De Cura ad Protectionem - Causae Libyae et Litus Eburneum
Joannes Cohn
Civitates Americae Unitae, Gallia et Britannia Libyam cum telis missilibus, furtim bombis invaserunt, pugnator rumpit et rumpit. Etsi NATO operationem militarem accepit, US Praeses Barack Obama bombing Libyam cum missilibus Hellfire ab inanibus Predator fuci fecit. Numerus paganorum has copias exteras interfecerit, ignoratur. Haec expeditionis militaris specie emissa est ad urgendas Consilium securitatis Nationum Unitarum 1973 resolutio ad cives in Libya tuendos.
Praeterea Nationes Unitae et Gallia bombinge Eburneum ad defendendum paganos contra violentiam a Laurent Gbagbo fuerunt, qui potestatem nuper electo praesidenti post controversiam electionem cedere recusat. IR Secretarius Ban Ki-Moon affirmat Nationes Unitas "non esse partium conflictui". Gallia, quondam princeps coloniae Eburneae, supra mille quingentos milites ibi collocatos habet. Eburneum est secunda maxima capulus agricola et maximus effector Cocos mundi. Bombing Coast Eburneum est propositum tueri ad Consilium Securitatis 1,500 Resolutione ad cives ibi tuendos.
IR Carta vim militarem usum interventus humanitaria non permittit. Incursiones militares Libyae et Litus Eburneum iustificati sunt per respectum ad responsabilitatem ad doctrinam tuendam.
Cura tuendi continetur in Exitu Generali Documenti Summi Mundi MMV. Foedus internationale non est inclusum nec maturavit ad normam iuris internationalis consueti. Paragrapho 2005 illius documenti dicit singulas res publicas responsabilitatem suam ab genocidia, sceleribus bellicis, mundationibus ethnicis, crimina contra humanitatem tueri. Paragrapho 138 addit communitatem internationalem, per Nationes Iunctas, etiam "officium utendi opportunis mediis diplomaticis, humanitariis et aliis pacificis, secundum Capita VI et VIII Chartae, ut populos a genocidia, criminibus bellicis tueatur"; ethnici purgatio et crimina contra humanitatem.
Caput VI CHARTA partes requirit controversiam verisimile in discrimen ad conservationem pacis et securitatis internationalis, ut "primum omnium solutionem quaeramus per pactionem, inquisitionem, meditationem, conciliationem, arbitrationem, compositionem iudicialem, ad institutiones regionales vel dispositiones peragendas; vel aliis mediis pacificis propriae electionis. Caput VIII "ordinationes regionales", ut NATO, Arabum, et Unionis Africanae regit. Capituli significat ordinationes regionales « omni studio ad pacificam compositionem localium controversiarum per huiusmodi regionales dispositiones pervenire. . .
Solummodo pacatis mediis probatis et satis probatis Consilium Securitatis agere potest sub Capitulo VII Chartae auctorizare. Illa actio includit boycotts, impedimenta, discessiones relationum diplomaticarum, immo obsides seu operationes aeris, maris vel terrae.
Cura ad doctrinam tuendam ex vanitate crevit cum defectione agendi ne genocidia in Ruanda, ubi pauci centum armatorum myriades vitam servare potuerunt. Sed doctrina non impleta est prohibere Israel a bombing Gaza in MMVIII et primo MMIX nuper, quod consecuta est in detrimento 2008 Palaestinorum, maxime paganorum.
Consilium Securitatis Resolutio MCMLXXIII incipit a vocatione ad « immediatam erectionem cessafire ». Auctoritates Libycae ad tuendam multitudinem Libyae inculcat et confirmat "partes ad certamina armata ferre responsabilitatem primariam ad omnes tuendi gradus ad tutelam civium tuendam curare. Conclusio permittit IR Civitates Sodales "ut omnia necessaria consilia capiat. . . ad tuendos homines togatos et populosas areas" Libyae.
Sed pro insecutione statim cesset ignis, statim res militaris loco facta est. Vis militaris auctoritatis limites "omnium necessariarum mensurarum" excedit. "Necessaria omnia" primum ex pacatis consiliis ad dimicandum esse debuisse. Non tamen ante defatigatis quietis subsidia quam militaris invasio est coepta. Alta planities internationalis turma - constans ex repraesentativis ex foedere Arabico, Unione Africana, et IR Secretario Generali - mittere debuit Tripolim ut conaretur realem cesset incendium agere, et mechanismum in electionibus et tuendis constituere. paganorum. Praeterea, peracto resolutione, Libya statim oblata monitores internationales accipiendas obtulit et Qadaffi ut descendat et Libyam relinqueret. Hae condiciones ab oppositione statim reiectae sunt.
