Multis modis historia est triste continuum hominum abusus hominum. Bella infinita, imperia victa, indomitas, servitus, cruciatus. Mors et interitus tam permanentis, frequentissima naturae, quam humanae naturae pars esse videtur. Via mihi semper fuit. Et modo res semper erit? Dicendum est quod sic patet. Et nulla.
Quidquid rursus accidit cum tam regulari quam deprimentis constantia, plane ostendit mores humanos "normales". Ideo, nisi aliqua mutatio fiat in dynamicis social-organizantibus humanis, expectemus militiam aliasque perniciosas actiones in infinitum procedere, vel donec bellum nuclei experimentum humanum finiat. Pro his pacem et iustitiam auctoribus, critice interest quidnam causae afferant frequentissimas istas ac perniciosas mores, ac, ut spero, quid mutari possit ad extenuandum.
In inspectione ad rem socialem, duo praecipue videntur in rebus socialibus. Primus gradus est ad quem potestas contrahitur in manus relative parvae coetus elitium servientium (nobilitas, oligarchia, aristocratia corporata, etc.). Secundus gradus est ad quem instrumenta suum prospectum ac fines societati pro toto imponunt. In summa, societas tradito speculationem, metas et speculationem mundi de eius inspiciendo reflectit.
Simplici ratione colligere licet militiam, abusionem, aliasque abusus formas obvenisse ac fieri perseveret, quod instrumenta percipiunt in suis commodis societatem in his agendi rationibus exercere. Militia et violentia videntur esse media et faciliorem reddere potestatem internam socialem-organizationalem et, si res cedit, potestatem super opes externas obtinere. Accedit ad arbitrariam crudelitatem et crudelitatem, videtur quaedam perversa psychica gratificatio.
Nimirum ambitionis homines non solum in potentiis nationibus ac magnis imperiis reperiuntur. Spoliationes, compraedatores, satrapae fere subactarum civitatum ambitio contineri solent. Imprimis sui ipsius, quorum potentia concupiscentiam optime prosequitur, obsequio suo patrino dedito. Sunt essentialia felicium Imperiorum, necessaria loci obsequia consiliorum imperialium praebentes, pro quibus abundanter remunerantur. Nullum quippe imperium sine opportunitate ambitionis diu durare potest.
Si quis etiam modicum consideret, sciendum est quod assidue ineunt turpia, reprehensibilia et perniciosa mores propter potentiam cumulus est perversus. Ambitionis homines ingenti desiderio succedendi, nec quicquam obstant. Eorum vita dominationi et dominationi dedita, contentionem perdere, cum furore vindictae ac vindictae agere repugnantiam et oppositionem appetunt. Genus hominum, qui totam urbem gladio vel tapete bombing inermi togati imponere possunt. Vel massa famem inducens per compositiones neo-liberales. Hi sunt motores et motores nostrae mythologiae sociales laudes, qui tamen perspecta sociali paths psychologice inaequalis sunt, a quibus societas tutanda est. Res tristissima est quod homines (plerumque homines) vocantes ictus sunt problema maximum humanitatis.
De hominibus ambitionis potius quam de hominibus ambitionis iustificari sentio, quia voluntas dominandi videtur esse obsessio praedominantia masculina. Dum paucitas feminarum in historice de potentia dimicat, historia hominum et studium sphingarum valde insinuat vehementiam vim quaerendi activitatem primo in maribus esse. Sed intensio quaedam inter homines variare videtur, cum vehementia pathologica revera in relative paucitate masculi contracta. Singula voluntas ad imperium circumstantiis moveri videtur. Virtus corrumpit. Homines, qui potentiam acquirunt, plus cupiunt, multoque magis extollunt potentiam quaerendam quam in aliis rebus, ut honestatem, modestiam, bonum commune. In extrema potestate quaesitores myopis, immitis et ultimo perniciosi sunt.
