad est Georgius et Martha Kellner Cathedra Historiae Asiaticae Meridionalis et Director Studiorum Internationalium in Collegio Trinitatis, Hartford, CT. Liber recentissimus eius volumen coeditum est (cum NACLA's Teo Ballvรฉ); Litterae ex America Latina: De Frontline Contra Neoliberalismum (Boston: South End Press, 2006).
ZNetwork sola largitione legentium funditur.
Donate