Consilium Securitatis Resolutio 1975 de Eburneo simile est resolutioni 1973 de Libya. Prior permittit usum "omnium necessariorum" ad . . . defendat togatos sub imminenti comminatione corporis violentiae" in Eburnea. Inculcat "primam uniuscuiusque Civitatis curam ad togatos tuendos" atque inculcat "partes ad conflictationes armandas primariam responsabilitatem ferre ad omnes posse gradus ad civium tutelam tuendos curare".
IR CHARTA praecipit ut omnes Socii internationales controversias pacatis mediis componant, pacem, securitatem et iustitiam internationalem retineant. Sodales etiam abstinere debent ab comminatione vel usu virium contra integritatem territorialem vel independentiam politicam cuiuslibet status vel quovis modo repugnantibus Finibus Nationum Unitarum.
Solum cum Civitas in se defendendo agit, cum armata oppugnatione ab una regione contra aliam respondens, aliam rem sub IR CHARTA militariter oppugnare potest. Necessitas sui defensionis debet esse vehementius, nullo relicto mediorum electione, nulloque momento deliberandi. Non Libyam, non Eburneam, aliam invaserat regionem. Civitates Americae Unitae, Gallia et Britannia in Libya, et Gallia et IR in Eburnea Oram, non se defendendo. Curae humanitariae se defensionem non constituunt.
Vexillum duplex est in usu militari ad cives defendendos. Obama Bahrain non oppugnavit ubi vis letalis usus est ad reclamationes anti-principatus compescendas, quia id est ubi Quinta Classis US collocatur. Revera, tempora Asiae nuntiaverunt ante invasionem Libyae Civitates Americae Unitas cum Arabia Saudiana pacisci fecisse, per quod Saudi Bahrain invaderent ut auxilium depositis protestantibus anti- democratia et Arabia Saudiana auxilium foedus Arabicum scriberet. pro nulla musca per Libyam.
Foedus auxilium pro zona musca efficaciter distrahebat oppositionem a Russia et Sinis ad Consilium Securitatis Resolution 1973. Actio militaris in US, Gallia et Britannia longe ultra a musca discesserunt. Re vera, Obama, Praeses Franciae Nicolas Sarkozy et David Cameron Britanniae op-medium in Tribuno Praeco Internationali, qui dixit vim NATO in Libya pugnaturum esse, donec Praeses Muammar Qaddafi abiit, etsi resolutio vim regiminis mutationem non sancit.
Cum Obama suas actiones militares in Libya defenderet, dixit "Quaedam gentes in aliis terris flagitia dissimulare posse". Civitatibus Foederatis Americae differt." Duo septimanas post, Arabum Foedus Consilium Securitatis petivit ut consideret zonam muscam super Gazam velit imponere ut cives Israelis aerem percutiat. Sed Civitatum Foederatarum, socius Israelis uncriticus, numquam transitum talem resolutionem patitur, cuiuscumque numerus paganorum Palaestinorum Israel necat. Vexillum duplex est.
Actiones militares in Libya et Litus Eburneum exemplum periculosum constituerunt oppugnandi nationes ubi principatus terris Unionis pro-US vel pro-Europaeae non favet. Quid vetabit Civitatum Foederatarum aliquas interpellationes scaenicos agere, eas magnificare in instrumentis corporatis tamquam actiones massis, ac deinde in Venezuela, Cuba, Irania, vel Corea Septentrionali oppugnare? Memini in Bush administratione, Washington vanas allegationes ad incursus Iraquiae illegales iustificandos.
In disceptatione de Officio ad Protectionem in Conventu Generali die XXIII mensis Iulii anno MMIX, Gubernium Cubanus quasdam provocationes suscitavit quaestiones, quae iis qui hanc notionem intermitterent darent: « Quis decernat an urgeat interveniendi necessitas. Civitas data, secundum quas normas, in quibus compage, et ex quibus conditionibus? Quis perspicuum est, quem ad rem publicam auctoritates non tueantur, et quem ad modum iudicaverit? Quis media pacifica certo statui non adaequata sunt, et quibus indiciis? Etiamne parvae civitates ius habent ac spem ipsam in maioribus negotiis deserentes? Num aliqua terra progressa permittat, sive in principio sive in praxi, interventus humanitaria in proprio territorio? Quomodo et ubi linea ducitur inter interventum sub responsabilitate ad defendendum et interveniendum ad proposita politica vel opportuna, et quando considerationes politicae praevalent in rebus humanitatis?
Cura ad defendendam doctrinam fundamentalem propositionem IR CHARTA violat. Praeterito anno, Quintum Committee Conventus Generalis sumptu recusavit munus novi Consiliarii Specialis de Officio ad Protectionem. Nonnulli Civitatum Foederatarum responsabilitas ad Protectionem ad Summum Mundialis normas convenisse non convenerat. Continuatio deliberatio est. Sed per multas civitates, lubricum hoc fastigium est, quod summa cautela spectandum est.