Cum potestas etiam relativum "normalem" populum corrumpit, multae potestates dignitates occupandae sunt ab iis qui in primis magnam potentiam habuerint libidinem. Dum detegere, potestates ab iis qui potestatem consequi nituntur, et industriam suam ad fines obtinendos tendunt. Hoc manifeste apparet in societatibus apertioribus ubi labor, ars politica, obsessiva nisus ad potentiam, et crudelitas communes sunt notae negotiorum et elitrum gubernii. Antiquis temporibus reges infirmi vel potentes subditi (potes post thronum) dominati sunt, vel everti, vel fortasse victi et subacti. Hodie, natura competitive "suctatis" (potestatis cumulus) virtualiter praestat quod plurimae significantiae potentiae honores tandem ab aliquo consumpta potestate libidinis, vir ambitionis, implebuntur.
Accedit quod non est magnum mirum hos ambitionis homines in nostra societate multum admirari. Cum potentes sint primariae figuratores mythologiae socialis, solum naturale est quod hae fabulae electos mundi prospectum reflectunt. Communis admodum est admirari homines qui "successos" sunt secundum materialismi vocabuli sensum. Homines qui dignitates altas acquirunt (corporatus exsecutivus, summus ordo militaris, echelon politici superioris, etc.) et qui multam pecuniam faciunt. Cuius rei exemplum est Alexander Macedo, qui Alexander Magnus cognominatur, licet prima eius belli caedes et caedes fuerit. Etiam Romanum imperium multum miratur, quamvis "Pax Romana" est vanitas felicium, subactarum gentium immanis suppressio. Denique nostra electa mythologia socialis ordinatur ad exhibendum exemplares homines ac condiciones quae re vera reprehenduntur ac praesentes. Hoc unum consequitur obscurare rem militarem et maxime ceteras functiones sociales directas consecutionem socialem potestatum concentratio, et paene inevitabilis laxitas illius potestatis a viris magis vel minus sociopathicis ambitionis.
Ex notione sociali-organizationali, quaestio est relativa directa. Potestas attenti necesse est ut quam maxime reducatur vel removeatur. Alio modo, potestas (praesertim potestas oeconomica) multo latius distribuenda est. Saltem necesse est nos super-divites et mega-corporationes ad magnitudinem secare. Nihil facile, essentiale tamen. Autonomia localia, globalizationem corporatum revolvens, progressivum vectigalium vectigalium et bonorum pro personis et consociationibus necessariis gradibus. Opus est ut systema politica confirmet dum debilitat imperium, praesertim militarem imperialem. Nisi significant mutationes quomodo societas curritur, futurum vere austerum est.
Illud prae oculis habendum est quod in nostra societate capitalista pecunia est primarium instrumenti socialis regiminis, quod exercetur in oeconomicis ordinibus et societatibus, qui plus minusve suam voluntatem societati imponunt per instrumenta communicationis, regimen; perque mercatus nequeunt. Hac de re notandum est, mercatum semper divitibus in pauperes favere, et efficacissimum socialis imperium esse instrumentum. Marxista plausus circa dominium instrumentorum productionis fallax est certe. Repositoque oligarchis cum commissariis nihil attingit, et nullo modo esse potest.
Clavis est intelligere primarium quaestionem quomodo societas agitur de potentia, et cum hominibus socialibus dysfunctionibus, sociopathicis ambitionis, qui eam concupiscunt. In quacumque societate pacis, iustitiae et boni communis tendentis, potestas debet esse diffusa relativa, cum strictis praesidiis contra significantem potentiam cumulum. Omnia alia secundaria. Cum potentia significanter coacta fit, potentiores ambitionis contentionem destruent et dignitates eorum potentiae confirment. Tunc erunt omnes, ut semper fuit, et societas a furiosis, qui cum potentia libidinis consumuntur, ad mortem et interitum impellentur. Ne erres, nisi cum aedificatoribus imperii feliciter agitur, humanitas ipsam exstinctionis possibilitatem respicit.
Vide etiam "Keith's NO IMPERIUM Blog" at http://saskck.blogspot.com
ZNetwork sola largitione legentium funditur.
Donate