Civitates Americae Unitae, Gallia et Britannia Libyam cum telis missilibus, furtim bombis invaserunt, pugnator rumpit et rumpit. Etsi NATO operationem militarem accepit, US Praeses Barack Obama bombing Libyam cum missilibus Hellfire ab inanibus Predator fuci fecit. Numerus paganorum has copias exteras interfecerit, ignoratur. Haec expeditionis militaris specie emissa est ad urgendas Consilium securitatis Nationum Unitarum 1973 resolutio ad cives in Libya tuendos.
Praeterea Nationes Unitae et Gallia bombinge Eburneum ad defendendum paganos contra violentiam a Laurent Gbagbo fuerunt, qui potestatem nuper electo praesidenti post controversiam electionem cedere recusat. IR Secretarius Ban Ki-Moon affirmat Nationes Unitas "non esse partium conflictui". Gallia, quondam princeps coloniae Eburneae, supra mille quingentos milites ibi collocatos habet. Eburneum est secunda maxima capulus agricola et maximus effector Cocos mundi. Bombing Coast Eburneum est propositum tueri ad Consilium Securitatis 1,500 Resolutione ad cives ibi tuendos.
IR Carta vim militarem usum interventus humanitaria non permittit. Incursiones militares Libyae et Litus Eburneum iustificati sunt per respectum ad responsabilitatem ad doctrinam tuendam.
Cura tuendi continetur in Exitu Generali Documenti Summi Mundi MMV. Foedus internationale non est inclusum nec maturavit ad normam iuris internationalis consueti. Paragrapho 2005 illius documenti dicit singulas res publicas responsabilitatem suam ab genocidia, sceleribus bellicis, mundationibus ethnicis, crimina contra humanitatem tueri. Paragrapho 138 addit communitatem internationalem, per Nationes Iunctas, etiam "officium utendi opportunis mediis diplomaticis, humanitariis et aliis pacificis, secundum Capita VI et VIII Chartae, ut populos a genocidia, criminibus bellicis tueatur"; ethnici purgatio et crimina contra humanitatem.
Caput VI CHARTA partes requirit controversiam verisimile in discrimen ad conservationem pacis et securitatis internationalis, ut "primum omnium solutionem quaeramus per pactionem, inquisitionem, meditationem, conciliationem, arbitrationem, compositionem iudicialem, ad institutiones regionales vel dispositiones peragendas; vel aliis mediis pacificis propriae electionis. Caput VIII "ordinationes regionales", ut NATO, Arabum, et Unionis Africanae regit. Capituli significat ordinationes regionales « omni studio ad pacificam compositionem localium controversiarum per huiusmodi regionales dispositiones pervenire. . .
Solummodo pacatis mediis probatis et satis probatis Consilium Securitatis agere potest sub Capitulo VII Chartae auctorizare. Illa actio includit boycotts, impedimenta, discessiones relationum diplomaticarum, immo obsides seu operationes aeris, maris vel terrae.
Cura ad doctrinam tuendam ex vanitate crevit cum defectione agendi ne genocidia in Ruanda, ubi pauci centum armatorum myriades vitam servare potuerunt. Sed doctrina non impleta est prohibere Israel a bombing Gaza in MMVIII et primo MMIX nuper, quod consecuta est in detrimento 2008 Palaestinorum, maxime paganorum.
Consilium Securitatis Resolutio MCMLXXIII incipit a vocatione ad « immediatam erectionem cessafire ». Auctoritates Libycae ad tuendam multitudinem Libyae inculcat et confirmat "partes ad certamina armata ferre responsabilitatem primariam ad omnes tuendi gradus ad tutelam civium tuendam curare. Conclusio permittit IR Civitates Sodales "ut omnia necessaria consilia capiat. . . ad tuendos homines togatos et populosas areas" Libyae.
Sed pro insecutione statim cesset ignis, statim res militaris loco facta est. Vis militaris auctoritatis limites "omnium necessariarum mensurarum" excedit. "Necessaria omnia" primum ex pacatis consiliis ad dimicandum esse debuisse. Non tamen ante defatigatis quietis subsidia quam militaris invasio est coepta. Alta planities internationalis turma - constans ex repraesentativis ex foedere Arabico, Unione Africana, et IR Secretario Generali - mittere debuit Tripolim ut conaretur realem cesset incendium agere, et mechanismum in electionibus et tuendis constituere. paganorum. Praeterea, peracto resolutione, Libya statim oblata monitores internationales accipiendas obtulit et Qadaffi ut descendat et Libyam relinqueret. Hae condiciones ab oppositione statim reiectae sunt.
Consilium Securitatis Resolutio 1975 de Eburneo simile est resolutioni 1973 de Libya. Prior permittit usum "omnium necessariorum" ad . . . defendat togatos sub imminenti comminatione corporis violentiae" in Eburnea. Inculcat "primam uniuscuiusque Civitatis curam ad togatos tuendos" atque inculcat "partes ad conflictationes armandas primariam responsabilitatem ferre ad omnes posse gradus ad civium tutelam tuendos curare".
IR CHARTA praecipit ut omnes Socii internationales controversias pacatis mediis componant, pacem, securitatem et iustitiam internationalem retineant. Sodales etiam abstinere debent ab comminatione vel usu virium contra integritatem territorialem vel independentiam politicam cuiuslibet status vel quovis modo repugnantibus Finibus Nationum Unitarum.
Solum cum Civitas in se defendendo agit, cum armata oppugnatione ab una regione contra aliam respondens, aliam rem sub IR CHARTA militariter oppugnare potest. Necessitas sui defensionis debet esse vehementius, nullo relicto mediorum electione, nulloque momento deliberandi. Non Libyam, non Eburneam, aliam invaserat regionem. Civitates Americae Unitae, Gallia et Britannia in Libya, et Gallia et IR in Eburnea Oram, non se defendendo. Curae humanitariae se defensionem non constituunt.
Vexillum duplex est in usu militari ad cives defendendos. Obama Bahrain non oppugnavit ubi vis letalis usus est ad reclamationes anti-principatus compescendas, quia id est ubi Quinta Classis US collocatur. Revera, tempora Asiae nuntiaverunt ante invasionem Libyae Civitates Americae Unitas cum Arabia Saudiana pacisci fecisse, per quod Saudi Bahrain invaderent ut auxilium depositis protestantibus anti- democratia et Arabia Saudiana auxilium foedus Arabicum scriberet. pro nulla musca per Libyam.
Foedus auxilium pro zona musca efficaciter distrahebat oppositionem a Russia et Sinis ad Consilium Securitatis Resolution 1973. Actio militaris in US, Gallia et Britannia longe ultra a musca discesserunt. Re vera, Obama, Praeses Franciae Nicolas Sarkozy et David Cameron Britanniae op-medium in Tribuno Praeco Internationali, qui dixit vim NATO in Libya pugnaturum esse, donec Praeses Muammar Qaddafi abiit, etsi resolutio vim regiminis mutationem non sancit.
Cum Obama suas actiones militares in Libya defenderet, dixit "Quaedam gentes in aliis terris flagitia dissimulare posse". Civitatibus Foederatis Americae differt." Duo septimanas post, Arabum Foedus Consilium Securitatis petivit ut consideret zonam muscam super Gazam velit imponere ut cives Israelis aerem percutiat. Sed Civitatum Foederatarum, socius Israelis uncriticus, numquam transitum talem resolutionem patitur, cuiuscumque numerus paganorum Palaestinorum Israel necat. Vexillum duplex est.
Actiones militares in Libya et Litus Eburneum exemplum periculosum constituerunt oppugnandi nationes ubi principatus terris Unionis pro-US vel pro-Europaeae non favet. Quid vetabit Civitatum Foederatarum aliquas interpellationes scaenicos agere, eas magnificare in instrumentis corporatis tamquam actiones massis, ac deinde in Venezuela, Cuba, Irania, vel Corea Septentrionali oppugnare? Memini in Bush administratione, Washington vanas allegationes ad incursus Iraquiae illegales iustificandos.
In disceptatione de Officio ad Protectionem in Conventu Generali die XXIII mensis Iulii anno MMIX, Gubernium Cubanus quasdam provocationes suscitavit quaestiones, quae iis qui hanc notionem intermitterent darent: « Quis decernat an urgeat interveniendi necessitas. Civitas data, secundum quas normas, in quibus compage, et ex quibus conditionibus? Quis perspicuum est, quem ad rem publicam auctoritates non tueantur, et quem ad modum iudicaverit? Quis media pacifica certo statui non adaequata sunt, et quibus indiciis? Etiamne parvae civitates ius habent ac spem ipsam in maioribus negotiis deserentes? Num aliqua terra progressa permittat, sive in principio sive in praxi, interventus humanitaria in proprio territorio? Quomodo et ubi linea ducitur inter interventum sub responsabilitate ad defendendum et interveniendum ad proposita politica vel opportuna, et quando considerationes politicae praevalent in rebus humanitatis?
Cura ad defendendam doctrinam fundamentalem propositionem IR CHARTA violat. Praeterito anno, Quintum Committee Conventus Generalis sumptu recusavit munus novi Consiliarii Specialis de Officio ad Protectionem. Nonnulli Civitatum Foederatarum responsabilitas ad Protectionem ad Summum Mundialis normas convenisse non convenerat. Continuatio deliberatio est. Sed per multas civitates, lubricum hoc fastigium est, quod summa cautela spectandum est.